Ja ik dacht dat ik dan gerust zou zijn, maar het blijft spannend helaas. Onbevredigend dat de oorzaak onbekend is lijkt me . Aan de andere kant misschien een soort van fijn dat er nu geen zorgen zijn qua infecties of zo of niet? Hoop dat je een beetje vertrouwen kunt putten uit de verhalen van meiden hier die kindjes verloren zijn, maar ook zwangerschappen hebben voldragen. Het kan echt nog meis, hou vol!! Het is rete zwaar nu.
Dankjewel voor je lieve woorden! Ook fijn om te horen dat het inderdaad gewoon rete zwaar is. Ik probeer dat ook wel aan te geven bij vriendinnen, maar (gelukkig maar) niemand die dat echt begrijpt en door sommigen wordt er toch overheen gepraat... Gewoon fijn om te horen van een ander dat het ook zo is! Het is heel dubbel om geen oorzaak te weten. Had denk ik liever wel een oorzaak geweten, nu weet ik gewoon niet waar ik rekening mee moet houden. Vorige keer wel veel harde buiken gehad, helaas had ik ze nu nog vroeger maar door veel rust is het wel nagenoeg gestopt nu. Geen idee of dat de vroeggeboorte heeft veroorzaakt. Maar durf in deze periode amper wat te doen, durf m'n grens niet op te zoeken. Hoeft ook niet van mezelf, ik blijf lekker broeden op de bank en m'n eigen leven pak ik later wel weer op...!
Zwanger zijn is voor de buitenwereld vaak ‘gewoon’ en juist heel leuk. Helaas snappen mensen die zulke ervaringen niet hebben niet hoe traumatisch het ook kan zijn. Een nieuwe zwangerschap doet jullie je andere kindje absoluut niet vergeten, dat is iets wat veel mensen niet snappen is mijn ervaring. Ik heb dat altijd genegeerd en die mensen ook. Die kosten dan alleen maar energie, heb je niks aan. Kan me ook goed voorstellen dat het dubbel is idd. Harde buiken zijn erg naar, goed dat je rust neemt! Alles voor je kleine nu. Het worden lange weken, maar als je je uk straks gezond en wel in je armen hebt blijkt het toch snel weer een soort van ‘vergeten’.
Hier nog een ervaringsdeskundige. In Oktober 2016 met 22 weken en 2 dagen bevallen van onze tweeling. De zwangerschap verliep perfect, kindjes waren helemaal gezond. Is gekomen door cervixinsufficiëntie. Nu inmiddels weer 17 weken zwanger en langzaam aan ook weer richting de termijn aan het gaan en ik vind het zo spannend. Bij elk dingetje begin je gelijk te twijfelen. Ik heb overigens wel een cerclage, maar durf daar echt niet volledig op te vertrouwen. Een onbezonnen zwangerschap zul je inderdaad niet hebben en snap je gevoel volkomen. Wat dat betreft zou het fijn zijn als er een glazen bol was die je meer kon vertellen. Hoop dat je ondanks alles de tijd een beetje doorkomt. Hou vol en kop op.
Oh die glazen bol... zou zo fijn zijn! Net als de mogelijk tot een winterslaap voor een paar maanden Wat heftig en verdrietig om je tweeling te hebben verloren. Ook bij 22 weken en 2 dagen... zelfde als bij mij en vandaag heb ik die termijn geëvenaard. Ergens opgelucht, ergens zo bang voor de komende dagen... wie zegt dat het niet nogmaals gebeurd. Pfffff Jij ook sterkte!
Daar zat ik ook ongelofelijk mee. Wie zegt dat het niet nog eens gebeurd. Dat kan helaas niemand je effectief vertellen. Dat vond ik moeilijk. Maar de realiteit is ook dat je nu super goed opgevolgd wordt en dat ze meteen ingrijpen als we iets afwijkend gebeurd. Dat is toch alleszins mijn ervaring. Wij hebben niet echt het idee dat er meer opgevolgd wordt maar toch ziet een dokter super veel en houdt met zoveel rekening. De keer na men zoontje had ik ook echt weinig vertrouwen in mijn lichaam. Achteraf heb ik een beetje spijt gehad dat ik niet meer durfde te genieten. Ik probeer dat bij deze zwangerschap wel te doen. Al is dat niet elke dag even gemakkelijk. Maar ik probeer te denken het lot heb ik toch niet in handen. Dus voor nu is positief denken en vertrouwen hebben het enige waar je wel vat op hebt. De rest komt met de weken vanzelf. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Ik zou projectjes opstarten vanuit je zetel. Ik brei een deken. Bij mijn dochter maakte ik armbandjes. Met pareltjes. Zou ik zo nooit echt doen. Maar het verzet je zinnen. Schrijf elke dag een stukje over je gevoelens en angsten. Achteraf herlees je dit met een mooi gevoel van voldoening. Het geeft je wat houvast wat routine en een dagbesteding. Al stelt het niet veel voor mij hielp het echt. Nu heb ik naar elke datum een aftelklok op men gsm. 24 weken 26 weken 28 weken. Kleine mijlpaaltjes geven je zoveel hoop. Veel moed en positiviteit !
Pff lijkt me toch wel een hele spannende tijd zo. Maar net wat je zegt, wie zegt dat het niet nog eens gebeurd. Ik hoop van ganse harte voor je dat alles goed mag gaan.
Fijn dat die dag voorbij is, hoe voel je je nu? Ik ga zelf naar de poppoli voor een stukje begeleiding.
Sorry, weer zo'n late reactie haha; zag niet dat er een reactie was Heb nu maar even op m'n eigen onderwerp volgen geklikt Voel me steeds beter! Had ik niet durven hopen. Sowieso voelt m'n buik de laatste weken rustiger aan waardoor ook m'n hoofd een stuk rustiger aan voelt. Merk dat de angst steeds meer naar de achtergrond verdwijnt. Wel bang om te vroeg te juichen, maar goed... ik probeer maar van het positieve uit te gaan. In ieder geval erg blij vandaag de 24 weken te hebben gehaald, op naar de volgende mijlpalen want we zijn er nog lang niet! Goed van je dat je naar poppoli gaat, hoe ver ben je nu zwanger? Ik ga eens in de paar weken naar een psycholoog, wel fijn om even m'n ei kwijt te kunnen.
Fijn dat je je steeds beter voelt. En goed om weer een mijlpaal bereikt te hebben. Je bent er nog lang niet, maar de eerste stap is weer gezet. Ik ben nu 19 weken en 1 dag. Vanaf dinsdag een blaasontsteking, daar nu antibiotica voor en urine staat nog op kweek. Verder al een paar dagen onrustig van de week. Gister de knoop doorgehakt en het ziekenhuis gebeld. Mochten gelijk komen en heb even een gesprekje gehad en een echo. Alles gelukkig goed, de baby was enorm druk en zwom direct weg van het echoapparaat en was zo 180 graden gedraaid. Volgende week de 20 weken echo en controle bij de verloskundige in het ziekenhuis.
Wat een verschrikkelijke ervaringen lees ik. Wat een sterke vrouwen zijn jullie. Yay 24 weken @toffepeer op naar de volgende mijlpalen
Jeetje dames wat heftig.. word er een beetje verdrietig van dat jullie zoveel verdriet mee hebben moeten maken.. Mijn hart wenst voor jullie ♡ op naar prachtig gezonde kinderen!
Fijn dat je direct terecht kon en dat alles goed was! Hopelijk wordt je buik snel weer rustig als je blaasontsteking over is, irritant he als je baarmoeder zo snel op prikkels reageert!
@toffepeer 24 + weken die eerste mijlpaal is binnen. Nu op naar die 26 en zo verder. Ik ben deze zwangerschap ook overwegend positief met natuurlijk de nodige angst die ik toch weer elke keer naar de achtergrond krijg met positiviteit. Maar zoals je zegt, dat beangstigd soms ook. Te veel vertrouwen voelt weer overroepen. Toch zit je gevoel vaak juist. Vanaf nu is elke week en elke 14 dagen een heuse mijlpaal voor je. Groetjes
Ja lastig he! Denk zo vaak terug aan m'n vorige zwangerschap, toen voelde ik me goed en was ik ook erg positief, totdat het vanuit het niets totaal fout ging... dus durf ook niet meer te vertrouwen op die positiviteit, maar ik wil zo graag vertrouwen hebben! Ben wel blij dat de angst nu in ieder geval niet meer overheerst zoals de weken hiervoor. Afwachten is het enige wat we kunnen... Hoe gaat het met jou? Inmiddels over de 28 weken, fijn!