Idd gewoon ff kijken hoe het jou bevalt. Die maatschappelijke druk zou ik mij niks van aantrekken. Wij doen lekker wat wij willen en dat ik een niet-ontwikkelde, afhankelijke, op zak van man terende jaren 50 huisvrouw ben zonder sociale contacten dat laat ik inmiddels links liggen. (O ja daar komt sinds dit topic ook nog: slecht voorbeeld voor de kinderen bij). Want ik werk dus idd thuis, maar qua tijd thuis, volwassen gesprekken en financiële afhankelijkheid maakt het bij mij niet veel verschil met een TBM
Idd net of je ala peggy bundy de hele dag op je bips zit. Ik kan niet eens lekker op de bank hangen overdag zonder dat mijn kleine meid dan de hele tijd op mee klimt klautert en springt. Daarbij is ze een uitslaper. Als ze me om 8 uur roept is het vroeg. Meestal zit ze rond 9 aan het ontbijt. Nu slaapt ze ook nog dus ik zal haar zo maar voorzichtig wakker maken anders word het middagslaapje niets. Als de leraren volgende maand die 2 dagen staken door gaan zetten hoef ik niet te stressen wat ik voor de kinderen moet regelen. Als er 1 ziek is ook niet met een baas in de knoop liggen voor calamiteiten verlof oid.Want als je als kind ziek bent wil je toch gewoon thuis bij papa of mama zijn? En al gaan mijn man en ik uit elkaar.. Dan ben ik zo weer aan het werk. Hier is namelijk genoeg werk voor ongeschoolde huisvrouwen. Dan krijg ik veel meer toeslagen en alimentatie, eventueel ook nog partneralimentatie, dus dan redden wij ons prima hoor. Daar hoef ik nu niet financieel onafhankelijk voor te zijn.
Ik ben vanaf 2009 thuis bij de kinderen. Heerlijk en zou niet anders meer willen. Al ben ik wel wat hier en daar aan het werk. Commissies, bestuursfunctie, kunst antiek curiosa Voordeel is dat je overal bij kunt zijn. Voor school, tijdens en na school. Altijd kunnen helpen. Kinderen naar sport kunnen brengen. Financieel kan het hier ruim dus dat was geen obstakel.
Ik heb beide ervaringen en er is voor allebei wat te zeggen. Toen mijn oudsten nog klein waren, vond ik het ook heerlijk om te werken. Maar ik had er ook vaak stress van m.b.t. het regelen van opvang als ze ziek waren, oppas regelen als ik ‘s avonds moest werken en man had ook iets voor zijn werk etc. Op een gegeven moment werd mijn werk echt niet leuk en mijn jongste dochter had behoefte aan veel structuur. Toen ben ik gestopt met werken (zo’n 4 jaar geleden). En ik vind het heerlijk! Bij mijn zoontje was ik voor het eerst zwanger zonder te hoeven werken, wat geweldig was, aangezien het een pittige zwangerschap was. En ook nu geniet ik volop. En het is nog steeds hard werken met 4 kinderen, waarvan er drie dagelijks naar een sport moeten (soms met overlappende tijden), ortho afspraken, cb, etc. Ik zou echt niet weten hoe ik al die afspraken moest regelen en het huishouden erbij doen als ik nog werkte. Dat zou veel onrust leveren en ook voor de kinderen niet fijn zijn, want dan zouden ze minder mogelijkheden hebben om te sporten of andere dingen te doen die ze leuk vinden. Dus voorlopig blijft het zo. En ik vind dat ik een prima voorbeeld ben voor mijn dochters. En als ik weer wil werken ga ik solliciteren en dan gaat het me zeker lukken om weer een baan te krijgen. Daarbij gaat mezelf ontwikkelen ook prima zonder betaalde baan. Edit: en mijn man is overigens net zo ‘afhankelijk’ van mij als ik van hem. Alles wat hij doet voor zijn werk en het onderhouden van sociale contacten (sport, naar de film met vrienden oid) zou hij nooit allemaal kunnen doen zonder mij. Het mes snijdt aan twee kanten
Mijn kinderen zeggen nog best vaak tegen mij....ik ben zo blij dat je thuis bent. Dan hoeven we niet naar de BSO. Tegenwoordig kunnen mensen doen wat ze willen ( of kunnen) en dan ben je in mijn ogen altijd een voorbeeld. Je eigen weg kiezen...welke dit ook is, geeft wat mij betreft altijd een goed voorbeeld. Kiezen voor jezelf en niet wat de maatschappij zogenaamd perse wil. Dus ik ben ook zeker een goed voorbeeld voor mijn kinderen. Ik laat zien dat ik kies om rust te creëren voor ons als gezin en voor mezelf. En ik kies ervoor om te doen wat ik prettig vind. Mijn man is het hier ook mee eens. We hebben hiervoor gekozen in overleg.
Wij werken allebei 4 dagen en kunnen ook bijna overal bij zijn, zijn er elke ochtend en 3 middagen, kunnen de kinderen zelf naar sporten brengen. Oudste sport 6 uur en jongste 3 uur. Als dat niet had gekund had ik wel minder willen gaan werken, gelukkig heb ik een flexibele werkgever Maar goed ieder haar eigen keuze, ik zou mijn werk niet willen missen. En ik vind het niet fijn voelen als we afhankelijk zouden zijn van 1 loon, als iemand zijn baan kwijtraakt hebben we altijd nog het loon van de ander.
Ik doe mijn werkzaamheden ook allemaal in de ochtend inderdaad. Middag sowieso vrij gepland voor de kinderen. Maar goed...mijn man is om de maand een hele maand thuis. Dus extra luxe. Dan doe ik ook meer in de middag.
Mijn stukje staat zeker niet vol oordelen en ik ben inderdaad geen tbm maar ik heb wel mogen ervaren hoe het is om 24/7 thuis voor de kinderen te zorgen. Ik heb 3 kinderen en bij ieder kind ben ik ruim een half jaar thuis geweest. Aan het begin heerlijk maar na een maand of 4 kwamen bij mij wel degelijk de muren op me af dus ik heb wel degelijk ervaren hoe het is en ik wist ook direct 100% zeker dat ik dit nooit voor altijd zou willen. Dus dit is mijn ervaring.
Ik had trouwens dus getwijfeld om te stoppen met werken toen de oudste een maand of 8 was. Uiteindelijk niet gedaan en erg blij mee geweest, was gewoon een momentopname dat ik het even niet meer zag zitten. Maar misschien was het ook wel goed bevallen als ik wel was gestopt, dat weet ik natuurlijk niet . Maar goed, als ik in de vakantie 2 dagen achter elkaar met de kinderen vrij ben heb ik het wel gezien en ben ik toe aan even iets anders
Zou dat niet gewoon zijn omdat je niet anders gewend ben...? Ik heb co-ouderschap en als mijn zoontje in de zomervakantie oid dan ineens een week langer hier is moet ik ook heel erg omschakelen hoor
Nee hoor, ik mijn verlofperiodes vond ik de dagen ook snel saai worden. Nu had ik best 'lastige' baby's dus mijn handen vol aan, maar was blij dat ik weer kon werken om even iets heel anders te doen
Ik heb altijd gewerkt, maar sinds de geboorte van onze vierde ben ik ook thuis. Mijn contract werd niet verlengd en aangezien ik ook bij een vreselijk raar bedrijf werkte (met een klootzak van een baas) vond ik dat helemaal niet erg Ik heb ook gezegd dat ik nooit thuis zou willen zijn, maar tot nu toe bevalt het eigenlijk wel. Het speelt zeker mee dat de oudste niet gelukkig was op de bso, de jongste gezondheidsissues had bij haar geboorte en ik mijn werk niet helemaal fantastisch vond. Het geeft ontzettend veel rust aan het einde van de dag, bij ziekzijn en als mijn man in de file staat. Volwassen praatjes heb ik echt wel genoeg en tzt wil ik een studie oppakken om me om te scholen. Rare reacties heb ik ook niet gehad, wel begrijpende. Als het niet meer bevalt zien we het dan wel weer! @Blijdorp, stoer dat jullie je besluit hebben genomen en je daarbij niks hebben aangetrokken van wat anderen (zouden kunnen) vinden
Als het hier een mogelijkheid zou zijn zou ik ook thuis blijven. Helaas is dat momenteel financieel niet haalbaar dus werd ik 2 a 3 dagen. Ik vind het heerlijk om thuis te zijn bij mijn kinderen. Ik wil ook een opleiding gaan volgen dus eerst maar eens daarvoor sparen en dan zien we wel verder.
Je doet het gewoon nooit goed. Blijf je thuis, maak je jezelf afhankelijk en gooi je je ambities weg. Werk je, is dat zielig voor de kinderen en ben je automatisch een minder goede moeder. Frappant dat dit natuurlijk alleen voor moeders geldt. Werkt een vader (veel), is dat goed en logisch. Hij brengt eten op tafel! Blijft hij thuis, is hij gewoon Superman. Een voorbeeld voor zijn kinderen en de maatschappij! Zo onzelfzuchtig ook, dat zijn vrouw 'mag' werken! Dus met andere woorden: trek je niks aan van wat een ander vindt.
Nou de laatste jaren hoor ik niet meer dat je een slechte moedet bent als jr werkt hoor. Hier is gemiddeld 4 dagen de norm. Die gedachte is er wel jaren geweest, maar anno 2017 gelukkig niet meer. Dat het zo krom is dat er over vaders anders gedacht wordt ben ik trouwens helemaal met je eens.
Ja, hier hoor je het gelukkig ook steeds minder, maar de tendens is nog vaak dat het aan moeders gevraagd wordt: 'hoe combineer je dat dan?' en dat als er iets is met een kind, het wel aan de moeder zal liggen 'want die werkt zo veel'. Over vaders wordt dat bijna nooit gezegd. Makkelijk, als alles wat je doet automatisch goed is! Ik ken trouwens alleen maar werkende moeders, waarvan een heel groot gedeelte fulltime. Moeders van mijn vriendinnen hebben ook altijd gewerkt, dat is toch wel een verschil met Nederland denk ik. Mijn moeder was tbm en veel van de moeders in mijn omgeving ook.
Als je werkt als moeder misschien niet. Als je (bijna) voltijds werkt helaas nog wel hoor. Zeker op dit forum. Maar inderdaad, leven en laten leven. Ik heb alleen maar respect voor tbm's. Zoals gezegd: ik zou knettergek worden
Grappig wij ook! Mijn man werkt 4 dagen en ik ook! Heeft je man er wel eens opmerkingen over gehad? Mijn man wel namelijk! Wij hebben dus inderdaad 3 dagen opvang maar werken beide ook nog een dag thuis(dan zijn de kinderen wel op de opvang maar kunnen ze wel wat later gaan of ik kan er een was in duwen) en hebben flexibele werktijden. Wij kunnen dus ook makkelijk bij dingen voor de kinderen zijn EN we zijn beide om 17.00 thuis (beginnen wel om 8) Dat scheelt inderdaad. On topic: goede keuze denk ik Blijdorp! Fijn dat je eruit bent!
Mijn man heeft zn dag ouderschapsverlof echt vrij moeten vechten. Werd echt totaal niet gewaardeerd dat hij ipv 40 nu 36 uur werkt. Ik vind het zo krom, zijn manager zei letterlijk: mama's horen thuis te zitten en papa's horen te werken! Als ik een leukere baan zou hebben, fijnere collega's en een betere werksfeer zou ik denk ik harder proberen daar twee dagen te blijven werken. Als mn dochter het lekker zou doen op het kdv (niet constant verkouden, vaak overgeven, bijna niet slapen) zou ik het waarschijnlijk zelfs wel drie dagen doen. Helaas is de situatie nu anders en gelukkig kan ik de tijd nemen om even rust te pakken en alles uit te vogelen
Als tbm ontwikkel je jezelf niet. Als tbm ben je geen goed voorbeeld voor je kinderen. Als tbm ben je niet financieel onafhankelijk. Als tbm bouw je geen pensioen op gat in je cv e.d.. zijn dat geen oordelen? Wat zijn het dan? Complimenten?