Waarom Sinterklaas farce in stand houden?

Hoeveel gebeurtenissen in je kind zijn leven gaan voor hetzelfde zorgen? Begrijp me niet verkeerd ik snap je in steek maar als ze wat ouder zijn jutten ze elkaar op met de cijfers die ze halen, de exorbitant grote (en dure) cadeaus die ze met de verjaardagen krijgen (of tussendoor) en hoeveel kindjes ze mogen uitnodigen of wat ze gaan doen met kinderfeestjes. Die dingen kun je ze ook niet allemaal wegnemen, ik denk dat juist het hele sinterklaasfeest in alle verschillende facetten waarin het gevierd wordt een kindvriendelijke manier is om je kind te leren dat er verschillen zijn en dat ze zich daar niet jaloers of achtergesteld door hoeven te voelen.

 

Hoe oud is je kindje? Ik vind sinterklaas bij jonge kinderen altijd erg leuk, maar kan mij goed voorstellen als ze heel "raar" gaan doen je dr wel zat van word..

Wellicht net als met bv dat de ene buurjongen meer snoep krijgt dan jouw kind, uitleggen dat elk huishouden anders werkt en dat ze dankbaar moeten zijn voor alles wat ze krijgen?

 

Mijn dochter vindt het superleuk! Spannend, gezellig en is wel wat drukker, maat ze geniet er echt van.

Dus ik denk niet dat ik dat zou doen. Kan je sinterklaas niet wat positiever en gezelliger maken? Niet hebben over lief zijn, niet ‘dreigen’ meg sint of Piet.
Leuke liedjes samen zingen (en youtube) warme choco maken, kruidnootjes eten, sintknutselen?

 

Ik snap waar je vandaan komt. Ik werd vannacht om 03.00 uur wakker gemaakt met de vraag of het vandaag al het grote sinterklaasfeest was, dus zat ook een beetje met hetzelfde.

Maar het is maar 2 weekjes nog, zit gelukkig dit jaar niet zo lang tussen aankomst en pakjesavond, dus nog maar even doorzetten. Hij is de laatste die nog in Sinterklaas gelooft en het is ook wel heel schattig.

 

Poeh ik kan geen antwoord op je vraag geven. Mijn kids zijn nog jong (oudste net 3) maar ik snap je vraag en twijfels over het hele gebeuren heel goed. Wij gaan er uiteraard in mee, maar voor mij is dit wel met lichte tegenzin. Mijn dochters zijn beide in november jarig, vlak daarna Sint en ik merk zo rond de verjaardagen al spanning bij ze laat staan als daar straks ook nog een Sinterklaasfeest bij komt. Wat op zich heel leuk kan zijn maar voor wat jij zegt vrees ik ook een beetje. Wij mochten vroeger 1x de schoen zetten en we hadden pakjesavond en dat was het. In de schoen zaten geen cadeautjes maar chocoletters of strooigoed. Aan exorbitante cadeau's kunnen wij ook niet mee doen, die behoefte en druk voel ik op zich ook niet, maar ik kan vanuit het oogpunt van een kind gezien goed begrijpen dat ze het apart vinden dat 1 Sint voor alle kinderen, het ene kind een heel duur en groot cadeau (of meerdere) geeft en het andere kind minder en kleiner krijgt.

Hoe oud is jullie kindje nu? Daar zou ik het denk ik ook van af laten hangen of ik hem wel of niet uit de 'droom' die Sinterklaas heet help. Maargoed ik weet het ook niet. Ik vind het hele Sinterklaas nogal een dilemma, niet meedoen kan bijna niet omdat kinderen nou eenmaal met andere kinderen in aanraking komen, op scholen Sinterklaas gevierd word, je kind niet de enige kan zijn die er niet in geloofd (je wilt niet dat ze buitenbeentje zijn en/of het feestje voor anderen verpesten door te zeggen dat het niet echt is) en je er op tv en in de winkel mee doodgegooid word. Kortom lastig lastig lastig. Wij laten ons er maar gewoon in meevoeren en houden het (uiteraard) bij cadeau's die we ons kunnen veroorloven denk ik. Tegen de stroom in lijkt me nog lastiger. Bovendien is mijn vriend pro Sinterklaas dus dat is hier ook een no-go wat discussie betreft.

 

Voor mij is dat geen reden om het te vertellen. Mijn oudste gelooft niet meer maar is nog net zo gespannen als voorheen.
Het enige verschil is dat ze nu bij mij aan komt met "mama, wat als dat is uitverkocht? Mama, krijg ik wel dingen die ik ook echt leuk vind? Mama.. mama..mamaaaa..."

Voor de jongste is het t laatste jaar en afgelopen weekend had ze het even heel moeilijk, maar het is maar een paar weken. De blijdschap op pakjesavond is het gewoon waard.
Verder geloof ik dat er verschillende elementen zijn waardoor ze van deze periode kunnen leren, en je kan ze niet tegen de hele wereld beschermen. Ze zullen moeten leren om gaan met spanningen en er niet voor weg lopen.

Wel vind ik dat er uitzonderingen zijn (bijvoorbeeld bij kinderen met een beperking), maar zoals ik jouw verhaal lees vind ik het geen extreem vreemd gedrag. Het hoort er gewoon bij.

 

Hier was er wel enige twijfel. Mijn zoon kan ook erg slecht tegen al die spanningen. Zijn psycholoog gaf dus aan dat we het beste de waarheid konden vertellen.
En ja de echte magie is nu weg. Maar nu geniet hij van deze tijd, wij en hij kunnen gewoon slapen. En het normale leven op een fijne manier doorgaan...

Maar ze zijn natuurlijk wel al 7.

 

Nee ik zou om deze redenen niet eerlijk vertellen hoe het zit.

Wij hebben hier ook afspraken dat ze maar x aantal keer de schoen mogen zetten met de reden dat Sinterklaas ook andere kindjes langs moet gaan. En er zit hier ook iedere keer echt niet een kado in maar ook gewoon een chocolade letter of een mandarijntje ofzo. Heel fijn dat andere kindjes het anders doen maar dit zijn onze regels en daar moeten ze mee leren leven.

Wat is er mis om bijvoorbeeld met je spruit op te gaan in het Sinterklaas verhaal? Maak er iets moois van in plaats van iets stressvols. Misschien juist omdat je er geen aandacht aan schenkt vind hij sommige dingen moeilijk te begrijpen. Leg hem bijvoorbeeld uit dat je begrijpt dat hij niet leuk vind als Sjakie uit zijn klas 4 x zijn schoen mag zetten en jouw spruit maar 2 x maar dat er nu eenmaal in ieder huis andere regels gelden.

Je kan je spruit niet altijd behoeden voor alles toch? En daarnaast, de spanning zal er gewoon blijven hoor of ze nu geloven of niet. Mijn zoon van 10 gelooft ook niet meer helpt mij als hulp Sinterklaas met alle dingen voor zijn broertje, maakt het dat minder spannend? Nee natuurlijk niet, ook hij vind het spannend en gewoon leuk. Ik denk dat je er zelf niet zo zwaar aan moet tillen als ik eerlijk ben.

 

Ik vind al die stres voor de kindjes zo slecht.
Wij laten ze niet geloven.
Sinterklaas kan net zo leuk zijn met de waarheid

 

Laten geloven geeft niet altijd alleen maar stress hoor.

 

Wij worstelen ook erg met dit dilemma. Mijn oudste is er dit jaar gelukkig nog niet druk mee en we doen er thuis ook niets aan maar geen idee hoe we het moeten doen als hij straks naar peuterspeelzaal of naar school gaat. Een reactie zoals die van PenF te lezen vind ik dan wel erg fijn, je kind is niet per se een buitenbeentje als je verteld dat het niet echt is.

 

Dan nog voorliegen lijkt me ook niet de oplossing
We leren kinderen niet te liegen en nu doe je het als ouder zelf

 

Mijn dochter geloofd heilig! Geen stress hier hoor, beetje gezonde spanning: wat zou er in mijn schoen zitten.
Ze geniet van het Sinterklaasjournaal en gaat er helemaal in mee. We dansen op de liedjes, we knippen en plakken een verlanglijstje.
Het is een supermagische tijd voor de meeste kinderen.

 

Lees jij je kinderen ook geen sprookjes voor? Of laat je ze ook geen kinderfilms zien? Zou je je dochtertje vertellen dat ze geen princes kan zijn of je zoontje geen prins als ze daar helemaal in op zouden gaan?

Of ga je bij alles zeggen dat alles nep is wat ze zien of wat ze horen omdat je het anders als liegen ziet?

Laat een kind gewoon fantaseren, zo ook in de magie van het Sinterklaas verhaal.

Je doet nu net alsof ouders iets heel slechts doen als ze hun kinderen in Sinterklaas laten geloven. Hier totaal geen stress hoor maar alleen maar plezier de gehele Sinterklaas periode.

 

Wow?! Voorliegen? Jij drukt alle fantasie van je kinderen gelijk de grond in? Eenhoorns, nee hoor bestaan niet. Prinsessenjurk, doe niet zo mal! Nijntje, nee hoor is niet echt! Sesamstraat? Wat een onzin... kom we gaan leuk het 20 uur journaal kijken, want dat is de bittere waarheid op deze aarde. Kijk, dat is meneer Mugabe. Dat is geen aardige man hoor, dat is een dictator en onderdrukt zijn volk.

Nee hoor, laat mij maar polonaise lopen met mijn dochter en zingen: Heb je het grote nieuws gehoord. De rust in de stad is weer verstoord. Sinterklaas is onderweg, geef het door het is geen grapje...

 

Dat de kinderen elkaar opjutten dat is meer een leerproces vind ik en dat zou voor mij geen reden zijn.

Een kind dat echt bang is of echt gestressed zou ik het wel overwegen. Maar ik zou eerst zelf proberen die stress eruit te krijgen. Dus zelf niet alles spannender maken en de leuke gezelligheid van Sinterklaas benadrukken. Pepernootjes bakken, knutselen voor Sinterklaas etc.
Ik heb een oppaskindje hier dat in september al begon dat er luisterpieten zijn die kijken of er kinderen stout zijn. Dat spreek ik echt hard tegen en daar ga ik echt niet in mee. Sinterklaas vind alle kinderen lief en er zijn geen luisterpieten die kijken (in september!) of er stoute kinderen zijn. Dat vind ik allemaal zulke onzin!

Mocht de positieve benadering niet werken, dat is gewoon bij sommige kinderen dan zou ik overwegen het te vertellen maar wel op een leeftijd dat ze beseffen dat zij hun mond moeten houden tegen andere kinderen.

 

Wij doen exact hetzelfde. De oudste draaide volledig door vorig jaar.
En toch nu het weer zover is "geloofd" hij toch weer maar is gewoon heerlijk enthousiast zonder te flippen.

 

Ik vind het een heel verschil wat jij beschrijft.

Je hebt fantaseren en fantaseren daar zit wel degelijk een verschil in.

Een kind in iets laten geloven wat er helemaal niet is of bestaat vind ik erg ver gaan

Waarom niet gewoon het echte verhaal van sinterklaas vertellen
En het als een feest vieren zonder in iemand te geloven die al jaren er niet meer is

Feest kan net zo leuk zijn