Heel herkenbaar TS! Er zijn altijd mensen die zich ermee willen bemoeien, inderdaad vooral ouderen. Ik weet dat als mijn dochter in een peuterdriftbui zit je het beste kan wachten tot het over gaat, ook in de supermarkt. Het enige wat ik doe is haar uit het looppad houden. Van opmerkingen wordt zij alleen maar bozer en van afkeurende blikken wordt ik alleen maar chagerijniger.
Ts mag ik vragen waarom bij grote boodschappen wel in de kar? Kun je hem dan niet ook met een klein karretje laten lopen en opdrachtjes geven? Zoek de pindakaas, zoek de melk etc?
Veel ouderen zijn ook best eenzaam. Op die leeftijd gaan er steeds meer mensen om je heen dood. Ze vinden zo'n praatje onder de mensen vast erg fijn. Misschien boeit het je niet maar je kan het ook omdraaien door te denken dat je haar weer een fijn moment hebt gegeven zo. Jammer dat mensen zo hard worden en op zichzelf gefixeerd.
Dit. Ik hou van mensen die nog contact met elkaar zoeken. Al is het maar een glimlach naar elkaar. Klein praatje wordt niemand slechter van.
Dit heeft tot nu toe te maken met dat het alleen met een kinderkar redelijk gaat. Hij heeft dan iets in zijn handen. Dan nog moet ik er wel dichtbij blijven omdat botsen tegen glazen deuren erg leuk is en rennen met een karretje ook. Zoon los in de winkel is geen goed idee, daar is hij nog te wild/enthousiast voor. (Als hij los mag, is de supermarkt namelijk ineens een grote speeltuin). Ik denk wel dat je een goed punt hebt met helpen, daar kan ik wel vast mee beginnen met kortere tripjes. Dankjewel!
Of ook bij de grote boodschappen, zonder klein karretje. Als het dan niet lukt kan hij nog zo in de kar
En een eigen lijstje geven? Nu maken wij een lijstje op de Ah site en doen we op looproute. Dan kan hij het makkelijk zien. Voorheen maakte ik een lijstje voor hem alleen en koos ik alleen de herkenbare dingen en die tekende ik dan voor hem. Vond hij heel mooi en hij voelde zich al wel groot.
Ik maak dit ook al 2 jaar mee met mijn jongste.. maar zoals jij het ervaart heb ik het nog nooit ervaren. Er was eens een oud stel die zich op een gegeven moment ermee bemoeide, hem aanspraken, etc. Hij stil. Dus ik heb hem meegegeven aan die oude besjes en gezegd; zie jullie bij de kassa! Kind had tijd van zijn leven. En ik... lekker rustig. Nee echt.. ik zie het eigenlijk nooit zo. Ik heb wel eens geroepen bij de kassa omdat heel veel mensen er iets van vonden, dat ik ook maar een moeder ben. Toen kreeg ik een applaus van een oude meneer Hahahahaha!
Ik probeer boodschappen doen een uitje te maken. Ik ga dus eigenlijk nooit op zaterdagmiddag, maar op rustiger momenten met een goed humeur. Ook zorg ik voor marge, zo vervelend als ik me heel erg moet haasten. Dus als ik ze allemaal bij me heb maak ik duidelijke afspraken, geef ik aan wat ze wel en niet mogen uitzoeken. Mijn jongste is de ergste wildebras van ze alledrie. Ze kan niet eens in het winkelwagentje, ze klimt er namelijk uit. Bij haar is het dus extra belangrijk om duidelijke kaders, maar daarbinnen juist ruimte te geven. Dus hoe vrolijker is bij haar ben, hoe makkelijker ze zich gedraagt. Ik merk het bij alledrie en merk ook hoe anders mijn man en ik de boodschappen ervaren. Mijn man doet ze last minute en omdat het snel moet, ik doe ze ingepland en gebruik het als tijdsbesteding. Bij mijn man hoor ik eigenlijk elke keer de stress, ik zelf ervaar dat veel minder. Eigenlijk is mijn tip dus, maak er iets leuks van, maar dan ook echt. Net doen alsof jij het leuk vindt, terwijl je eigenlijk stijf van de stress staat, merkt hij meteen. Maar goedgemutst wat boodschapjes doen en lekker samen een krentenbol eten, zorgt vaak voor een positieve spiraal.
Ik vraag me af hoe het kan dat je kind de ruimte heeft om zich zo vaak zo ontzettend te misdragen. Ik denk dat je goede tips hebt gekregen om het winkelen wat aangenamer te maken. Ik hoop dat dat jullie helpt. Wat hier trouwens ook goed werkt is de AH . Mijn dochter gaat altijd gelijk naar het wagentje met fruit voor de kinderen. Dat houdt haar even bezig en ondertussen loopt ze -meestal!- rustig mee. Daarna naar de broodjes waar ze vast een stukje van een zelf gekozen broodje krijgt en we zijn weer een stap verder in de winkel. Als ze vervelend wordt richting de kassa dan geef ik haar het vooruitzicht dat ze mij mag helpen met betalen en ze krijgen hier altijd wat van die zoute pepsels bij de kassa. Maar ook ik heb haar wel eens over de grond gesleept toen ze zich dramatisch in een drukke kassa rij op de grond liet vallen of schoppend op mijn arm gehad omdat ze het allemaal niks vond. Ze heeft ook een keer bewust tegen iemand aangereden met haar kinderkarretje en ja, een glazen deur heeft ze ook gehad. Maar toch blijf ik met haar naar de winkel gaan. Dat hoort er gewoon bij en ik vertik het om mezelf te beperken omdat mijn dochter zich niet altijd kan gedragen. Inmiddels gaat het 9 van de 10 keer heel goed. Ze helpt mij en ze vindt het leuk. Het is alleen vaak drama als we dan weer naar huis gaan . Het heeft alleen een flinke dosis geduld, doorzettingsvermogen en vooral duidelijkheid gekost. Oh en veel blikken en/of bemoeizucht. Ik kan het trouwens wel bijna altijd waarderen als een onbekende probeert mijn dochter uit een driftbui te krijgen. Het helpt af en toe namelijk aanraken is een ander verhaal en daar zeg ik ook wat van. Kanttekening aan dit verhaal voordat mijj dochter ontspoort lijkt in mijn voorbeelden : mijn dochter heeft dus wel een bepaalde afwijking en dit uit zich ook in wat extremere gedragingen op sommige vlakken.
Ik begrijp je. De situatie dat vreemde mensen mijn kind corrigeren waar ik bij sta is me nog nooit overkomen. Maar dat aanraken wel. Ik word daar naar van. Ik verhef mijn stem dan ook en zeg streng Afblijven!!! Maar jouw idee om hun ook aan te raken ga ik ook eens proberen.
Ik zit met open mond dit te lezen. En word meteen nieuwsgierig... heb je zelf kinderen? En zo ja hoe oud zijn deze?
Ik zat eigenlijk al te wachten op de moeders die hier komen vertellen dat dit geen normaal gedrag is.. of het direct willen koppelen aan een stoornis. Ik ben die leuke moeder die het boodschappen leuk maakt voor mijn kroost. Lijstjes, liedjes, opdrachtjes. Check. En toch kan mijn jongste de boel totaal anders laten lopen dan “gepland”. Verkeerde kleur kar bijvoorbeeld, zijn zus pakt diegene die hij wil, toetjes willen pakken met smarties maar zijn moeder wil graag dat ie yoghurt pakt, zelf een pak koekjes met je zus mogen uitzoeken maar je hele kar vullen en dat terug moeten zetten van je moeder (raar vind ie dat).. moet ik even doorgaan? Allemaal triggers voor mijn jongste om volledig uit zn plaat te gaan. In mijn ogen geen stoornis, maar een heel heftige peuterpuber met een enorme eigen wil. Die af en toe veranderd in de exorcist 2. En nee die kindertjes moet je niet thuis laten. Die kindertjes moeten ook de kans krijgen om te leren dat je ook rustig kan blijven en gewoon kan praten. Dus tja. Dan hebben mensen soms maar even “last” van mijn kleine lerende draak. Ik doe mijn best.
Ik heb de ideale oplossing gevonden. Ik doe mijn boodschappen sinds een tijdje online. Lekker op de bank op mijn I-pad als de kinderen slapen. Heel relaxed .
Serieus? Je denkt direct aan een stoornis? Dit is wel het toppunt van etiketjes plakken. Er bestaan ook gewoon temperamentvolle peuters. Vanwaar de drang om op basis van één verhaal direct aan een stoornis te denken? Ik vind dat zo ver gezocht.
Ik was van de week in de mediamarkt met 2 van mijn kinderen .. mijn zoon van 3 kreeg mij daar toch een driftbui . Huilen , schreeuwen en liet zich op de grond vallen . Ik weet niet eens meer waarom die driftbui was .. ik zette zoon in veilige omgeving ( zonder tv’s ofzo of dingen wat stuk konden gaan en liet hem uit razen ) ook een x in de Ah zoon straf gegeven ik doe dat daar gewoon en boos dat hij was .. mensen zeiden tegen mij ‘ je zoon huilt hoor’ ja hij heeft straf en laat hem maar lekker uitrazen .. mijn zoon s 100% gezond maar is een flinke peuterpuber die toe is aan de School.. 9 op de 10x gaat het goed en soms ook niet .. ik blijf gewoon gaan met hem hoor en als andere mensen er last van hebben van peuterpubers die met paps of mams mee moeten tja om 20;00 zijn de winkels nog open en liggen de meeste peuterpubers in hun bedje te slapen..