Mijn ex en ik hebben samen drie kinderen. De kinderen wonen bij mij en we hebben een omgangsregeling. We overleggen meestal wanneer wie bij hem gaat logeren. De oudste regelt dit zelf want is daar oud genoeg voor (14). Maar komt daardoor niet zo vaak bij vader, zowel kind als vader tonen weinig initiatief om afspraken te maken. De laatste tijd hebben we wat strubbelingen gehad maar dat was weer goed. Mijn ex is een vervelende man, die egocentrisch is ingesteld en wat narcistische trekjes heeft. Ik doe mijn best conflicten te vermijden vanwege de kinderen. Omdat wil dat ze een goede band met hun vader hebben. Want hij is voor hun een leuke vader. Mijn ex heeft heel erg lang de hoop gehad en steeds bij mij neer gelegd. Dat het weer goed tussen ons zou komen. Ik wil dat absoluut niet. Ben heel erg blij dat ik weg ben uit de destructieve en voor mij beschadigende relatie die we hadden. Ik was dus blij dat hij een vriendin kreeg waar hij al snel mee ging samen wonen. Maar na een tijdje begon hij daar gewoon opnieuw over. Zn vriendin zou hij dan wel weer even de deur uit zetten. Zo een persoon is het dus. Mijn ex kondigde twee weken geleden ineens aan dat hij co-ouderschap wil. Daar heeft hij recht op etc. Ik sta op zich best open voor een wat ruimere omgansregeling. Het zorgen voor de kinderen de hele week is super zwaar. Alleen snap ik het niet zo. Omdat ex altijd heeft gezegd dat hij dat zorgen niet kon, te zwaar en te moeilijk voor hem was etc. Alles kwam en komt daardoor op mij terecht. En na wat uitzoek werk vermoed ik dat er financiële motieven achter zitten. Mijn ex betaald al maanden geen alimentatie meer. En ik heb de indruk dat er meer financiële problemen zijn. Ik vind het dus moeilijk. Aan de ene kant wil ik tegemoet komen aan zijn wens. Maar aan de andere kant wil ik er niet financieel nog meer op achteruitgaan. Hoe zouden jullie dat aanpakken?
Ik heb er niet zo veel verstand van hoor. Maar dit soort dingen lopen toch altijd via de rechter? Ik neem aan dat ze hem dan na gaan trekken. En als dan blijkt dat hij maanden de alimentatie niet betaald, en daar ook niet voldoende middelen voor heeft, lijkt me dat een gegronde reden om hem geen co-ouderschap te geven. In het kader van: als je geen alimentatie kunt betalen, kun je je kinderen ook niet onderhouden en dus niet voor hen zorgen.
Je kunt sowieso heel moeilijk co ouderschap afdwingen via de rechter. Daar ben ik ook niet zo bang voor. Mocht hij de gang naar de rechter kiezen dan gaat hij dat niet winnen. Hij heeft geen schoon dossier, laat ik het zo zeggen. Ik heb dat wel. Maar zoals ik al zei, ik wil op zich best in gesprek over een ruimere regeling. Alleen wil ik dan wel goed weten waar ik aan begin. En ik wil niet dat ik er financieel op achteruit ga. Omdat hij bijv een deel van de kinderbijslag en kind gebonden budget claimt. En vervolgens weer niks bijdraagt (niks daarvan besteed aan spullen voor de kinderen). Hij is daarin niet te vertrouwen.
Maar even lomp gezegd: wil hij wel een ruimere omgangsregeling als het hem alleen om het geld gaat? Als blijkt dat jij hem geen geld gaat 'geven', heeft hij misschien ook geen zin om de kinderen meer op te vangen...
Volgebns mij leg je in een co-ouderschapsplan vast wie wat betaalt. Dus dat lijkt me meteen je oplossing? https://www.nibud.nl/consumenten/co-ouderschap/
Een mediator kan hier samen met jullie naar kijken. Die maakt ook berekeningen gebaseerd op financiële gegevens. Ik zou hem voorstellen om samen naar een mediator te gaan om diverse scenario's door te spreken (voors en tegens ook financieel) en om dan samen een keuze te kunnen maken.
Ik denk dat het niet zozeer uitmaakt wat hij wil en jij denkt, het gaat om de kinderen. Zou het goed en leuk zijn voor de kinderen om hun vader vaker te zien? Zo ja, regelen. Zo nee, andere afspraken maken.
Dat je minder geld krijgt als ze minder bij jou zijn is ook wel logisch. Ze eten enz dan ook niet bij jou. En daar is het geld toch ook wel voor bedoeld. Het geld dat je niet aan hen besteed zou je apart moeten zetten. Dat geldt voor je ex ook.
Kinderen leveren natuurlijk nooit geld op. Je krijgt een bijdrage van de overheid en dat is heel fijn. Maar de kosten liggen vele malen hoger. Ik weet dat want ik betaal alles voor ze. Mocht hij een deel krijgen en ook daadwerkelijk de helft van hun kosten betalen, dan ben ik helemaal voor, want dat bespaart mij n hoop. Mijn ex denkt daar denk ik anders over. Die ziet vooral de voordelen ben ik bang. Ik ben bang dat hij gaat beloven de helft van hun kleding, speelgoed, schoolkosten etc. te gaan betalen. Maar zich daar dan niet aan gaat houden en wel de centjes houd. Ik ben daarom op zoek naar hoe dit allemaal zit. Zodat ik niet in moeilijkheden kom.
Ik ben ook alleenstaand. 3 kinderen. Geen ex die alimentatie betaald. Toch houd ik wat geld over onderdaan de streep. Het KGB gaat naar de kinderrekening. Evenals de alimentatie die ik zelf betaal. Daar haal ik dan de gemaakt kosten weer vanaf. Het geld dat over blijft staat op die rekening voor school e.d. Mijn kinderen zitten overigens nog op de basisschool. Dat scheelt ook in kosten. Maar dat moet je wel goed nagaan inderdaad. Kun je niet afspreken dat hij de kinderen wat vaker ziet. Maar jij de toeslagen ontvangt. En dat hij zelf goed bijhoudt wat zijn kosten zijn?
Ik houd ook geld over. Ik werk voltijd. (Dat was ook omdat ik al aan zag komen dat ex in de problemen zou komen). Ik ontvang daarnaast nog wat toeslagen, maar niet enorm veel. Mijn ex is daarentegen werkloos en zie dit in nabije toekomst ook niet gebeuren dat hij wel aan het werk gaat.
Daarom mijn tip om het via een mediator te regelen. Die rekent alles uit en dat laat je dan bij de rechtbank vastleggen. Als hij niet betaald dan kan je daar juridisch achteraan gaan.