Eens met Shakes. En als dat zo'n ramp is dat je het eerste stapje zou missen, is dat het niet voor de papa? Beetje gek toch? In de meeste gezinnen die ik zie is werken met twee gewoon een must.
Ik ga me verder niet mengen in de discussie want ik zou knettergek worden als tbm. Maar bovenstaande vind ik altijd zo'n gek argument. Je kon dat toch ook gemist hebben terwijl je naar de winkel was, of in bad zat?[/QUOTE] Dat had idd gekund ja. Ik heb dit als voorbeeld gekozen om aan te geven dat je eigenlijk best veel eerste keren kan missen.En af en toe word ik ook wel knettergek als ik te lang niks voor mezelf gedaan heb en dan weet ik dat het echt hoog tijd is om weer eens wat te doen. Dat is ook 1 van de redenen dat ik lid ben geworden van de sportschool. Goed voor mijn lijf en goed voor mijn geest
Klopt. Maar geen ervaring met tbm-schap. Enkel met twee keer enkele maanden thuis met bevallingsrust Lijkt me gezellig als je dat graag doet, zo thuis met de kinderen. Maar niet voor mij dus
Amai wat een oordelen, geen goed voorbeeld voor je kinderen. Nou bedankt namens alle TBM's Ik vind mijzelf overigens een prima voorbeeld voor mijn kinderen. Heb buitenshuis gewerkt, tbm geweest en nu nog steeds thuis maar wel werkend als go. Maar werkend of niet heeft niks met een goed voorbeeld te maken.
Ik ben thuisblijfmoeder. M'n contract werd niet verlengd, ze wilden me geen vast contract geven. Ik vind het heerlijk om thuis te zijn, er altijd voor m'n zoon te zijn, gewoon bv te kunnen geven zonder te hoeven kolven. Nu 33 weken zwanger van onze tweede, en ik wil graag nog het eerste jaar thuis zijn voor haar. Ik merk wel dat ik nu zo langzamerhand weer toe ben aan iets voor mezelf. Maar wie weet is dat met de kleine straks weer anders. Ik wil wel weer gaan werken, binnen m'n vakgebied gaat dat niet lukken na een tijd eruit geweest te zijn, dat was al lastig toen ik nog wel werkte. Maar wie weet ga ik wel een opleiding doen. Wat betreft het financieel onafhankelijk willen zijn, de meeste gezinnen redden het niet op 1 salaris, dat betekent dat hoeveel je ook werkt, je dus nooit onafhankelijk kan zijn van de ander. Het is dan wel 2017, maar je kiest samen voor een gezin, samen voor een toekomst. En samen verdeel je de taken. Dat je dan allebei financieel wat moet inbrengen zie ik niet zo, wel dat je allebei wat inbrengt. En dat kan dus ook de zorg voor de kinderen en het huishouden zijn. En wat de toekomst brengt weet je toch niet.
Hier vind papa het heel jammer dat hij bepaalde dingen mist omdat hij degene is die voor het brood op de plank zorgt. Maar hij weet ook dat wij zelf samen voor de nogal ouderwetse rolverdeling hebben gekozen. Ik snap ook heus dat het voor veel gezinnen het gewoon moeten is als beide werken dat zie ik zelf ook in mijn omgeving. En ik ben me er zeker van bewust dat wij de luxe hebben dat ik thuis kan blijven. Maar ik ga geen rekening houden met wat als. Want dan kun je denk ik beter niet aan kinderen beginnen.
Ik denk dat er bedoeld wordt mocht je uit elkaar gaan/je partner overlijden, niet alleen voor het moment zelf dat je dan een baan hebt maar ook ivm pensioenopbouw, mocht je later uit elkaar gaan dat je toch je eigen pensioen hebt. En mocht je wel eerder uit elkaar gaan, dan is het fijn om een baan te hebben, je inkomen is dan misschien te laag maar je hebt dan wel recht op toeslagen e.d.
Dat laatste ben ik helemaal met je eens. Ik werk ook niet omdat ik zonodig financieel onafhankelijk wil zijn, maar omdat ik zo beter functioneer, als moeder maar ook als mens.
Nou dit eigenlijk, behalve dan dat ik sinds januari pas gestopt ben met werken en ik er inmiddels 4 heb. Voor ons werkt de traditionele rolverdeling en ik heb het vroeger ook altijd als zeer fijn ervaren dat mijn moeder thuis was voor ons. Een beter voorbeeld als moeder kan je niet hebben, geloof me.
Nee ok. Maar je koopt ook geen huis met het idee dat het afbrandt, en toch neem je een verzekering...
4 jaar geleden ben ik gestopt met werken. Niet omdat ik werken niet leuk vond, maar het ging toen niet goed met onze zoon, hij zat slecht in zijn vel, het liep niet lekker op school. We vonden het voor hem echt beter als 1 van ons altijd thuis zou zijn als hij thuis was (geen continurooster, dus ook tussen de middag thuis). En aangezien wij net als de meeste ouders zeggen dat onze kinderen voor alles gaan, was de keus makkelijk gemaakt dat ik thuis zou blijven. Ik werkte het minste, bracht het minste binnen, en had geen zin in fulltime werken, mijn man vindt dat wel prima. Dus ook die keus was snel gemaakt Ik heb echt genoten die jaren thuis. We wilden ook nog graag een derde, en het was heerlijk om zwanger te zijn en daarna heel lang te hebben genoten van onze jongste, zonder dat je aan verlof vastzit, en daarna aan opvang. Dat was heerlijk. Ik verveelde me wel af en toe, ik ben geen stilzitter, en ik merkte dat ik veel minder in huis deed dan nu, nu ik weer werk. Dan móet het, toen mocht het, en schoof ik alles constant vooruit. Het is nu netter in mijn huis dan toen Na 3 jaar ben ik weer gaan werken, oudste is van school geswitcht toen ik een half jaar thuis was, en doordat ik thuis was voor hem en door die wissel gaat het supergoed met hem. Met de jongste gaat het nu ook goed (heeft erg veel gehuild de eerste 1,5 jaar, ik had echt niet geweten hoe ik met bijna slapeloze nachten nog had moeten werken eigenlijk), en ik kreeg echt weer zin in werken. Langzaam opgestart met 0 uren, en nu weer vaste uren elke week. En daar geniet ik van. En de kinderen ook, ze gaan nu 1 dag naar de opvang (gastouder en BSO), en dat worden er komend jaar 2. Wij leven vooral bij de korte termijn. Toen was het beter om te stoppen, dat kon financieel. Ik had ook in no time weer een baan toen ik wel weer wilde werken, dus ook dat was geen probleem. Dus ik zou zeggen: als het nu lukt, lekker doen waar je je goed bij voelt. En over een jaar of over 2 jaar kun je altijd weer zien wat je doet.
Ik denk dat het geen zin heeft om een topic te openen omdat niemand hier iets zinnigs over kan zeggen! Er zijn voordelen aan werken en voordelen aan thuis zijn. En aan beide zitten ook nadelen. Het is gewoon zo persoonlijk wat bij jullie past, wat financieel kan, hoe jullie samen hier tegenaan kijken, hoe je kinderen zijn. Niemand kan je ook inzicht geven in later weer een baan vinden of niet. Dat is afhankelijk van de arbeidsmarkt, je functie etc. Jullie kunnen dus alleen de beslissing nemen en het gewoon proberen (misschien met tijdelijk ouderschapsverlof? ) om te bepalen of het wat voor jou/jullie is. Weet je iedereen heeft een andere mening en staat er anders in. Ik krijg over mijn situatie ook geregeld vragen en opmerkingen maar mijn man en ik zijn er gelukkig mee, de kinderen zijn gelukkig..en dat is het belangrijkste toch?
Hoi! Ik ben tijdens mijn vorige zwangerschap (iets meer dan anderhalf jaar geleden) gestopt met werken. Ook ik vond het een raar bedrijf en financieel was het mogelijk om thuis te blijven. Daarnaast heb ik ADHD en had ik de eerste drie weken moeite met functioneren zonder medicatie, waardoor de keus makkelijker en makkelijker werd. De gedachte was dat ik na de bevalling zou gaan oriënteren en na drie maanden zou starten met solliciteren. Inmiddels is Hugo net jarig geweest en ik ben nog thuis en gaan we voor een tweede. Ik kan nu mijn kind de zorg en aandacht geven die ik hem hun, wetende dat hier in Rotterdam een peuterschool is waar hij vanaf zijn tweede met andere kinderen om kan gaan. Mijn tijd komt nog wel en niet te vergeten: ik geniet ook echt van het moeder zijn (nu ietsiepietsie minder met doorkomende kiezen, maar het is zo leuk!). Als je de wil hebt en de mogelijkheid qua financiën... Waarom zou je het niet doen? Echter merk ik wel dat ik me soms geneer als mensen vragen wat voor werk ik doe of wanneer mijn verlof erop zat :-/. Onzin eigenlijk.
Precies! Ik heb de keuze 6 jaar geleden op basis van gevoel voor de oudste gemaakt. Achteraf klopte mijn gevoel en is het maar goed dat zij niet naar een naschoolse opvang hoeft, dat zou ze nl echt niet trekken. Dan hoef ik hier dus echt niet te lezen dat ik geen goed voorbeeld voor mijn kind ben, bah wat zijn er toch vervelende mensen.
is het geen mogelijkheid het betaalde deel van het ouderschapsverlof netjes te sparen en weer terug te storten als je definitief besluit te stoppen?
Ach @tuc je kan het ze niet kwalijk nemen, sommige werkende moeders zijn ook gewoon onderontwikkeld Hier ook overigens meer zorg nodig voor de oudste, dus blij dat ik me daar nu goed op kan richten.
Maar Tuc, jij bent toch helemaal geen tbm. Je werkt alleen toevallig vanuit huis met de mogelijkheid om je kinderen erbij te hebben. Over dingen als gat in je cv (heb je niet) of inkomsten (ik neem aan dat je iets verdiend ook al is het als leuke extra) hoef je je dan bijv niet druk te maken wat voor ts wat lastiger is die moet daar ook over nadenken. Eigenlijk heb jij wat mij betreft de ideale combi Jammer dat Gastouder zijn echt niks voor mij is (Maar thuisblijfmoeders zijn echt niet onderontwikkeld, zou ik nooit zeggen. Ik heb juist respect voor thuisblijfmoeders en hoe ze dat allemaal fiksen!)