Ik bedacht me nog iets wat me tegen houdt: het feit dat ik 2 goede zwangerschappen en bevallingen heb gehad met gezonde kindjes en dat ik me afvraag of ik het lot dan niet tart. En dat er tweelingen in de familie zitten en ik bang ben er 4 te hebben
Voor mij was het al snel duidelijk dat na onze 2e er nog een 3e mocht komen. Bij alles dacht ik dat dit nog niet de laatste keer zou zijn. Na lang nadenken en twijfelen hebben we recent besloten het toch te gaan proberen. Alle opties zijn besproken en de conclusie blijft dat er genoeg ruimte binnen ons gezin is om nog een kindje te krijgen. We moeten idd een andere auto en tzt een zolderkamer realiseren maar tot die tijd kan de eventuele baby bij ons op de kamer. Spullen waren gedeeltelijk al weg gedaan, heerlijk opnieuw kopen dus! We zitten in ronde 2 en ik vind het echt weer net zo spannend als bij de eerste. Waarschijnlijk omdat het allemaal al best weer een tijdje geleden is. Ik ben zo benieuwd hoe dat kleintje in ons gezin opgenomen gaat worden. Hoe de jongens reageren en hoe ik het nu ga ervaren nu ik ouder en wijzer ben voor mijn gevoel heb ik nu zoveel meer tijd, ervaring en rust. Nu hopen dat het niet tegen gaat vallen
@Luna86 spannend zeg! Mag ik vragen hoe oud je bent? Ik ben nu net 35 geworden en vind dat soms ook wel een "dingetje". @Hopsatee ja dat herken ik heel erg! Het gevoel van: t kan toch bijna niet nóg een keer zo vlekkeloos gaan! Vandaag op kraambezoek bij vrienden geweest. Bij hun was dit kleine mannetje de 3e! Ik peilde een beetje bij manlief hoe hij het ervaarde (aangezien het voor hem zo ook wel goed lijkt). In de auto zei hij:" dat zou ik nooit doen, als ouders op zolder liggen en de kids op 1e verdieping. Mocht het bij ons zover komen dan gaat 1 van de kinderen naar zolder"....hij is er dus wel mee bezig en dat stemt mij wel blij
Ik denk dat je moet kijken naar het verstandelijke (kan ik het aan? Kan mijn relatie een 3e aan, ook een huilbaby of zorgenkind, kan mijn gezin nog een kindje aan?) Heb je een netwerk dat kan helpen bij de zwangerschap? En naar het praktische. Baby's en kleine kinderen zijn niet duur. Maar grote kinderen wel en pubers kosten echt veel geld. Bij een baby kan je dingen doorgeven en luiers zijn niet extreem duur. Maar kan jij ook ieder seizoen voor 3 kinderen nieuwe kleding, schoenen en fietsen betalen. En 3x clubjes en wat als er 3 gaan studeren? Ook uitstapjes en vakanties zijn duurder omdat je afwijkt van de standaard. Onderschat de financiën niet. Ik ken een gezin waar ieder kind maximaal 1.5 haar of diploma a mag halen. Dan stopt de zwemles omdat het volgende kind aan de beurt is (en er geen geld is voor 2 kinderen op zwemles). En een gezin waar 2 kinderen bij elkaar op de kamer moesten wat totaal niet gaat omdat de 3e kwam. Enorme ruzie en spanning in het gezin omdat er gewoon te weinig ruimte was. Heb je genoeg ruimte in huis? Ieder een eigen kamer lijkt mij toch wel heel fijn. En heel belangrijk kan je ieder kind genoeg individuele aandacht geven? En heb je geen kinderen met meer of bijzondere zorg (die de extra aandacht niet kunnen missen).
@pooh82 ik ben 31 en mijn partner is 36. Ik was redelijk jong bij het krijgen van onze eerste 2, die zijn nu bijna 6 en bijna 8.
Financieel kunnen wij een 3e wel aan. Tuurlijk hebben we ook weleens maanden waarbij het geld je rekening af vliegt. Maar ik gebruik sinds de komst van de 1e de kinderbijslag puur voor kleding en schoenen en tot nu toe red ik dat altijd. Verder hebben we altijd geld voor een ijsje, tripje naar het zwembad enz. Dat zal een 3e niet in de war schoppen. Op langere termijn is het altijd koffiedik kijken vind ik. Er kan van alles gebeuren. Maar zoals ik het nu zie moet dat allemaal wel te doen zijn. We hebben op zolder een grote kamer over. Die willen we dan omtoveren als leuke meidenkamer voor mn dochter van 7. Dan kunnen we haar kamer weer gebruiken als babykamer, dus ieder een eigen kamer! Vind ik ook wel erg belangrijk! We hebben een opel zafira dus ook qua auto genoeg ruimte. Als ik het nu zo allemaal opschrijf lijkt het alsof we alles al met voorbedachte rade aangeschaft hebben haha... Mijn jongste zoontje heeft alleen een taalachterstand maar dit is geen "zorg". Hij gaat met sprongen vooruit dus waarschijnlijk gewoon een kwestie van " late ontwikkeling". Qua lopen enz was hij ook niet vlot, dus hij doet alles gewoon op zijn gemak Ik heb *knockonwood* echt makkelijke kinders. Tuurlijk is er onderling weleens strijd en hebben ze hun buien. Maar ik vind ze écht makkelijk te corrigeren en heb nooit het gevoel van " niet aankunnen" Ik weet alleen wel dat mijn man de eerste fase totaal niet trekt. Die slapeloze nachten is wel een inbreuk op onze relatie. Ik weet dat mn man bij mn zoontje riep (hij was toen 6 weken): dit doe ik echt nooit meer....ben helemaal verrot!!... Dat is dus wel een dingetje....en dan hebben we het geluk gehad van 2 relaxte baby's. Wat als we straks een huilbaby krijgen? Dat baart me dan wel weer zorgen hoor!
@Luna86 dat is idd nog jong! Ik en mn partner zijn allebei 35. Op zich ook nog niet superoud. Maar wil niet nóg een jaar wachten! Dan houdt het voor mij toch ergens op ivm eventuele risico's.
@pooh82 snap het qua leeftijd idd wel. Mijn man heeft hetzelfde. Mijn jongens zijn ook vrij makkelijk. Soms hun nukken maar die heb ik ook ben zelf dus ook wel bang dat dat anders kan... loopt vast los
Gisterenavond een goed gesprek gehad met manlief. Eigenlijk ben ik er steeds meer over uit dat mijn gezin completer voelt met 3 kids (mocht dat ons gegeven zijn natuurlijk) Mn man vindt het nog steeds een moeilijke beslissing, maar heeft aangegeven er nu wel serieus over na te denken. Hij grapte min of meer ook met : " als het dan maar geen septemberkindje wordt"( mn kids en ik zijn allemaal vlak na elkaar jarig in september) Het is nu dus hier ongeveer voor 70% ja, 30% nee.... Ik merk echt dat het zeker bij mij steeds meer gaat kriebelen dus t zou nu ook wel weer een teleurstelling zijn als manlief het toch misschien niet ziet zitten
@Hopsatee ja ik denk dat ik er wel uit ben ja Toch loop ik nog wel met de gedachte " wat als"....maar dan denk ik ook maar dat niks in het leven zeker is (alleen dan het feit dat je ooit dood gaat) Ik zie steeds meer nog een kleintje rondlopen hier. En dan een grote zus die dan waarschijnlijk 8 is en een knul van 4 jaar die heel lief is voor baby's....ja.....ik zie het wel zitten geloof ik
Nu alleen man nog te zien overtuigen haha Nee hoor, ik heb gisteren ook tegen hem gezegd: we moeten dit met zn tweeën doen en hij moet er ook voor 100% achterstaan. Mocht hij het echt niet willen zal dat voor mij echt wel even slikken zijn maar ik besef me maar al te goed dat ik gezegend ben met 2 kinderen....geluk is houden van wat je hebt<3
Wij willen ook graag een derde kindje, alleen komen ze bij ons wel vlot achter elkaar. De oudste is 2 jaar en de jongste is 8 maanden en we willen in 2018 gaan voor de derde. Maar daarbij speelt onze leeftijd een grote rol, ik ben namelijk bijna 38 en mijn man is bijna 37. Ook wij denken vaak aan hoe het in het dagelijkse leven er aan toe zal gaan, maar dan ook mbt auto stoeltjes, in bad gaan en vakanties enzo! Maar daar vinden we wel wat op.. Financieel kan het goed, en we gaan een dakkapel zetten om op zolder nog een kamer te maken voor de oudste. En we hebben deze zomer een andere auto gekocht met het idee dat er dan wel drie op de achterbank kunnen (al moeten we dan wel smalle autostoeltjes kopen denk ik). Maar je moet er wel samen voor 100% achter staan!
@didi79 dat ben ik volledig met de eens. Anders moet je er niet aan beginnen. Tja die leeftijd weet wat he! Ik weet ook niet wat ik moet geloven als ik zo'n beetje op internet rond surf. De ene beweert dat het na je 40e pas meer risico met zich meebrengt. De ander is stellig dat na je 35e je toch goed na moet denken ivm de risico's enz. Ik denk dan ook wel: iedere zwangerschap brengt risico's met zich mee en t is maar net hoe zo'n zwangerschap verloopt. Voorlopig wil ik mn man wel even de tijd gunnen om tot een besluit te komen (al wil ik het het liefst NU weten haha). Zondag gaan we samen uit eten dus misschien is dat een ideale gelegenheid om misschien te kijken hoe hij ervoor staat...
Oh, en bereid je maar vast voor. Die twijfelmomenten blijf je houden . Wij zijn nu in ronde 21 voor een derde en af en toe denk ik echt: pffff, hoe moet ik dat straks gaan doen met drie kinderen... Nu met twee is het al een gedoe en geregel en dan straks nog een kleintje erbij en weer opnieuw in de luiers. Maar gelukkig weet ik ook echt wel zeker dat een derde heel erg welkom is hier.
Heel herkenbaar allemaal. Ik heb altijd al gezegd dat ik 3 kinderen wil. We hebben nu 2 zoontjes. De jongens zijn al een tijdje (bijna) uit de luiers, de jongste heeft snachts nog een luier om. Ik heb het meeste babyspul nog, heel veel kleertjes van de jongens en neutrale heb ik allemaal bewaard. Ik heb de babykamer toendertijd (compleet) verkocht en een ledikantje voor terug gekocht voor de jongste. Alles staat op zolder en staat niemand in de weg. De 2 jongens kunnen samen op de kamer van de oudste. Die slaapkamer is er groot genoeg voor. De 3e kan dan in het kleine kamertje. Mocht ik nu zwanger worden dan is de jongste 4 en gaat naar de kleuterschool. Bij de oudste en de jongste was dat anders. De oudste was bijna 3 ging toen 2 dagdelen naar de PSZ. Van mijn partner krijg ik soms echt geen hoogte.. Het ene moment zegt hij stellig nee en het andere moment is het van dan moeten we verhuizen enz. Hij wil het liefste dat iedereen een eigen kamer heeft. Voor mij hoeft dat niet zo. Dat kan later wel. Mannen.. soms! Ik blijf voorlopig wel dagdromen
Dat twijfelen zal idd nog wel even zo blijven ( tot blijkt dat je zwanger bent, dan kun je niet meer terug) Ik hoop iig wel dat mijn man snel met een antwoord komt. Ik wil hem geen druk opleggen en hem de tijd geven, maar hier word ik ook een beetje onzeker van. Nu heb ik toch wel in mn hoofd dat een 3e me erg leuk lijkt, maar wat als manlief het toch ineens niet Wil? Dan heb ik mezelf ook blij gemaakt met een dooie mus. Het liefst begin ik nu met zwanger worden haha Gisterenavond wel met een nieuwe strip begonnen van de pil Ik ben ook gewoon zo bang dat een 3e lang op zich laat wachten en dat ik dan misschien te "oud" ben voor een 3e. Al heb ik daar geen reden toe om dat te denken aangezien ik van de eerste 2 vrij snel zwanger was...
Oeh, leuk hoor! Hier ook 3 kinderen: Super! Een derde kindje wordt geboren in je gezin. Dat vond en vind ik nog steeds zo mooi om te zien bij ons. Hoe hij ook zo gericht is op zijn zussen. Heeeeerlijk . Je krijgt geen garantie op een gezond leven. Morgen kan er een ernstig ongeluk / ziekte je overkomen waardoor alles anders is. Dus laat je niet leiden door die angst, om je een derde kind te ontzeggen.
Mijn schoonzus zei toevallig laatst dat uit onderzoek is gebleken dat ouders met 4 kinderen het gelukkigst zijn Ik heb nu twee kindjes (bijna 4 en bijna 6 weken) en ik ga niet meer voor een derde al wilde ik dat een paar jaar geleden wel graag. Heb het gevoel dat ik dan handen te kort kom. Vind het nu met twee al heel veel geregel al weet ik dat het makkelijker word als ze ouder zijn. Financieel houdt het me ook wel tegen. Een andere auto, plek in huis, alle drie naar school, op een sport, een hobby etc.
@Roos32 dat snap ik idd dat het je tegen kan houden ivm financiën of ruimtegebrek. Qua ruimte hebben wij geen aanpassingen nodig, een auto die groot genoeg is en een kamer over. Financieel zal het denk ik echt wel verschil maken of je er 2 of 3 moet groot brengen. Maar als ik naar mezelf kijk (ik kom zelf uit een gezin van 4 kids), hadden mijn ouders het ook niet breed maar ben ik toch goed terecht gekomen @Line mooi gezegd, je niet laten leiden door je angst. Leuk dat je ook 3 kids hebt! (Hoor mij nou, "ook" 3 kids)....waar het hart van vol is hahaha