Ik denk dat iedereen die in de MMM heeft gezeten of nog zit dat gevoel ook wel zal hebben.. Een diepe wens om toch spontaan zwanger te kunnen raken. Dat gevoel heb ik momenteel heel erg. Dat zou toch de kers op de taart zijn...? Ik geloof niet dat dat ons gegeven zal zijn want tsja, we zijn niet voor niks zolang bezig geweest om zwanger te worden en te blijven.. Ik moet te veel gebruiken om zwanger te kunnen blijven en vooraf al medicatie gebruiken om mijn baarmoeder in orde te krijgen, maar toch, wat zou dat mooi zijn.. Het is vast toch bij vrouwen gebeurd maar ik vraag mij dan af, was de kwaliteit van je man inprincipe in orde? In ons geval ligt het aan ons beiden.. Waardoor de kansen weer afnemen.. Maar ach wat zou dat toch een mooie afsluiting zijn van het hele traject. Niet dat we er nu mee bezig zijn (juli 2017 bevallen) maar we gebruiken ook geen voorbehoedsmiddelen.. Ik ga nooit meer aan de anticonceptie en mijn man kan wel eea doen maar zijn we ook niet zo van.. De kans is zo nihil.. Mocht, mocht, mocht het toch gebeuren nu (echt onwaarschijnlijk) dna hebben we er drie zeer dicht op elkaar en dat vind ik ook te snel (eerlijk gezegd en we willen even op adem komen) dus ja het is 'stom' dat we nu misschien geen voorbehoedsmiddelen willen gebruiken, maar ik geloof er gewoon niet in... Ergens wil ik er niet mee bezig zijn, elke maand weer, maar merk toch dat ik er wel aan denk (rond ei en twee weken later) mijn gedachtes gaan dan toch: zou toch mooi zijn..... Herkent iemand dit (al is het een klein beetje)?
heel herkenbaar. Zou het zo fijn vinden zonder gezeik zwanger te worden en te blijven. Dat je het lekker zelf kan plannen.. en niet weer die spanning in moet. Dat je gewoon lekker naïef kan denken, oh zullen we morgen sex hebben, dan hebben we over 9 maand een kindje, i.p.v. wanneer zullen we het ziekenhuis bellen om het traject weer op te starten..
Ja natuurlijk! Er zit er een bij mij op Facebook. Nooit een partner gehad, op haar 40e relatie gekregen en binnen 2 maanden zwanger. En steeds heeft ze het over haar wonder en dat ze eindelijk ook zwanger is. Heel leuk natuurlijk en heel snel gezien haar leeftijd, dus dat zou ik best een wonder willen noemen. Maar het knaagt wel bij me, want ze heeft de mazzel dat ze gewoon heel snel zwanger is geraakt. Maar ze praat erover alsof ze onbevlekt ontvangen is. Ik zou willen dat ik zo gemakkelijk zwanger kan raken, dat is pas een wonder lol. Lijkt me heerlijk om er onbevangen in te kunnen staan, ipv dat geleur bij ziekenhuizen, alle spanning die erbij komt. Herinner me de angst toen ik destijds ivf moest doen. Ik heb maar een paar kansen en een ander wordt al zwanger als er naar haar gekeken wordt... Dat gevoel gaat nooit over, hoe blij ik ook ben met mijn dochter.
Ik heb het allemaal gehad en ben er erg dankbaar om. Maar om nu te zeggen dat de spontane zwangerschappen anders gevoeld hebben. Nee, niet echt. Na 4 jaar dmv IVF een tweeling. Na 6 maanden gestart met nieuwe IVF. Overstimulatie, geen tp, mislukte cryo en maand erop rust want op vakantie en zwanger. Nu weer na een mislukte verse poging in de wachtmaand zwanger. Hoe mooi de uitkomst ook is ben je wel gewoon met je hoofd in de MM in je wachtmaand. Vitamines doornemen, menstruatie goed noteren om nieuwe startdatum te plannen enz. Het is dus niet dat ik lekker met mijn hoofd in de wolken lekker verder met mijn leven aan het gaan was ofzo en het ziekenhuis had afgezworen. Na deze bevalling gaat bij ons het boek dicht. Dan heeft mijn hoofd pas echt vrij van menstruaties noteren, ovu testjes, soms verplicht seks hebben ( los van hoe leuk ik mijn lief ook vind) en geen ritjes DD meer. Zaaaaalig, ik ben er aan toe!! Ons fertiliteitsprobleem zit bij mij. Ik heb matige eicellen door naderende vervroegde overgang en dus een lage AMH waarde. Mijn man heeft geweldig zaad. Makkelijk tussen de 100 en 130 miljoen spermacellen van heel goede kwaliteit en veel zin in zwemmen. De artsen zeggen ook dat hij mijn bonus was in zowel de trajecten als de spontane zw'schappen.
Ik heb een kennis die niet zwanger zou kunnen raken. Ze heeft er twee exstreem dicht op elkaar. Zelf raakte ik in 2014 ook gemakkelijk zwanger. En nu zijn we al weer twee jaar bezig met het proberen te krijgen van een tweede. Sommige zijn al weer zwanger van nummer 3 en dat knaagt soms wel. Ik ben mischien bevoorrechte dat het de eerste keer redelijk snel ' raak' was. Maar toch werkt het in ons geval ook als een nadeel en weet dat dit stom klinkt Maar een van de redenen waarom ze ons laten ' aan moderen' zoals dit voel is omdat we jong zijn en al een ' spontaan' kindje hebben.
precies dit.. Nu weet je natuurlijk niet of je natuurlijk gelijk zwanger raakt maar zou toch mooi zijn als dat uiteindelijk wel zou kunnen. Idd dat gereken en geleur om naar het zh te gaan.. Je agenda helemaal bijhouden wanneer wat moet gebeuren. ppfff.. Kon het ook maar een keer zo onbevangen erin gaan... Bij jou is het echt tussen de behandelingen door gebeurd, dan ben je er ook anders mee bezig want idd je bent met het ivf traject bezig.. Totaal onverwachts maar zo welkom.. (wij kennen elkaar van DD forum) Ik ben net bevallen slik nu ook geen multivitamines ofzo.. Wil nu eigenlijk even nergens mee bezig zijn maar merk heel stiekem onbewust dat ik toch let of ik een eisprong heb en daarna denk ik geregeld 'zal ik gewoon eens test halen, kijken wat die aangeeft'? Doe het niet maar ben er toch diep van binnen mee bezig merk ik.. Wil wel weer vit D gaan slikken en b12 maar niet daarvoor, meer om dat hoog te houden voor als we over 2 jaar weer naar DD gaan om embryos op te halen.. Zodat ik dat niet weer moet opkrikken tzt.. Waarom kon zij niet zwanger raken? Beiden een probleem? Ooo dat lijk mij idd ook erg!! Dan denken ze dat je er idd al spontaan 1 hebt gekregen dan moet het nu ook wel lukken........ Zou toch aandringen inmiddels na 2 jaar aanmodderen
Ik had het ook heel fijn gevonden. Gewoon een leuk avondje met mijn man en twee weken later een positieve test in handen in plaats van die hormoonspuiten en ziekenhuisbezoeken. Stiekem hoopte ik er met de tweede ook wel op omdat ze altijd in het ziekenhuis hadden gezegd dat we natuurlijk wel een kleine kans hadden. Uiteindelijk is het toch weer IUI geworden. Maar goed, het gaat uiteindelijk om het resultaat en niet de weg ernaartoe denk ik dan. Overigens laat ik wel in januari een spiraaltje plaatsen. Ons gezinnetje is met twee gezonde mannetjes compleet, maar zul je net zien
Wij waren onverklaarbaar verminderd vruchtbaar. Geen specifieke oorzaak dus. Bij mij is de angst om uiteindelijk weer elke maand teleurgesteld te worden erg groot. We zijn natuurlijk nog maar net ouders geworden, maar het idee om nog eens zwanger te worden heeft bij mij al in mijn hoofd gespeeld. Ik zou het prachtig vinden om spontaan zwanger te kunnen worden, geen ziekenhuisbezoeken, geen gedoe, gewoon zoals de natuur het bedoeld heeft. Dat zou dus gevoelsmatig voor mij ook de kers op de taart zijn. Maar waarschijnlijk gaat het niet nog eens gebeuren (verschillende redenen hoor).
Ze had operaties gehad en alles zat verkleefd als ik het goed heb. Waar door ze geen anticonceptie gebruikte en dus spontaan zwanger raakte tot twee keer toe. Ze wilde toen ook geen kindjes dus vond het stiekem best dom. 'bedoel het niet gemeen' Ik heb het Amphia gebeld en kunnen morgen al terecht om te bespreken wat ons dwars zit. Ik heb een hartaandoening die progressief is waar door toch meer druk voel dan de gyneacologen als je snap wat ik bedoel. Me lijf kan het nu aan maar moeten niet wachten tot het niet meer verantwoord is.
Bij ons ligt het probleem bij mij, ik heb endometriose met daardoor flink wat verklevingen in mijn buik en het heeft me een eileider gekost. Daarnaast ook nog eens flink laag amh. Na 4 jaar uiteindelijk na meerdere keren ivf zwanger geworden. En nu spontaan zwanger van de 2e, in de maand voordat we ons voor cryoterugplaatsing zouden melden.... We waren niet bezig met spontaan zwanger proberen te worden omdat die kans zo minimaal is, maar zaten met ons hoofd al bij het ziekenhuis en de komende afspraken. Slikte alle vitamines etc ook nog steeds door. Ik ben enorm dankbaar, maar wat champetter ook aangeeft, het voelt niet heel anders. Ik zat met mijn hoofd ook al in het ziekenhuis en met de onzekerheid of het nog een keer zou mogen lukken een kindje te krijgen. Heb wel een tijd ongeloof gevoeld (en nog steeds wel) de tweede keer en ook wel het idee van ok, wanneer komt dat addertje onder het gras vandaan... Maar dat er, als alles gaat zoals zou moeten, straks een tweede kindje is voelt voor mij zeker als een kers op de taart, meer dan de manier waarop.
Herkenbaar!! Ons grote IVF wonder is nu bijna 11 maanden. Ik ben ondanks de waarschuwingen van de verloskundige nooit aan de anti-conceptie gegaan. Bij ons was een tweede wonder immers meer dan welkom en hoe leuk zou het zijn als dat spontaan was! Helaas.......nog steeds niets en zondag een cryo terugplaatsing gehad. Bij ons is geen oorzaak gevonden dus technisch gezien zou het moeten kunnen. Dus ja ik snap je wel. Ik zag er enorm tegen op om weer het zhuis te bellen en het hele feestje weer op nieuw te moeten doen. Gelukkig hadden we nog drie kanjers in de vriezer waarvan 1 nu in mijn buik dus nu duimen dat deze blijft plakken. Dus voor nu viel het allemaal nog mee met de ziekenhuisbezoekjes en spuiten.
Ik zou het heeel graag willen maar helaas hier 0,0 kans. Dat was eerst wel even enorm moeilijk zoals jullie vast ook weten. Maar voel me zo gezegend dat het nu via ivf wel gelukt is. Ondanks dat het heel zwaar en klinisch was. Heb ik het ook als heel bijzonder ervaren om al deze mini stapjes naar een baby bewust mee te mogen maken.
Ik herken het grotendeels, al heb ik door de PCOS niet dat ik iedere keer rond m'n ei/twee weken later me af vraag ''zou het?''. Sterker nog: dat vraag ik me nooit af want ik weet geen eens wanneer m'n ovulatie is.. Maar keep up the faith girl. Je lichaam is inmiddels gewend om zwanger te worden/te blijven dus de kans op een natuurlijke zwangerschap wordt daarmee ook wat groter. Hier ruim 5 jaar na aanvang van het klussen/de mmm ook spontaan zwanger geworden (1e x blighted ovum, 2e keer zoon, 3e keer uitgerekend op 1e kerstdag)!
Herkenbaar. Maar de kans is bij ons ook zo klein dat ik niet geloof dat dat ooit gaat gebeuren. We gebruiken geen voorbehoedsmiddelen, ben niet aan de pil dus de kans is er altijd. Zou een wonder zijn en zeer welkom!
Ik snap denk ik wel wat je bedoeld maar ik ben nu pril zwanger en het voelt hetzelfde als mijn ‘natuurlijke zwangerschap’. Ik moet zeggen dat Ik het hele IVF gebeuren als heel bijzonder heb ervaren en dat ik het heel apart vond toen ik t embryotje zag onder de microscoop. Cellen en toch hield ik er meteen van en wilde ik het met alles in mij beschermen. Ik denk dat er net zoveel liefde zit in deze zwangerschap als degene die in de slaapkamer is begonnen voor mij persoonlijk.
Herkenbaar. Ik heb drie kinderen mogen krijgen dankzij de medische wetenschap én dankzij een lieve ECD donor (de jongste twee kindjes). We hebben nog een vriezertje vol cryo’s maar niet echt een concrete wens voor een vierde. Alhoewel.. Soms fantaseer ik wel eens Ik kan niet spontaan zwanger raken: POF (lage AMH) en mijn eileiders waren zo slecht dat ik ze heb moeten laten verwijderen. Ik heb wel eens gehoord dat in extreem uitzonderlijke situaties een eitje bij dames zonder eileiders toch in de baarmoeder is verschenen. Ik geloof er geen drol van. Maar toch dat wel echt fantastisch zijn. Maar ja, dan heb ik nog steeds het probleem van m’n verrotte eierstokjes. Bovendien ben ik vanwege extreem bloedverlies aan de mirena. Tsja, als ik toch spontaan zwanger zou raken moet dat dan wel Jezus 2.0 zijn Manlief heeft perfecte zaadcellen in een mega hoeveelheid
Dank je wel!! Maar ik zit in de spanning hoor meis. Nog twee weken tot de eerste echo en dat voelt als de eeuwigheid zonder symptomen....
Heel herkenbaar. 2 prachtige dochters mogen krijgen na iui-d En toch denk Ik soms een wonder sou toch super zijn, Mijn gezin is compleet en ben erg gelukkig. Maar om spontaan zwanger te zijn van mijn vriend zou ik soms nog wel willen. We gebruiken beide niets. Dus mocht er ergens een inieminiekansje zijn is het welkom. Maar ik ga er niet van uit. Die kans is er eigenlijk niet hebben de dokters altijd gezegd.