Bij de Facebookpagina van Freya kwam ik deze afbeelding tegen die ik wel treffend vond: Ik merk dat ik zelf wel behoefte heb om de soms ronduit onbeschofte opmerkingen die wij van mensen krijgen ergens te ventileren. Deels omdat het mij raakt en deels omdat ik bevestiging zoek dat wat ik voel als mensen deze dingen zeggen terecht is (namelijk: hoe haal je het in je hoofd om dit te zeggen tegen ons?!). Ventileer hier dus lekker met mij alle rare, nare, onbeschofte, pijnlijke etc opmerkingen die jullie van je omgeving hebben gekregen over jullie traject en verbaas je over de dingen die anderen te horen hebben gekregen. Zelf heb wij dit soort dingen gehoord van familie, vrienden en collega's: "Misschien moeten jullie het niet zo proberen. Laat het wat meer los. Dan gaat het vanzelf" Zeg je dat ook tegen mensen die ernstig ziek zijn? Wij hebben een medische aandoening. Dat kan ik loslaten zoveel als ik wil, maar het zal nooit vanzelf gaan. "Jullie doen zo negatief. Probeer er eens wat positiever in te staan. Jullie gaan nu toch naar het ziekenhuis? Dan komt het heus wel goed." We zijn niet negatief, we zijn realistisch. IVF is onze laatste kans en het is een zwaar traject, lichamelijk en geestelijk. We zijn teleurgesteld, want we hadden gehoopt met IUI te slagen. (tegen mijn man) "Je bent toch niet steriel? Nou, waar maak je je druk om dan?" Geen idee hoe dit ons zou moeten steunen. Dit gesprek heb ik gisteravond mogen voeren met mijn zusje: Zij: "Ik heb dit dieet gevonden op internet. Moet je zien hoeveel mensen hier succes mee hebben. Een collega van mij had hetzelfde als jullie. Gingen ook IUI doen, niets hielp. Toen ze dit dieet gingen doen lukte het!" Ik: "Ik vind het heel lief dat je ons wilt helpen, maar de artsen hebben ons gezegd dat diëten geen effect hebben." Zij: "Baad het niet dan schaad het niet toch? Je kan het toch gewoon proberen?" Ik: "Het is allemaal al zwaar genoeg zonder allerlei rare diëten, homeopathische troep, acupunctuur, supplementen etc. Het werkt niet, dus het heeft geen zin. Het kost tijd, energie en geld en het levert niets op. We luisteren naar onze artsen." Zij (echt waar, letterlijk): "Ik zou er ALLES voor over hebben als ik jullie was. Voeding aanpassen is maar een kleine moeite." Dit impliceert dat zij vind dat wij er blijkbaar niet ALLES voor over hebben. Ik dacht dat mijn hoofd ging ontploffen van woede. De discussie ging nog verder. Maar ik ga haar vanavond bellen om het te proberen uit te leggen waarom ze dit soort dingen niet moet doen, hoe goed bedoeld ook. Ik ben vervolgens nog zo dom om naar die site van haar te gaan. Is het weer eens een of andere charlatan "lifestylecoach" en "ervaringsdeskundige" waar je allerlei webinars en boeken en coachingsessies bij moet gaan kopen over dat dieet. En het bewijs is er, want van de 9 stellen (die ondertussen ook IUI deden) waren er 4 zwanger.... Voor de mensen die het niet weten, bij alle stellen die IUI doen slaagt na 6 pogingen gemiddeld 40%. Dat is dus bijna hetzelfde als de groep die dit dieet volgen tijdens IUI, oftewel: het bewijst juist dat dit dieet GEEN effect heeft. Het is zo ontzettend vermoeiend dat je je steeds hiertegen moet gaan lopen verdedigen. Waarom ik elk idioot advies wat hielp bij Klaasje en Pietje niet ga proberen "want het werkte bij hun ook". En nee, ik kan het niet loslaten, want ZIJ laten het niet los. Ik zeg notabene: lief dat je wilt helpen, maar ik wil dit niet. ZIJ moeten het loslaten, niet andersom! En dan nog dat geklets van "maar ze bedoelen het toch goed". Nou en? Dus omdat ze het goed bedoelen mag het mij niet kwetsen? Mag ik niet zeggen: "denk even na voordat je wat eruit gooit waar je niks van snapt."? Afijn: jullie zien mijn noodzaak voor dit ventilatietopic Ben erg benieuwd naar jullie verhalen en commentaar.
Herkenbaar....ik kreeg de opmerking Hou je vast hè hier komt ie.... "Wel lekker makkelijk hè dat icsi je krijgt een kant en klaar embryo terug" Mijn reactie kan iedereen zich wel voorstellen. Zoals in van die Disney films met stoom uit je oren
Vet makkelijk dat ICSI. Krijg je vast ook luie kinderen van. Als zaadcel hebben ze niet eens moeite hoeven doen, laat staan daarna. Maar echt: hoe krijg je dat je mond uit?!
Ja echt hè......Hoe kom je er in godsnaam op. Dat niet iedereen weet hoe het werkt, prima snap ik geen probleem, maar je kan je toch wel ongeveer een voorstelling maken van hoe het moet voelen als je niet via de "normale" weg zwanger kan worden. Maar dat blijkt dus niet zo.
Het positief blijven en de opmerkingen ‘kom op volgende keer beter’ na een negatieve test zijn herkenbaar. Het lijkt wel of je na een mislukte poging je niet teleurgesteld mag voelen. En idd je moet er minder mee bezig zijn, ga eens op vakantie, zit er niet teveel leeftijdsverschil tussen (zoontje is 9 uit eerdere relatie). Schoonzus maakte op een gegeven moment de opmerking, wij moesten ook bijna met hormonen beginnen maar toen raakte we toch spontaan zwanger (bij hun was geen medische reden gevonden, bij ons meerdere en dat wist ze). Maar ook opmerkingen dat we meer kans zouden hebben op een kindje met een afwijking etc. We zijn redelijk open over onze kinderwens en de medische hulp die we daarvoor nodig hebben maar hebben nu wel bewust gekozen om enkel een zeer select groepje op de hoogte te stellen als we starten met een poging, een groepje die ons helpt met opvang etc wanneer die nodig is. Betreffende alternatieven, tja daar zitten we denk ik niet op 1 lijn @Fennec, ik ben er op basis van eigen ervaringen wel achter dat de reguliere zorg vaak symptoom bestrijding is maar niet verder zoekt en kijkt naar de oorzaak. Wat dat betreft zit ons lichaam ingewikkeld in elkaar en staat alles met elkaar in verbinding. Ik zie alternatieven dus niet zozeer als lariekoek en onzin maar als aanvulling op de reguliere zorg, heb daar dus vanuit persoonlijke ervaring ook effect van gehad. Betekent overigens niet dat voor iedereen hetzelfde hoeft te werken. Wij hebben bijvoorbeeld ook voor de fertiliteit baat bij de accupunctuur, onderbouwd doormiddel van bijvoorbeeld aanzienlijke verschillen in de kwaliteit van de semen, dermate dat de arts zelfs overtuigd was van de meerwaarde. (Gingen van gemiddeld 35% kwaliteit A+B na opwerken naar 100% kwaliteit A na opwerken en het enige wat veranderd was is dat mijn man bij de accupunctuur liep)
Wat vervelend die opmerkingen @Maev. Dat is niet wat je wilt horen als je verdrietig bent inderdaad. Iedereen moet zijn eigen pad kiezen en doen waar zij zich prettig bij voelen. Wij voelen ons prettig bij het reguliere circuit en voor ons is het alternatieve circuit juist een extra belasting. Mensen in onze omgeving moeten daar wat mij betreft respect voor hebben, net zo goed als dat ik respect heb voor mensen die wel graag alternatieve middelen proberen. Laat iedereen in z'n waarde vind ik
@Fennec maar dat het ter sprake wordt gebracht als optie betekent toch niet dat ze geen respect hebben voor jullie keuze om het niet te doen? Tenzij het herhaaldelijk geuit wordt terwijl jullie je standpunt daarover hebben aangegeven uiteraard, zoals het stukje wat je aangeeft van je zus. Ik ben wat dat betreft wel zo dat wanneer iemand zich er niet goed of prettig bij voelt ze het niet moeten doen, maar dat heb ik met de reguliere zorg ook, voor zover een mogelijkheid is om te kiezen ben wat dat betreft overtuigd dat wanneer je aan iets begint zonder neutraal of positief gevoel het ook juist tegen kan werken.
Ik probeerde mensen eigenlijk meteen de "deur dicht te gooien" als ze met een domme opmerking kwamen; vaak genoeg gehoorde opmerking je moet het los laten was mijn standaard antwoord op dat als het daaraan zou liggen dat het ziekenhuis heus wel eerst een afdeling zou openen waar je onder begeleiding van experts het "kon loslaten". De meest beledigende opmerking die ik ooit heb gehoord was van een man die vroeg waarom wij geen kinderen hadden. Toen ik zei dat het niet lukte zei hij: anders help ik je wel eens een keer dat lukt het meteen. Hem heb ik vriendelijk bedankt en m gezegd dat ik geen lelijke kinderen hoefde. Mensen weten helaas niet hoe het is om met dit probleem te zitten en proberen het goed te doen. Als je iets probeert goed te doen kun je ook iets fout doen, dat hoort er nou eenmaal bij. Het feit dat het ze bezig houdt betekent wel dat ze om je geven en je gunnen dat het lukt. Ook voor de omgeving is het moeilijk om met dit traject om te gaan dus ook vind het begrijpelijk dat je ze wat respijt geeft.
Wij liepen daar ook steeds tegenaan, ik ben in die tijd ook best een paar "vrienden" kwijtgeraakt of heb de vriendschap op laag pitje gezet uit zelfverdediging. Ik heb ook wat gedichten en brieven op het internet (o.a. op deze site) gevonden die het gevoel aardig samen vatten! Vooral deze heeft me flink geraakt: HUILEN Ik moest huilen, “Huil maar niet”, zeiden ze. Denk maar: “Het had veel erger kunnen zijn” “Stel dat je een ongeneeslijke ziekte had” Ik probeerde mij voor te stellen dat ik nog geluk had, maar ik huilde er niet minder om. Ik moest huilen. “Huil maar niet”, zeiden ze. “Er zijn zoveel andere mooie dingen in het leven” “Richt je leven gewoon anders in” Ik keek en deed alsof ik lachte, maar ik huilde er niet minder om. Ik moest huilen. “Huil maar niet”, zeiden ze. “Zet het uit je hoofd, ga even op vakantie” “En je zal zien dat je zwanger terug komt” Ik zag een mooi wit strand in m’n hoofd maar ik huilde er niet minder om. Ik moest huilen. “Huil maar niet”, zeiden ze. “Ik ken zovele mensen die dit meemaakten” “En totaal onverwacht werden ze zwanger” Dapper slikte ik mijn tranen weg maar ik huilde er niet minder om. Ik moest huilen, “Huil maar niet”, zeiden ze. Denk maar: “Kinderen hebben is ook niet alles” “Je ziet er nu alleen maar de voordelen van” Ik probeerde mij dat voor te stellen maar ik huilde er niet minder om. Ik moest huilen. “Huil maar” zei ze, je hebt gelijk… Het is vreselijk. Ik weet niet hoe ik je kan troosten… Stil zat ze naast me… Ik reageerde niet, maar langzaam, heel langzaam hield het huilen op. Heel veel sterkte voor degene die nog middenin de mmm zitten, ermee moeten beginnen of definitief ongewenst kinderloos zijn, het is zo zwaar.
Ohh zo herkenbaar! "Maar er toch niks mis met jullie?" Zit het je niet gewoon tussen de oren? Maar met stipt op nummer 1: Tijdens een feestje kregen we de vraag of we bezig waren. Ik antwoorde heel eerlijk, ja dat klopt, helaas zitten we nu in een medisch traject. Hij sloeg mn vriend op de schouder: "ach, ik wil het wel n keertje proberen?" In moeilijke tijden leer je je vrienden kennen. Dat is zeker waar! Maar ookal hebben veel mensen me teleurgesteld, ben ook erg dankbaar en blij met de mensen die er wel voor me zijn.deze zijn goud waard
Knuffel voor jullie! @ Fennec, wat een ontzettend rot gesprek met je zusje. Juist van haar lan je steun gebruiken! @Ansji, passend gedicht ! Hier zei mijn schoonmoeder laatst dat ik gewoon niet gezond genoeg at . Gelukkig, heeft m'n man toen duidelijk gemaakt dat dit echt nonsens was.
Zo herkenbaar dit. '' dan doe je toch gewoon ivf'' Ja joh alsof je even bloed gaat prikken. ''jullie kunnen altijd nog adoptie overwegen'' Ook zo'n vreselijke als je keihard strijd voor een kindje. En inderdaad de allergrootste dooddoener ''laat het los'' en '' je moet er niet zoveel mee bezig zijn'' heeft lekker veel zin joh als je 0,0 kans hebt op een natuurlijke zwangerschap. En heel realistisch dat loslaten als je tussen al het wachten door jezelf helemaal vol moet pompen met hormonen, puncties krijgt en andere vervelende onderzoeken. Er is gewoon heel weinig begrip en weet je wat het is nog ''logisch'' ook er heerst nog steeds een taboe rondom onvruchtbaarheid. Ik heb besloten als we in een "veiliger" stadium zitten een confronterende foto te plaatsen op Facebook. Al maakt het maar 1 iemand bewust van het feit dat het een wonder is om een kind te mogen krijgen ben ik blij.
God ja... afgelopen weekend hadden we het er nog over ne vertelde ik mijn man en een vriend hoe bijzonder ik het vond dat iemand hier na 2 ICSI-kindjes nu spontaan zwanger werd. "Ja, dan is de druk er vanaf en dan komt het vanzelf. Zo werkt het." Was de melding. Mijn man dacht daar in een afgezwakte vorm in mee te gaan (dat de stress niet handig is en er zo mee bezig zijn niet helpt), dus ik heb hem ff om z'n oren gemept (tenslotte is HIJ verminderd vruchtbaar) en toen kwam ineens binnen hoe klote die opmerking was. Geloof dat het nu ingedaald is, iig bij mijn man. Bij vreemden probeer ik het niet eens. De vriendschap met een vriendin heb ik wat op een lager pitje gezet sinds ze in ronde 1 zwanger werd (en nu recent is bevallen). Zij kon er onbewust ook echt wat van... "Goh, dat zou ik niet kunnen met mijn angst voor naalden" heb ik een keuze dan? Dus dat heb ik haar gemeld, dat ik ook bang voor naalden ben maar dat je dat toch moet accepteren. Daarop kwam de topopmerking "ja, dat is waar. Ik houd mezelf dan voor dat een mens dikwijls het meest lijdt door het lijden dat men vreest." Ook echt geen idee wat ik daar op moest antwoorden, zat echt ff met mijn mond vol tanden.... Een net bevallen collega vroeg hoe het ging en toen ik zei dat ik zo'n last had van de hormonen kreeg ik een verhaal over haar zwangerschapshormonen...
Pfff er bestaan echt domme onwetende mensen op de wereld. Hier ook regelmatig de opmerking dat er in ieder huisje wel iets was, en dat het veel erger had kunnen zijn. Of we het wel in het juiste gaatje deden, juiste tijdstip en of we wel wisten dat we daar seks voor moesten hebben?! En we wilden het vast wel niet graag genoeg, anders was het vast wel gelukt. En; jullie hebben toch al een?! Dan hoef je niet meer hoor. 'Oooh wat heftig dat je ICSI moet gaan doen. Maar weet je wat ook heftig is?! Ik word tante van een drieling!' En ook heel pijnlijk dat andere mensen je DWINGEN om BLIJ te zijn voor een ander als die de zwangerschap aankondigt. Nee natuurlijk kan ik niet blij zijn! Ik gun het ze wel maar het is ook een confrontatie en verdriet van iets wat je zelf graag óók wilt maar niet krijgt en ook niet zicht hebt op dat het ooit lukt.
Ik herken de opmerkingen.. en die zijn heel vervelend Maar, in wat je zusje zegt kan ik mij zeer zeker vinden. Niet dat jij niet alles doet wat je kunt hoor! Alleen het ziekenhuis denkt alleen maar een wetenschappelijk onderbouwde zaken. Een andere eet stijl (zoals die van rika lukac) Acupunctuur. Yoga Natuurlijke voedingssupplementen Evt pipelle/scratching. Zijn in de loop der jaren zeker dingen die aantoonbaar helpen. Alleen het ziekenhuis zal dit je nooit aanraden. Voorbeeld, mijn man had altijd (7 metingen) < 0.1 miljoen aanwezige zaadcellen waarvan amper 20% er goed uit zag. Ook altijd slechts 0.1 milliliter. Bizar weinig dus. Ik raakte icsi 1 ook niet zwanger. Icsi 2 begonnen met yoga en acupunctuur, raakte zwanger maar verloor ons prulleke. Toen een pauze, en mn man aan de natuurlijke vitamines gezet. Mezelf ook, incl onze voeding aangepast met behulp van het boek " innesteling zwanger worden en blijven" van rika lukac. Een sperma meting laten doen na 3 maand. 0.5 milliliter zaad en 0.7 miljoen allemaal perfect bewegende zaadcellen! Volgens het ziekenhuis was het toeval, en daar geloof ik dus niks van, gezien alles ervoor zo slechts was. Icsi 3 dus met die voeding, yoga, acupunctuur en een pipelle laten doen. En ik raakte en bleef zwanger. Ik wens jou hetzelfde toe! Alle geluk ♡
Vreselijk, al die (soms misschien wel goed bedoelde) opmerkingen.. Heel herkenbaar ook.. 'Wanneer nemen jullie kinderen?' - Als ze in de aanbieding zijn bij de Albert Heijn. Wij hebben vijf jaar (drie jaar MMM) op onze zoon gewacht, en uiteindelijk zijn we na de tweede ICSI poging zwanger geraakt. De opmerking die mij het meest is bijgebleven, werd op een verjaardag van een familielid gemaakt door een buurman, vader van 4: 'Zal ik anders even een donatie doen?' Ik kon hem wel schieten..
Op visite bij familie, hun kids zijn wat aan het vervelen en klieren. Moeder zucht, gebaart dat de kinderen rustig moeten doen en zegt vervolgens tegen mij: "Ben maar blij dat je geen kinderen hebt." Hoe pijnlijk kon het zijn voor mij op dat moment. Sommige mensen denken helaas gewoon niet na, maar kan het ze ook niet echt kwalijk nemen omdat ze het "ongewenst kinderloos zijn" nog nooit hebben meegemaakt.
Ik kan wel een boek erover schrijven, als ik jullie reacties lees word ik gewoon weer boos. Hier na jaren aanmodderen een kind via ecd gekregen. We hebben hier geen geheim van gemaakt. Heb toen mijn dochter net geboren was een opmerking gekregen waar ik achteraf wel om moest lachen, over hoe dom mensen kunnen zijn. Kennis, op de hoogte van de ecd, keek in de kinderwagen en zei, op een toon alsof ze medelijden met me had: wat een schattig kindje, maar ze lijkt inderdaad niet op jou he. Wtf, nee duh nogal logisch he Wist toen echt ff niet hoe ik hierop moest reageren. En tegen mijn vriendin, 12 weken zwanger dmv een zaaddonor (man onvruchtbaar) zei ze ( dezelfde vrouw): Gefeliciteerd met de zwangerschap, maar ik had het nooit op deze manier gedaan.Ehm.....Wtf Echt, sommigen.. Heb ook 1 keer de opmerking gekregen: ben je niet nieuwsgierig naar de moeder? Eh...dat ben ik,ik heb haar gedragen en gebaard. Het gaat hier niet om adoptie he, het gaat om een donor. Als je niks zinnigs weet te zeggen zeg dan aub niks. En het mag allemaal 'goedbedoeld' zijn, maar dat is geen vrijbrief om dan meteen maar alles uit te kramen. Echt hè...
Oh die heb ik ook eens gehad. En maar krampachtig het proberen weg te lachen,terwijl je van binnen langzaam doodgaat.
Wat ik een can de ergste opmerkingen vond was ' als God het wil gebeurt het'. En dat we het los moesten laten , alsof we het zelf aan het tegenhouden waren. Zo beledigend allemaal,onder het mom van 'allemaal goedbedoeld ' Nou, als ik het had los gelaten en het aan 'God' had overgelaten hadden we nu nog met lege handen gestaan. We hebben er bij mijn dochter wél een vakantie van gemaakt, dus dat grapje houden we er in.