Ik kan me niet voorstellen dat er niks is na de dood, Dan zou ik het nut ook niet snappen, dan zijn we hier allemaal voor niks. ik denk ergens wel dat we hier zijn om te leren, en hierna ergens anders heen gaan. maar hoe precies, geen idee. ik geloof ook wel dat er iets van een soort God bestaat, ik ben chr opgevoed. maar verder heb ik niks meer met de kerk ofzo. Ik geloof echt op mijn eigen manier,
Mag ik vragen hoe je dat voor je ziet? Ik geloof nl dat ik pas bij de bazuin naar Jezus en de hemel ga. En dus tot die tijd "slaap". Als je al in de hemel bent zoals jij zegt dan ben je daar toch al? Hoe kun je dan een nieuw leven krijgen bij de terugkomst van Jezus? Een serieuze vraag die ook per pb mag.
Nergens. Ik geloof niet in leven na de dood. Dan houd je gewoon op te bestaan. Ik geloof ook niet in een ziel of geest.
Ik geloof er in dat na mijn dood ik eerst tijd zal doorbrengen in een tussenplaats (graf oid). Hier is het zo goed of zo slecht als ik was. Daarna komt het einde van de wereld en is er niemand/niks meer behalve God. Daarna zal Hij ieder mens en dier etc. tot leven wekken en vindt er een grote Rechtzaak plaats waar God de rechter is. Iedere goede en slechte daad zal beoordeeld en gewogen en van daaruit zullen mensen naar de hel of hemel gaan. Ik kan me niet voorstellen hoe ik zou moeten leven in een wereld zoals die van ons zonder uitzicht te hebben op ultieme gerechtigheid. Als ik zou geloven dat er niks is na de dood zou ik denk ik 0,0 motivatie hebben om mn best te doen in dit leven.
Fijn dat ik niet de enige ben. Ik kan alleen maar denken waar ben ik dan? Er word hier gezegd dat je dan weer weg bent net als voor je geboorte. Maar ik heb nu toch een geest dus wat gebeurd daar dan mee, hoe kan dat weg zijn zonder dat ik er iets van weet snap je? Nu ik dit typ word ik alweer panisch...
Ik geloof in het idee (volgens mij van Joodse oorsprong) dat je pas dood bent als je bent vergeten. Ik leef voort in iedereen die van mij houdt en die ik heb geraakt in mijn leven. Op basis daarvan heb ik mijn kinderen ook vernoemd, in hun namen houd ik herinnering aan generaties voor ons in leven. Deze generaties vormen ons, bewust of onbewust nog steeds. Maar ik geloof op zich niet in reïncarnatie of dergelijke, puur dat elk mens doorleeft in herinnering.
Hier exact hetzelfde. Juist het idee dat je gewoon stopt met bestaan, donkerte, leegte, niets? Ik kan me daar geen voorstelling van maken.. Daarom probeer ik er maar in te geloven dat ik als een ander mens "terug" kom, dat geeft mij het meest prettige en veilige gevoel.
Dat is dus iets wat ik ook lastig vind. Maar in de bijbel wordt geschreven over een 1e dood en een 2e dood, dan denk ik dat je tot de terugkomst van de Heere Jezus in de Hemel bent. En als Hij weer op aarde komt en er een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zijn, Zijn kinderen op de nieuwe aarde komen. In Openbaringen staat zoiets geschreven.
ja, klopt, ik ga het even vd week opzoeken hoe het ook alweer zat. Het is een beetje lastig verhaal haha. Ik geloof dat Jezus bij de bazuin komt en degenen in het graf als eerste worden opgewekt, daarna de levende gelovende christenen en hij voert hen mee naar de hemel.
Sorry had deze op mijn telefoon staan , kon er wel om lachen On topic: ik geloof niet in hemel of hel maar er is wel iets anders. Ik ben niet bang voor de dood , als het mijn tijd is dan is het zo. Zie op mijn werk veel mensen overlijden ( ouderenzorg ) vind het erg belangrijk dat hier respectvol mee om word gegaan en zeg tegen collega's ook altijd : praat nooit slecht over de doden Ik ben ervan overtuigd dat ze dit namelijk wel meekrijgen. Tijdens het afleggen ( als familie dit vraagt ) praat ik ook altijd met de overledene , vind het een soort van respect tonen ( klinkt misschien raar voor sommige) Ik vind het heel erg mooi als ik mensen kan begeleiden in hun laatste levensfase , is erg dankbaar werk ( als snap ik dat sommige mensen hier niet aan moeten denken )
Ik geloof dit ook. Toen mijn vaders twee jaar zo onverwacht en plotseling overleed was het eerste dat mijn moeder tegen me zei dat papa hier niet meer was maar dat hij was thuisgekomen. Dat we dat tegen elkaar konden zeggen alleen was zo'n houvast.
Ik geloof wel in een soort hiernamaals waar alles fijn is. Met het concept van de hel heb ik wat meer moeite. Een God die heel goed is en dan mensen pijn gaat doen? Klinkt zo vreemd en simplistisch. Maar soms lees is wel eens over een zedendelinquent of zo. En dan denk ik, Sja misschien is een hel toch niet zo gek.
Ik moet wel zeggen dat ik na het overlijden van zowel mijn schoonmoeder als mijn vader die beiden zeer ernstig ziek zijn geweest blij was dat zij (hun ziel in ieder geval) terug is naar God. En het maakt voor mij dan niet eens zozeer uit of ze dan nu al "in de hemel zijn", het paradijs zeg maar, of onwetend slapen. Ik geloof gewoon dat ze bij Hem zijn en dat vind ik wel een grote troost. Geen pijn meer, geen verdriet, gewoon dat ze thuis zijn gekomen.
Ik heb dat ook, ik geloof niet in de hel, helemaal niet zelfs Maar een hitler zou er van mij best naartoe mogen, mocht het wel bestaan.
Ik geloof dat er na de dood niets meer is. Wij zijn atomen en onze verbindingen in de hersenen en chemische processen geven ons bewustzijn. Daniel Dennet heeft daar een heel interessante TED talk over gegeven. En ons bewustzijn geeft ons de illusie van zelfbeschikking en uniciteit. Maar ik denk oprecht dat wij niet bijzonder en speciaal zijn, geen uitverkoren volk of species, en ook geen speciale behandeling verdienen ofwel van een god ofwel eeuwig leven voor onze zielen door middel van reincarnatie. Ons bewustzijn geeft ons echter zo erg de illusie van speciaal zijn dat we denken dat er wel iets meer moet zijn dan het geboren worden, ademhalen en doodgaan dat het leven eigenlijk is.
Ik werk zelf ook in de ouderenzorg en ik merk dat mensen er vaak vrede mee hebben. Maar toch geeft het mij geen rust voor mijn eigen dood. Ik praat idd ook tegen mijn clienten als iemand in diepe slaap is of zelfs overleden. Mischien in de hoop dat iemand mij hoort en er dus iets is.
Mischien moet ik idd ook maar ergens in gaan geloven, voor mijn eigen rust... Ik denk nu wel eens dan lig ik straks in een kist te liggen, nee dat wil ik ook niet
Maar misschien tegen de tijd dat je dood gaat heb je er misschien wel rust mee en "ben je eraan toe".... Ik geloof zeker wel dat er iets is. Op het moment dat mijn oom overleed stond mijn tante toevallig net over hem heen gebogen en gaf hem een kus. toen stonden ze samen (mijn oom lag dan) voor nog geen seconde in héééél helder licht. Mijn tante is er altijd van overtuigd geweest dat God of een engel precies op dat moment zijn ziel kwam halen.
Lied van Opwekking toch? Vind hem zo mooi! Overigens geloof ik niet zo zeer in een God, maar wel dat er meer is. Wat dat 'meer' precies is, daar durf ik geen vinger op te leggen. Ik hoop in ieder geval dat het vreedzaam is.