Dat was hier ook even puzzelen. Hij heeft langer (dan zn zus) 2 slaapjes gedaan. Toen zij nog maar een uurtje s ochtends en een uurtje s middags sliep heb ik haar over laten gaan naar 1x 2-2,5 uur. Hem heb ik veel langer 2x een uur laten slapen. Van 10.30-11.30 en van 14.00-15.00. Je zou ipv datlaatstev slaapje ook 15.30-16.30 kunnen doen. Zo deed ik dat met een oppaskindje die uiteraard ook niet ingesteld was op schooltijden.
Ik heb het grote voordeel dat mijn zoon van 9 alleen naar huis kan komen dus mocht zijn zusje slapen kan hij alleen naar school of thuiskomen. Maar haar tijden zijn wel aangepast aan zijn schooltijden dus we kunnen hem gewoon halen en brengen. En mocht het een keer niet lukken dan slaapt ze maar een keer niet of wat later maar No way dat ik mijn kindje alleen thuislaat. Een vriendin van mij is daar zo enorm makkelijk in en ik keur dat echt af. Die staat gerust nog een tijd te kletsen op school terwijl haar zoon op bed ligt.
Tja hier ook een zoon die naar school moet en het ritme van de jongste moet zich daaraan aanpassen. Alleen thuis laten vind ik echt not done.. hoe dichtbij het ook is.. ik zou me ook vreselijk opgejaagd voelen..
Nog even voor mijn duidelijkheid, jullie werken op die momenten dus ook niet in de tuin of iets? Ramen zemen, onkruid weghalen, blaadjes vegen?
Ja dat doe ik en dan neem ik de babyfoon mee... overigens ben ik dan gewoon in of om mijn huis. Naar school lopen en mijn kind alleen thuis laten vind ik iets heel anders, ik ben dan niet om of in mijn huis en niet binnen 30 sec bij mijn kind als er wat is. Linksom of rechtsom ik vind het absoluut onverantwoord om een kind van die leeftijd alleen en zonder toezicht in huis te laten.
Tot 10 jaar? Ik laat mijn 8-jarige regelmatig alleen thuis. Korte tijden, duidelijke afspraken, maar ik maak me er geen zorgen over en ben er nooit vanuit gegaan dat dit nog steeds strafbaar zou zijn. Wij passen de slaaptijden ook aan. Mini slaapt nu op woensdag vaak pas om 12.30. Soms moet ze toch haar bed uit, het is helaas niet anders. Tot nu toe komt het uiteindelijk allemaal wel goed, maar het is soms puzzelen. Ik heb wel het gevoel dat een tweede (of volgende) kindje sowieso meer gewend is aan zich soms moeten schikken. Bij mijn oudste ging het veel lastiger als er eens een keer moest worden geschoven.
Nog even en je vind dat je ook gewoon boodschappen kan gaan doen als je kind ligt te slapen, aangezien je blijkbaar het verschil niet ziet tussen van huis weg zijn en in de tuin zijn...
Als ik in de tuin loop of even met de buurvrouw sta te kletsen of ramen lap, naar de auto loop of onder de douche sta. Dan heb ik in principe nooit de babyfoon bij me. Misschien de eerste 2mnd. Hij staat tegenwoordig nooit meer aan, maar peuterlongen kunnen hard gillen uiteraard. Maar die hoor ik ook niet in de douche of in de tuin of tijdens vaatwasser uitruimen. Dan ligt ie maar even te huilen.
Ik denk dat dit onder het kopje verwaarlozing zou vallen, maar dat moet je het wel bont maken. Ik denk dat voor een ritje op en neer naar de school als dat bijv 5 min het wel meevalt, dan is dat al weer anders dan 30 minuten. En nog veel erger als je je kind een uur of meer of 1000km alleen achter laat. Dan moet je gewoon zorgen voor toezicht (buren, oppas). Mijn probleem zou ook gewoon zijn dat het kind zichzelf niet kan redden in geval van nood. Bij brand is het gewoon verloren. Dat beeld alleen al zorgt ervoor dat ik ze niet zolang alleen zou laten..
Snap ik helemaal hoor! Lang alleen laten zou ik zelf ook never doen, ook geen lage afstand of iets. School is eigenlijk het enige, en die zit bijna bij ons in de straat, ben letterlijk binnen 7min weer terug en als ik dochter voor t plein afzet binnen 4min. Lopend.
Natuurlijk wel. Maar als ik niet meer binnen gehoorsafstand ben, heb ik altijd de babyfoon mee. Ik vind dat eigenlijk behoorlijk logisch.
Maar wat als er brand uitbreekt? Dat gaat zo ontzettend snel en dan ben je te laat. Als je thuis bent en in de tuin met de babyfoon hoor je de rookmelders en kan je actie ondernemen, niet als je 7 minuten weg bent zonder enig toezicht. Het is overigens wel strafbaar, maar over het algemeen krijgen ouders van wie het kind overlijdt omdat het alleen thuis was geen straf, omdat de rechter vindt dat ze al genoeg gestraft zijn door het overlijden van hun kind.
Ik laat mijn baby rustig even in bed liggen als hij slaapt en ik moet mijn oudste van school halen. School is 1 minuut fietsen, ik ben in 5 minuten weer thuis.
Wat een domme vergelijking.Tenzij de school ook pal bij het naar buiten lopen via je achterdeur in je achtertuin staat. Dan is het anders natuurlijk. Als er thuis wat gebeurd, ben je binnen 1 minuut weer binnen. Dat lukt niemand als die bij school staat of wel? Non-argument dus om maar weer goed te kunnen praten dat je je hulpbehoevende kind alleen thuis laat.
Ook als je onderweg oponthoud hebt of je kind komt wat later uit school? Of iemand gaat tegen je kletsen? En wat als je kind dreigt te stikken en rare geluiden maakt in zijn bedje (en jij onderwijl denkt dat ie lekker ligt te slapen), wat je dus niet hoort omdat je de babyfoon nu eenmaal niet mee laat fietsen.... ben je dan ook nog op tijd met je "5 minuten"? Vind dat sommige mensen er wel erg makkelijk over denken. Maar er zou maar wat met je kind (of jezelf) gebeuren in de tussentijd. Zou je jezelf dan ook gemakkelijk kunnen vergeven? En ja, de kans hoeft maar zeer klein te zijn dat er brand uitbreekt of je kind stikt of whatever. Maar die kans (hoe klein ook) is wel degelijk aanwezig!
Als de rookafmelders afgaan, Jij gaat er vanuit dat iedereen een babyfoon heeft, dat is natuurlijk niet zo. Als je dus buiten de ramen aan het zemen bent en je kleintje ligt op bed, ben je later binnen dan dat ik van school heen en weer bent.