Ja vond ik ook heel confronterend. Maar aan de andere kant ook wel ‘fijn’ om te weten waar je kindje terecht komt mocht het toch snel komen. Er was bij ons ook alle tijd en rust om vragen te stellen, dat gaf ons ook een stukje rust. Maar kan natuurlijk voor iedereen anders zijn. Weet dat het meestal kan en mag als je toch wil kijken.
Ja klopt. De reden hebben ze toen nooit gevonden maar gezien m'n cervix zowel bij zoon als deze zwangerschap achteruit ging/gaat, denk ik dat het daar bij dochter* ook aan gelegen heeft. Fijn dat je een rustige nacht hebt gehad. Dat je van alles voelt is eng ja, vooral omdat het nu 'echt' is dat je er ligt enzo. Ik hoop dat ze lief voor je zijn, bij zoon was dat gelukkig wel zo. Soms zitten er mensen tussen dat je denkt: hm.. Supergoed 29 weken! Maar ik duim natuurlijk mee dat er nog heel veel weken bij komen. Dat gesprek lijkt me heel heftig maar ook fijn om je alvast een soort beeld te kunnen vormen.. Goed dat je met je man gaat bespreken of je naar de neonatologie wilt om te kijken.
Dat is zeker schrikken! Herkenbaar je topic, van mijn vorige zwangerschap. Maar dat is uiteindelijk een positief verhaal. Ik ben toen met 25 weken zwangerschap met weeën en een veel te korte baarmoederhalsmond opgenomen in het Sophia kinderziekenhuis. Ik zou binnen een paar dagen gaan bevallen zeiden ze toen. Ik heb daar 3 weken gelegen aan de weeënremming. Ook die gesprekken met kinderartsen gehad en op de NICU geweest ter voorbereiding op wat komen zou.. Dat vond ik ook heel heftig. Maar met bijna 29 weken mocht ik toch naar huis omdat er niets doorzette. Daarna thuis wel volledig plat. En ook al zat ik daarna nog wekelijks in het ziekenhuis omdat het onrustig bleef... ik ben wonder boven wonder pas met 41 weken bevallen! Heel bijzonder vonden de artsen dat ook. Hopelijk geeft dit je goede moed! Hoop dat jouw kleine ook netjes blijft zitten totdat het voldragen is. Heel fijn dat het gewicht wat voorloopt op deze termijn. Voor nu veel sterkte, zet 'm op!
Hallo, hebben ze vandaag de weeënremmers gestopt ? Hoop voor je dat dat goed verlopen is. Dat gesprek is idd heftig maar je weet idd wel meer wat je zou kunnen verwachten en vooral wat zo kunnen betekenen voor jullie. Vond ik wel fijn om te weten. Ik ben ook niet op NIC gaan kijken. Het ene koppel is er voor te vinden het andere laat het liever opzich afkomen. Mijn dochter woog op 39 weken maar 2200. Dus alsnog 1 nacht op de NIC gelegen. Maar niet meer het hoge niveau het medium care. Maar ik weet niet als ik er wat aangehad zou hebben moet ik op de intensief zijn gaan kijken. Weten wat je te wachten zou kunnen staan of zien zonder dat je in die modus zit... nu zoals ik zei is voor iedereen een persoonlijke keuze. In elk geval hoop ik gewoon voor je dat je geen enkel van deze afdelingen moet zien en gewoon binnen ongeveer 9 weken op de materniteit ligt . Ik lig niet volledig plat deze keer. Tot nu toe fingers crossed. Mag ik in huis wat rondkruieren. Ik maak doorheen de namiddag wat eten voor als men man en dochter thuis komen. Leg haar in bedje in de ochtend ontbijten we samen. Doorheen de dag hang en lig ik wat en doe ik kleine mini dingen in huis. Maar geen huishoudelijke taken meer of werk of buitenhuis dingen. Best wel shit zolang opgesloten zitten.. je wordt er een klein beetje afgezonderd van.. Maarja daar komt vast en zeker ook wel een einde aan al zie je dat niet altijd zo. Ik hoop dat ik zo nog even kan verder doen en een mooie termijn mag halen. Om de 14 dagen wordt men bmh gemeten aan de hand van die lengte mag ik minder, hetzelfde of meer... Dat de tijd snel voorbij mag kruipen voor ons !
Ik hoop dat je vannacht weer een rustige nacht hebt gehad, of dat je misschien inmiddels zelfs thuis bent? Was in de war qua dagen dacht dat de remmers vandaag zouden stoppen maar dat was gisteren al. Ik hoop dat alles goed gegaan is. Denk aan jullie.
Hoihoi meiden, Klopt de weeënremmers zijn gisterenmorgen vroeg al gestopt. Het gaat best goed, harde buiken blijven wel maar nemen niet toe. Soms een eng drukkend gevoel of kleine steekjes ''down there", hoop dat ik niet toch stiekem ontsluit, maar volgens de arts heb je voor ontsluiting echt weeën nodig. Het blijft dus hetzelfde eigenlijk, en hopelijk vanmiddag heerlijk naar huis... Daar zie ik mega naar uit... Thuis durf ik echt niks meer straks,ik plof op bed en de bank en dat is het... Hoop echt dat ik het dan net als jullie nog weken kan rekken! Word wel hoopvol van die positieve verhalen, maar houdt er ook rekening mee dat t zo ineens door kan zetten... Heftig jullie verhalen soms ook... Konden we kindjes maar gewoon in de winkel kopen, twee voor de prijs van één!
Ah blijft spannend meis maar gelukkig dat het in ieder geval niet erger wordt momenteel! Ik duim met je mee dat je naar huis mag vanmiddag. Hoop dat de kleine nog zeker acht weken blijft zitten. Kopen in de winkel was erg fijn geweest ja, maar helaas.
Hoi allemaal! Heerlijk weer thuis. Gelukkig gaat het nog steeds erg goed. Af en toe ben ik echt even heel angstig, en ik voel elk pijntje en kraakje in mijn lichaam, haha. Ik doe zo min mogelijk, loop wel af en toe wat heen en weer maar zoveel mogelijk op de bank of in bed. Beetje vervelen. Mijn familie is superlief en helpt waar het kan. Sinds ik veel rust neem zijn de harde buiken heel erg afgenomen in vergelijking met toen ik nog werkte, dus dat is super fijn. Soms wel een vreemd drukkend gevoel van onderen en van binnen zeg maar, maar ik probeer me daar geen zorgen om te maken... Ik kan nu niets anders doen als heel rustig aan! Ik leef toe naar donderdag, dan ben ik 30 weken. Klinkt toch weer heel ander als 29! 32 weken is voor mij toch wel een mijlpaal, aangezien het kindje dan meer ontwikkeld is en hopelijk niet meer beademd hoeft te worden. Ik hoop heel erg dat ik dat haal!! Ondertussen lijstjes aan het maken met wat ik nog wilde doen in huis, nesteldrang!!! Word daar gelukkig super bij geholpen... Heb zelf wel het gevoel dat het nog niet gaat doorzetten op korte termijn, maar kan niet wachten tot ik een week of 6 verder ben... Respect voor jullie hoor, meiden! Oef, het valt niet mee om helemaal niets meer te doen, maar de angst dat het toch nog doorzet vind ik het ergste... Voor jullie klinkt het misschien zweverig, maar ik probeer ook echt te vertrouwen op God, het gaat zoals het moet gaan... Liefs!
Wat fijn om te horen dat je thuis ben en het naar omstandigheden met je gaat En heerlijk het dat je zoveel troost en kracht kan putten uit Hem
Hee, wat fijn dat je weer thuis bent en dat het nog goed gaat! Kan me voorstellen dat je nu op elk pijntje en dingetje zit te letten, je bent je rot geschrokken en dat blijft er toch inzitten helaas. Hoe gaat het nu verder? Krijg je meer controles, proluton misschien? Ik hoop in ieder geval niet dat het een gevalletje 'het is voor nu goed doei en tot ziens' is. Bijna bij de 30 weken, supergoed al! En ik zag het precies hetzelfde als jij, die 3 aan het begin maakt qua gevoel een enorm verschil ten opzichte van de 2 en vanaf de 32 weken een stuk meer lucht/rust. Dat was ook echt mijn doel aan het begin van de zwangerschap (eigenlijk stom want je kunt er zelf vrijwel niks aan doen ) en morgen is het hier gelukkig zover (was nog even spannend, gister ziekenhuis maar gelukkig niks). Ik duim heel hard dat je in ieder geval die termijn gaat halen maar liefst nog een ruime zeven weken erbij natuurlijk! Je doet het hartstikke goed meis, dikke knuffel!
Hoi meid! Wat heerlijk wat heerlijk dat je morgen 32 weken bent! Ik snap je helemaal. 32 is echt een mini-mijlpaal. Maar we gaan voor de 36 minimaal! Supergoed! Houdt jij nu complete rust? En heb je een cerclage dit keer? Gisteren ziekenhuis? :O Wat dan? Niets ergs hoop ik? Wat een hoop vraagtekens Tja meer controles... Ik weet het nog niet zo goed... Ik blijf onder controle van het ziekenhuis hier in de buurt en van de verloskundigen in mijn dorp. Zij gaan bespeken in het team hoe het beleid verder zal zijn en ook met de gynaecoloog. Vandaag moet ik bellen voor een nieuwe afspraak, maar als ik het zo hoorde moet ik daar gewoon naartoe komen volgende week ofzo. En ik durf me juist niet te verroeren!! Heb gevraagd om medicatie om de baarmoeder rustig te houden, maar dat gaven ze niet meer bij dit termijn zeiden ze... Maar gelukkig valt het qua harde buiken heel erg mee. Vind het enger idee dat ik stiekem toch ontsluiting krijg, omdat de bmm zó kort was... En het kind er ineens uit plonst ofzo. Maar misschien is dat geen reële angst, want om ontsluiting te krijgen zou ik toch ook meer harde buiken moeten krijgen denk ik. Vond het wel vaag, de dag dat ik ontslagen werd uit het ziekenhuis gevraagd aan de arts wat ik thuis nog mag doen. Ze zei dat ik de komende dagen nog rustig aan moest doen, en daarna alles weer op mocht pakken. Dat advies ga ik dus niet ter harte nemen, ik blijf zitten waar ik zit en verroer me niet! Alles weer oppakken... Vind dat echt raar. Ze heeft ook niets gezegd ten aanzien van seks enzo, vond ik ook vreemd. Natuurlijk mag dat niet, denk ik dan! Raar dat ze dat niet even benoemen. Ik mocht gewoon naar huis en ze zei heel optimistisch dat de hoop en de verwachting is dat ik nog weken zo doordraag. Natuurlijk vond ik dat wel fijn om te horen, maar ik wil natuurlijk zoveel mogelijk doen (of juist niet doen) om te zorgen dat de uk nog even blijft zitten. Ik merk wel dat ik het lastig vind om de grenzen te bepalen, wanneer doe je te veel? Ik heb op dit moment zo weinig vertrouwen in mijn lichaam dat ik het al eng vind om op te staan en naar de WC te lopen, en ik moet vaaaaak, hahaha. Wat verstaan jullie onder bedrust; echt liggen?? Ik zit vaak een beetje onderuit gezakt met kussens, echt de hele tijd liggen vind ik zo akelig! En lopen jullie wel gewoon de trap op en af?
Hallo, Even bijgelezen. Wat fijn dat je terug thuis bent en thuis wat kan kuieren. De eerst tijd thuis geeft dat een heerlijk gevoel, ik heb dat beetje vrijheid terug. Maar Pff ik ben ondertussen zo gek thuis. Door de week lukt het aardig, dan is er niemand in huis. Maar in het weekend en men man en dochter thuis zijn dan baal ik zo enorm dat ik niets kan niets mag... echt balen. Best wel een grote verbouwing hier veel verven, plakken en schuren. Enja daar erger ik me blauw. Ik kan met niets helpen. Dat advies van de dokter. Als je wil kan ik het advies van mijn arts delen. Zij volgt hoofdzakelijk risicozwangerschappen op. Volgens haar mag ik gewone dingen doen. Maar geen fysieke inspanningen, niet lang rechtstaan. Niets tillen. Geen seks is een duidelijke regel. Geen bad maar dat is denk ik met betrekking tot de cerclage en mogelijkheid op infecties. Wat ik er zelf van maak. Want die artsen hebben makkelijk spreken. Wij gaan met lege handen naar huis zij hebben de volgende patiënt al in de wachtkamer zitten... ik doe s ochtends men dochter uit bed halen samen ontbijten aan tafel. Dan komt men mama of schoonmoeder haar aankleden en ophalen voor de dag. Ze komt pas met men man mee terug naar huis. Best pijnlijk op dagen dat ze ziek is of ik gewoon lekker een dag met haar wil spenderen.. ze is 2,5 dus behoorlijk heftig qua eigen zin. Dan zit ik wat aan het eiland te bellen met mensen die me wss al als stalker in hun gsm hebben staan. Dan lig ik van 11 tot kwart na 12 ongeveer en dan komt men man thuis eten. Zorg ik dat er wat klein is. Soepje of pasta van de dag ervoor of broodje. Dan erna of in de voormiddag was ik me wat aangezien ik niet in bed mag. Best vervelend. Dan lig ik weer wat. Rond half 3 3 u begin ik aan het avond eten stilletjes wat groentjes snijden aardappelen. Mijn man doet meestal het vlees als hij thuis komt. Of het is een stoofpotje dan doe ik het. Dan hou ik me een beetje bezig met men dochter als zij om 17u thuis komen. Lezen spelletje in de zetel. Mijn man was haar Dortmund de pyjama aan. Dan eten we samen en lees ik wat met haar in haar bed. Dan gaat ze slapen. Ruim ik even de tafel mee af. En dat is het elke fucking dag opnieuw. Sorry voor men taal. Maar dat woordje moet er echt bij. Soms leg ik door de dag even wat was weg of veeg het aanrecht eens af. Maar echt mini dingen. Ik heb al weken geen vaatwasser, stofzuiger, dweil, wasmachine, strijkijzer, ramenlapper meer aangeraakt. Stilletjes krijg ik er heimwee naar. Sorry voor men lang verhaal. Maar doet echt even goed om met die kut dag voor de dag te komen. Hij is zo vreselijk saai een eentonig. Ik voel me net een hulpbehoevend bejaard vrouwtje, die denkt dat ze nog in der 20er jaren zit Wat doe jij zoal op een dag. Als je echt de hele dag stil zit moet je niet vergeten van die nare kousen aan te trekken. Toen ik bij men dochter zo goed al permanent platlag moest ik die lelijke witte gedrochten dag en nacht dragen. Als je je verveelt het meerendeel van de dag hang ik wat te surfen. Internetverslaafd kan je me zeker noemen na deze zwangerschap. Pakjes op Ali bestellen vult je dag ook aardig en bij elke levering ben je toch weer een beetje blij!
Haai meid, Nou je mag best even schelden hoor. Het is ook gewoon kl*te om zo zwanger te zijn. Je had je heel wat anders voorgesteld. Fijn dat je even je dag deelde dan weet ik een beetje hoe of wat. Ik blijf sowieso tot 32 weken stokstijf zitten en denk dat ik me daarna een klein beetje meer ontspan zeg... Pffff wat een stress kan je hebben. Heb jij dit keer een cerclage gekregen? Wat lijkt me dan heftig dat je dan nu een peutertje hebt die je nu eigenlijk niet om je heen kan hebben. Gelukkig heb je veel hulp van familie. Mijn man en schoonzusje zijn nu de babykamer aan het schoonmaken en alle kleertjes al aan het wassen. Super lief. Klaar is maar klaar. Nou ja, vandaag toch weer een dagje erbij. En het is nog steeds rustig. Krijg ietsje meer vertrouwen maar bij elk steekje denk ik ohhhhh shit.... Liefs!
Bijna die 30 weken voor jou! Toch weer even een klein feestje voor die mijlpaal. In onze situatie zegt die 3 toch weer zoveel meer. Dan maar weer verder tellen naar 32. En zo kom je vast ook wel bij die 36. Fijn dat ze je ook zo helpen met de babykamer. Al wil je nu toch liever dingen zelf doen. Dat heb ik toch. Dingen uit handen geven is leuk. Maar alles uit handen geven is toch niet dat. Ik heb vorige zwangerschap van men dochter een cerclage gehad en deze heb ik een dubbele cerclage. Hoe en waarom dubbel daar probeer ik me niet te veel vragen rond te zetten. De dokter zei het zit potdicht. Dus laat er vanuit gaan dat ze gelijk heeft. Zolang ik geen weeën krijg zal die cerclage hopelijk haar werk doen. Voor nu is hij nog 3,5cm morgen moet ik terug naar de gynea voor een meting en echo. Het enige leuke aan al die ellende is dat ik elke 14 dagen een uitgebreide echo krijg. Ze meten de baby en schatten het gewicht. Dat is best wel leuk Hoe kom je de dag door in de zetel? Ik ben begonnen met een leuk dekentje breien. Al is breien wel pokken saai maar ja dat is in de zetel zitten sowieso! Sorry voor de vraag maar ben het even vergeten. Is dit jullie eerste kindje ? Even een opkikkertje dan. Door al die ellende van men bmh ben ik wel super snel bevallen. Ik was om 5u15 ‘s ochtends wakker geworden in men bed met weeën. We zijn dan meteen vertrokken en om 6u10 Is mijn dochter in het ziekenhuis geboren. De rit daarheen is 20min :0 dus wie weet is je dat ook wel gegund... Dat stuk waar andere vrouwen het jaren over hebben was voor mij een makkie... Wanneer mag jij terug op controle of hoe volgen ze je bmh op? Groetjes
Hee Xander, Hoe was de meting? Baarmoedermond nog mooi lang en dicht? Idd wel superleuk dat je dan elke keer zon uitgebreide echo krijgt! Even de beeb bewonderen. Wij weten nog niet wat t wordt en t wordt inderdaad ons eerste kindje! We zijn er wel 3.5 jaar voor bezig geweest dus in de wolken. Hoewel ik wel even helemaal in de war was vorige week door deze ellende. Ik dacht wil ik dit eigenlijk wel? Waarom wilde ik ook alweer zo graag moeder worden? Heb je voor de zwangerschap van je dochter een keer een kindje verloren, of niet? Dat je nu steeds cerclages krijgt? Bij mij gaan ze volgens mij niet meer kijken naar de bmm, omdat ze bang zijn het te prikkelen omdat ie veel en veel ste kort was. Vandaag feestje: 30 weken. Net even een moorkop opgevreten van blijdschap. Vol goede moed tellen naar de 32, maar de dagen duren lang! Leuk, een dekentje breien. Gebreide dekentjes zijn zo schattig. Ik doe thuis nog wat voor mn werk en krijg gelukkig veel aanloop tot nu toe. Merk dat ik veel wil liggen, als ik steeds zit protesteert mn buik door gespannen te worden. De echte pijnlijke harde buiken komen minimaal opzetten. Ik merk wel dat ik in de nacht heel veel harde buiken heb... Zo tobben we weer door. Gelukkig heb ik ook weer een leuke serie op netflix ontdekt. Liefs Kangeroo
Hallo, Hoe gaat het vandaag met je ? Die kaap van 30 geweldig ! Zeker nog niet dat waar we voor gaan maar toch weer zoveel meer kansen! Ik ben jaloers Bmh was nog 3,25 vond zij goed. Ik denk dan weer mmm vorige keer 3,45cm toch korter dan de vorige keer. Maar ja kan natuurlijk ook dat moment zijn. Zij vond het nog lang en dicht. Dus probeer me maar bij haar aan te sluiten... maar toch maal je er weer even over. Komende 2 weken toch maar wat meer liggen... Ons eerste zoontje is op 21 weken geboren met uitpuilende vliezen. Dus op dat moment zat er niets anders meer op dan bevallen. Was in 2013. Best wel een heftige periode in ons leven. Was toen ook zwanger via iui. Zoveel iui’s later ivf en dan kwam onze dochter in 2015. Waar ik onmiddellijk een preventieve cerclage kreeg. Ook gewoon een kut zwangerschap. Met onwijs veel angst en tripjes naar de spoed... dus ik ging nooit nog kinderen nemen en was en ben nog steeds in de wolken met men dochter. Ik nam geen pil want na jaren fertiliteit kon ik heus niet zwanger worden. En Voila hier ben ik inmiddels. Soms stel ik me idd ook de vraag wou ik dit wel? Was dit echt nodig men men hier nogmaals in meeslepen men dochter die weinig tot niks aan me heeft. Men zaak die ik tijdelijk stop heb moeten zetten (ben zelfstandig kapster). Maar hee als je dan dat trapje voelt, denk je dat is een leven daar doe ik het voor. Net dat wat je zegt de dagen gaan traag en de weken nog trager ! Maar we zullen er vast wel komen en hopelijk met een termijn waar iedereen van staat te kijken! Fijn dat je nog wat werk thuis kan doen. Geeft je toch een beetje het gevoel dat je nog nuttig bezig bent. Zijn jullie ook via fertilteit zwanger geworden? Die harde buiken zijn echt kut ! Want je weet niet wat je ermee moet of van moet denken. De ene keer denk je het is normaal. De andere keer zoek je een ritme. Dan denk je ze zijn mss toch pijnlijk. Het maakt je gek. Ik moet zeggen tot hiertoe vallen die harde buiken goed mee. Laat ons hopen dat dat nog even zo blijft. Ik hoop gewoon dat ik ze herken wanneer ze echt weeën worden zo dat ze er tijdig wat aan kunnen doen. Ik hoop nog harder dat Het pas na 36 weken echte weeën worden. Ach ik denk en denk en denk me wat af op en dag. Maar wat komt dat komt toch zeker. Ik had al nooit meer van een baby durven dromen en zie nu.. Lieve groetjes !
Hoihoi, Wat een verhaal. Voor jou is zwanger worden en blijven ook duidelijk geen leuke en makkelijke bezigheid. Helaas ervaar ik het ook zo. Wat erg dat jullie je zoontje zijn kwijtgeraakt. Wat moet dat verdrietig zijn geweest, zeker aangezien je al niet gemakkelijk zwanger raakte. Wat bijzonder dat je dit keer toch spontaan zwanger bent geraakt. De wonderen zijn de wereld nog niet uit! Gelukkig ben je al wel over de 24 weken grens. Vond ik zelf destijds ook erg belangrijk. Je komt er wel. 3,25 is volgens mij ook echt een mooie meting op 25 weken hoor! Super! Volgens mij gaan ze onder de 2.5 pas zorgen maken. Dus je bent super bezig. Die harde buiken... Killing... Hier gaat het vandaag redelijk. Nu in de avond weer meer harde buiken, maar ik merk sowieso dat ze vaak in de avond komen opzetten. Vaak nadat ik gegeten heb. Ik las op internet dat magnesium nog wel kan helpen om de harde buiken meer af te remmen. Dat ga ik morgen bestellen, en in de avond innemen. Wie weet helpt het. Wij zijn in eerste instantie na een jaartje proberen zwanger geworden. Helemaal blij. Werd een miskraam, de echo van 10 weken was niet goed en met 13 weken spontaan op gang gekomen. Vervolgens constateerden ze een afwijking in mn baarmoeder; een tussenschot... Dit schot kon wel verwijderd worden, maar dat wilden ze alleen doen als het gekoppeld werd aan wetenschappelijk onderzoek... En dat ging weer via loting... Ik mocht pas meedoen met dat onderzoek als ik een jaar bezig was sinds de mk... Daarna meegedaan met loting maar uitgeloot... Weer een jaar wachten. Uiteindelijk geopereerd in februari dit jaar. Begin mei het spiraal eruit en eind mei al zwanger... 2.5 jaar na de miskraam. Het was een heftige tijd maar uiteindelijk toch spontaan zwanger geworden. Bij die afwijking aan de baarmoeder had je dus ook meer kans op een zwakke baarmoedermond. Ook komt cervixinsufficientie in mijn familie voor... Helaas heb ik dat dus waarschijnlijk ook Weet niet of ik oooooit nog wel een keer zwanger durf te worden, maar wil graag meer kindjes....... Maar komt tijd, komt raad. Eerst dit kindje maar eens afmaken, haha! Hou je taai meid. Het is niet niks, ook balen dat je je eigen zaak stil hebt moeten leggen!! Maar we doen het voor het goede doel!!
Apart ik heb ook een afwijking aan men baarmoeder. Ik heb een eenhoornige baarmoeder. Wat wil zeggen dat het geen mooie hartvorm heeft maar 1 hoek van het hart is niet volledig ontwikkeld. Wat men baarmoeder kleiner en minder rekbaar maakt. Komt vaak in combinatie met geen eileider en maar 1 goed functionerende niet. Daar ben ik gelukkig van gespaard beide nieren zijn er en werken en beide eileiders zijn er ook. Ik veronderstel dat wanneer je baarmoeder niet de normale of standaard vorm heeft je cervix gewoon sterker dan gemiddeld moet zijn. Dat lange wachten op een kindje is gewoon heel zwaar. Zeker na een miskraam. Je hebt dat geluk een beetje mogen proeven en dan is het je ontnomen. Toen Xander (men eerste zoontje) er niet meer was had ik een helse schrik Om alleen maar mama te zijn van een kindje dat er niet meer is. Zulke dingen doen echt pijn en veel verdriet. Maar wat heeft mijn dochter die leegte mooi ingevuld. Net zoals jij, dacht ik nooit nog een kindje te willen. Want het lot dat tart je niet zomaar. Maar soms komt het lot ook gewoon tot bij jou. Zoals je zegt eerste dit kleintje afwerken en gezond en wel op de wereld zetten. Daar onwijs hard van genieten en dan komt vanzelf wel wat moet komen. Hoe voel je je mentaal en emotioneel nu je die toch wel belangrijke kaap gehaald hebt ? Bij men dochter ben ik echt pas gaan genieten op 32 weken. Toen pas kon ik mezelf toelaten te dromen van een baby die echt in ons gezin kwam. En dan nog overvielen me van die gedachten als het kan altijd misgaan... bij mijn dochter miste ik het niet echt, dat we als koppel geen afscheid konden nemen van ons leven samen. Ik miste het niet dat we niet nog eens op vakantie konden of nog eens een weekendje eropuit met ons 2. Omdat ik al lang klaar was met ons 2. Het moest nu 3 worden en wel snel. Nu merk ik dat ik nog niet klaar ben met ons 3. Ik vind het heel erg dat we niet die laatste dingen kunnen doen wat je doet wanneer je onverwachts van 3 naar een gezin van 4 gaat. Kan me voorstellen dat jullie ook wel echt eraan toe zijn om met 3 te zijn. En jullie door al het wachten genoeg met zen 2 gedaan hebben. Erg dat je voor zo een operatie afhangt van een loting. Kan me voorstellen dat dat onwijs oneerlijk aanvoelt. Want die operatie maakt wel het verschil op een kindje of geen kindje... en dat wordt dan bepaald door een loting. Heftig. Maar goed daar zijn jullie doorheen. Je baarmoeder heeft dan nu wel een normale vorm ? Ik hoop vaak zo hard voor men dochter dat haar baarmoeder gewoon goed ontwikkeld is en dat ze een goede cervix heeft. Naïef daar nu al mee bezig te zijn. Maar het heeft veel bepaald in men leven. Die afwijking die voor niemand zichtbaar is.. doen jullie ook aan doopsuiker of is dat in Nederland niet ? Ik kijk zo uit naar kerst. Eindelijk eens wat andere dagen. Even uit die sleur. Want iedereen werkt en leeft gewoon verder en jij hangt maar wat. Het enige belangrijke wat ik doe is men baby in de buik houden. Het is weliswaar iets van levensbelang maar zo voelt het niet altijd aan. Jammer maar wel heel fijn om wat gevoelens te kunnen delen aan mensen die echt in dezelfde situatie zitten. Want vrienden benijden me nog aleens om dat ik lekker gezellig op de bank kan liggen en zij moeten allen werken... nou ik daag ze wel eens uit om 11 weken op de bank te liggen en tussen een aantal muren te zitten. Wat ben ik dankbaar dat ik in de winter zwanger ben. Want in de zomer met al Die terassende mensen was ik helemaal gek geworden. Dit zou men dekentje gaan worden. Maar wat is breien saai... maar ik blijf denken aan hoe mooi het zal zijn wanneer ik achter men koets loop met men veel te warm dekentje voor die periode . Aan de andere kant komt er een stofje tegen zodat het dubbelzijdig is. Dat laat ik wel doen. Nutteloze doelen als dat het enige is wat je bezighoudt. Maar Achja je moet wat doen om niet compleet zot te worden. Groetjes
Wat apart dat jij ook zo'n afwijking aan je baarmoeder hebt! Ze dachten eerst dat ik ook een halve baarmoeder had, en heb ook een MRI gehad om te kijken of ik wel 2 nieren had. Maar ik heb er ook 2. Pfff niks aan! Inderdaad hebben vrouwen die een afwijking hebben aan de baarmoeder ook vaker een zwakke baarmoederhals..... Dubbele pech! Ik snap inderdaad wel dat je bang bent dat je dochter de afwijking ook heeft. Maar hoeft niet zo te zijn. Mijn moeder had het niet en verder ook niemand van mijn zussen. Ach wat een keischattig dekentje!! Erg leuk. Breien is saai maar je bent vast blij met het resultaat. Misschien kun je ondertussen een filmpje kijken of gaat dat niet? Ja ik vond de periode dat zwanger worden niet lukte ook erg moeilijk en verdrietig. Zeker omdat in die periode er veel babys zijn geboren bij nabije familie en vriendinnen. Dat deed zeer ook omdat ik altijd telde hoe oud ons kindje geworden zou zijn. Ik had heel erg verwacht dat als ik eenmaal zwanger zou zijn ik blij zou zijn, maar ik vind er nog steeds niks aan, haha! Heel bijzonder hoe je dochter dan toch het verdriet om je zoontje opvulde. Ik kan je goed begrijpen. Het moet echt een vervulling zijn geweest toen je haar kreeg. Ja ik kijk ook heel erg uit naar de 32 weken. Maar ben erg bang dat ik het niet zal halen. Gisteravond echt veel harde buiken gehad en was echt heel erg bang dat het door zou gaan zetten. Uiteindelijk toch in slaap gevallen en nu is het qua harde buiken weer rustig. Wel heb ik echt een raar gevoel van onderen; echt het gevoel dat er een bal uit mijn vagina hangt. Alsof er iets uit komt van onderen en ik maar een keer goed moet persen en het kindje er al uit rolt. Ik weet gewoon niet watvoor gevoel dat kan zijn. Zit te twijfelen of ik de verloskundige hierover ga bellen... Enerzijds denk ik dat het geen nut heeft; ze willen toch niet inwendig voelen om maar niks te prikkelen. En al zou ze ontsluiting voelen; ook daar kan ze niks mee zolang het niet doorzet met weeën. Toch ben ik vandaag weer erg aan het piekeren. Heb zomaar het idee dat het door kan gaan zetten en ook al wil ik me daar niet te veel tegen verzetten, toch hoop ik zo hard dat het nog even blijft zitten Even een toevoeging. Heb toch maar de verloskundige gebeld over dat rare gevoel. Zij zegt dat het mijn bekkenbodem is die verslapt is en dat ik de fysio moet bellen voor oefeningen. Hmmm ik weet t niet, durf amper naar de WC te lopen dus weet niet of ik naar de fysio ga laat staan oefeningen! Ik zei dat ik echt bang was dat het hoofdje er al half uit hangt, maar daar moest ze om lachen en zei dat dat wel anders voelde. Toch weer een beetje opgelucht. Doopsuiker wat is dat precies? Dat hebben wij hier niet. Wij laten ons kindje wel dopen in onze kerk Ik ga vandaag een leuke lamp bestellen voor de babykamer en een leuk plankje voor aan de muur. Genieten van elke dag. Ik vind het ook fijn dat wij contact hebben meid we zitten toch in hetzelfde schuitje. Over een paar maanden hebben we ons lichaam weer terug en lopen we trots achter de kinderwagen meid. Daar gaan we voor!