@Maev Hoe denk jij er eigenlijk over, die sollicitatieplicht van mensen met een uitkering? Die moeten solliciteren op functies die onder hun opleidingsniveau zijn?
Ja eens Ja helaas ook veel negatief. Ik werk bij semi overheid en de laatste sollicitatieronde hebben ze er bewust voor gekozen maatschappelijk bewuster bezig te zijn en met name kandidaten uit te nodigen met een grotere afstand tot de arbeidsmarkt (ouder, gat in cv, lager opgeleid), maar 9 v/d 10 zakten itt tot de 9 v/d 10 die het normaal wel halen. Helaas. Zegt natuurlijk lang niet alles, maar wel wat.
Dat krijg je als je ambitie hebt en door je eerdere werkgever juist als vrouw betrokken bent geweest bij het ondertekenen van zo’n afspraak viel indertijd enkel in de vrouwen groep, nu ondertussen ook in de groep met een beperking (al kan ik met mijn rolstoel voor 99% hetzelfde als al mijn mannelijke collega’s, het enige wat ik niet kan is ‘spontaan’ bij werk in uitvoering gaan kijken, is lastig om over alle bergen zand en grond te rijden en vanuit veiligheidsoogpunt niet veilig). Overigens is de overheid nog steeds van mening dat er ondanks die uitslagen niet meer nodig is voor het bevorderen van die arbeidsparticipatie. Ondanks dat werkgevers vooral de problemen zien ipv de oplossingen.[/QUOTE] Vreemd. Ik werk bij semioverheid en er wordt juist wel veel gedaan aan bevorderen van arbeidsparticipatie. Zo moeten er in 2020 zoveel procent mensen zijn aangenomen.
Bij ons ministerie is dat ook zo. Maar het zou ook raar zijn als de overheid daarin niet zelf het goede voorbeeld gaf.
Maar vind je dan niet dat het ook de verantwoordelijkheid is van ouderen, thuiszitters etc om hun cv en motivatiebrief zodanig op te stellen dat een recruteerder de voordelen van hun profiel ziet? Ik ben nu ook al een tijdje heel actief bezig met werving en selectie. Niet omdat ik recruiter ben, maar omdat ik zelf op zoek ben naar personeel voor mijn afdeling. Ik kan toch wel eerlijk zeggen dat ik al mensen van verschillend 'allooi' uitgenodigd heb op gesprek. Zeker niet enkel mensen met hoge diploma's of geen gaten in het cv, maar net mensen die mij intrigeren en die ik zie werken in mijn team, ongeacht hun specifieke achtergrond. Maar dat kan ik toch enkel alleen doen als zij zich op die manier aan me voorstellen in hun brieven. Misschien heb ik inmiddels ook al mensen geweigerd die 'boos' zijn op mij om dezelfde redenen als diegenen die hierboven vermeld werden. Maar kom op, je mag toch zelf ook nog wat moeite doen om aan te tonen dat jij wél geschikt bent als kandidaat ondanks je leeftijd, diploma, recente ervaring... Helaas zie ik vooral standaard briefjes die mij geen andere kans laten dan exact daarop te selecteren.
De (semi)overheid geeft het goede voorbeeld wanneer het haar uitkomt is mijn ervaring. Mijn beloofde vaste aanstelling werd me afgenomen toen ik vertelde dat ik zwanger was en het werd plotseling einde contract ivm reorganisatie. De teamleider vertelde me dat we beide wisten dat dat niet de reden was maar dat de werkelijke reden uiteraard niet officieel kon worden uitgesproken. En dan hebben we het over een instelling die er voor moet zorgen dat mensen aan het werk komen/blijven. Ik was overigens niet de enige die om die reden kon vertrekken.
Dus omdat jij bij 1 afdeling een nare ervaring had doet de gehele (semi) overheid het niet goed? Heel raar dat meteen iedereen over 1 kam wordt geschoren, want het is nogal een grote groep hoor. Ik denk overigens dat ik bij de organisatie werk die jij bedoel en heb echt andere ervaringen op dit gebied.
Vreemd. Ik werk bij semioverheid en er wordt juist wel veel gedaan aan bevorderen van arbeidsparticipatie. Zo moeten er in 2020 zoveel procent mensen zijn aangenomen.[/QUOTE] En hoeveel is daar ondertussen van behaald? En welke groepen belanden wederom tussen het wal en het schip? Als ik de juiste semi-overheid voor me heb die je bedoeld wordt je van de ene afdeling simpelweg over gezet naar de andere afdeling, vind de ene afdeling dat je niet bij ze thuishoort maar de andere vervolgens ook omdat zij zien wat de handelswijze van werkgevers is en zien dat er geen mogelijkheid is. @Manque ik heb helaas de ervaring dat dit geen meerwaarde biedt, het solliciteren op lagere functies dan wat je hebt aan niveau. (Zowel voor ik een beperking kreeg als nu met beperking) je krijgt dan veelal te horen als afwijzing dat je te hoog bent opgeleid waardoor ze bang zijn dat je ook snel weer zult vertrekken, je te weinig uitdaging krijgt te duur zou zijn (zonder dat het überhaupt over salaris/looneis is gegaan) maar ook mijn eerder gemaakte opmerkingen. Maar voor je te behalen target is het uiteraard wel positief aangezien je dan 2x iets mag invullen op je sollicitatie taken maar heel eerlijk het lijkt me niet dat je daarvoor solliciteert, al zijn er uiteraard genoeg die dat wel zo zien. Betreffende mijn eigen uitkering, tja als een werkgever bang is omdat ik een rolstoel nodig heb kan ik zielig in een hoekje gaan zitten janken en nutteloze sollicitaties eruit doen of doorgaan met hetgeen wat ik al doe sinds ik het ongeluk had waar ik die rolstoel aan overhield. Ik ben gelukkig nu in de mogelijkheid en positie om de keuze en beslissing te maken om voor mezelf te beginnen in een branche waar ik al die tijd gewerkt heb, met zowel overheid, semi-overheid als alles daarbuiten. Een bedrijf waarin ik mij kan onderscheiden en waar nu (nog) geen tot nauwelijks aanbod (niet op het vlak waar ik het voor wil doen wel op andere vlakken) in is maar waar de vraag op korte termijn wel enorm naar zal zijn. Maar om terug te komen op wat @suus1983 aangaf dus absoluut niet dankzij de arbeidsparticipatie vanuit de overheid of het eeuwige kastje muur verhaal bij uitkeringsinstanties, als ik daarop moet wachten zit ik over een jaar nog thuis.
Oprechte vraag maar hoeveel energie zou jij nog hebben om een enthousiaste, vernieuwende en intrigerende brief te schrijven als je er al honderden hebt geschreven en blij mag zijn als je op 10% een afwijs brief hebt gekregen, want van het gros hoor je helemaal niks? Kun jij in alle eerlijkheid en ervaring zeggen dat je na 9 maanden of meer dan een jaar zoveel enthousiaste brieven te hebben geschreven waarbij je je eigen profiel onderbouwt op de functie en profiel eisen motiveert waarom juist jij de veste kandidaat zou zijn daarmee stug blijft doorgaan? Of zou je na tig afwijzingen of überhaupt geen enkele reactie, ook niet bij nabellen, zoiets hebben waarom zou ik zoveel moeite doen als er aan de andere kant ook geen of nauwelijks moeite wordt gedaan. Want laten we eerlijk zijn, jij hebt een baan krijgt dus ook betaald om te zorgen dat er personeel bij komt en dus ook om te reageren op sollicitatiebrieven, enig idee hoe demotiverend het werkt als een werkgever, recruiter etc dan niet eens de moeite neemt om een standaard format mailtje of briefje als reactie te sturen, om nog maar te zwijgen wanneer je achter je sollicitatie aan belt of vooraf voor extra informatie? Je kunt je dus afvragen of de mentaliteit bij werkgevers, recruiters etc het op den duur ook niet zelf uitlokt dat er ‘standaard’ brieven geschreven worden die je blijkbaar weinig aanspreken. Je kunt je namelijk ook afvragen waarom er gekozen wordt om een ‘standaard’brief te schrijven, persoonlijk zou het mij intrigeren en zou ik zo’n persoon wel uitnodigen voor een gesprek juist omdat ze niet het achterste van hun tong in de brief zetten of een vooral ego-trippende brief schrijven.
Ik denk dat je wel van me mag aannemen dat ik weet waarover ik praat. Dit gebeurd nl niet op 1 afdeling maar op alle afdelingen van die organisatie. Dat is nl een ongeschreven regel die opgelegd is van bovenaf. Uiteraard geldt dit niet voor vaste medewerkers, daar kijken ze wel mee uit, maar wel voor tijdelijke contractanten. Ik heb daar uiteindelijk 14 jaar op verschillende afdelingen in het hele land gewerkt obv de zogenoemde 'draaideureffect'; 3 jaar erin en 3 (later 6) maanden eruit. Ook iets waarvan ze andere werkgevers proberen van af te laten zien maar die ze zelf maar wat graag uitvoeren. Over goede voorbeelden gesproken. Tuurlijk kan ik niet spreken voor alle overheidsinstellingen maar voor wat die organisatie betreft echt wel.
Ach kom op. In een ideale wereld heb ik misschien tijd om naar de verhalen te luisteren van élke kandidaat die zich meldt. Maar ik moet ook nog echt werken natuurlijk. En wat je eerste paragraaf betreft... Ja, ik snap dat dat demotiverend werkt. Ik heb ook in die situatie gezeten, ik vond het hatelijk om niets meer te horen na een sollicitatie. Reden te meer waarom ik élke sollicitant contacteer om te zeggen waarom ik hen niet uitnodig. Verander de wereld, begin bij jezelf etc. Maar toch: de basis ligt toch echt bij de sollicitant die zichzelf moet verkopen. En dat doe je ook niét door een egotrippende brief, maar wel door eentje waaruit blijkt dat je effectief de vacature gelezen hebt en nagedacht hebt over waarom daar iets voor jou is. Niét door domme of generaliserende zaken te schrijven. Lijkt me logisch, en toch is dat het gros van de brieven...
Werkcoach die heb ik niet. Wil gesprek afwachten en kijken met welk voorstel ze komen en inderdaad wel met na 2 maanden hoger salaris wn na paar maanden weer
Oh dan zaten wij denk ik op het randje... Ik vond het ook wel vreemd. Hij heeft er toen nog achteraan gebeld omdat het maximum dagloon natuurlijk veel minder is, dachten we dat ze een fout hadden gemaakt . In jouw geval zou ik trouwens nog even door solliciteren. Je zit nog geen maand in de ww. Sowieso zou ik wel overal het gesprek aan gaan om te zien of er geen ruimte is.
Ik werk in een sector met een constante schaarste van personeel, zowel schoolverlaters als afgestudeerden en ervaren professionals. En dan nog kun je geen mensen aannemen die niet over juiste kwaliteiten en mindset beschikken. Daar heb je simpelweg niks aan.
Juist, het heet niet voor niets arbeidsmarkt. Markt. Vraag en aanbod. Als je skills heel gewild zijn op de arbeidsmarkt kun je meer vragen, niet alleen salaris maar ook secundaire voorwaarden zoals bijvoorbeeld werkduur en dagen. Als je minder gewild bent doordat er veel mensen zijn die kunnen wat jij kunt of doordat je additionele eisen hebt omdat je bijvoorbeeld alleen op een bepaald aantal dagen kunt werken dan heb je minder te vragen/eisen. Dus de markt beweegt continu en jij kunt er invloed op uitoefenen door jezelf te scholen, eisen te laten vallen en over het algemeen aantrekkelijker en unieker te worden om zo je onderhandelingspositie te verbeteren. soannender wordt het niet. Niets oneerlijk of wat dan ook. Op dit moment heeft een HTS opgeleid mechatronisch engineer meer te willen dan bijvoorbeeld een goed opgeleide Schoevers secretaresse. Zo is de arbeidsmarkt nu.
Sorry maar wat een kul. Een recruiter of een werkgever die mensen zoekt is nooit verantwoordelijk voor het CV van iemand die werk zoekt en niet aangenomen wordt. En hoe goed het CV ook is, mensen houden dat gat door zo'n houding en attitude. Ik neem alles aan, schoolverlaters, moeders die maar specifieke tijden willen werken, gillend ambitieuze mensen. Maar de houding en attitude en werkmentaliteit moet goed zijn. En dat begint voor mij met verantwoordelijkheid voor jezelf. De rest van de wereld is niet verantwoordelijk voor jouw gat in jouw CV. Bah. Slachtofferhouding.