Wat m.i. botst is dat áls dit idd een manier is om iets duidelijk te maken ik het frapant vind dat hij dit al 4 jaar lang zo doet. Dat wijst volgens mij meer naar echt een mening, dan 'dwars doen' om iets anders duidelijk te maken. Ik herken dit gedrag van mijn eigen stiefzusje, en die wisselt telkens van mening, zodra ze ruzie heeft met moeder is vader goed genoeg, en zodra het bij vader weer 'gewoon' wordt en moeder haar weer uitdagingen biedt gaat ze weer terug. Die speelt echt een spelletje. Deze jongen is wel echt constant als het wel om een 'dwarse puber' zou gaan. En jongens puberen met 8 jaar meestal nog niet, een heleboel zelfs met 12 nog niet.
Nou ik heb eentje van 10 en die kan al behoorlijk dwars zijn, geldt ook voor vriendjes van hem. Maar dan nog, ik vind het gewoon niet kunnen om erover te denken een kind van 12 buiten te sluiten. Had ts daar wel over nagedacht als het haar zoon was?
Dat moet je aan ts vragen... Ik moet eerlijk zeggen dat TS zo niet overkomt in haar openings post. Ze zegt ook niet dat ze hem niet mee wil hebben maar vraagt zich enkel af hoe hier mee om te gaan. Iets wat ik juist heel lief vind overkomen.
Ik begrijp jouw gevoel ook, maar zou hem wel meenemen, helemaal als hij aangeeft dat te willen! Zoals iemand zei, zou je zijn moeder kunnen vragen om erachter te komen waarom hij zou weinig naar jullie komt en wel in de zomer mee op vakantie wilt, maar zou het verder loslaten voor jullie relatie met deze jongen. Zo te lezen hebben jullie er al alles aan gedaan om daar achter te komen en kwam er niets uit... Op vakantie zou ik hem ook loslaten, gewoon niet op zijn negativiteit ingaan en het gezellig houden.
Ik zou pas gaan nadenken over niet mee op vakantie nemen als hij helemaal niet komt en wel op vakantie wil. Het contact is er namelijk wel gewoon, alleen niet op de manier zoals jullie het bedacht hadden voor hem. Misschien dat je er nog achter gaat komen waarom hij niet zo vaak wil komen bij jullie, maar van de andere kant is een puber nou ook weer niet de beste in altijd logische dingen denken
Wellicht kan de omgang wat soepeler, ipv dat zoon steeds heen "moet", dat zijn vader, of jullie, hem een keer ophalen voor iets korts. Meegaan naar een voetbalwedstrijd of andere vorm van sport waar hij aan doet. Los van wiens weekend het is, lekker juichen langs het veld, trots zijn en hem daarna weer terugbrengen als hij dat wil. Haal de druk vd ketel. "mam, kan je me naar hockey brengen zaterdag" "nee lieverd je vader gaat je brengen" bijv. Fijn iig dat het contact met moeder goed is. Scheelt een hoop. Voor de vakantie, misschien kan je hem betrekken bij de keuze? Niet dat hij alles bepaald, maar wel gewoon zoiets van "we zaten te denken aan kamperen in bretagne, als we daar zoeken naar een camping zijn er nog dingen die jij graag wil daar"
Als hij mee wil op vakantie dan kun je hem toch niet weigeren? 'Nee je mag niet want je komt hier niet vaak genoeg?' Het is niet zijn schuld dat zijn ouders zijn gescheiden, het is niet zijn schuld dat hij het moeilijk/vervelend/niet leuk vindt om te pendelen tussen zijn twee ouders. Dat hij mee wil op vakantie zou juist toegejuigd moeten worden: "super gezellig, met jou erbij zijn we compleet!"
De kinderen van mijn man waren ook 12 en 14 toen ik hem leerde kennen (ondertussen ook al 18 jaar gelden!). Zij vonden het ook een hele opgave om een weekend te "moeten" komen. Hun Thuis was toch bij hun mama, waar ze meestal waren. Wij hebben met hen gepraat en zij wilden wel bij ons komen, maar meer vrijblijvend. Wij hebben dan gezegd, ok, laten we eens proberen doen wat jullie willen. Gelukkig was de mama het er ook mee eens en wonen we maar een paar straten van elkaar af. En vanaf toen kwamen zij vaak na school even binnen, bleven eten en gingen weer weg (we hadden afspraken over verwittigen en zo). Of ze belden of we in het weekend naar het basket wilden komen. Of ze kwamen gewoon eens een heel weekend langs. Uitstapjes (uit eten, filmpje,...), weekendjes en vakantie bespraken we vaak vooraf met hen en dan gingen ze maar wat graag mee! Zo voelden zij zich gehoord en zag mijn man toch regelmatig z'n kinderen. Toen er bij ons kindjes kwamen, zagen we hen heeeeel regelmatig. Nu zijn ze volwassen, hebben zelf kinderen en gaan nog wat graag mee op vakantie! Ik ben het ook zeker eens met de mensen die aangeven dat je je eigen kind wat lastig doet, ook niet zou uitsluiten. Ik snap je gevoel, het is niet leuk als een puber je uitstap of vakantie verstoord. Maar of het nu je eigen kind is, of je stiefkind, je moet daar gewoon mee omgaan en hopelijk een oplossing voor vinden. Maar hij is 12, daar valt zeker mee te praten. En dan echt praten, niet alleen zeggen dat hij enkel mee mag als hij "braaf" is. Maar praten over wat zijn verwachtingen zijn, wat jullie verwachtingen zijn en over hoe je tot een leuke vakantie kan komen. Soms is een beetje loslaten de beste oplossing. Onze zoon van nu 14 gaat graag mee op reis (vaak naar Frankrijk). Maar vraag hem niet om mee te gaan shoppen of te gaan slenteren op een marktje. Dus, plannen wij dat in de voormiddag en blijft hij rustig in het huisje. In de namiddag gaat hij dan wel graag mee een kasteel bezoeken of een fietstocht doen,... Een beetje geven en een beetje nemen....
Mee laten gaan. Nu wil hij nog, over 3 jaar zit ie in een aflevering van zon, zee en zuipen. Misschien kunnen jullie gezamenlijk de vakantie uitzoeken. Mooi excuus om hem een avondje (nachtje?) over de vloer te hebben. Als de vakantie al besproken is laat de kinderen dan elk een activiteit uitzoeken. Je mag ook best 1 of 2 voorwaarden verbinden aan het mee gaan. Bijvoorbeeld dat het prima is dat hij niet mee wil doen aan een spelletje of wil uitslapen maar dat hij mee moet wanneer jullie op pad gaan en daarbij de sfeer leuk houdt. Bespreek het eerst rustig een aantal keren samen en daarna met de kinderen.
Moeilijk, ik snap je wel. Helemaal als hij heel vaak negatief doet tijdens vakanties. Dat legt toch al een soort druk op deze situatie. Wonen jullie en ex ver uit elkaar? Zo niet is het dan een optie dat hij gewoon vrijblijvend langs komt? Uit school bijvoorbeeld en ff hapje mee eten en weer terug naar zijn moeder gaat. Of dat hij jullie eens uitnodigt als hij op een sport zit om te kijken? Als hij al jaren loopt te zeggen dat hij vanaf 12 jaar bij zijn moeder wil blijven en vervolgens alleen met jullie op vakantie wilt snap ik je gevoel wel. Stel dat jullie toch beslissen dat hij wel meegaat zou ik wel duidelijke afspraken met hem maken. En onder andere dan over zijn negatieve gedrag praten als jullie op vakantie zijn. Het is namelijk ook jullie vakantie en je gaat uiteindelijk weg om tot rust te komen. En met stiefdochter gaat dat wel goed?
Dames, Ik heb jullie reacties eens even aandachtig gelezen, en dank voor jullie inzichten. Ik heb bijna alle reacties geliked, omdat er in elke reactie wel een punt benoemd ben waar ik het mee eens ben of ik iets mee kan. Ik ga mn best doen op alle berichten te reageren in één post hihi. Een vraag die bij mij echt binnen kwam: zou ik er aan denken mijn eigen kind niet mee te nemen op vakantie? Mijn antwoord: Nee, absoluut niet. En ik geef toe, ik twijfelde er over om mijn stiefzoon mee te nemen. Maar dit voelde zó fout / oneerlijk en zó egoïstisch. Dat is precies waarom ik dit topic heb geopend. Omdat ik in mijn hart weet dat dit niet kan. En ik dit eigenlijk ook niet werkelijk wil. De gesprekken met externe hulp zijn tussen vader / zoon en hulpverlener geweest. Hierin gaf hij aan het lastig te vinden dat de regels bij zijn vader en moeder zo verschillen. Vandaar dat wij onze regels iets hebben laten vieren, zo hoopten we dat te overgang gemakkelijker zou zijn voor hem. Tevens heeft hij ook wel eens aangegeven het te druk te vinden om naar ons te komen, dat dit niet goed gaat in zijn hoofd. De reactie die ik las over moeite hebben met de verplichting, deed me hier weer aan herinneren. De tips om eens met hem te praten en mee te laten denken over de vakantie juich ik toe. Dan weten we wat elkaars verwachtingen zijn en op die manier kunnen we proberen een leuke vakantie voor iedereen te plannen. Een weekend weg met zijn allen, super goed idee! Ik ga dit eens bespreken met mn man. Dan zijn we in ieder geval al weer even samen met zijn allen, maar wel in een andere omgeving. En fijn om het inzicht te krijgen: zie het als een manier om weer nader tot elkaar te komen. Ik was ondertussen denk iets te veel verbitterd over de situatie om het nog van deze kant te kunnen zien. Jullie reacties deden mij ook de volgens vraag aan mijzelf stellen: wat wil ik mee brengen aan MIJN kind qua liefde wat ik voor haar voel? Nou het antwoord was niet moeilijk: namelijk dat deze liefde onvoorwaardelijk is. En dat verdient mijn stiefzoon ook. En inderdaad, hem niet meenemen en zn zus van 11 wel zie ik ook als een regelrechte afwijzing van hem in persoon. Thnx dames! Hier kan ik wat mee. Even concreet: wat gaan we doen? - kort / luchtig gesprekje waarom hij niet zo vaak/graag bij ons wilt komen, maar wel mee op vakantie - overleg hoe de vakantie in te vullen met stiefzoon en stiefdochter natuurlijk ook. - wellicht in de voorjaarsvakantie even een weekendje / midweekje weg met zijn allen. - En van de zomer dan gewoon met zn allen op vakantie. Ongeacht of stiefzoon negatieve karaktertrekken vertoont ja of nee. Puntje eerder omschreven onvoorwaardelijkheid....
Ik denk dat je dat heel goed aanpakt! En qua gedrag, zoals eerder aangegeven, ik heb een 10-jarige die mij (ook tijdens vakanties) het bloed onder de nagels vandaan kan halen. Hoort er helaas ook bij denk ik. En dat die gedachten bij je opkomen? Ik denk vrij menselijk, maar ook heel goed van je dat je er kritisch naar durft te kijken.
Nu is inderdaad de afspraak dat stiefzoon langs komt wanneer hij daar zin in heeft. Hij heeft geen vaste dagen. Maar in de praktijk is dit dus bijna nooit. Tussen stiefdochter en ons gaat super, die komt ook wel eens een extra nachtje slapen. Tussen stiefzoon en stiefdochter is echter altijd strijd. Dit is alleen al van jongs af aan. Dus ook de andere jaren op vakantie. Dus bij nader inzien vind ik dit geen goede rede om in twijfel te trekken of hij mee kan/mag.
Krijg rillingen als ik dit lees. Wat een mooie en eerlijke reactie! Jullie komen er wel. Met een plusmama die zich zo in vraag durft stellen en moeite doet om oplossingen te zoeken, heeft hij het getroffen.
Ik vind het oprecht knap dat je zo denken kunt. En eigenlijk heb je helemaal gelijk met je laatste zin. Ik hoop dat, als ik ooit in deze (nu nog voor mij hypothetische) situatie terecht zou komen, deze gedachtengang zou kunnen toepassen.
@ButterflyPassion hulde voor de manier waarop je ingaat op alles wat er geschreven werd en ook de hand in eigen boezem durft te steken!
Ik ben zelf kind van gescheiden ouders en herken het gedrag van de stiefzoon wel. In je pubertijd is alles al zo moeilijk en gescheiden ouders hebben valt dan niet mee. Hiernaast wil je in het weekend liever thuis zijn. Stappen of leuke dingen doen met vrienden. Naar papa gaan en 'verplicht' leuke dingen doen met het andere gezin voelt dan meer als een 'moetje'. Daarnaast ben je in je pubertijd ontzettend snel moe en uitgeput en dan is zo'n weekendje best zwaar als je de maandag daarop weer naar school moet. Zo'n weekend bij jullie voelt toch iedere keer als uit logeren gaan voor hem, het is niet zijn thuis. Stel je eens voor dat jij ieder weekend je tas moet pakken en dan uit logeren gaat. Daar zou jij ook niet vrolijk van worden.... Vakantie is anders omdat hij dan niet met school bezig is en hij een langere tijd met jullie weg is. Dan heeft hij veel meer tijd om te acclamatiseren. Mijn tip is neem hem lekker mee op vakantie en blijf hem gewoon uitnodigen zodat hij zich welkom blijft voelen. Met de tijd zal hij dan meer met jullie op willen trekken, al duurt dit een paar jaar.
Nee dat zou inderdaad niet kunnen, daar heb jij gelijk in. Echter zou ik wel een proef weekendje houden en dan aan de hand daarvan beslissen om een lange vakantie te boeken of niet.
@ButterflyPassion Echt heel knap hoe je reageert op alle feedback! Top stief moeder want het is geen makkelijke rol!