Dat ik iets niet schrijf, omdat de tijd en ruimte op een klein telefoontoestel soms wat beperkt is wil niet zeggen dat ik dan gelijk kort door de bocht ga
En dat ligt dus echt ook aan het vakgebied. Als mensen er bij ons een paar jaar uit zijn geweest, bewust, bv voor kinderen, dan kan zo’n sollicitant het bij wijze van het beste weer terug naar de schoolbanken.
2 weken voordat ik weer zou beginnen na mijn verlof, werd mijn afdeling opgeheven. Gelukkig had ik door mijn werkervaring best lang WW.. veel banen wat aansloot bij mij waren minimaal 32u-40uen dat wilde ik niet. Uiteraard wel contact gezocht om de mogelijkheden te bespreken, maar helaas. Na ongeveer een half jaar kwam ik terecht bij mijn huidige werkgever. Ik ben ook HBO geschoold en het was "maar" een KCC zoals het hierboven genoemd wordt Saris dus ook veel minder dan ik gewend was. Maar ik wilde mijn huis uit. Ik wilde onder de mensen zijn en iets voor mijzelf te doen hebben. Ik verdiende minder dan mijn WW uitkering, maar oh wat vond ik het fijn weer onder de mensen te zijn. Binnen no time ben ik weer door gegroeid en verdien nu zelfs meer dan bij mijn vorige werkgever. Dus soms.. moet je die gok gewoon wagen Excuses voor de typfoutjes. Zit op mijn telefoon
Ik weet niet of het ergens al genoemd is, maar als je minder gaat verdienen wordt de rest aangevuld door de WW als volgt: Stel je gaat 65% verdienen van het oude salaris. De overige 35% krijg je 70% van door de WW zolang als je uitkering loopt. Je dient dan echter wel te blijven zoeken naar een baan die meer verdiend. Uiteindelijk hou je dus niet zo gek veel minder over.
Ik ken 2 situaties in mijn directe omgeving: Dame 1: had een mooie leuke goed betaalde baan. HBO opleiding gevolgd etc. Kwam bij de deur te zitten. Weigerde onder haar niveau te gaan werken, lager salaris te accepteren. Raakte in een isolement. Heeft uiteindelijk wel gevonden wat ze wilde maar duurde lang en was diep ongelukkig in die tijd. Dame 2: had een mooie leuke goed betaalde baan. MBO opleiding gevolgd maar door hard werken hetzelfde bereikt als dame hierboven. Kwam bij de deur te zitten. Was het na een maand zat om thuis te zitten. Is de bediening in gegaan en heeft vanuit daar verder gesolliciteerd. Uiteindelijk na een jaar de baan aangenomen die haar nog veel verder bracht. Ik vind dame 2 een enorme doorzetter zonder capsones. Dame 1 heb ik amper contact mee. Houd niet zo van naast je schoenen lopen. Prima dat je heel hard hebt gestudeerd, heel erg knap ook. Maar ik heb toch meer met het type schouders eronder en aan het werk. Ik vind een uitkering echt voor nood. Als je aan het werk kan ga je aan het werk. En ja... ook voor minder salaris. Heb ook wel een gepoetst bij iemand thuis om die reden. Niks mis mee.
sta overal ingeschreven die bemiddeld voor salarisadministrateurs. Maar die willen mensen die meer dan 32 uur willen werken en veel is te ver weg.
en aanvulling krijg je niet snel hoor stel inkomen was 2000 bruto dan ga je al met uitkering naar 70 procent = 1400 euro. als je werk kunt vinden voor 1300 euro per maand krijg ej geen aanvulling uwv rekend namelijk met ww uitkering =1400 euro en dan x 87,5% = 1225. alles wat je er onder verdient krijg je aangevuld maar daar onder niet dus je hebt dan eigenlijk verschil van 2000-1300 = 700
heb ook oproep geplaats op linkedin. maar veel is tever weg of tev veel uur. Daar pas ik voor salaris wat jij noemt vind ik normaal maar dat bedrag is niet genoemdn door werkgever. haal er maar 1000 van af nou dat vind ik gewoon te weinig.
Hier ook, ik ben in mijn zwangerschap werkloos geworden. Na het verlof had ik een WW uitkering. Ik heb twee diploma's waarvan er één zeer gewild is en twee jaar werkervaring, en ze wilde mij het minimumloon bieden. Terwijl ik eerst veel meer dan dat kreeg. Ik heb toen verder gezocht en ik ben nu aangenomen voor een veel beter salaris. Ik vind die lage salarissen gewoon respectloos. Zeker wanneer je werkervaring of een opleiding hebt.
Het is, naar mijn mening, sowieso wel sierend om jezelf niet te goed te voelen om bepaald werk te doen. Ik heb met mijn HBO-diploma ook van allerlei vieze en slecht betaalde banen gehad die uiteindelijk hebben geleid tot waar ik nu ben, omdat ik mezelf er niet te goed voor voelde. Maar... ik loop nu al de hele dag een beetje na te denken over dit topic en ondertussen denk ik ook aan de andere kant van het verhaal. Dat het invullen van al die slecht betaalde vacatures door hoogopgeleide en ervaren mensen een precedent schept voor werkgevers om niet naar kennis en niveau te hoeven betalen. Je werkt mee aan het in stand houden van een werkgeversmarkt waarbij hoogopgeleide mensen de banen van laaggeschoolden en onervaren mensen 'wegkapen'. Je bevestigt de werkgever in het idee dat hij de macht heeft om te bepalen wat de norm is, ook al is deze norm vooral in het voordeel van de individuele werkgever en niet van de complete arbeidsmarkt. Is dat wenselijk? Ik snap wel dat in perioden waarin banen schaars zijn de werkgever liever zo min mogelijk geld uitgeeft aan de meest bekwame werknemer, maar dit is helemaal niet positief voor het grotere plaatje van de arbeidsmarkt. Of is dit ook weer te kort door de bocht? Ik ben er maar over aan het dubben, omdat ik altijd van mening was dat hard werken en aanpakken wat er te krijgen is, sowieso het best is wat je kunt doen. Zo ben ik opgevoed. Maar klopt dat idee wel? En als je die regel hanteert, hoe ga je dan om met een situatie die omgekeerd is? Laatst besloot een vriendin van me dat ze met haar master psychologie en een master filosofie niks meer wilde doen. Ze had een goedbetaalde baan, heel gespecialiseerd, maar ze had ontdekt dat ze toch liever danslessen wilde geven. Ze verdiende daar maar heel weinig mee, waardoor ze beroep moest doen op toelages, terwijl ze eerst 2x modaal verdiende in haar eentje. Toen betrapte ik mezelf wel op de gedachte: "Waarom heb je dan zoveel jaar gestudeerd op kosten van de staat?" (ze had nog oude stijl) Je kunt echt belangrijk werk doen, voor veel geld, zodat je geen toelages hoeft te vragen. Ben je de staat niet enigszins verplicht om iets te doen met de studies waarin de hele samenleving geïnvesteerd heeft? In plaats van dat je nu wederom de staat om monetaire steun vraagt? Aan de andere kant, heb je niet gewoon recht op een studie en staat deze los van de functie die je vervolgens gaat vervullen? Is het voldoende om te studeren voor je persoonlijke ontwikkeling en zitten er geen verplichtingen aan vast? Ik vind het best een lastig issue. Wat is eigenlijk juist om te doen?
Sorrie maar het is echt niet enkel een spel van vraag en aanbod. Ik lees hier reacties van werkgevers en personen die in functies zitten waarbij ze mensen aannemen waarvan mijn nekharen serieus overeind gaan staan. Voor dat soort bedrijven zou ik niet eens willen werken al zou ik er een ton per jaar bij verdienen. Dat er bij werkgevers niks mis zou zijn ben ik het overigens ook niet mee eens er blijkt niet voor niks uit onderzoeken dat er groepen mensen zijn die zouden kunnen werken maar niet aan het werk geraken. Ik behoor tot 1 van die groepen, ik kan prima werken, vind ik zelf maar ook het Uwv en diverse arbeidsdeskundige, heb 4 jaar met mijn beperkingen mijn functie uit kunnen oefenen zoals ik dit voor die beperkingen ook al 6/7 jaar deed. Echter werkgevers denken hier significant anders over, die zien enkel beren op de weg zonder te weten wat een handicap of beperking in houdt (puur op het feit dat ik in een rolstoel zit), en wanneer je in privé met werkgevers in gesprek gaat geven ze aan dat ze je voornamelijk niet aan nemen ‘uit bescherming naar jezelf’. (En nee dat is niet enkel mijn werkgever geweest in mijn branche maar ook diverse personen in mijn omgeving die werkgever zijn) Dus ja ik zit in de ww (sinds 2 maanden) en de prognose van het Uwv zelf is ook dat ik daar waarschijnlijk tot het einde in zit omdat ze dit probleem herkennen maar er niks mee kunnen vanwege de ‘regels’. En nee ik hoef als ww’er Niet zomaar alles te accepteren aan werk, beter gezegd het wordt mij in mijn functie keihard afgeraden, ik zat al aan de ondergrens qua salaris voor mijn functie, wanneer ik meer verdiend had (zoals de mannen op dezelfde functie bijvoorbeeld) zou ik namelijk gedeeltelijk afgekeurd zijn geweest nu. En de reden waarom ik op die ondergrens zat was omdat ik ingeleverd had om maar vooral uit de ww te blijven, hier wordt namelijk door werkgevers liever gebruik van gemaakt dan de andere regelingen vanuit het Uwv die er zijn om mensen weer aan het werk te helpen. @p1982 is het een optie om aan de werkgever voor te stellen om 2 maanden op proef te komen en daarna een salaris meer conform je vorige salaris in dienst te komen? Betreffende die regeling kun je contact opnemen met je werkcoach van het Uwv.
Klant contact center. Dus een soort callcenter alleen dan wordt je gebeld. Minimum loon, wisselende diensten incl avond/nacht diensten.
Als het werk is wat je met een lagere opleiding, minder kennis en werkervaring zou kunnen uitvoeren heb je gelijk met dat ‘wegkapen’. Echter mocht je daar nog niet afgewezen worden omdat je ‘te hoog’ opgeleid bent of te veel kennis en werkervaring hebt waardoor je huidige werknemers te snel voorbij zal groeien, loop je wel een aanzienlijke kans op een bore-out (vergelijkbaar met een burn-out echter dan door verveling of een gebrek aan uitdaging) . Betreffende het aanbieden van een lager loon daarintegen voor een functie waar wel die hogere opleiding, kennis en werkervaring voor benodigd is, dat is wel iets wat vanuit werkgevers komt, het lijken zo net mensen ook zij willen voor een dubbeltje op de eerste rij! De enige die daar baat bij heeft is de werkgever.
Sorry maar het ging over een gat in je cv en iemand stelde dat ze “daar dan wat van vond” waarop een mede forummer vroeg wat dan. Ik reageerde daarop door te zeggen dat een werkgever een vacature open zet en reacties krijgt. Als ik veel reacties krijg kan ik kiezen en vullen met wie het beste aansluit. Ik ga dus doen aan “Cherry” picking. Dus ja, degene met 5 jaar een gat legt het dan af tegen degene die dat niet hebben. Jammer? Misschien maar ik heb een vraag en ik krijg een aanbod. En ik mag dus kiezen. Nou komt het ook voor dat ik een vacature stel en geen reacties krijg. Dan heb ik niet te kiezen. En ja, dan doe ik consessies. En ja, ik neem dan mensen op competenties aan. En dan interesseert dat gat me niet. Dan is mijn keuze geen sollicitant of iemand opleiden. En dan kies ik uiteraard voor opleiden. Ik zeg niet dat het perse eerlijk of oneerlijk is maar zo werkt het gewoon. In de ideale wereld ging ik met iedereen in gesprek en gaf ik iedereen een kans want ik geloof dat iedereen kwaliteiten heeft. Maar dat gaat niet.
Maar andersom gebeurd het ook he? Ik spreek al kandidaten in schaarse beroepen die ik 3x meer moet betalen dan 5 jaar geleden om ze binnen te halen. Terwijl ze ook hetzelfde werk doen. Ik vind het logisch. Ze zijn schaars en worden dagelijks gehunt. Ze kunnen vragen wat ze willen en anders komen ze niet. En ja ik heb ze nodig en talent is schaars. Waarom is het dan raar als een werkgever het andersom ook probeert? Uiteindelijk probeert iedereen de beste deal te sluiten natuurlijk. De arbeidsmarkt is nooit gelijk. Er is altijd een werkgevers of een werknemersmarkt. En geluk voor ons..we gaan nu (of zitten voor sommige beroepen al) in een werknemersmarkt. Alleen moeten nu alle werkgevers het nog in gaan zien. Maar dat komt al hoor, ik kan je al hele arbeidsmarktanalyses laten zien...
Dat is niet waar... mijn man is van 120k + naar zo'n 95k (per jaar) gegaan en krijgt een aanvulling. Het maximum ww ligt veel lager dan dat. Je krijgt een percentage van het verschil tussen je oude salaris en je nieuwe salaris.