Klein jaar geleden ben ik plotseling veel te vroeg, bij 22+2 weken, bevallen van m'n dochtertje. Oorzaak onbekend, mogelijk cervixinsufficiëntie. Maar m'n bevalling was nou niet echt snel en pijnloos te noemen... Nu weer zwanger, en nog maar 3 dagen af van de termijn waarbij het de vorige keer zo mis ging. Word soms zo gek van de spanning! Niet dat ik denk dat het uitgerekend op die dag mis zal gaan, maar toch.... Deze zwangerschap sinds week 15 volledig thuis ivm harde buiken, door veel rust en sinds week 16 wekelijks proluton injecties gelukkig wel afgenomen. Nu wekelijks controle en vaak halverwege de week nog wel een extra controle vanwege onrust in m'n buik (of hoofd..), baarmoederhalslengte blijft gelukkig keurig mooi (maar zegt ook niet alles uiteraard). De dagen kruipen deze weken voorbij, ik probeer wel afleiding te zoeken maar ben heel snel weer afgeleid Ik probeer ondertussen wel moed te houden, op een rustige dag qua buik lukt dat gelukkig ook wel. En de kleine beweegt als een malle in m'n buik, dus probeer daar extra van te genieten Weet niet zo goed wat ik met deze post wil bereiken, maar ben in ieder geval even m'n ei kwijt, dat lucht al op!
Ik snap je gevoel en verschrikkelijk dat je dat hebt moeten meemaken. Tuurlijk is deze zwangerschap nu extra spannend. Heel veel sterkte
Wat zul je toen geschrokken zijn, wat erg voor jullie. Het lijkt erop dat je nu in geode handen bent qua zorg. Nog een paar weken volhouden en dan zit je op de magische 24 weken grens! Niet dat je wilt dat het dan geboren wordt, maar dan is er tenminste een kans! Sterkte met de dagen doorkomen.
Hallo, Wat een ongelofelijk moeilijke periode. Ik heb ook men zoontje plots verloren op 21 weken. Men volgende zwangerschap was echt een hel rond die periode. Je kan aan niets anders denken en elk pijntje en krampje voert je terug naar dat verschrikkelijk moment. Heb je deze zwangerschap een cerclage gekregen ? Ik lees wel dat je goed opgevolgd wordt en dat je zelf allert bent. Alles komt vast goed maar het is een zware periode. Ik ben momenteel ook opnieuw zwanger. Met dezelfde toeters en bellen als de vorige keer. Duimend en hopend dat alles goed komt. Krijg je je dag een beetje gevuld en je zinnen een beetje verzet. Een opkikkertje men dochter is blijven zitten tot 39 weken. Full term dus alles kan. Men bmh was op 28 weken verkort tot 1,6 met funneling en toch op 36 weken de cerclage eruit alles terug hervat en nog steeds bleef ze zitten. Deze keer ben ik 26 weken en hoop ik er nog zeker 10 bij te doen! Jij vast ook ! Lieve groetjes
Ja, als we op z'n minst maar een kans hebben (natuurlijk gaan we voor veel meer!). Dat vind ik ook het oneerlijkste van m'n vorige zwangerschap, dat ons dochtertje totaal geen kans heeft gehad... ze heeft het wel hard geprobeerd want ze werd levend geboren
Dankjewel! Inderdaad, elk pijntje en afwijkend gevoel laat je gelijk weer zo schrikken... Zo jammer, de vorige keer vond ik zwanger zijn fantastisch en nu... tja, het is de enige manier om een kindje te krijgen zeg maar. Hopelijk krijg ik tzt dat gevoel weer terug! Wat erg voor je dat je hetzelfde hebt meegemaakt. Zo verdrietig. Maar mooi om te lezen dat je volgende zwangerschap een goede afloop had en dat je nu ook in een betere termijn zit! De spanning zal nog niet afgelopen zijn... Ik heb geen cerclage, het is namelijk niet duidelijk of er nou sprake was van cervixinsufficiëntie. Mocht ik een verkorte baarmoederhalslengte krijgen nu, dan krijg ik er wel een. Maar tot nu toe blijft de lengte rond de 40mm schommelen, dus beter kan niet! Gelukkig vrijdag weer een controle. Hopelijk blijft dat nog weken/maanden zo.... Veel succes en sterkte met je zwangerschap!
Bij mij waren dat ook altijd van die momenten dat ik blij was dat ik er voorbij was. Eerste dochter geboren na 23+3 weken en derde zoon na 34+1 weken. Daar ben ik bijna...
Dikke knuffel Een zwangerschap na het verlies is nooit meer hetzelfde en vooral als je rond dezelfde termijn als de vorige keer zit is het slopend. Ik hoop dat je kleintje nog heel lang blijft zitten, gelukkig dat ze je goed in de gaten houden.
Nee, wel uitgebreid over gehad en 2x 2nd opinion hierover gehad (onze gynaecoloog heeft telefonisch overlegd met een derde lijns ziekenhuis en we zijn zelf voor een 2nd opinion naar een ander derde lijns ziekenhuis geweest). M'n verhaal is blijkbaar niet 'klassiek' voor cervixinsufficiëntie (geen snelle en pijnloze bevalling, alleen de eerste 3 cm ontsluiting waren pijnloos), wat natuurlijk sowieso al een vage diagnose is. Dus ik weet niet zo goed wat ik daarvan moet vinden. We hebben ons er bij neergelegd omdat het na twee 2nd opinions dezelfde uitkomst gaf. Gelukkig kunnen we elk moment langs in ons ziekenhuis, dat geeft wel veel vertrouwen. Maar geen garanties helaas, maar ja niks kan dat geven natuurlijk.
Nou ik begrijp je onrust goed hoor zeker nu deze droevige datum naderd. Veel sterkte deze komende tijd en hopelijk over zn 17 weken een prachtig broertje of zusje voor jullie en *
Heel herkenbaar helaas. Ik was beide keren enorm blij de termijn voorbij te zijn, alleen daarna bleef het alsnog rete spannend en eng. Vooral de eerste zwangerschap na de vroeggeboorte. Je bent niet meer onbevangen zwanger na zo’n ervaring helaas . Zo te lezen word je wel goed in de gaten gehouden nu. Zijn er destijds kweken afgenomen van jou en je kindje?
Hey, same here! In 2016 begon met 23+3 de ellende en met 23+6 is dochter geboren en overleden. Over 1.5week zijn we daar weer. En als ik daar overheen mag gaan is de volgende mijlpaal 28+3, de geboortetermijn van mijn zoontje in 2015, die het ook niet gered heeft (dysmatuur door placenta inefficiëntie). Als ik daar toch overheen mag gaan, manmanman...
Ja lijkt me heel dubbel de termijn voorbij te zijn! Echt opgelucht ademhalen is toch pas wanneer het kindje er goed en wel is Alles is gecontroleerd toen, kweken overal van, placenta nagekeken, geen aanwijzingen voor een infectie of andere dingen. Oftewel oorzaak blijft onbekend.. Echt blij voor jou dat je laatste zwangerschap uiteindelijk ook goed is afgelopen, met al die spanning erbij van het bloedverlies op het eind!
Sterker nog, we lopen precies gelijk, mijn banner staat verkeerd! Edit: en je weet ook nog niet wat t wordt!?
4,4cm is wel super! Dat genieten zal naarmate de weken verstreken zijn wel beter worden. Naar kleine mijlpalen toe leven. 24 weken levensvatbaarheid zo naar 26 en 28. Het is voor ons idd de enige manier waarop we een kleintje zullen hebben. Als we letterlijk even ons leven ervoor aan de kant schuiven. Kleine stapjes betekenen grote mijlpalen. Ik probeer men zinnen te verzetten met een dekentje te breien voor de baby. En ik verzeker je hoe zwaar het is dat vergeet je nooit maar achteraf zul je het zeker een mooi plaatsje in je leven kunnen geven. Als je eens die termijn voorbij bent heb je ook weer iets meer vertrouwen in je lichaam. Ik was er met momenten zo mee bezig dat mijn lichaam nooit meer ging aankunnen dan die 21 weken. Maar mits de goede opvolging die ze je geven en de hulp die ze kunnen aanreiken kan je lichaam veel meer en veel langer aan. Ik leef halsstarrig naar die 28 weken toe. Want dat geeft toch net weer meer kansen. En zo geraak je toch steeds verder. Groetjes
Jeetje, wat een verhaal en wat een onderschrift. Hoe oneerlijk kan de wereld zijn! Ken je verder niet, maar pakt me wel even! Dikke knuffel en succes met deze zwangerschap!!