Hoi. Ik ben momenteel zwanger en werk in de zorg (ggz). Ik werk dus vaak avonddiensten tot 2300 en deze vallen me zwaar. De nachten ben ik meteen na de eerste 3 maanden al gestopt. Volgens de cao hoef je in principe vanaf 3 maanden zwangerschap niet meer onregelmatig te werken. Werkgever denkt er anders over en zegt dat iedere zwangere gewoon de avonden werkt (tot nu toe hebben 2 zwangeren dat ook gedaan op de afdeling) maar ik wil het gewoon liever niet meer. Hij wuift alles weg. En lijkt hier geen afspraken over te willen maken. Zijn hier meerdere mensen die gestopt zijn met onregelmatig werken? Ik zit er aan te denken om eventueel de bedrijfsarts in te schakelen omdat ik ook zwangerschapsgerelateerde klachten heb.
Ja ik vraag het mij ook wel af. Ik werk ook in de zorg en heb ook regelmatig onregelmatige diensten, waaronder ook dagen na elkaar 12-uursdiensten waarvoor ik nauwelijks compensatie krijg en die vallen ook heel zwaar. Ik zou ook wel eens willen weten of je die mag weigeren of niet. Mijn gynaecoloog begon er bij mijn laatste controle zelf over dat ik geen (nacht)diensten hoef te doen, maar hoe het zit met diensten van 9-21u...??? Het maakt het wel lastig dat andere zwangeren die diensten gewoon wel doen, je lijkt dan meteen zo'n zeur... Maar ik heb ook al veel last van mijn bekken, en als ik op een weekend 24u (soms nog langer) van hot naar her zit te rennen dan maakt dat het niet bepaald beter...
Ja precies. Ik wil ook niet als een "zeur" overkomen, maar ik vind het gewoon echt pittig. Naast het feit dat ik zwangerschapsgerelateerde klachten heb, ben ik ook een stuk vermoeider als ik langere diensten of avonddiesten moet werken. Wat staat er in jouw CAO over zwangerschap en onregelmatige diensten?
Ik werk in de ouderenzorg, in de thuiszorg. En ik heb tot 6 maanden nog dubbele diensten gewerkt, maar de planners hebben meteen gezegd dat zodra dit niet meer ging, ik het meteen moest zeggen. Er werd bij mijn werk dus wel rekening mee gehouden. Zo'n dubbele dienst houd in dat je op een dag 10 uur werkt, maar daar zit wel een tussenstop van ongeveer 5 uur in, dus ik kon 's middags een paar uurtjes bijslapen. Als je vanwege je zwangerschap bepaalde diensten/werkzaamheden niet meer kunt doen, dan staat in de ARBO wet dat je werkgever hier rekening mee MOET houden, en je ander werkzaamheden/dienste geven. Ik weet dat het moeilijk is, en niemand wilt een zeur zijn, maar je hebt gewoon recht op meer pauze, en je mag rustig aangeven als iets niet meer gaat. Ik heb dat op een gegeven moment ook moeten doen. Ik kreeg de ochtend dienst gevolgd met een middag heel vaak niet meer gewerkt. Dan hielp een collega mee. Toen ik de 6 maanden gepasseerd was, werd het snel een stuk zwaarder. Nu werk ik met voornamelijk vrouwen samen, en de meeste hebben al kinderen, dus die begrepen het. Meiden, luister naar je lijf, en trek op tijd aan de bel. Je baby is belangrijker dan je werk.
Helemaal mee eens en thanks voor de tips. Ik heb een gesprek met mijn leidingevende aangevraagd, alleen ik snap niet waarom hij zo moeilijk doet. Het staat inderdaad gewoon in de cao!! Hij volgt de regels dus niet eens. Verloskundige zei al als hij geen afspraken wil maken dan gewoon ziekmelden als het niet meer gaat. Is niet mn voorkeur want ga liever met 36w met verlof, maarja moet natuurlijk ook even kijken of ik het volhoud gezien mijn klachten. Nogmaals bedankt voor de tips en fijn dat jij wel een meedenkende leidinggevende hebt!
Ik heb tot 24 weken gebroken diensten en laat-vroeg gewerkt en toen het echt niet meer ging hebben ze mijn rooster aangepast en ben ik voor 6 uur in de ziektewet gegaan (werk in thuiszorg en moest anders 5-7 dagen p week werken om aan uren te komen) In principe heb je als zwangere recht op regelmatige diensten, kun je vast wel vinden op internet/cao. Ik zou met je leidinggevende in gesprek gaan waarom je dit vraagt, en als ze niet meegaand zijn een afspraak maken bij de bedrijfsarts.
ik werk ook in de ouderenzorg en kon met 20 weken de zorg al niet meer bijhouden. en dan met name het werktempo, werkdruk en zwaarte. meteen aangegeven en een week later naar de bedrijfsarts geweest. die zei meteen dat ik de ziektewet in kon en nu werk ik nog therapeutisch wat ik kan. in het begin was dat dus nog wel 1 of 2 cliënten mee verzorgen maar nu (28 weken) alleen nog computer taken en ondersteunen bij maaltijden en medicatie. mijn lijf en baby zijn echt belangrijker als het werk. denk goed aan jezelf en geef het echt op tijd aan. ik bedenk mij ook altijd dat ik mijn collega's meer belast als ik in de zorg blijf staan maar het niet aankan dan wanneer ik nu in de ziektewet zit en ondersteun waar nodig is.
Dankjewel voor de reacties. Ik moet ook meer aan mezelf en de baby denken, maar voel me zo rot tegenover collega's. Vandaag gesprek gehad met leidinggevende en hij vond dat afspraken maken niet nodig was omdat ik tussendoor ook kon gaan zitten (moest wel rekening houden met collega's) dus maw wel als het uitkomt...concrete afspraken wilde hij niet maken . Het was daarnaast ook een heel vervelend gesprek over andere zaken wat me weer extra stress heeft bezorgd. Mn man maakt zich zorgen en zegt dat ik zsm ziek moet melden.
Wat voor andere zaken? Jammer dat jullie er niet uitgekomen zijn. Ziekmelden zou ik wellicht niet meteen doen, maar wel direct de bedrijfsarts bellen en zsm een afspraak plannen
lastig zeg! ik zou toch nogmaals gaan praten met je leidinggevende. geef aan dat je het echt zwaar begint te krijgen en graag met de arbo arts hier afspraken over maakt (aangezien het met je leidinggevende dus niet kan) jou lichaam en de baby zijn echt belangrijker dan je werk en je collega's hoor...
Dankje voor jullie reacties. Ziekmelden is ook niet mijn eerste keus maar ik voel me wel echt slecht eronder. Ik heb in ieder geval op advies van de huisarts een afspraak gemaakt met de bedrijfspsycholoog voor volgende week om het eea ander uit te leggen, mijn zwangerschaps, stressklachten en mijn situatie met mijn werkgever te bespreken. Ik geef liever geen openheid hier omdat het iets specifieks is dat niet gauw voorkomt. Er heeft zich in ieder geval iets voorgedaan tussen mij en mijn manager, waarna ik bij de bedrijfsarts terecht ben gekomen en ik tijd afwezig ben geweest op het werk. Met dezelfde bedrijfspsycholoog heb ik gesprekken destijds gehad en weet van de gehele situatie af dus vind het fijn dat ik daar terecht kan omdat zij al van de spanningen weet tussen mij en mijn werkgever.
Wil je succes wensen en hopelijk komen jullie hieruit! Zou vervelend zijn als dit eindigt in een conflict. denk aan jezelf en je baby!
Dankje lief. Conflicten zijn er steeds meer sinds het incident en ik baal er van dat dit net allemaal speelt nu ik zwanger ben - brengt natuurlijk een hoop stress met zich mee.... Mn werkgever gaf nog aan dat hij het idee had dat ik dingen verzon (bv het punt dat ik liever niet meer onregelmatig wil werken gezien mijn klachten) voel me dus tevens niet serieus genomen. Heb van ons laatste gesprek dagen lang buikpijn gehad. Hij werd echt boos... Nu gaat het wel iets beter ondat ik weer een paar dagen vrij heb gehad. Ik bespreek in ieder geval mn de bedrijfspsycholoog, eens kijken wat haar advies is . ik voel me in ieder geval echr klote onder alles
Bah wat naar, écht niet leuk waar je normaal al buikpijn van krijgt en nu met hormonen dubbelop, plus dat je deze stress er niet bij kunt gebruiken! Ooit over nagedacht om toch uit te kijken naar een andere werkgever? Nieuwe start? In dit geval wellicht na de zwangerschap. Of evt een coach hiervoor inschakelen? Zoals ik hierop uitmaak ( sorry als ik het verkeerd interpreteer) is de werkrelatie / vertouwen al geschaad. Mijns inziens lijkt me dit ( leesleeswerkgever: werkgever) geen fijne werkomgeving. Werk je nog met collega's? Wanneer je een leuk team hebt en je baas er in dit geval niet iedere werkdag is wordt afscheid nemen/ zoeken naar een andere baan alleen maar lastiger natuurlijk. Ik zou iig buiten.de bedrijfspsych. Om óók een afspr bij de bedrijfsarts maken.( hoop ik voor je dat deze onafh is....) Je bent hier vrij in en je werkgever kan dit niet weigeren. Daarbij weet ik niet welke zwangerschapsgerelateerde klachten je hebt...maar indien je écht niet meer kunt zou je altijd het uwv kunnen inschakeken, NB; deskundigenoordeel kost je dan wel eenmalig ongv. 50euro ofzo..
Het liefste zou ik ander werk zoeken inderdaad, maar heb ook een vast contract.... Dan zou t al binnen het bedrijf zoeken. Ik vrees dat er anders niet veel veranderd, tenzij ik met hem mee ga. Met alles.... Ik werk inderdaad in een team, heb goede contacten daarin maar aangezien mijn baas er ook iedere dag is zijn er gewoon spanningen tussen ons. Dat hebben we vorige week naar elkaar uitgesproken. Omdat ik de situatie wilde verbeteren heb ik een mail gestuurd of er een gesprek kan komen met een andere manager. Achteraf gezien dom eigenlijk want de manager boven hem is een goede vriendin van zijn vrouw. Het zijn allemaal vriendjes onder elkaar wat dus vaak voorkomt. ..
Punt voor nu blijft dat ik veel stress heb tijdens de zwangerschap, dat mijn baas me niet serieus neemt en dat hij de cao niet opvolgt. De verloskundige zei trouwens dat ik me ziek moest melden en dat ik dan toch bij een bedrijfsarts kom (ben meerdere keren in zkh geweest dus heb verklaringen van artsen). Maar ik denk dan....na mijn verlof moet ik wel weer aan het werk. Wordt daardoor niet alles alleen maar erger? Of kan een bedrijfsarts zich ook bemoeien met een slechte werkrelatie?
Hee. Even een update. De bedrijfspsycholoog gaf aan dat ik eenmalig een gesprek kan aanvragen met de bedrijfsarts zonder dat de werkgever daar goedkeuring voor hoeft te geven. Ik kan mijn medische klachten dus bij hem neerleggen. Daarnaast gaf ze eigenlijk ook aan wat iedereen al weet: over de regels van de CAO zijn geen discussies mogelijk, dus als ik bijv niet meer onregelmatig wil werken dan kan ik dit ook bij hem neerleggen en dan moet hij het wel opvolgen. Ze gaf ook aan dat ik me vanwege de hoeveelheid stress die ik van alles heb , me ziek moet melden maar anderzijds dat het problemen niet oplost. Zou eventueel een driegesprek kunnen krijgen met de psycholoog erbij. Maar vind t een beetje raar om hem dat te vragen aangezien hij tot nu toe alles wegwuift. Wat zouden jullie doen ?
Ik werkte toen ik zwanger was fulltime in de thuiszorg. Gemiddeld 2 keer gebroken (7-12 en 17-23) en 2 keer non stop 7-17. Dit tot 28 weken volgehouden. Toen minder leven, dus op advies minder gaan werken en aangepast gaan werken, dus geen bedverpleging meer. Tot 33 weken 24 uur per week volgehouden en verder wel deel in de ziektewet. Wel avonden gewerkt. Daarna weekje vakantie en toen begon mijn verlof. Mijn teamleidster was gelukkig heel reeel en mocht kiezen wat ik wou werken. Ik zou zelf het via de bedrijfsarts spelen. Hij is daarvoor eb je teamleider mag zijn advies niet naast zich neer leggen
Wauw dan heb je het nog aardig volgehouden zeg. Ik heb inmiddels per mail laten weten dat ik me niet gehoord voel en dat ik al vaker aan heb gegeven dat werken tot 2300-2400 me te vermoeiend is en dat ik de vanaf januari ook niet meer die diensten ga draaien. Uiteindelijk is hij wel akkoord moeten gaan, anders was ik idd naar de bedrijfsarts gestapt. Heb in ieder geval via de roostermaker te horen gekregen dat t goed was
Ik werk als verpleegkundige bij ouderen. Wij werken standaard geen nachten (Hebben vaste nachtdienst daarvoor). Maar onregelmatig werken moeten we wel blijven doen. Het is wel enkel vroege OF late bij ons, telkens 8u werken. Nooit onderbroken. Ik moet wel zeggen, wij mogen op ongeveer 18 weken stoppen. En dat vind ik wel een must, ben echt aan het aftellen!