Ik zit ook te kijken. Wat ik mij afvraag. Zit het in haar aard/karakter/aanleg dat ze zo is? Of had een gezin, een warm veilig thuis, haar anders kunnen laten zijn? Ik heb een jaar stage gelopen in een jeugdinstelling. En ik herken dingen. Ooit ook de mooie docu reeks de kinderen van de hondsberg gezien.
Vraag ik me ook af.. maar ik denk dat zij zich al zolang alleen voelt.. ik weet het niet? Vind het zo heftig en als ik dan aan m'n eigen kinderen denk.. Pff! De docu reeks die je noemt, ken ik niet. Ga ik eens opzoeken. Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!!! Wat moet dat bijzonder voor je zijn. Zie het nu pas
Ik begin met met kijken,wat een heftig begin. Ik vraag me ook direct af waarom het daarom zo'n bende is in dat tehuis??
Ik heb het ook gezien, zat echt met tranen in m’n ogen. Werd echt boos toen haar moeder tegen haar zei: je krijgt niets voor sinterklaas je bent te oud (10 jaar). Je hebt nu je broertje bang gemaakt, als hij vannacht wakker wordt, heb jij dit op je geweten. Het stukje dat ze huilend aan tafel zat te praten en zei: “als ik in een gezin zit, moet ik weer weg” brak echt m’n hart. Ik denk dat ze gewoon heel veel behoefte had aan stabiliteit en liefde. En dat haar moeder haar dingen beloofde die ze niet waar kon maken.
Dit is geen aanleg. Dit kind heeft al vanaf de geboorte nooit liefde gekend. Er was een tijd dat er onderzoek werd gedaan met apen. Een baby aap werd weggehaald bij de moeder en geplaatst bij een surrogaat moeder van metaal. Laat zich raden hoe het met dit aapje is afgelopen: angstig, ongelukkig en agressief. Filmpje van dit gedateerde onderzoek is terug te vinden op youtube maar ik kan het niet aanbevelen. Verder ben ik er zelf van overtuigd dat zij medicatie heeft gekregen die agressie hebben uitgelokt (antidepressiva in combinatie met anti psychotica en dat op die leeftijd!). Dit is iets wat ik onbegrijpelijk vind in dit treurige verhaal. En dan uiteindelijk de zakelijkheid en klinische benadering van de hulpverleners. Aan tafel tegenover een aantal mensen van jeugdzorg, kauwend op een papiertje, wordt haar gevraagd welke doelen ze wil stellen. Kind is 11!!! Het enige wat ze wil is liefde en een moeder. En dat heeft ze al 100 keer aan 100 mensen verteld. Dat is haar doel. Onbereikbaar. Het breekt je hart.
Ik denk juist wel ook een stukje aanleg. Er zijn (helaas) duizenden kinderen die vanaf de geboorte weinig of geen liefde hebben gehad. Die zijn niet allemaal zo terecht gekomen. Moeder heeft hetzelfde verleden en over vader wordt niets gezegd. Wie weet wat er in de genen zit.
Pff het breekt echt je hard! Ik zet 'm soms even op pauze om adem te halen.. haar doel is inderdaad onbereikbaar De reden dat ze niet thuis mag wonen terwijl haar broertje wel thuis woont is me trouwens ook ontgaan? Weet iemand dat wel?
Die hebben ook niet allemaal dezelfde behandeling gekregen. Het is een combinatie van factoren. Dit is gewoon extreem geëscaleerd. Moeder is ook niet/slecht in staat om liefde te geven, door haar jeugd in instellingen. De geschiedenis herhaalt zich.
ik vind het zo zielig voor Alicia om te zien dat moeder weer zwanger is. Wel plek voor een nieuw kindje maar niet voor haar. Hartverscheurend! Om de haverklap wordt ze voor haar gevoel in de steek gelaten. Haar gedrag schreeuwt om aandacht en onderzoekend hoever ze kan gaan. Het bevestigt haar gevoel als ze weer weg moet. En ook zo erg dat moeder haar niet eens belt. Hopelijk wordt er ook aan moeder gewerkt.
Ik denk dat de moeder destijds te jong was (17) in combinatie met niet kunnen zorgen voor zichzelf en dus ook niet voor haar kind. Alicia heeft wel een aantal jaar bij een pleeggezin gewoond tot de vader overleed. Vraag is hoe de situatie destijds was bij de moeder. Misschien nog steeds niet goed. En uiteindelijk escaleerde de boel waardoor Alicia het voor zichzelf onmogelijk heeft gemaakt ooit nog terug te kunnen naar haar moeder. Denk ook niet dat haar moeder het had aangekund.
@Love21 - bedankt! OT: Ja het zal een combinatie van nature en nurture zijn. Ik heb waar ik stage heb gelopen ook van alles gezien en gelezen. Pfff heftig soms.
Ja je hebt gelijk. Ik was ook 17 en natuurlijk niet gepland, maar heb nooit in de situatie van de moeder gezeten.. dan is dit best heftig om te zien! Inmiddels 29 en moeder van 3! Ik kan me gewoon niet voorstellen dit mee te maken.. en vind het zo sneu voor haar! Maar ze heeft ook geen liefde meer in haar ogen..
Ik denk dat je gelijk hebt, vanaf de geboorte geen liefde gekregen. Wat een in trieste situatie. Wat voor een toekomst heeft dit meisje. En wat een groot verdriet draagt zij met zich mee, haar ogen zijn bijna de hele tijd uitdrukkingloos. Haar moeder ook met een ander kindje en zwanger te zien.. (wat komt daar ook überhaupt van terecht vraag ik me af, zo stabiel zag dat er in mijn ogen ook niet uit allemaal..) Maar dat moet voor Alicia toch enorm pijnlijk zijn.. Ben er gewoon stil van na het zien van wat een verdrietig leven dit meisje tot nu toe heeft geleefd..