Goede morgen, Alles zit me beetje hoog, en moet even van me afpraten. Kort verhaaltje over mezelf. Ik ben 28, me vriend 29. Ik ben nov 2016 gestopt met de pil en sinds mei ‘17 echt bewust bezig met zwanger worden. We zijn nog niet lang bezig dus. Dat weet ik maar al te goed! maar heb toch zo het vermoeden dat het ons gewoon niet gaat lukken? Mijn positieve instelling is weg. Deze had ik wel vaak, vooral de periode na mijn Menstruatie tot eisprong. Dan zat ik weer vol goede moed.. maar ook dit is nu weg.. ik heb zo’n sterk gevoel dat het niet bij ons gaat lukken. Dat er iets mis is... Mijn vriend heeft er ook wel last van.. kan de “daad” moeilijk uitvoeren omdat er teveel druk achter staat... Zijn er meerdere die dit verhaal herkennen en zijn er meerdere die echt er van overtuigd zijn dat het niet gaat lukken??? Ik heb dit gevoel altijd gehad waarom weet ik niet. Ik weet dat ik het moet loslaten! Ik ga ook de komende maand even lekker alles rustig aan doen, geen testen. Merk gewoon dat alles om me heen zo hard en snel gaat omdat ik alleen maar bezig ben met mezelf en de datums .. ik slaap ook slecht, word erg vaak wakker! En geniet gewoon te weinig. Ook niet heel bevordelijk i know! Maar de wil is zo groot! Je kan het niet los laten he Januari staat er een afspraak gepland in het ziekenhuis. Die heb ik best al snel gekregen omdat me cyclus zo vaag deed. Gelukkig heb ik dat nu wel redelijk stabiel. Ben blij dat ik even naar ziekenhuis mag, ook al vind ik het dood eng! Wat nou als... Ik ga nu richting mijn innesteling Periode.. maar merk en voel nog niks. Normaal altijd wel wat gespannen borsten nu helemaal niks! En me temp. Schommelt nu ook aan alle kanten. Stijgen wilt hij nog niet echt.. dus ga er vanuit dat het niet raak is. Wat fijn om even alles van je af te schrijven.
Ik had er ook veel last van... vooral bij de eerste waar mijn ex en ik ruim een jaar over hadden gedaan. Altijd het gevoel gehad dat er “iets” mis was met mij.... had al de eerste testen in het ziekenhuis lopen toen ik zwanger bleek te zijn. Ex ook trouwens. Dus toen mijn huidige man en ik in juni besloten ervoor te gaan was ik erg nerveus of het wel zou lukken.... ben namelijk 34, nieuwe partner en de vorige keer duurde het ook wat “langer”..... Ik was dan ook extreem verbaasd dat ik die maand ook gelijk zwanger bleek te zijn! Geef de moed niet op en wat je zegt.... probeer rust in je hoofd te krijgen en er minder druk op te leggen. Snap maar al te goed dat dat lastig is hoor maar de meeste meiden zijn na een jaar zwanger.... hou je daar aan vast!
Pff je legt er wel erg veel druk op.. je zit in je innestelperiode? Als het na een half jaar al bijna niet lukt om de daad uit te voeren gaat er echt iets mis... Last alles eens los. Niet tempen, geen testen, niks innestelperiode.. gewoon gezellig samen een kindje maken. Iig tot aan je afspraak in t zkh gewoon niks..
Oei ik vind ook dat je er wel erg veel druk op legt. Denk om je relatie! Het moet leuk zijn om samen ervoor te gaan en dat je nu alles al uit de kast haalt maakt het minder leuk. Ben je gelijk begonnen met al die middelen om je vruchtbare periode te zoeken. Zo wordt het namelijk een moetje en dan is het vanaf mei al een moetje......vermoeiend lijkt me. Ik ben vanaf april gestopt met de pil en wij hebben seks wanneer we dat willen, ik weet wanneer ongeveer mijn eisprong is maar mijn partner niet. Mijn eerste zwangerschap duurde lang en dit heeft mij mijn relatie gekost, hij kreeg ook problemen met de daad en wij konden hier slecht over praten. Ik wilde zo graag en blijkbaar zelfs ten koste van het plezier. Ik snap echt wel dat het plezier er na 3 jaar ook wat af is maar jij bent nog maar pas bezig. Relax!!!!?
Heej! Ik snap heel goed dat je onzeker bent, iedereen is daar anders in. Sommigen huppelen door die periode, andere zijn stresskippen. Maar je hoort toch echt heel vaak dat het lukt op het moment dat je het 'los laat' (was bij mij ook zo!). Je bent meer ontspannen, geen stress,.. kan toch alleen maar goed zijn? Laat het temperaturen en testen even achterwege en ga niet achter elk krampje of gevoel iets zoeken. Maak het samen gezellig, zonder druk. En telkens als je gedachten afdwalen, roep je jezelf tot de orde en verplicht je jezelf aan iets anders te denken. Ik heb mij pas ingeschreven op dit forum op de dag dat ik ontdekte dat ik zwanger ben. Het is misschien niet slecht om dit forum ook even achterwege te laten? Anders wordt het wel heel moeilijk om los te laten. Heel veel succes!
Dankejwel voor de lieve reacties! Ben me ook wel heel goed bewust dat het inderdaad niet goed gaat op deze manier! Maar het is en blijft moeilijk. Zeker als je om je heen allemaal mensen hoort die zwanger worden. Misschien is het inderdaad even goed om voorlopig niet er zo mee bezig te zijn. Het vreet inderdaad aan me en gelukkig ben ik nu wel zover dat ik dit zelf ook wel zie. Ik wil nu ook gaan genieten van de kerstperiode Uit eindelijk zegt iedereen toch altijd weer t zelfde maar moet je soms even terug geroepen worden ofzo Dankjewel
Ik herken je gevoel wel . Ik had ook heel sterk het gevoel dat een kindje mij niet gegund zou zijn, voordat ik het ging proberen al. Ik wist het gewoon zeker. 1e ronde ZI en voila, zwanger. Het resultaat daarvan is nu een gezond, vrolijk meisje van bijna 2. Je moet rekening houden met een jaar ontpillen he, en zelfs misschien langer. Verder niet teveel mee bezig zijn, lekker spelen tussen de lakens en dan komt het echt goed!
Heel herkenbaar en je bent echt niet de enige! Ook met de daad van je vriend ben je niet de enige. Er zijn zoveel stelletjes waarbij dit probleem speelt.. Maar dat hoor je van niemand! Rustig blijven. Je hebt nog heeeel lang de tijd! Komt echt goed! Wij zitten ook in ronde 4 en heb het gevoel dat het ook weer niet raak is. Maar hou vertrouwen! En weetje.. deze site is soms ook niet echt leuk.. er zijn veel vrouwen die na 1 blik al zwanger zijn of er zijn vrouwen waarbij het niet lukt. Kijk hier niet teveel op en focus op jezelf. Dat is het enige wat ik je mee kan geven
Wat een lieve woorden! Ik zie dat jullie ook bezig zijn met jullie eerste kindje? Het is Afentoe echt een hel waardoor je gaat! Maar je heb het er allemaal voor over... ben blij om te lezen dat het word herkent. Probeer nu lekker te focussen op de gezellige dagen die eraan komen.. en niet teveel ermee bezig te zijn. Heel veel succes ik hoop dat het bij jullie snel raak is. Dit soort momenten waar ik in zit gun je niemand! Dankejwel!
Het zijn allemaal je hormonen hoor! Ik heb die momenten ook weleens.. het komt goed. Niet teveel tegen je vriend zeggen wanneer je vruchtbaar bent maar gewoon aanvallen.. haha.. dat helpt wel hoor. Het is bij ons nu 3x gelukt in de vruchtbare dagen. De vorige maanden maar 1x.. Ja lekker vooruit kijken naar de feestdagen dat is ook gezellig!
Hebben we ons niet bijna allemaal zo gevoeld? Ik in elk geval wel. Je hoort vaak in je omgeving alleen de verhalen dat ze binnen paar maanden zwanger waren terwijl het heel normaal is als het een jaar of anderhalf duurt. Hoe vaak hoor je niet dat de 1e niet lukte en de 2e spontaan kwam. Het blijft een wonder! Het is lastig hoor om niet negatief te denken maar probeer t!
Zijn echt niet allemaal je hormonen hoor... dit is ook gewoon de spanning die erbij kont kijken. En dat moet je zelf in de hand houden.. of iig proberen. Hormonaal wordt t pas echt gek als je eenmaal een positieve test hebt gehad en in de weken eens je hcg goed gaat stijgen! Geduld is een schone zaak. Zeker na 4 maanden.. Hier nooit t gevoel gehad dat t niet zou lukken. Was meteen zwanger. Helaas toch 3 jaar geduurd met veel pijn en verdriet...
Ik zelf heb dit gevoel nooit gehad, maar mijn vriend wel. Die was er hevig van overtuigd dat die niet vruchtbaar was en er iets mis met hem was. Hij heeft voor mij jaren lang een relatie gehad. Zijn ex wou heel graag kinderen maar hij nog niet. In die tijd kwam hij erachter dat ze stiekem gestopt was met de pil al een aardig tijdje, zodoende dat hij dacht dan werkt er iets niet bij mij. daarom wou die wel redelijk op tijd beginnen omdat die anders nog hulp kon zoeken hij had alles al bedacht hoe die het ging aanpakken. Korte versie ben dus zwanger geraakt de eerste beste keer. Hield altijd mijn eiersprong bij gebruike voorbehoedsmiddelen deden niks in de buurt van mijn eiersprong en altijd veilig. Ze is overal door heen gegaan. We wouden na mijn operatie gaan kijken of het ons gegund was om zwanger te worden maar ik was het dus al op het moment dat ik geopereerd was. Ik denk dat jullie er veelste veel druk op leggen. Heel moeilijk probeer het los te laten en laat de natuur zijn beloop gaan zonder de stress elke maand. En als het dan na een jaar nog niet gelukt is kan je altijd de hulptroepen inschakelen. Nu gewoon lekker genieten van alleen tijd met je vriend. dat hij er ook van kan gaan genieten ipv van dat die nu een ik moet presteren instelling heeft.
Ik had een voorgevoel dat t niet zou lukken en dat klopte dus ook. Het is alleen zo goed als onverklaarbaar waarom ik na bijna 2 jaar nog niet zwanger ben. De meeste stellen raken binnen 1 jaar zwanger, dus probeer er iets luchtiger mee om te gaan. Als je vriend er nu al moeite mee heeft, (niet lullig bedoeld) hoe wordt dat dan als je echt lang bezig bent, en in de MMM zit waar de gyn bijna naast je bed staat.. mijn vriend voelt die druk niet en kan er prima mee omgaan. Maar ik kan me best voorstellen dat het voor een man ook heftig is. Laat die testen en het tempen dus even links liggen is mijn advies. Koop een keer een nieuw lingeriesetje of verras hem met een massage. Probeer er weer wat leuks van te maken! Stressen kunnen jullie nog lang genoeg mocht het écht niet lukken. Veel succes!
Ik heb dit voorgevoel ook gehad, dit bleek ook zo te zijn. Het eerste half jaar hebben we gewoon regelmatig seks gehad rond mijn vermoedelijke eisprong en zoals @Chocoladetaart zegt, zo nu en dan eens een leuk lingeriesetje aanschaffen! Tevens vanaf de 5e maand ovulatietesten gebruikt, maar ik vond mijn piek nooit. Wellicht doordat ik ze verkeerd gebruikte. Pas vanaf juni dit jaar ben ik met temperaturen begonnen om te kunnen concluderen dat ik een eisprong heb. Kortom: probeer het nog zo lang mogelijk leuk te houden en met niet te veel poespas. Je bent nog maar net begonnen, een totstandkoming van een zwangerschap is afhankelijk van zo veel verschillende factoren!
Ik herken dit ook hoor, ook 'de daad' vl wordt op een gegeven moment ook gewoon moe en moet ook mentaal in de mood zijn.. Dus dat was af en toe jammer.. Maar je doet het samen.. Voor mij was de 6 maanden grens heel zwaar.. Ik dacht van te voren, binnen een half jaar moet toch wel lukken en toen was het iedere keer niet raak.. Daar was die 6 maanden grens.. En in rondje 7 was het raak! Eigenlijk nog steeds super snel maar je ziet in de nod groepjes vaak of meiden die binnen 3 rondes zwanger zijn of meiden die jammer genoeg al lang bezig zijn.. Dat maakte mij enorm onzeker. Jullie hoeven je qua leeftijd echt nog geen zorgen te maken.. Is het een idee om er even een paar maandjes helemaal de druk er af te halen? Alleen maar plezier in bed. (en natuurlijk blijf je er in je hoofd mee bezig, maar hou het even bij jezelf zodat het weer leuk wordt in bed).
Yep herkenbaar. Ik stapte na een half jaar al naar de huisarts die ons gelukkig direct door wilde verwijzen. In het ziekenhuis bleek dat de kans op een natuurlijke zwangerschap erg klein was. Hoeft in jullie geval helemaal niet, maar soms heb je zo'n gevoel wat je niet van je af kunt schudden.
Wat een reacties ! Ben blij dat mijn verhaal word herkend. We hebben besloten om het nu even rustig aan te gaan doen! En gelukkig voel Ik me ook weer wat beter, minder mee bezig en ook mijn instelling is veranderd.. “het komt wel.. afwachten.. en vooral genieten van het nu..” Tuurlijk zijn er nog momenten dat ik wat begin te piekeren.. maar merk wel dat ik die knop snel om kan zetten! Naarmate je nod in de buurt komt ga je wel meer denken.. maar blijf nog altijd vasthouden dat het niet raak is.. kan t altijd meevallen!