Misschien heeft die moeder wel ADD en probeert ze elke dag en faalt keer op keer. (Misschien denk ik wel te ver na hoor maar het helpt mij soms bepaalde irritaties wat te remmen)
Over laatkomers, ik heb daar wel begrip voor. Het zijn hier niet altijd dezelfden en het leven is gewoon druk en vol. Als je met de auto moet komen en je staat in de file omdat het nou eenmaal een druk traject is van huis naar school begrijp ik dat je niet altijd even stipt kan zijn. Dan heb ik het over net na de bel aankomen, niet standaard 10 minuten te laat zijn. Dat wordt hier ook niet geaccepteerd trouwens.
Tja en toevallig heeft mijn kind dat ook. Maar die moet ook op tijd komen. En opletten is voor haar al heel moeilijk en zeker als er na de bel nog kinderen binnenkomen is dat heel vervelend en lastig voor haar. Als zij haar dictee verknoeit daardoor zijn de gevolgen voor haar, logisch ook het is haar werk. Maar ik leer haar nu al dat wat ze heeft geen excuus is om daarmee anderen tot last te zijn. En van een volwassene verwacht ik dat ook. Mijn dochter maakt een tijdschema waardoor ze om 7.45 klaar is met haar ochtend routine. In werkelijkheid heeft ze tot 8.10 uur. Maar zo weet je dus zeker dat je op tijd kunt zijn!
Jij bent vast perfect! Dit heeft niks met roddelen te maken, want niemand weet over wie dit gaat. Het is gewoon een stuk frustratie kunnen uiten. Je blaast alles vreselijk op.
Ja en wanneer jij ze ziet. Ik ben over het algemeen vrij zen maar als er veel stress is op m’n werk en het zijn drukke maanden zoals nu thuis dan wil ik nog wel gehaast overkomen en wil ik vooral dat m’n kinderen ook meewerken. Ik weet heus wel dat het totaal averechts werkt maar ik kan ook mezelf en m’n buien niet altijd uitzetten
Helaas hier meerderen in het gezin met ADD. Ik ben het met je eens dat, stoornis of niet je er alles aan moet doen om een ander er niet tot last mee te zijn maar dat lukt niet altijd. Met iemand die zichtbaar beperkt is word over het algemeen veel meer rekening gehouden. En een ander tot last zijn is wel hard uitgedrukt vind ik als iets door een beperking tot stand komt.
Wie wel? Dat is alleen maar menselijk.. ik herken dit in ieder geval heel goed. Altijd stabiel en gelukkig zijn, I wish haha
Haha mooie droom toch Maar ik denk dus dat iedereen bij tijd en wijle als irritante moeder wordt gezien.
Dit is toch een topic om lekker te spuien over je irritaties, neem het niet zo zwaar op. Moet tuc het dan maar in het gezicht van die moeder zeggen hoe irritant het is dat ze telkens te laat is? Lijkt me niet (vaak ook geen tijd voor omdat tuc fan net weggaat als die moeder nog richting school gaat, tenminste zo gaat dat hier ). En misschien is er wel een plausibele reden maar mag tuc zich er dan niet aan ergeren? Dit geldt trouwens ook algemeen voor dit topic. Laat mensen toch lekker even hun irritaties uiten. Misschien kunnen mensen er nog wat van leren
Als je geen gesprek voert met mensen is er ook veel minder te roddelen En natuurlijk is het niet erg wanneer een moeder een foto of filmpje van hond of kind laat zien. Maar dit is iedere dag, 10 min voor de school begint, en bij het wachten op de kinderen net zo weer. En dan dat overdreven ge-aaaaaaah, oooooooh eeeeeeecht? hahahahahaaha. Echt van dat overdreven pubergedrag. En dan serieus een half schoolplein vol moeders. Maar goed, jij ergert je daar blijkbaar niet aan of misschien lopen er wel normale moeders bij jullie op het schoolplein zodat jij je daar niet aan hoeft te ergeren of misschien ben je zelf wel zo'n type moeder, dan vind je het zelfs normaal gedrag denk ik Maar ik erger me dus wel en volgens mij was dat ook de vraag van dit topic: "Wat vind je stom of irritant bij andere moeders?" Nou dit dus. De vraag werd gesteld, die heb ik beantwoordt voor mezelf.
Dat denk ik ook. Misschien dat ze mij juist irritant vinden omdat ik niet met ze klets, maar rustig in mijn eentje wacht tot mijn kinderen naar buiten komen. Of dat ik na 4 jaar nóg niet de naam van hun kind en hun eigen naam niet weet. Wie zal het zeggen.
Even een leuke tip in dit topic! Ik heb laatst op een cursus geleerd dat er veel meer uit je kinderen komt als je een specifieke vraag stelt over de dag. Dus niet, hoe was het? Dan komt er bij zowel kinderen als volwassenen weinig uit. Maar bijvoorbeeld: wat heb je vandaag geleerd of wat vond je het leukste vandaag? Op deze manier heb ik met mijn kind van (pas) bijna drie al veel meer een gesprek aan tafel. Erg leuk vind ik. Simpele tip, maar was voor mij heel waardevol!
Zo doe ik dat idd ook. En nog iets wat bij mijn zoontje heel goed werkt: als ik vraag welk werkje hij gedaan heeft weet hij het niet, maar als ik vraag waar de pinguin hing (alle kinderen hebben een magneetje met een eigen afbeelding die ze op het werkjesbord hangen) dan weet hij het meteen. Hoe het werkt weet ik niet, ik denk dat hij makkelijk visualiseert ofzo.
Zou ik wel eerlijker vinden. Nog maals tuurlijk mag je je ergens aan ergeren. Maar in eerste instantie reageerde ik op iemand die zij: ik vind het irritand dat een moeder te laat komt. En ik hoorde haar ook nog in alle haast tegen haar kind zeggen dat ze het fruit later komt brengen. Dat is helemaal erg. Wat ik juist lief vind en totaal onnodig en ronduit denigerend om dan ook te zeggen dat ze zo een altijd te laat loeder is die te lui is om op te staan. Maar he dat is mijn mening.