700 reacties verder @cat2 ... Ben je hier nu echt iets mee opgeschoten? Het begon goed maar gaandeweg kreeg je meer geirriteerde reacties. En het spijt me om te zeggen, dat komt echt door jouw reacties. De wereld is niet alleen maar kut, de maatschappij is niet alleen maar hard en egoistisch. Jouw kijk erop is gewoon te zwart, en niet realistisch. Verander eerst die perceptie eens. En nu ben ik hier weg.
Lieve @cat2, alleen JIJ hebt de sleutel in handen om jouw problemen op te lossen, om jouw negatieve gedachtes te vervangen door positieve gedachtes, om uit jouw slachtofferrol te kruipen en actie te ondernemen om je minder eenzaam te voelen. Anderen kunnen jou daarbij ondersteunen, maar JIJ moet het doen (en vooral willen). Pak die sleutel vast, maak deuren open (ook al is het soms moeilijk of spannend) en ervaar wat er allemaal op jouw pad komt. Blijf niet hangen in zelfmedelijden en blijf niet hangen in het verleden en zelfs niet in het heden, waarin je je zo ongelukkig voelt. Zelfs stilstand is achteruitgang in dit geval (want de rest van de wereld holt toch wel door). Kijk vooruit, kijk naar al het mooie dat jouw leven wel te bieden heeft. Probeer iedere dag iets positiefs te benoemen (schrijf het bijv. op in een schriftje) en sta erbij stil wat allemaal fijn en goed is in jouw leven. Geniet van jouw gezin. Zij zijn nu jouw familie! Kinderen worden zo snel groot (heel cliche maar wel waar), de tijd gaat zo snel (ook heel cliche en waar). Het zou zo jammer zijn als je later in het bejaardentehuis als een verbitterde, oude vrouw terugkijkt op jouw leven en denkt: "Had ik maar....." Je leeft NU. En jij hebt de sleutel in handen. Gebruik hem!
Jeetje, ik vroeg me af hoe een topic over schoonouders aan zoveel pagina's kwam.. Dit topic heeft me wel geholpen als extra duwtje in de rug, dus bedankt daarvoor. Ik hoop oprecht voor je dat je het leven ooit wat zonniger kunt inzien.
Dan vind ik het ontzettend knap dat je na alles toch nog zo positief kan blijven. Ik weet ook dat ziekte of veel ellende een heleboel in perspectief kan zetten. Je kan ineens kleine dingen waarderen. Maar toch is het een mindset waar je voor moet knokken. Knap van je dat je dat doet! Ik snap ook dat je dan bij een topic als deze tenenkrommend meeleest..
Hoe meer reacties ts heeft en zichzelf blijft verdedigen hoe meer ik ga denken dat zij wellicht een psychische aandoening heeft. Vooral eigenlijk ook door het hartverscheurende verhaal van @NavyCrimson91. Het is natuurlijk heel vervelend allemaal voor haar maar wat ts heeft meegemaakt is allemaal veel erger. En de reacties ja maar jij hebt iig nog dit, ja maar je moet het zelf meegemaakt hebben, ja maar, ja maar, ja maar. En laten we niet vergeten dat ts er zo verdrietig van wordt en dat ze werkelijk alles al geprobeerd heeft. Ik herken zulke uitspraken van mijn moeder. Zij heeft borderline. Vraag het haar maar niet want de psychiaters hebben het mis. Mijn moeder het allerzieligst van de hele wereld. En het grootste slachtoffer van van alles. Alles wat mis gaat in haar leven is de schuld van een ander. Als ze door iemand in de steek gelaten wordt omdat degene moe is van het proberen met haar, of haar ware aard ziet is ze natuurlijk weer helemaal zielig. Is zij het arme slachtoffer. Niemand gelooft haar. Ze staat er helemaal alleen voor in haar volgende eenzame heilige missie. Die volgende heilige missie is vaak het kapot maken van de persoon die haar ware aard heeft gezien. Die niet meer gelooft dat zij het arme zielige slachtoffer is. Misschien moet ts maar eens met mijn moeder afspreken. Kunnen ze gaan kijken wie van hen 2 het allerzieligst is. Zou wel willen zien wie dat wint. Mijn moeder is namelijk ook heel goed in manipuleren en acteren. Dus beste ts. Ik zou je nu alleen nog willen adviseren om naar een psychiater te gaan. Misschien heb je wel een psychische stoornis/ aandoening. Want weet je wie pas zielig is? Je dochter.
Ik herken mijn moeder er ook in, maar had de psych dit niet allang moeten merken? Toen ik mij er over ging inlezen (bij mijn moeder) vielen veel dingen op zn plek. Het stukje van @Whysteria klopt ook precies.
Mijn sz heeft dus ook borderline...vandaar dus ook de definitieve breuk na 15 jaar proberen. Ik lees mijn eigen verhaal hier qua manier van werkzaam zijn als iemand dit heeft. Sterkte want het is niet niks als dit je eigen moeder betreft*knuffel* Eerlijk gezegd had ik ook z'n vermoeden maar durfde het niet te zeggen in dit onderwerp. @cactusje
Iemand met borderline manipuleert een psycholoog een rechter als het moet zo geslepen kunnen ze zijn.
Dat manipuleren ken ik wel idd. Maar deze mensen hebben er toch voor geleerd. Als het waar is dat ta zoveel en zovaak hulp heeft gezocht. Ik heb mijn moeder nooit bij een psych gekregen helaas. Maar de ambulante zorg via politie en huisarts heeft ze wel voorgelogen. Heb dus geen ervaring met psychische hulp bij borderline oid.
Misschien is het wel opgemerkt. Dat weten wij niet. Maar als ts net als mijn moeder ontkent dat er wat mis is kan hij/zij natuurlijk ook niet helpen. En dan kun je wel eindeloos naar een psycholoog blijven gaan maar zolang je het werkelijke probleem ontkent of niet in wil zien zal er nooit geen vooruitgang zijn. En we weten natuurlijk ook niet hoe intensief haar sessies zijn. Voor een uurtje in de maand kan ik ook wel net doen of er niks aan de hand is
Ik heb haar psychische hulpverlening om de tuin zien leiden en zelfs een rechter in een zaak. Ze ging wel naar een psycholoog bijvoorbeeld maar wist het altijd zo te weerspiegelen dat het jaren heeft geduurd. Verschillende hulpverlening gesleten en elke keer als iemand te dicht in de buurt kwam van diagnose (en dat stond haar natuurlijk niet aan) was het weer ja maar en nee want...het lag weer aan de wereld en hoe ons systeem in elkaar zit...
Dank je. Ik heb ook definitief gebroken met mijn moeder. Ik kan en wil niet meer met haar in mijn leven. Ik heb jaren geleden geaccepteerd dat ze is zoals ze is. Alleen kwam de afgelopen 2 a 3 jaar die borderline weer volop terug. Want haar leven ging niet meer zoals zij wilde een voor zich zag. Dus na een tijdje had ik er genoeg van en heb ik de deur dicht gedaan
Precies mijn verhaal. Ik hoop dat het bij ts toch anders ligt. Knuffel voor jullie. Zoals Paula zegt, het is echt niet niks als het in je familie zit.
Dank je. Ik zie echt in dat ik er zelf voor kies hoe de rest van mijn leven eruit ziet. Ik hoop dat dat leven nog heel lang duurt en dat ik het beste eruit gehaald heb tegen die tijd. Mijn grootste nachtmerrie is later terug kijken op mijn leven en denken jeetje had ik er maar een feestje van gemaakt, want je leeft maar 1x! En natuurlijk heb ik wel momentjes dat ik mezelt super zielig vind en dat ik het allemaal niet eerlijk vind maar die duren gelukkig nooit lang als ik om me heen kijk en zie hoe gezegend ik ben met 101 andere dingen
Zijn ze zich hiervan bewust? Kunnen ze dat met voorbedachte rade? Of gebeurd het gewoon zonder dat ze het zelf weten? Gewoon nieuwsgierig hoor
Ik vind dit ook wel een kanshebber: http://www.narcistischepersoonlijkheidsstoornis.nl/kenmerken-narcistische-persoonlijkheidsstoornis/