Mocht je eindelijk klaar zijn en open staan voor positiviteit en een gezellig praatje: het topic staat in de lounge!
Ik weet het. Heb mezelf ook al 100x gezegd het te laten voor wat het is maar blijf maar dit stomme topic verversen.
Ik vraag me af met wie dan? Familie heeft ze niet Partner luistert niet / heeft geen aandacht voor haar Vrienen hoort ze nooit wat van En vreemden aanspreken heeft ze moeite mee.... Enige wat nog in me opkomt is dat ze 2 persoonlijkheden heeft Cat1 en Cat2 en dat die met elkaar over koetjes en kalfjes praten.
Hé..dat zou wel verklaren waarom ze altijd naar andermans "shit" moet luisteren en er geen ruimte is voor haar verhaal!
Ze is kampioen in negatieve dingen eruit pikken en daarop reageren. Daarom ben ik voor 90% overtuigt dat dit een trol is. Let maar op ze reageert alleen op dingen waarmee ze mensen kan opfucken of een discussie uit kan lokken... ik ga der spelletje meespelen alsof ik gek ben. Heb toch niets beters te doen tot de slaappillen hun werk gaan doen
Dus dat... en cat1 is verdrietig en alleen. En cat2 snapt het allemaal niet. Rete gezellig daar thuis joh!
Nou @cat2 je mag me pb'en hoor! Of Cat1 dat mag natuurlijk ook! Kijk maar wie van de 2 behoefte heeft aan een gesprek. Pb dan wel erbij wie van de 2 het is en wat ze wil, want ik snap het allemaal niet en daar word ik dan zo verdrietig van.
Ik hoop dat haar dochter ooit een partner vind met een hele leuke vrolijke familie. En dat ze leert van haar moeders fouten en bewust een ander pad kiest!
@cat2 waarom negeer je me nou? Ik snap het niet. Dit bevestigt voor mij alleen maar hoe egoistisch de mensen zijn. Ik ben ook heel zielig. Autoongeluk, hersenkneuzing, blijvende cognitieve beperkingen, blijvend lichamelijk letsel. Echt heel uitzonderlijk zo jong al zo afhankelijk te zijn van zorg. Meeste mensen maken dit pas mee als ze bejaard zijn of op oudere leeftijd. Maar dat moet je echt meemaken om het te snappen. Ik word er in ieder geval heel verdrietig van.
Nou idd.. Toen onze oudste geboren werd hadden wij net een nieuwe buurvrouw gekregen. Ze had besloten om ook maar even op kraamvisite te komen om meteen kennis te maken in haar nieuwe buurtje. Komt ze na een kort gesprekje met het verhaal dat ze kort daarvoor nog door de ambulance opgehaald werd omdat ze vreselijke darmbloedingen had. Zit ze te vertellen over haar spoedoperatie en dat ze bijna dood was geweest in de ok. Ze vertelde ook nog dat ze in haar oude buurt weg gepest was. Ze begreep er ook allemaal niks van waarom mensen zo deden. Toen ze eindelijk weg was keken mijn man en ik elkaar aan echt van wtf is hier net allemaal besproken?! Na een paar jaar begrepen we heel goed dat ze in haar oude buurt "weg gepest" was. Ze was namelijk een heel vervelend mens die klaagde over van alles en nog wat.
Ik hoop dat jullie me niet bewust negeren cat1 en @cat2 maar het kan natuurlijk dat je niet online bent. Het is immers al lang bedtijd! Slaap lekker katjes! Morgen weer fris en fruitig op en wie weet kunnen jullie lekker genieten van de zon en vinden jullie nog ergens een gaatje in jullie drukke sociale leven om te pb'en of te reageren. Sweet dreams!
Hahaha wat erg! Waarschijnlijk kunnen jullie er nu om lachen maar als dat op je bank zit in je kraamweek kan je wel janken toch! Ik zou in ieder geval na zo een eerste ontmoeting met een grote boog om zulke mensen heen gaan! Die brengen alleen maar hoofdpijn en geen plezier!
Vanuit ts haar oogpunt, ik heb een familielid die na een aanrijding op puberleeftijd blijvend lichamelijk ernstig beperkt is geraakt, zou ik dan moeten zeggen ja maar jij kan nog lopen. Persoonlijk vind ik het verschrikkelijk voor je dat dit jou overkomen is en ik vind het knap dat je ondanks je ellende zo vol in het leven staat
Inderdaad ik hoopte met een spiegeltje een reactie uit te lokken of te krijgen... maar die komt er denk ik niet meer. En bedankt voor je compliment. Ik vind het zelf niet knap hoor. Je leeft maar 1x. En dat ik dit heb meegemaakt / dat me dit is aangedaan door een lul die aan het appen was tijdens het rijden is echt kut. Maar die gebeurtenis (en de gevolgen) is niet mijn leven. Het beinvloed mijn leven elke dag wel maar ik bepaal of het dat stuk leven wat niet beinvloed is een leuk leven is of een verdrietig leven. En ik pas ervoor om de rest van mijn leven te blijven hangen in zelf medelijden en verdriet. Dat laat ik max. 1 uurtje per week toe (en het verdriet is dan nog niet om hoe slecht ik het nu heb maar de angst dat ik kantje boord gelegen heb en dus ook niet meer had kunnen genieten van al het mooie wat het leven te bieden heeft) en daarna is het weer klaar want de tijd is veels te kostbaar! En de rest van de week kies ik dus voor geluk met mijn beperkingen en handicap. Ik vind het trouwens heel moeilijk te omschrijven omdat het een gevoel is! En ik vind het ook heel jammer dat ik dat gevoel niet met woorden over kan brengen op bijv. cat. Edit.... ik ben denk ik echt het tegenover gestelde van Cat2. Zei hunkert naar iemand die met haar over haar verdriet wil praten en ik vind dat juist vervelend als mijn naasten er te veel over willen praten. Dat voelt dan als positieve tijd verdoen met negatieve gesprekken!