Ik denk dat je ook wat minder moet gaan onderhandelen met je dochter. Hoezo discussies over kleding en zelf bepalen of ze wel of niet hoeft te eten? Ze is 4,5! Mooie leeftijd om haar te leren dat niet altijd alles per direct kan of hoe zij dat wenst? Geen eten? Jammer dan, ook geen appel daarna. Kleding niet naar je zin? Toch trek je ze aan. Alleen mama willen en papa niet? Helaas mama is druk, je zal er het maar even mee moeten doen. Ik zal misschien ook zo'n ontaarde moeder zijn maar als de zachte aanpak niet werkt dan wordt het denk ik toch echt tijd voor een wat strengere. Het is denk ik ook goed je te beseffen dat je dochter waarschijnlijk niet beter weet omdat (vind ik) er meestal in haar wensen tegemoet is gekomen dus begrijpt ze ook niet waarom het nu anders moet. Voor beide een lastige situatie dus. Wees duidelijk en laat niet te veel ruimte voor discussie. Dat komt allemaal over een jaar of 10-11 wel
Je hebt het toen zwaar gehad maar je hebtnog geen tijd gehad voor de verwerking. Alles tijd die je kan verzamelen voor jezelf gebruiken. De 2 kinderen bij papa beneden en even lekker onder de douche of even wat anders. Onze uk was een reflux baby (huilde of sliep) en ik ben thuisblijf mama en dan was het fijn als mijn man hem over nam en ik even wat anders kon doen. Al was het maar de was doen of even lekker rustig onder de douche. De oudste klinkt als of ze echt grenzen aan het opzoeken is. De situatie is anders en ze moet haar plekje weer zoeken. Ik zou de grenzen duidelijk aan gaan geven, niks eten dat is prima maar voor het slapen krijg je niks meer, de volgende ochtend is ze aan de beurt. Tig keer roepen is ook uitproberen. Weer een vast patroon zoeken, samen naar boven, tanden poetsen, boekje lezen , slokje water, liedje (s) kusjes en klaar. Misschien ergens in de week of weekend ergens 1 op 1 met je dochter en/of je man met je dochter. Echt 1 op 1 tijd omdat ze al een grote meid is. Haar speciaal laten voelen
Dank voor alle reacties. Ik probeer de komende tijd wat vaker een dagje vrij te pakken; dat kan gelukkig. En misschien kan ik binnenkort eens met haar gaan logeren bij mijn moeder, hoewel ik mijn man dan natuurlijk wel in zijn eentje met baby opzadel en hij dus ook in zijn eentje de nacht moet doen. Maargoed, dat overleeft hij wel Wat me wel bezighoudt: afgezien van het bij ons in bed slapen: waarom wordt ze elke nacht wakker? Dat was eerst niet. Als ik met haar probeer te praten (waarom denk je dat je wakker wordt, ben je ergens bang voor) komt er niets uit. Is het dan uit gewenning?
Ik denk dat er zeker wel sprake is van gewenning. Toen ik zwanger was van de derde was ik nogal vaak misselijk en heel moe. Daarom heb ik het bedritueel wat laten versloppen. De nicht van mijn man was hier en zij heeft ze toen een aantal keer naar bed gebracht, maar ze gaf aan alles toe en stelt totaal geen grenzen (dat vraag ik ook niet van haar). Het hele ritueel was toen om zeep. Het heeft serieus een maand geduurd voor onze oudste weer een beetje normaal naar bed ging (dwz zonder keet schoppen, huilen en boos worden). En dat was met er bovenop zitten, aan niets toegeven en grenzen stellen. Nu het naar bed gaan weer echt gezellig wordt geven we weer makkelijker aan iets toe. Ik denk dat jouw dochter ook enorm toe is aan grenzen. Ik zou die dus stellen, ook al is het midden in de nacht, en ook uitleggen waarom je dat doet. Een kind van 4 kan dat best begrijpen. Ik zou, als je gaat rusten, de baby meenemen naar je moeder en je man de oudste laten doen.
Precies dit!!! Ik ben van mening dat ik niet altijd met een kind in discussie hoef....soms bepaal ik/wij gewoon hoe we het doen.... Ik ben ontzettend gek op onze kinderen maar vind wel dat er te vaak met kinderen heen "getrut" word.....zie dat om mee heen ook veel gebeuren....de kinderen bepalen vrijwel alles.....als je dat nog weer wil omzetten gaat dat steeds lastiger naarmate ze ouder worden ...want ze zijn zo gewend dat er altijd naar hun "pijpen gedanst word " Als ik lees dat je dochter niet met haar vader bij oma wil logeren, omdat ze alleen maar met jouw wil.....daar gaan me de haren van overeind staan....bij ons zou het zo zijn dat als wij dat zo vinden gebeurt dat gewoon.... Het is zo belangrijk om ook tijd en ruimte voor jezelf te creëren....zeker als je zoveel hebt meegemaakt..... Je "mag" als moeder soms best wat beslissingen nemen die zij niet leuk vind omdat het jouw nu eenmaal beter uitkomt.... Ik wens je verder heel veel sterkte....heb zelf ook in een soortgelijke periode gezeten en dat was heel zwaar....net een trein waar je inzit en niet uit kan.... Wees vooral lief voor jezelf!! duidelijk en soms wat "streng "zijn betekend niet altijd dat je het niet goed doet!! Ook dan kun je onvoorwaardelijk van je kind houden!!!
Herkenbaar.. Mijn dochter van 4 heeft dit vorig jaar ook heel erg vaak gehad.. Altijd wakker en eruit komen zonder aanwijsbare redenen.. Soms is het idd een stukje gewenning.. Voor mijn gevoel moest ze ook leren dat ook al wordt je 's nachts wakker, je je om moet draaien en verder gaan slapen.. Aangezien je zegt dat ze slim en pienter is: Ik heb op een gegeven moment uit pure wanhoop uitgelegd aan haar dat mama overdag voor haar en haar broertje moet zorgen. En dat als zij mij elke keer wakker maakt 's nachts, ik niet genoeg slaap krijg en daar heel moe van wordt en dat ik dan niet meer goed voor ze kan zorgen. Dus dat het beter is dat we allemaal gewoon goed kunnen slapen, zodat we overdag fit zijn. Bij ons heeft dat heel goed geholpen. Ze gaf toen zelf aan die nacht geen 1x uit bed te gaan komen en heeft zich daar ook aan gehouden. Was ze erg trots op de volgende dag, en wij ook. Inmiddels slaapt ze veel beter en komt sporadisch nog 1x 's nachts, maar dan is het 1x terugleggen en klaar.