Dat snap ik,maar ik geloof dus niet dat deze kindjes vaker gevraagd worden als ik er geen maximum aan hang. Ze kiest dan nog meer kinderen met wie zij om gaat. Overigens mocht ze dit jaar 7 kindjes vragen en vond ze zelf 5 genoeg.
Ja maar dan nog. Ik begrijp dat je moederhart dan breekt en dat van je kindje ook maar ik kan toch serieus niet 15-25 kinderen uitnodigen? Hoe moeten mijn man en ik dat leiden dan? En over kosten gesproken? Past ook niet in m’n huis. Hoe krijg ik ze überhaupt mee naar huis? En dan moet hij ook naar 25 feestjes in een jaar. En moet ik 25 cadeautjes kopen. Halleluja ik vind dat to much hoor. Uitnodigingen niet op school uitdelen vind ik logisch en prima. Dus enerzijds zou ik het heel sneu vinden als hij nooit wordt uitgenodigd en zou ik qua gevoel ook geneigd zijn om te zeggen dan nodig ik de hele klas of alle jongens uit. En vice versa. Maar anderzijds ben ik ook niet bevriend met de hele wereld en word en werd ik ook niet overal uitgenodigd. Dat is ook weer het leven. Erg lastig. Misschien feestjes afschaffen? Maar dat is ook zo wat... Ik denk bij zulke dingen altijd aan: Ik zou je in een doosje willen doen Je beschermen tegen het leven Maar je zal moeten dansen in de zon En leren vechten in de regen. Zulke lastige dilemma’s omdat ik in deze beide kanten begrijp. Ik begrijp dat het heel pijnlijk en verdrietig is om nooit uitgenodigd te worden en dat her een kind lastig vertellen is dat dit het leven is. Maar ik snap ook dat je niet iedereen kunt uitnodigen en dat het leven keuzes maken is.
Jazeker. Maar keuzes maken hoort ook bij het leven en zullen ze ook moeten leren. Natuurlijk begeleiden we dat. Maar tot nu toe heeft het moeten kiezen nooit tot problemen geleid. Ik zie ook geen kinderen echt buitengesloten worden in zijn klas (kan me vergissen, ik zie natuurlijk ookniet alles) en school heeft een goed anti-pest beleid.
Mooi. Ik zit nu bij mijn moeder en zag net op het toilet deze: Life isn't about waiting for the storm to pass. It's about learning how to dance in the rain. Die vind ik ook mooi.
Maar wat wil je dan doen? Andere kinderen verplichten jouw kind uit te nodigen? Ik zou me richten op wat je kán veranderen ipv wat je niet kan veranderen. Je kan hem niet behoeden voor de keuzes van anderen, je kan hem wel leren hoe hij met teleurstelling om moet gaan. Dat betekent niet dat hij niet teleurgesteld mag zijn natuurlijk. Ik vind alle kinderen uit de klas gewoon echt geen optie, dan moet ik sowieso beide kleuterklassen gaan uitnodigen plús groep 3 (want veel vriendjes/vriendinnetjes daar) én groep 4 dan ook omdat dat een combi-klas is en anders zijn die weer teleurgesteld etc. Ja, gewoon geen optie dus.
Ik vind het heel vervelend als kinderen zich buitengesloten voelen, maar ik kan/wil ook geen 15 kinderen uitnodigen. Een stuk of 8 vind ik echt wel voldoende. Als ik ze alle kinderen uit laat nodigen die ze willen, dan kunnen we de binnenspeeltuin wel compleet afhuren... Dat ga ik dus niet doen. Dus moeten ze inderdaad kiezen wie ze uit willen nodigen. Als er overigens bv. 9 meisjes in de klas zouden zitten en ze willen er 8 van uitnodigen, dan zou ik die ene er overigens wel bij doen (dat zou niet eens een twijfelgeval zijn voor mij dan). Gelukkig heb ik kinderen die dat soort dingen zelf ook zien, dus daar zouden ze dan zelf ook mee komen. Zeker de oudste is heel erg bezig met dit soort dingen. Die besteedt op school ook bewust aandacht aan kinderen die naar haar idee buiten de groep vallen. Ze is erg gericht op het positieve van die kinderen en hoe ze hen kan helpen. Ik vind dat mooi om te zien. Als ze die kinderen ook uit zou moeten nodigen op haar feestje (het mág natuurlijk wel!), dan zou ze alle kinderen uit haar klas uit moeten nodigen, want het zijn ook jongens, en 30 kinderen op een kinderfeestje vind ik al helemaal geen optie. Heel rot voor die kinderen, maar ik heb ook mijn grenzen (zowel financieel als qua energie).
Ik snap het dat het je persoonlijk raakt.maar kinderen verplichten samen te spelen zorgt er juist voor dat er meer word gepest. Verplicht de hele klas uitnodigen of verplicht dat ene kindje uitnodigen lost niks op. Wat wel werkt is binnen de klas aan de dynamiek te werken en bij de pesters en gepeste/ buitengeslotene werken op persoonlijk vlak. Vaak gaat het dan beter. En ja ik weet wat gepest zijn betekent. Ik heb op 3 verschillende basisscholen gezeten ivm verhuizen en dat ging echt niet altijd lekker.en op de middelbare ging het vaker niet goed.maar ik ben er echt sterker uit gekomen. Ik heb misschien geen grote vriendengroep maar ik weet wel zeker wat ik aan ze heb.liever een of een paar goede vrienden dan een grote groep waarvan de helft wegvalt als er iets is.
Dat ben ik met je eens. In het geval van mijn zoon was het dus niet dat hij sowieso buiten de groep viel. Hij speelde met veel kinderen graag en andersom ook. Daarom zou je ook verwachten dat hij eens op een feestje mocht komen, maar dat gebeurde dus niet. Ik ben van mening dat andere ouders hier best oog voor mogen hebben. Dit is nl wat anders dan verplicht kinderen op een feestje uit laten nodigen waar jouw kind nooit mee speelt. Na groep 3 is het gelukkig veranderd, maar dat heeft er wel voor gezorgd dat ik er dus wel altijd op let. Zeker zoon nr 2 werd overal uitgenodigd. Als ik hem zelf had laten kiezen voor zijn feestje, zou hij ook alleen de populaire kindjes gekozen hebben. Daarom was hier de regel: je vraagt sowieso alle kindjes waar je zelf ook bent geweest en daarnaast evt nog kinderen die je er ook nog graag bij wil hebben. Op zijn feestje hadden we dus vaak 13/14 kinderen. Ik ben ook geen voorstander van de hele klas uitnodigen. Dat is praktisch gezien vaak niet mogelijk. Gelukkig zijn de klassen op onze basisschool niet zo groot dus als zoon nr 3 en 4 alle jongens uit de klas uitnodigen, zijn er dat 8 en 9. Prima te doen dus.
Ik ben wel heel benieuwd hoe jij je kind zou leren hoe hij/ zij met zo'n teleurstelling om zou moeten gaan. Het is nl wel heel makkelijk gezegd: dat moet je je kind leren. Maar HOE dan???? Ik probeerde altijd maar uit te leggen dat iedereen maar een max aantal kindjes mag vragen, maar hoe leg je een kind uit dat Pietje altijd leuk met je speelt op school, maar je niet op zijn feestje vraagt. Evenals Klaasje, Jantje, Woutertje en Bertje. En dat terwijl ze regelmatig bij elkaar thuis speelden en deze kinderen wel op zijn feestje kwamen.
Maar hoe zie je dat voor je dan? Moet een ouder zeggen: luister jij speelt met jantje dus die moet jij op je feestje vragen? En dat mag mijn kind dan niet zelf bepalen? En alle kinderen waar je zelf geweest bent vind ik geen optie. Sowieso gaat een feestje met 13/14 kinderen hier niet. Dochter wordt helemaal overprikkeld en knettergek. Dan heeft de jarige in jouw ogen pech ofzo? Dat ze straks huilend en over dr toeren op dr eigen feestje zit omdat ze van mij iedereen terug moest vragen? Nee sorry het feestje is echt van de jarige hier en die bepaald wie er mag komen. In de kleuterleeftijd stuur ik dat hier en daar bij.
Ik heb dat de hele basisschoolleeftijd prima kunnen sturen en we hebben altijd leuke feestjes gehad. In het geval van jouw dochter kan ik begrijpen dat je andere keuzes maakt.
Dat ben ik eens. Als het 8 of 9 jongens zouden zijn en hij wil alleen jongens uitnodigen sowieso zou ik dat ook doen. Absoluut. En ik zou ook zeker wel invloed proberen uit te oefenen waar het kan. Maar wel tot op bepaalde hoogte.
Ik denk dat het vooral belangrijk is je kind door die teleurstelling heen te begeleiden, en hóe je dat doet verschilt per kind. Leren er mee om te gaan komt dan door ervaring.
Ik vind het goed dat kinderen hier mee om leren gaan. Bij mij was het namelijk precies andersom. Op de basisschool (kleine school) nodigde iedereen altijd de hele klas uit. Dus ik was dat gewend. Vervolgens ging ik naar de middelbare school en had een meisje uitnodigingen gemaakt en neergelegd op de tafels. Ik ging er automatisch vanuit dat die uitnodiging ook voor mij was. Dus ik was heel enthousiast tegen dat meisje, en toen zei ze: "oh, maar jij mag helemaal niet komen..." En omdat ik altijd gewend was uitgenodigd te worden, kwam deze klap héél hard aan. Terwijl ik al dertien was. Ben jankend naar huis gegaan. Mijn moeder heeft de moeder van dat meisje opgebeld. Die kwam er vanaf met een smoesje en zei dat ik het jaar daarop écht mocht komen. Niet dus... Ben nooit uitgenodigd... Achteraf ben ik er blij om, want ze was totaal mijn type niet. Maar ik heb mezelf wel flink voor schut gezet door te gaan huilen in de klas Toen wenste ik dat ik wat minder in een beschermd doosje was gestopt als kind
Toch is deze ervaring een andere ervaring dan nooit uitgenodigd worden. Jij werd deze keer, bij dit meisje, niet uitgenodigd. Inderdaad teleurstellend als je gewend was op elk feestje te mogen komen. Mijn kind lag prima in de groep, speelde met verschillende kindjes en werd toch NOOIT uitgenodigd. 3 jaar lang niet. Op geen enkel feestje. Elke keer weer blije kinderen om hem heen die naar een feestje mochten en hij, die weer geen uitnodiging kreeg. Dat was teleurstelling op teleurstelling. Dat is lastig uit te leggen aan een 4/5/6 jarige. Nogmaals: ik ben helemaal geen voorstander van verplicht de hele klas uitnodigen of kindjes waar jouw kind echt helemaal niks mee heeft, maar als ouder een beetje oog hebben voor kinderen die niet uitgenodigd worden, daar is niks mis mee.
Beetje oog voor een ander kind wat wel bevriend is maar nooit wordt uitgenodigd kan zeker geen kwaad. Als ik zou weten dat dit het geval is met 1 van de kinderen waarmee mijn zoon graag speelt, dan zou ik er wel op aansturen dat hij wordt uitgenodigd. Maar... dan moet ik het wel weten natuurlijk. Buiten de feestjes waar mijn zoon wordt uitgenodigd heb ik echt geen idee wie er bij wie komt. Als het een probleem is bij jullie, dan zou ik de ouders van vriendjes waar hij regelmatig speelt eens voorzichtig polsen, of bespreken dat het zo'n teleurstelling is iedere keer. Je kunt niks afdwingen natuurlijk en dat moet je ook niet proberen. Maar zolang niemand weet wat er speelt kan er ook geen rekening mee worden gehouden.
Gelukkig ligt dit inmiddels al een aantal jaren achter ons en is het na groep 3 helemaal goed gekomen met hem. Ik heb er destijds eens 1 moeder op aangesproken bij het schoolhek. Ze stond te " klagen" dat haar dochter zooooo vaak werd uitgenodigd voor een feestje dat het haar een vermoooooooogen aan cadeautjes ging kosten. Ik heb toen de opmerking gemaakt dat ze maar beter blij kon zijn, want dat het veel erger is als je kind niet wordt uitgenodigd. Er kwam toen een discussie op gang zoals hier op het forum, maar het veranderde niet echt omdat iedereen bij het standpunt bleef: mijn kind mag zelf beslissen wie er komt. Ik bemoei me daar niet mee. Uit ervaring met mijn andere kinderen weet ik inmiddels dat je je er als ouder prima mee kan bemoeien zonder dat het het feestje voor de jarige zou verpesten of dat kinderen zich opgelaten voelen als ze uitgenodigd worden.
Maar vertel me dan eens hoe ik als ouder moet weten welke kinderen dat betreft? Want het is niet dat ik daar geen oog voor wil hebben, het is meer dat ik onmogelijk kan weten om welke kinderen dat gaat. En wat moet ik dan doen? De uitnodigen buiten schooltijd thuis rondbrengen? Ook dan bespreken ze dit op school, is mijn ervaring, of zien kinderen het als het feestje aansluitend op school is, dus dat lost, denk ik, ook weinig op. Wat fietwordtmama schrijft; als ik het weet, wil ik daar soms best op sturen mits mijn kind ook regelmatig met dat andere kind afspreekt ed en als mijn kind het zelf ook wil (sturen oké, maar verplichten niet). Ik stuur ook wel eens om andere redenen. Afgelopen keer had mijn dochter bv. een meisje beloofd dat ze op haar feestje mocht komen, puntje bij paaltje wilde ze toch een ander meisje uitnodigen. Tja, dan heeft ze dus pech; belofte maakt schuld.
Inderdaad, ik weet echt niet wie wie uitnodigt. Als ik hoor dat mijn oudste vaak met een kind speelt dat nooit wordt uitgenodigd op een feestje, zou ik daar ook wel open voor staan hoor. Als het dan bv betekent dat er 1 extra gast bijkomt. Maar de hele klas uitnodigen om niemand te kwetsen gaat me echt te ver. En als je dat wel doet, wordt er óók iemand gekwetst, maar op een ander moment of op een andere manier...