Ik ben altijd op tijd of te vroeg, maar ook ik heb dat soort dingen, Ik plan er alleen tijd voor in. Heb echt een grote hekel aan mensen die altijd (te) laat zijn.
Zaterdag was het Sint-Maarten. Hoeveel ouders gewoon wegliepen met hun kind zonder een bedankje en een groet bij de winkels, ik vond het vreselijk. Je laat je kind toch netjes dankjewel zeggen?
Uhm, alle moeders met meer dan 1 kind waren zelf ook ooit zo hoor. Klinkt lekker alsof je jezelf beter voelt... Ik herken me er niet in trouwens. Ik wil het zo goed mogelijk doen en doen wat bij mn kind past. Ben zeker niet perfect.
Omdat peuters en oude mensen dan uit kunnen glijden. Ik heb een keer een vrouw van 85 zien uitglijden in de kleedkamer op de natte vloer, zij brak diverse ribben. Ik stond er vlak naast en dat was niet grappig om mee te maken. Als 99% van de mensen de vloer een beetje droog houdt en die ene % niet, dan vind ik dat stom en onnodig. Maar het is me duidelijk dat jullie allemaal ergens anders zwemmen waar de vloer altijd nat is. Prima hoor. Ik gaf alleen antwoord op de topicvraag.
Ik begrijp je wel nu. Maar ik denk dat die moeder waar je je aan irriteer het ook niet weet. Misschien een keer vertellen? En daarbij, je weet dat het in zo'n kleedkamer maar kan zijn. Het is tenslotte om je om te kleden
Haha nee dat schreef jij niet maar ik reageerde weer op de dame die zich in jouw post daarover verbaasde Ik wist niet dat mensen zich er aan konden ergeren en zou dus niet weten dat ik verkeerd of niet netjes bezig was. Ik zou mij dus van geen kwaad bewust zijn. Misschien de moeder in kwestie ook niet? Ik zou het even tegen haar zeggen!
Ik erger me niet zo snel aan andere moeders. Wel een keer meegemaakt dat een moeder haar kinderen openbaar uitschold en constant tegen ze aan t schreeuwen was. Toen ze ook nog haar dochters knuffeltje weggooide heb ik me ermee bemoeid, kon t niet meer aanzien. Heb er ook echt een paar nachten moeilijk van kunnen slapen. En kinderen die niet vies mogen worden. Waarschijnlijk zijn t momentopnames die ik zie, maar als mijn kind buitenspeelt en zn kleding wordt vies dan doet de wasmachine zn werk wel denk ik dan.
Moeders die bij het brengen van je kind de juf te lang claimen bij binnenkomst, zijn ook werkelijk altijd dezelfde. Ik schuif mijn kind nu gewoon naar binnen en ga daar niet meer op wachten. Moeders die hun kind op een voetstuk zetten want hun kind zou nooit een ander kind pesten of pijn doen. Sjaggerijnige en ongeduldige moeders, ben ik ook weleens maar op school is een moeder en altijd wanneer ik haar zie met haar kleuter dochter moppert ze op dat kind of doet lelijk tegen haar. Ik krijg er een naar gevoel bij.
Bedacht me nog wat: Moeders die standaard beginnen met de zin : maar volgens de richtlijnen moet het zus en zo ( ik kijk naar de behoefte van mijn kind , niet naar richtlijnen) Of Krijgt jou kind dat echt, weet je wel wat daar allemaal in zit Leef en laat leven mensen
Niet opzich moeders maar het is vaak wel kind gerelateerd. Mensen die van 1 klein zinnetje gelijk een heel drama verhaal maken. Dat zie je op een fbgroep heel erg.
Ik heb inderdaad vooral moeite met mezelf als moeder. Ik doe het echt zo goed mogelijk, maar ook ik ben wel eens ongeduldig, geirriteerd, moe en gestrest. Ik kan ook wel met mijn telefoon bezig zijn, soms ook gewoon omdat de jongste vanalles vraagt en ik dat dan ga opzoeken. Maar vaak ook gewoon omdat zij met z'n tweetjes aan het spelen zijn in de speeltuin en ik er al een halfuur naar heb zitten kijken. Ik voel me door heel veel berichten in dit topic aangesproken. Daar zit zeker weten een groot stuk bij mezelf (overgevoelig op het puntje 'moederen'), maar ik vind ook dat er zo ontzettend snel aannames gedaan worden. En daar ben ik me dan weer hyperbewust van. Bah, soms ben ik het eeuwige schuldgevoel dat bij moeder zijn hoort voor mij spuugzat.
Ik vind dit wel leuk om te lezen. Ik heb geen zware ergernissen. Ze doen maar. Ieder zijn eigen opvoeding. Ik vind het wel lastig als ik ongevraagde adviezen krijg. En dan vooral als het echt een ongezond advies is. Mijn man zegt dan altijd knik gewoon ja en kap het af, maar ik ga teveel in de verdediging en maak me dan veel te druk.
Ik knik altijd gewoon ja. Laatst was ik een kopje koffie aan het drinken met mijn zoontje. Er zat een oudere vrouw een tafeltje verder en die drukte mij op het hart dat ik hem (mijn zoontje) niet moest oppakken als hij huilt want ander verwen je hem. Ze bedoelde het wel goed denk ik, dus ik neem het ook goed op. Ik ben het er alleen niet mee eens dus leg ik het wel naast mij neer. Maar om daar boos op te reageren (ik zeg niet dat jij dat doet hoor) daar erger ik mij dan weer aan (zie mijn post). Neem het aan, pak eruit wat je wil, leg naast je wat je niet wil. Het is geen aanval op jou, het is enkel de visie van de ander.
Ik word ook zeker niet boos, maar leg al gauw uit waarom dat advies nou juist niet zo goed is. En dat is vaak zinloos. Ze kijken je aan alsof je van een andere planeet komt. Ongevraagd advies/ mening geven mag wel, maar je mag niet zeggen waarom dat advies nou juist niet zo goed is( op een nette manier). Dat vind ik altijd erg bijzonder. En na vier kinderen ben ik dat nu soms ook wel een beetje zat, ben ik eerlijk in. En dat reageer ik dan lekker bij mijn man af
Ik snap je punt hoor, maar ze kunnen toch ook uitglijden bij het zwembad zelf? Mij werd een keer geadviseerd om mijn peuter zwemschoentjes aan te trekken, zodat ze niet uit zou glijden. Oudere mensen zouden ook badslippers aan kunnen trekken.
Kan me voorstellen dat je na 4 kinderen klaar bent met die adviezen inderdaad. Ik heb er eentje dus ik ervaar het natuurlijk nog anders.