Ik zal mezelf eerst even voorstellen. Ik ben een 34 jarige mama van 6 kinderen: zoon van 13j, dochter van 12j, zoon van bijna 11j, dochter van 18 maanden en 2 dochters van 6 maanden. Nu ben ik 13 weken zwanger van nr.7. Enkel mijn man en mezelf weten ervan. Zelf ben ik blij met deze zwangerschap, maar het zal dan ook meteen de laatste zijn. Momenteel ben ik een emotioneel wrak, mentaal en fysiek ben ik volledig uitgeput. Let wel ik hou mij goed ten opzichte van mijn kids en man, zij weten of beseffen niet hoe zwaar ik het heb. Ik doe zo goed als alles zelf, heb nooit hulp gehad van buitenaf of vrienden en familie. De laatste 2 bevallingen waren zelfs poliklinisch, dus 's morgens binnen en tegen 's avonds thuis met de baby's. Mijn man 'helpt' waar hij kan, de oudste kinderen proberen hun steentje bij te dragen. Het enige dat ik graag zou willen is eens 1 dag voor mezelf, gewoon even weg van alles en aan niets moeten denken. Maar dat lukt niet, ik krijg er de kans niet voor. Of gewoon eens iemand zien van de familie, een beetje gezelschap, maar dat gebeurt nooit. Het klinkt raar maar ik voel mij alleen en weet niet hoe ik er terug bovenop kan geraken.
Wat vervelend dat je je zo voelt. Wel begrijpelijk overigens met zo veel kinderen. Werk je of ben je de hele dag thuis? Werkt je man fulltime? Misschien kan die een dag vrij nemen? En kunnen jullie ouders helpen? Wat ik me wel afvraag is, wat had je dan verwacht, ik bedoel je kiest ervoor om na 3 babies in 18 maanden weer zwanger te worden. Dan weet je toch zo ongeveer wat je te wachten staat, of zeg ik nu iets heel geks?
Ik kan me heel goed voorstellen dat je even alleen voelt. Ik denk dat dit echt te maken heeft met het feit dat je kindjes vrij snel achter elkaar zijn gekomen. Zit daar een belaalde gedachtengang achter? Ik bedoel wilde je een leegte opvullen of had je bepaalde gedachten bij het hebben van veel kindjes? Het zou een oorzaak kunnen zijn waarom je je nu zo voelt. Misschien heb je het onderschat of heb je niet goed nagedacht wat er komt kijken bij zo een groot gezin. Als mama lever je enorm veel in van je privacy en je tijd en papas staan er toch vaak anders in. Alles draait om de kinderen bij de moeders.
Ikzelf ben thuis, mijn man werkt fulltime en kan niet altijd verlof nemen. Tuurlijk wist ik op voorhand wat mij te wachten stond en om eerlijk te zijn heb ik geen problemen met de opvoeding van mijn 6 kinderen, dat lukt mij heel goed zelfs. Die drukte is zelfs aangenaam. Hulp van onze ouders dat zit er niet in., het is hen al te veel om langs te komen. Ik denk dat daar het probleem zit.
Ik wou zeker geen leegte opvullen. Een groot gezin was en is nog steeds mijn droom, ben er zelfs heel gelukkig mee. Het feit dat het zo kort op elkaar was/is, is een bewuste keuze. Alles lukt goed in huis, niemand komt iets te kort, iedereen krijgt aandacht. Maar ik denk gewoon dat ik het zwaar heb omwille van het feit dat ik niemand zie of hoor van de familie.
In contact met familie en vrienden moet je energie stoppen, investeren. Maar ik kan me voorstellen dat je daar op dit moment geen energie voor hebt nee... ik vraag me af wat je verwacht van je familie? Had je voor al die zwangerschappen wel contact met ze? Of dacht je dat ze ineens zelf contact zouden zoeken als je zoveel kinderen had? Sorry, ik mis een beetje wat je probleem is...
Is het eventueel geen optie om af te spreken met je man dat je 1 keer per week savonds een hobby zoekt? Bij een naaiclubje,... zo leg je nieuwe contacten, denk je even aan iets helemaal anders en ben je er even tussen uit? Hoeft geen naaiclubje te zijn hè, kan ook sportclub zijn, kooklessen,...
Ik ga er nog spijt van krijgen dat ik hier iets opgeschreven heb, ik dacht misschien tips of advies te krijgen van mensen die me begrijpen, maar ik had het mis. Dus ik kan het beter hierbij laten.
Deze reactie vind ik wel kort door de bocht. De leden stellen je op een hele normale manier vraag. Je hoeft je dan ook absoluut niet aangevallen te voelen. Niemand pretendeert hier dat een groot gezin niet goed is maar je zult enorm veel moeten investeren ten koste van jezelf. En dat is denk ik wat ik proef bij je. Ik ben er zelf ook 1 van 8 en ik heb gezien dat mijn moeder dag en nacht met ons bezig was. Niemand hielp mijn moeder (vader zorgde voor de inkomsten) en ook zij had geen hobbys naast haar kids..had ze totaal geen tijd voor. Pas toen de 1e uit huis ging had ze meer tijd voorzichzelf. Enige verschil is dat zij ze niet zo snel op elkaar kreeg.
Sorry hoor meiden, Maar vind jullie een beetje hard. Ze geeft aan dat ze er even onder door zit. Of je nu 1, 3 of 10 kinderen heeft, iedereen heeft toch eens het recht om er eens door te zitten. En ze wil er graag iets aan doen, want ze komt advies vragen. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er door kan zitten als je wat geïsoleerd begint te leven en dat is hier volgens mij aan de hand. Dus aan de alarmbel trekken bij je man. Want ook als je 7 kindjes hebt, heb je recht op eens ontspanning...
Misschien zijn groepslessen in de sportschool een idee? Kun je in ieder geval kletsen met volwassenen en krijg je positieve energie door actief bezig te zijn? Of contact zoeken met vriendinnen van vroeger en een bakje koffie drinken buiten de deur? Ieder mens heeft behoefte aan ontspanning. Zelf vind ik het heerlijk om 's avonds met de honden te wandelen. Even mijn hoofd legen
Nu je weer zwanger bent zou ik je aanraden om naar een zwangerschapscursus te gaan of yoga o.I.d. Kun je je even focussen op de baby in je buik en ook sociale contacten opdoen.
Ik wil je erest even feliciteren met je zwangerschap! Ik kan me voorstellen dat je even op bent en het even niet ziet. Je situatie is best pittig, ook als het een bewuste keuze is. Wat jammer dat je je familie zo weinig ziet. Je geeft aan dat het langskomen voor je ouders te veel is. Jammer dat dat niet kan. En is er nog andere familie? Hoor je nu weinig of was dat al zo? Zou het helpen als jij een afspraak voorstelt? Zou je het zien zitten om een keer een oppas te regelen zodat je even tijd hebt voor jezelf? Je batterij moet toch af en toe even opladen. Of vraag een vriendin om langs te komen. Ben je mobiel met alle kindjes? Hopelijk kun je er af en toe even op uit. Veel succes en zet 'm op!
Waauw 7 kinderen, wat een zegen! Ik ben zwanger van de 2e, zoon is 21 mnd, en ik vind t al zwaaaar. Dus ik kan t me helemaak voorstellen. En ik kies heeel bewust voor deze zwangerschap maar klaag af en toe oon hoor, kom op, dat mag toch? Ik zou ook 1 avond per week iets voor jezelf doen. Heb je vriendinnen waarmee je weg kan? Massage, filmoje, lekker eten oid? Anders indd iets doen in een groep? Denk maar lekker aan jezelf hoor. X
Wauw wat leuk zo n groot gezin! Snap dat je er dan even doorheen zit. Ik weet niet waar je woon, maar je heb eens in de zoveel tijd dat heet mama café, daar kan je dan heen met je kinderen die kunnen er spelen en jij kan lekker kletsen met andere moeders misschien is dat een idee? Ben je in ieder geval onder de mensen
Als eerste, van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap!! 7 kinderen, jeetje... respect hoor! Lijkt mij ontzettend mooi en ook ontzettend druk. Ik begrijp echt dat je er even door heen zit. Is er een mogelijkheid, als de oudste 3 op school zijn, dat je voor de jongste 3 een oppas regelt? Ik weet niet hoe groot je netwerk is? Zelf heb ik niet een groot netwerk dus weet dat het lastig kan zijn. Maar mocht het nu wel lukken, regel dan een oppas van 9 tot 3. Dan heb je 6 uur de tijd om iets voor jezelf te doen. Ga lekker een keer naar de sauna, pedicure/manicure, of ga lekker winkelen als daar ruimte voor is. Of misschien vind je zwemmen leuk? Ga je lekker een paar uurtjes zwemmen zonder dat je je druk om je kindjes hoeft te maken. Wens je heel veel succes!! Komt vast helemaal goed. Hele fijne zwangerschap gewenst!
O en misschien is het mogelijk om dit 1x per 2 weken/per maand te doen. Kun je even lekker opladen in die uurtjes!
Ik vind het niet hard zoals mensen reageren Het klinkt hard maar het is eigenlijk logisch Je hebt een dochter van 18 maanden een tweeling van zes maanden en je bent drie maanden zwanger Zeg nou zelf.. dan is het toch niet gek dat je eigenlijk een beetje " down " bent de meeste tweeling ouders zijn compleet uitgeput en de meeste ouders met een groot gezin ook nou die combinatie en dan meteen weer zwanger worden plus alle hormonen was de laatste wel gepland ? Ik heb zelf ook veel kinderen maar ik wil er echt ongeveer 2 jaar tussen. Voor mezelf maar ook voor de kinderen Ik zou anders geen leuke moeder kunnen zijn en nu ik weer zwanger ben ben ik ook regelmatig meer moe Maar wat ik altijd doe is veel leuke dingen doen met en zonder kinderen, probeer erop uit te gaan ga met kinderen op vakantie in de schoolvakanties en pak zelf ook je leuke dingen Dan laad je weer op en kun je zelf ook genieten blije mama's zijn de leukste mama's! Ook met veel kinderen kun je naar de dierentuin naar een pretpark ( neem abbos ) Dan zijn de kinderen bezig en heb je zelf meer rust Regel niet 1 betaalde oppas maar twee tegelijk dan kunnen ze het altijd aan en ben je zelf rustiger weg lekker met je op pad en even geen mama zijn Over je familie vind ik onzin ik neem aan dat je dan nooit goed contact hebt gehad met je familie en het is natuurlijk niet hun keus om zoveel kinderen te hebben ze hoeven daar niet mee " te helpen " maak vriendschappen dan heb je ook visite Het is heel jammer maar zoek dan een alternatief Doe contacten op met andere grote gezinnen die begrijpen " praktische " problemen met langsgaan ed beter ( als je ergens langsgaat met zoveel kinderen is het natuurlijk behoorlijk druk haha) al heb je maar digitaal contact misschien fleur je dan wat op Ga in ieder geval niet bij de pakken neer zitten geef jezelf een schop onder je kont en pak je issues aan