hoi mama's, Graag wil ik jullie mening of advies over het zoontje van mijn zus... Hij is vorige week 3 jaar geworden maar ik had een zwaar deja vu: het leek precies of hij zijn tweede verjaardag overdeed. Maak me zorgen om zijn ontwikkeling, een aantal kenmerken: - heeft een eigen naam voor zichzelf (heet jefta maar noemt zichzelf Mimi) kan eigen naam met moeite wel nazeggen - praat vooral in tweewoordzinnetjes en onverstaanbaar. - heeft eigen verzonnen woorden die vaak niet eens lijken op het woord dat hij bedoelt - reageert vaak niet op eigen naam, je moet echt voor hem gaan staan en duidelijk maken dat j tegen hem praat - heeft geen eenkennigheidsfase gehad en neemt eigenlijk geen afscheid, lijkt hem niet te deren met wie hij mee gaat - laat het niet weten als hij wakker is, ligt gewoon wakker en stil in bed of 'zingt' eindeloos liedjes waarvan de melodie wel klopt maar hij zingt zonder woorden: 'ta ta ta te tie' - praat niet vloeiend maar met stoten: 'Jef...ta die heb...be!' - praat alleen hard, kan niet fluisteren - kan woorden niet goed uitspreken, moet er heel bewust bij nadenken, vliegtuig is met moeite: 'tie-tui' - speelt niet samen maar alleen. - reageert zo goed als niet op pijn - is enorm wild en denkt nergens over na, echt een ongeleid projectiel - rent gerust weg en zou uren kwijt kunnen zijn zonder dat hij mama of papa mist - motoriek is in een jaar tijd zo goed als niet vooruit gegaan: moeite met trap op en trap af nog steeds billenschuivend, moeite met ergens op klimmen - geen belangstelling voor kleuren of tekenen - fijne motoriek erg slecht: alles met handen eten, greep met hele hand en niet met vingers - kan slecht opdrachten uitvoeren - gedrag erg lastig te corrigeren, lijkt het niet te begrijpen - bijten, duwen, slaan. Kan niet zachtjes of voorzichtig doen. Ongecontroleerd - kijkt je niet echt aan of met 'lege' blik - heel laat met lachen. Lijkt nu met 3 jaar pas echt te lachen. - ongeremd eten, hij eet alles wat hij ziet liggen of staan. Drinkt uit andermans glazen, eet van andermans bordjes. - geen enkele interesse voor zindelijkheid, geeft het niet aan als hij gepoept heeft. - kan geen insteekpuzzels of vormenstoof maken: snapt niet wat hij ermee moet - zegt geen mama maar alleen papa (mama is te moeilijk denk ik? Doet hij alleen na aandringen) - onhandelbaar in gedrag sinds zijn kleine zusje geboren is. Ze kunnen hem soms echt niet meenemen om boodschappen te doen bijvoorbeeld... Al met al maak ik me echt zorgen, hij kreeg weer Duplo voor zijn verjaardag en weer alleen auto's... het verlanglijstje was precies hetzelfde als toen hij 2 werd. Hij is tussen zijn tweede en derde verjaardag meer woorden gaan gebruiken en van losse woordjes naar kleine losse 2woord zinnen gegaan. Hij is wel meer woorden gaan begrijpen. Verder heb ik weinig vooruitgang gezien... Wat vinden jullie ervan? Iets dergelijks meegemaakt bij een kind waarmee het helemaal goed gekomen is? Ik hoop het zo... maar over een jaar moet hij naar school en er moet nog wel heel veel gebeuren voordat hij daar met goed fatsoen heen zou kunnen...
Wat zegt je zus er zelf van? En de vader uiteraard. Sommige dingen klinken wel zorgelijk, andere kunnen ook met opvoeding te maken hebben. Is er al eens naar zijn gehoor gekeken?
Klinkt wel zorgwekkend. Je vertelt verder weinig over de opvoeding. Hoe ouders met hem omgaan. Als hij van andermans bord eet of iemand pijn doet wordt er dus wel wat van gezegd maar hij lijkt het niet te begrijpen? Dat van die lege blik herken ik erg van het zoontje van een vriendin. Hij is ook net 3 en loopt ook achter met dingen. Maar deze lijst is wel erg lang. Maakt jouw zus zich ook zorgen? En wat zegt het cb?
Ikkie en mop81: voor zover ik zie is het een heel normaal liefdevol gezin. Er zijn gewoon de 'normale' regels qua gedrag, structuur, slapen, eten enz. Zijn gehoor is getest op aanraden vanCB. Ze zijn 2x bij audiologisch centrum geweest en KNO. Gehoor bleek in orde maar amandelen vergroot. Keelamandelen, neusamandel weggehaald en trommelvliezen doorgeprikt. Ontwikkeling is daarna niet noemenswaardig vooruit gegaan. Hij gaat nu 1 morgen naar de psz en is vanaf 3 maanden oud 3 dagen per week naar kdv gegaan dus genoeg taal en andere kindjes om zich heen. Ik heb begrepen dat hij een twijfelgeval was voor VVE maar dat ouders dat niet wilden Vanwege moeilijke buien en niet luisteren is er al eens een vrouw van het cb thuis wezen observeren. Ze heeft adviezen gegeven maar daar is het bij gebleven. Mijn zus en zwager zien wel dat hij achterloopt qua taalproductie en uitspraak maar laten het eerst nog op zijn beloop.
Kwam heel toevallig op dit topic terecht... Ik heb een dochter van nét 3, en dit klinkt echt totaal niet als een 3-jarige als ik het met haar vergelijk. Zij praat honderduit, zinnen van 10 woorden zijn geen uitzondering. En vrijwel altijd te begrijpen. Sinds ze 2 jaar is, is dit met sprongen vooruit gegaan. Luistert, begrijpt, klimt, rent, fietst, kleurt, schildert, bedient iPad en afstandsbediening... Gaat hij naar opvang of iets dergelijks? Daar zou dit natuurlijk ook direct op moeten vallen en behoort een advies voor logopedie of extra onderzoek te komen. Met 3 jaar mogen kinderen ook nog verschijnen bij het cjg, waar ze o.a. een oogtest moeten doen. Het kan bijna niet anders dan dat het daar ook opvalt. Mocht je dit niet met je zus kunnen of willen bespreken, dan weet je in ieder geval dat ze daar binnenkort een uitnodiging voor krijgt. Hoop dat je het een beetje van je af kunt zetten, logisch dat je je zorgen maakt en wellicht zijn de ouders onwetend in dit geval? Hebben ze al kinderen of voorbeeldkinderen van familie of vrienden waarmee ze zouden kunnen vergelijken? *edit: sorry mijn verhaal was nog niet af toen je bovenstaand al had gereageerd.
Ik zou zijn naam niet erbij zetten, vrij unieke naam, zou het niet zo leuk vinden als er zoiets over mij of mijn kind op internet stond. Verder, sommige dingen klinken normaal, andere dingen klinken afwijkend. Hoe reageert je zus hier op, heb je het er wel eens met haar over gehad?
Hebben ze hier zelf nog geen hulp voor gezocht? Wat vinden ze er zelf van? Vanaf een afstand valt er natuurlijk niets over te zeggen... ik ken kindjes die met 3 jaar slecht praatten en die met veel logopedie en een jaar extra kleuteren nu redelijk mee komen. Maar ik ken er ook waarbij het niet goed kwam en die naar speciaal onderwijs zijn gegaan, omdat ze ass of een andere stoornis hadden. Ik denk wel dat het belangrijk is om bijtijds hulp te zoeken. Gehoor checken idd, logopedie, opvoedondersteuning vanuit het wijkteam. Het afwijkende gedrag kan heel goed voortkomen uit frustratie omdat praten niet lukt. Als het praten goed gaat kan het zijn dat alle andere punten ook ineens veel beter gaan.
Hartelief: Hij heeft een zus van 6 maar dat is een hele vlotte tante Onze kids hebben een ontwikkelingsvoorsprong. Dat maakt het juist zo moeilijk om erover te praten. De jongste moet nog 2 worden maar is zij neef van een jaar ouder ruim voorbij in alles. Heb weleens gevraagd of het niet verstandig zou zijn om hem meer dagdelen naar de psz te doen ivm zijn praten. Toen zei ze dat hij gewoon op zijn eigen tempo mag ontwikkelen. Met de meeste driejarige kinderen kun je een gesprekje voeren maar met hem gewoon niet. Het blijft bij gesloten en gerichte vragen als: wat wil je op brood? Waar ben je geweest? Maar een vraag als: wat heb je gedaan? Wordt niet beantwoord of er wordt 1 ding genoemd wat hij echt als laatst gedaan heeft, als: Mimi jas uit te taan (jas uitgedaan). Hij spreekt ook alleen over zichzelf als 'mimi' geen 'ik' of 'mij'.
Ik vind dit ook wel heel anders klinken dan mijn 3-jarige en andere peuters die ik ken. Met 3 weer afspraak bij cb denk ik? Enig idee wat daar wordt besproken? Lijkt me dat dit wel opvalt, een jaar vrijwel geen ontwikkeling. Maar los van dit; ik zou je zorgen aan je zus voorleggen en het dan aan haar overlaten.
Oh gelukkig. Dacht er al aan, maar ik zie op dit forum soms dingen voorbij komen dat ik denk 'zo ben je wel heel herkenbaar' . Niet iedereen denkt daar bij na. Ik denk dat je er verder weinig aan kunt doen. Volgens mij is het volgende en laatste bezoek aan het CB pas als hij bijna 4 is of ze moeten dat tegenwoordig ook weer aan hebben gepast. Hoop voor hem dat hij snel beter leert praten, ik denk dat dat al veel zou schelen. Je zus anders zelf toch echt stappen moeten zetten, maar ik begrijp je zorgen.
Alleen het eerste stuk gelezen . Zou een Taal ontwikelingsstoornis kunnen zijn maar de eerste stap is logopedie
Lijkt op mijn zoon als peuter... en je ziet aan mijn onderschrift wat er aan de hand is. Hoewel niet alle puntjes meteen een issue zijn (ik bedoel, niet elk kind heeft interesse in kleuren en zindelijkheid mag ook best nog wel even op zich laten wachten), zijn dit er wel erg veel. Samen schetst het een zorgwekkend beeld, wat mij betreft, vooral de taalontwikkeling. Waarbij ik me vrijwel niet kan voorstellen dat dit binnen een jaartje op een adequaat 'schoolniveau' komt zonder gerichte en wellicht intensieve behandeling. Ik weet niet wie van CB heeft meegekeken (en hoeveel verstand die had van ontwikkelingsstoornissen), maar Integrale Vroeg hulp (IVH) is vaak ook een goede plek om te beginnen. Of terug naar het audiologisch centrum. Lastig om het van de zijlijn te zien. Helaas kun je niet anders dan je zorgen uitspreken en dan is het aan ouders wat zij willen.
Lijkt mij ook niet normaal. Veel van deze dingen had mijn zoontje ook. Bij de 2 jaar en 7 maanden sprak hij alleen losse woordjes ( meer klanken dan woordjes.) We zijn toen naar de logopedie gegaan, nu 5 maanden verder maakt hij zinnetjes van 4-5 woordjes. Veel van het 'afwijkende' gedrag is ook weg. Zegt de peuterspeelzaal er niks van? Bij ons hadden ze al binnen 2 maanden een orthopedagoog ingeschakeld om te observeren.
Wat vinden zijn ouders er zelf van, misschien je zorgen eens uiten richting je zus! Een kindje in mijn omgeving heeft een Taalontwikkelingsstoornis, maar was toen hij 3 was (is nu 7) wel veel verder in ontwikkeling. Mijn dochter van 2,5 is echt ver in haar ontwikkeling dus geen vergelijkingsmateriaal...
Klinkt niet als een gemiddelde peuter. Bij 1 of 2 punten of max 3 zou ik niet meteen zorgen maken maar wel opletten. Het niet willen/kunnen hoe kan te maken hebben met zijn gehoor maar ondanks ik geen verstand heb van autisme klinkt het wel zo. Apart dat de ouders het niet zo zien en ook wel zorgelijk. Hoe reageren de ouders als hij eten en drinken pakt van een ander? Jammer dat hij niet zit op een peuterspeelzaal of opvang. Al was het Mar een 1 of 2 halve dagen
Ik denk op basis van wat je vertelt ook aan een TOS. Het is toch aan de ouders om hier iets mee te doen. Ik kan me niet voorstellen dat ze zich geen zorgen zouden maken? Vooral omdat ze al een kind hebben, als je dan de vergelijking maakt zie je goed dat de ontwikkeling afwijkt. Vooral het feit dat hij geen vooruitgang boekt is zorgelijk..
Op basis van wat jij schrijft is het inderdaad zorgwekkend. Mijn dochter heeft vanwege een genetische afwijking een ontwikkelingsachterstand van een jaar. Op het ene vlak meer dan de ander. Zij heeft bijvoorbeeld nog steeds heel veel moeite met een insteekpuzzel of vormenstoof, terwijl ze wel kan klimmen en traplopen. Het spreken is absoluut zorgelijk, maar het gedrag ook. Weglopen en ouders uren niet kunnen missen, nauwelijks reageren op pijn en nog wat dingen die je genoemd hebt. Ik zou niet gelijk denken aan een TOS. Sterker nog, op basis van je verhaal denk ik dat hij niet eens toegelaten zou worden tot een vroegbehandeling van bijvoorbeeld Kentalis omdat de gedragsproblemen niet de overhand mogen hebben. Dan zou je eerder aan een medisch kinderdagverblijf kunnen denken waar ze zijn gedrag goed observeren. Je zou evt wat informatie over Integrale Vroeghulp kunnen opzoeken en delen met je zus. Dit is vaak de eerste echte stap. Maar wees hier wel voorzichtig mee want het kan heel gevoelig liggen. Erkennen dat er iets niet klopt aan je kind is moeilijk. Aan de andere kant, als jij al zoveel dingen kunt signaleren dan zou je toch denken dat ze zelf al wel verder zouden zoeken.
Ik zou hier echt hulp bij zoeken. Bijvoorbeeld voorbereidende klasjes voor school. Dit is echt een overgangsleeftijd en je wil straks echt geen moeilijkheden met een school.