Ik heb hier al vaker gepost over onze temperamentvolle dame, die nu 4,5 is. Ze slaapt slecht (elke nacht wakker en dan wil ze bij ons in bed) en ik heb het idee dat dat zich nu steeds meer begint te wreken. De laatste paar weken is het bijna al vanaf het moment dat ze haar ogen opendoet zeuren en zaniken. ‘ Ik wil niet boven aankleden, ik wil beneden aankleden’, ‘ Iemand moet met me mee naar de wc’, ‘ Jij moet mijn jas ophangen’, ‘ Ik wil een kadootje, ik krijg nooit wat’..en ga zo maar door. Het lijkt wel alsof niets goed is en dat ze van alles een strijd wil maken. Ook dat zeuren over kadootjes: ze krijgt best vaak iets kleins, en nog is het niet goed. Ik merk dat ik haar steeds meer een verwend nest begin te vinden en dat vind ik heel erg. Ik wil haar leren dat ze dankbaar moet zijn voor de dingen die ze heeft en daarnaast wil ik haar regels geven zodat er structuur en ritme is, zij maakt de dienst tenslotte niet uit. Natuurlijk is er ruimte voor haar eigen keuzen (ik laat haar kiezen tussen een rok of een jurk, chocopasta of appelstroop, dat soort dingen) en heb ik begrip voor haar emoties maar ik vind het echt de spuigaten uitlopen. Ik krijg bijna een hekel aan haar en dat maakt me zo verdrietig want het is echt zo’n leuk, lief kind... Wie herkent dit en heeft tips?
Hoe gaat het op school? Verder proberen we hier gewoon zo consequent mogelijk te zijn. Nee is nee en als je alleen maar kunt moperen ga je maar naar je kamer en mag je beneden komen als je weer gezellig kunt zijn. Boos zijn mag best maar als er is gezegt dat we boven omkleden doen we dat boven. Ik ga er dan niet in mee.ze zal toch moeten leren dat niet alles gaat zoals ze wil. Oh en ik moet hier niks, de meisjes moeten dingen netjes vragen en dan kan het antwoord ja of nee zijn. Als een zin begint met ik wil of jij moet is het antwoord al meteen nee.
Misschien wel zo netjes en leuk om eerst nog te reageren op de vele reacties op je andere recente topic waar mensen de tijd en moeite hebben genomen om je tips te geven. Er staan een hoop nuttige tussen!
Misschien moet je je wat meer verdiepen in je dochter. Als ze slecht slaapt, kan je daar wat aan doen. Als je een hekel aan je eigen kind gaat krijgen, kan je bijvoorbeeld zelf in therapie gaan. Om het jezelf makkelijk te maken kan je eea wat praktischer inrichten. Ik zet hier gewoon timers. Aankleden graag voor 8.00, daarna doe ik het. Waar je het doet maakt niet uit.
Ik herken het temperamentvolle wel van mijn vierjarige zoon na de komst van zijn broertje zo'n 8 weken geleden. Volgens mij hebben jullie ook een baby naast je dochter. Uitte zich in heel druk gedrag, niet meer luisteren en 's nachts roepen en dan wijzen naar dingen in zijn kamertje. Toen we één op één weer leuke dingen met hem gingen doen en thuis ook wat meer de tijd voor hem namen (een pasgeboren baby slokt nu eenmaal veel tijd op) werd het 'probleem' minder. Het is voor een kindje ook wennen aan de nieuwe gezinssamenstelling. Maar daarbuiten heb je ook gewoon te maken met de peuterpubertijd. Ze proberen grenzen uit. Hoort volgens mij ook gewoon een beetje bij de ontwikkeling.
Deels herkenbaar maar niet in zo'n mate. Mijn dochter liep altijd door de winkel van: "dit wil ik", "dit is leuk mama" enz enz enz. Op den duur was ik er een beetje klaar mee. Omdat ze ook wel interesse heeft in kopen / geld hebben we zakgeld ingesteld. Daarmee kan ze dan wat kopen als ze dat wil. Dit helpt wel en geeft haar ook een goed gevoel. Bijv. Pas wilde ze stickers bij de HEMA. Prima, kijk maar of je het van je zakgeld kan kopen. Ze wilde dat ik het eerst zou betalen en dan zou ik thuis het geld terug krijgen. Toen ik zei dat ze eerst thuis haar geld moest tellen baalde ze wel even. Eenmaal thuis bleek ze genoeg te hebben. Wij naar de HEMA. "Mama, ik vind het weinig stickers voor het geld. Mag ik bij de Action kijken of ze daar meer stickers hebben?" Uiteindelijk bij de Action stickers gekocht met een hele trotse dochter! Als ze nu iets wil zeg ik "kijk maar of je het van je zakgeld kan kopen". Het vragen is nu een heel stuk minder. Ook is ze nu extra blij als ze iets van mij krijgt.
Beetje kort door de bocht zeg. Als ze slecht slapen is het niet altijd even simpel om daar wat aan te doen. Ik herken het gevoel wel dat je je eigen kind niet altijd even leuk vindt. Dat doet echt niks af aan de liefde voor je kind, maar ze worden ouder en gaan een eigen persoonlijkheid ontwikkelen en daar hoort ook af en toe gedrag bij wat niet even leuk is. Om nou meteen te roepen dat je dan maar in therapie moet? doe ff normaal. Veel van wat je schrijft TS kan ook zo over mijn dochter gaan. Wordt ook vaak wakker 's nachts, gaat vaak een strijd aan, wil veel dingen zelf bepalen, etc. Ze is nu 5,5 en het wordt wel beter, ook met slapen. Aankleden vertikt ze ook vaak, omdat ik haar broertje ook help. De fase van het zelf willen kunnen is bij haar wel voorbij. Ze weet heel goed dat ze het zelf kan. Als ik haar vraag hoe doe je dat dan op school bij gym zegt ze gewoon 'oh maar daar doe ik het wel zelf'. Als ik zeg zo laat moet je aangekleed zijn anders doe ik het. Eh ja dat wil ze juist. Pick your battles. Ik weet dat ze het zelf kan, maar toch help ik vaak even. Wil zij wanten aan naar school en ik vind dat het niet nodig is. Kan een hele grote discussie worden. Dan denk ik nu wel eens; wat jij wil. Heel lang hebben we ook strijd gehad over welke kleren ze aan moest. Tot een jaar of 3 koos ik gewoon haar kleren, nooit een probleem. Met 4 jaar wilde ze het echt zelf bepalen en dan hadden we regelmatig strijd. Tot ik er genoeg van had en liet ik haar zelf kiezen. Kwam best goed uiteindelijk. En nu is ze er weer veel makkelijker in. Als ze een nee te horen krijgt is het vaak drama. Hysterisch reageren, janken, krijsen. Ik benoem dat nu ook gewoon. Dat ik het niet nodig vindt dat ze op elke nee zo hysterisch reageert. En dát snapt ze dan eigenlijk ook wel. En dat lijkt wel een beetje te helpen.
Nou, TS heeft recent meerdere topics geopend waarin ze eigenlijk steeds aangeeft eea zo moeilijk en zwaar te vinden. Ze krijgt daar wel tips, maar aan dit nieuwe topic te zien lijkt het niet zo te helpen. En dan lijkt het mij eigenlijk heel goed om je te realiseren dat je soms zelf wat meer hulp nodig hebt dan een forum kan bieden.
Ik weet eigenlijk nooit wat voor andere topics iemand opent, dan hou ik niet allemaal bij, dus ik reageer gewoon op elk topic afzonderlijk.... en uit dat oogpunt vind ik het wel wat kort door de bocht. Ik herken wel veel van wat ze schrijft maar heb nou niet het idee dat ik therapie nodig heb......... en iets doen aan het slecht slapen van kinderen vind ik echt makkelijker gezegd dan gedaan.......
Mijn andere topic ging over mij, niet zozeer over het specifieke gedrag van mijn dochter. Uiteraard ga ik daar nog reageren maar was daar nog even niet aan toegekomen.
Vreemde reactie. Natuurlijk verdiep ik me in mijn dochter; wat denk je dat ik al heb gedaan om het slapen in orde te krijgen? Ik ga niet meteen iets posten op een forum, je gaat eerst zelf dingen proberen. De opmerking over in therapie gaan vind ik zwaar overtrokken dus die leg ik naast me neer. Timers zetten: dat werkt bij die van mij niet, wellicht is jouw kind niet zo temperamentvol en koppig als die van mij. Ze weigert gewoon met als gevolg dat ze te laat op school komt, maakt haar niets uit. Maar mij wel..
We hebben inderdaad een baby van 15 weken. Het gedrag is wel iets heftiger geworden sinds haar geboorte maar ook daarvoor hadden we dit soort taferelen. We doen regelmatig een op een dingen met haar: afgelopen zaterdag nog met haar naar de bios geweest en uit lunchen, Papa ging 2 weken terug met haar zwemmen, etc.
Op school gaat het prima, zover ik weet. Ze heeft het naar haar zin, spreekt vaak af met andere kindjes en komt blij naar huis, gaat er op zich ook graag heen (soms wat gepiep maar dat duurt 2 seconden). Overigens reageer ik ook niet op de 'jij moet-commando's'. Ik zeg altijd: ik moet niks en daarna vraagt ze het wel netjes.
Een timer werkt ook als houvast voor jezelf. Veel kinderen zijn temperamentvol en koppig op deze leeftijd. Klagen over dat gedrag daar schiet je niks mee op, je moet daar als ouder een beetje boven staan. Ik begrijp dus oprecht niet waarom je haar te laat op school laat komen. Je gaat er toch niet naast staan en toekijken? Zo'n Timer is dus een stok achter de deur. Als de tijd op is, trek jij haar iets simpels aan en dan ga je op tijd naar buiten. Kinderen hebben duidelijke grenzen nodig. Sorry als ik bot klink, maar volgens mij heb je wat meer rust/ruimte etc nodig en duidelijke regels helpen daarbij. Dan kan je het ook een beetje loslaten, voor jezelf.
Ik ervaar 3-5 jaar echt als een pittige leeftijd. Sommigen vinden 2 jaar lastig, nou ik vond het bij beide kinderen het walhalla vergeleken bij hun gedrag vanaf 3 jaar.. De oudste is nu 5,5 en ik merk nu dat het wat beter wordt. Ze wordt wat redelijker, kan zich beter houden aan afspraken en begrijpt meer waarom. De jongste is op zich een heel makkelijk kind, rustig, meegaand.... maar nu hij 3 is vindt ik hem echt pittig worden! Ik wil... en vooral ik wil niet...!
Hier krijgt ze sinds ze 4 jaar is 30 cent per week. Ik heb het vermoeden dat ze ook gesponsord wordt door opa en oma want haar spaarpot is wel aardig vol met muntstukken die ze niet van ons krijgt.
En als je haar dan een keer "gewoon" in haar pyjama naar school brengt? Dat werkte hier namelijk als een tierelier. Okay, iedereen zit je even raar aan te kijken, maar daar heb ik dan het spreekwoordelijke schijt aan. Sinds die tijd volstaat een ".. dan ga je maar in je pyjama naar school"
Mbt het "vragen naar kadootjes". Ik heb standaard schrijfblokjes in de tas, hier schrijven we op wat ze graag willen hebben. Dit kunnen ze dan vragen voor hun verjaardag of voor Sinterklaas/Kerst. Dat is dan ook mijn standaard antwoord op "dat wil ik graag hebben". Vraag maar voor.... Sinds die tijd is het hier ook wel beter