Tsja, het is nou eenmaal niet zo dat het zo simpel is dat familieleden alle zorg over kunnen nemen. Zeker niet als er niemand in de familie is met een achtergrond in de zorg.
Ik heb al eerder aangekaart dat als de werkdruk zo'n groot issue is en het niet om salarisverhoging gaat, de 270 miljoen die is bestemd voor salarisverhoging gebruikt kan worden voor het verlagen van de werkdruk.
Duidelijk dat je totaaaaaal niet weet hoe het er in de zorg aan toe gaat.. Denk je werkelijk dat familie een heleboel kan overnemen? Serieus? Dan heb je het flink mis. De meeste familie werkt namelijk of woont ver weg. 95% van zorgbehoevende zien het niet zo zitten als ze door kinderen gewassen moeten worden. Familie ziet dit 9 van de 10x ook niet zitten om te doen Ik werk in de thuiszorg en de familie die echt in kunnen springen zijn op 1 hand te tellen. Dus nee, dat gaat niet zo makkelijk...
Nouja, in geval van nood (laten we een staking even zo omschrijven) zou de familie het wassen natuurlijk kunnen doen. Maar alle verpleegtechnische handelingen natuurlijk niet.
Tja, en denk je eens in: die staking wordt er dan vervolgens laat door gedrukt en geen rekening houdend met het feit dat jij ook gewoon moet werken. Vrvolgens een probleem. Geen oppas voor je dementerende moeder. Net als waar werkende ouders nu mee zitten...Kijken of je er dan nog zo over denkt.....
Mensonterend. Vindt je niet? Gewassen moeten worden door je kinderen... Ik weet sowieso al dat bijna al mijn clienten dit zouden weigeren omdat ze zich o.a. kapot zouden schamen. Die blijven nog liever een paar dagen in de stront zitten. En daarbij de kinderen, weinig kinderen die dit bij hun ouders willen doen. Maar goed, dan nog heb je het probleem dat die mensen ook druk zijn en niet zomaar vrij krijgen van hun werk. Is nu af en toe een probleem. Echt weinig familie die veel tijd heeft.
Tsja, mensonterend misschien, maar wat moet dat moet. Het zou kunnen, bedoel ik. Maar familie medicijnen laten uitdelen en verpleegtechnische handelingen laten doen is niet zo'n goed idee
Het klopt dat we de leerlingen indelen in 5 niveaus. Niveau 5 valt bij ons op school af qua werk, omdat we daar een meer- en hoogbegaafdheidscoördinator voor hebben. Niveau 4 is ook niet zoveel werk. Maar voor niveau 2 en zeker 1 werkt het anders helaas. Een voorbeeld: de leerling met hersenschade door epelepsie zit in groep zes en werkt op dit moment op de getallenlijn tot 100. (en dan nog specifieke rekendoelen voor de andere rekendomeinen als bijv. meten en voor de andere vakken werkt hij ook aan meerdere doelen) Hij volgt een eigen leerlijn, dus niveau 1. De leerling met het syndroom van down is ook ingedeeld op niveau 1, want hij volgt ook een eigen leerlijn. Deze leerling leert nu bijvoorbeeld de getallenlijn tot 20, omdat zijn ontwikkeling veel langzamer gaat en heeft daarom een heel ander plan. Daarnaast werken deze leerlingen ook nog aan andere doelen die bijvoorbeeld de zelfredzaamheid bevorderen. (veters strikken, zelf jas dicht doen, zelf billen afvegen) Samengevat betekent niveau 1: het kind doet volledig niet mee met de lesstof van de groep. Dat betekent niet dat alle leerlingen uit niveau 1 aan dezelfde doelen kunnen werken. Eigenlijk is die zorg zo complex dat je voor deze groep nooit een plan twee keer kan gebruiken. Voor niveau 2 ligt dat iets anders. Daarvoor werk ik met een basisplan en die vul ik in per leerling. Want de één zit in niveau 2 omdat de leerling vooral moeite heeft met een bepaalde categorie en de ander zit er in omdat de leerling in de totale breedte van het vak zwak is. Zo'n leerling volgt dus wel de leerlijn, maar met aanpassingen en die aanpassingen zijn in mindere mate dan bij niveau 1 toch ook specifiek per leerling. Ik zal het voor wat concreter maken door een voorbeeld te geven w.b. spelling. Ik verzin dit even ter plekke. Een leerling heeft een lage C score of lager gescoord op de laatste cito. De leerling heeft ook lage resultaten voor de methodetoetsen. We kijken hoe dit komt. Het blijkt dat deze leerling vooral onvoldoendes haalt bij de volgende categorieën: ou/au, ei/ij en ch/g. We maken een plan. We zetten in op extra instructies op deze categorieën en geven oefenwerk mee naar huis voor deze categorieën (dat oefenwerk hebben we per categorie klaar liggen en hoeft alleen gekopieerd te worden, dat scheelt) Een andere leerling haalt dezelfde scores, maar heeft dyslexie. Die heeft dan weer een heel andere aanpak met heel andere doelen. We kunnen dus eigenlijk alleen de niveau 3 en niveau 4 plannen kopiëren en plakken.
Bedankt voor je uitleg! Niveau 1 gaat dus duidelijk het meeste werk in zitten. Is ook onvermijdelijk gezien de verschillen, lijkt me. Hoeveel dagen (uren) geef jij les en hoeveel uur is je contract? Wat zie jij als oplossing voor de werkdruk?
nou, ik heb geen ervaring in de zorg, maar ben al wel 21 jaar mantelzorger voor mijn oudste zoon, toen mijn schoonmoeder uitbehandeld was (galblaaskanaker) en niet naar een hospice wilde, heb ik een aantal maanden voor haar gezorgd, incl medicatie en insuline spuiten. Alleen bij mijn vader kon ik nauwelijks helpen, maar daar was echt specialistische zorg voor nodig (ziekte van Huntington). En of ik het kon is door niemand gevraagd, ik deed het tussen mijn werk, huishouden en kinderen opvoeden door.
Mensonterend vind ik dan weer een groot woord. Leuk is het zeker niet. Maar ook ik heb mijn schoonmoeder moeten helpen en ook op de po stoel. Dan stuurde ik wel echt iedereen de kamer uit hoor, die gingen maar even de tuin in, want dat is inderdaad echt genant.
Eh..ja, maar dat werd je vast niet een week van tevoren medegedeeld, dat je opeens vanalles moest gaan doen? Dat is bij een evt. staking natuurlijk wel het geval. En dan is het echt niet zo simpel om op te vangen. Normaal gesproken werk je toe naar veel zorg overnemen, dat komt niet opeens zo meestal.
Nee, binnen een dag om precies te zijn......En ja, dat was dus enorm plots. Maar goed, wat moest moest. Mijn schoonvader durfde niet te spuiten en dat was soms op onmogelijke tijden, de keren dat ik 's nachts uit bed ben gebeld door hem omdat de suiker veel te hoog of veel te laag was...En dan moest ik weer komen. Of dat hij haar niet meer overeind kon helpen 's morgens. Dan zette ik mijn kinderen in de auto en racete naar mijn schoonouders heen....En dan kleedde ik gauw mijn dochter aan, bracht haar naar school en wanneer ik weer terug kwam, moest ik weer de suiker controleren bijv. En dan was ik een uur thuis en dan ging het wéér niet goed, dan moest ik weer naar mijn schoonouders heen. En dit heeft echt een paar maanden geduurd. En nee, dat was niet simpel op te vangen, maar zij wilde niet naar het hospice. Was wel heel zwaar, dat moet wel gezegd, maar goed, het was niet anders. Overigens heb ik het met alle liefde gedaan hoor, mijn schoonmoeder was 1 van mijn beste vriendinnen en ik deed, toen ze gezond was, echt álles met haar samen.
Ja, maar jij hebt wel uitleg gekregen over hoe en wat en wanneer en zus en zo. Dat is bij een staking echt anders. Zeker als het een week van tevoren aangekondigd zou worden. Hoeveel respect ik ook heb voor wat jij voor je schoonmoeder hebt gedaan, het is onmogelijk dat te verwachten van alle families van mensen in verzorgings- en verplegingstehuizen. Om nog niet eens te beginnen over noodzakelijke medische handelingen zoals het geven van chemokuren, operaties, assistentie bij bevallingen, enz.
Respect mamabri! Hoop alleen wel dat je het met me eens bent dat er heel veel handelingen in de zorg níet overgekomen kunnen worden door familie, of uitgesteld tot na een staking.
Ik zou dit graag voor mijn ouders doen, maar weet zeker dat mijn vader liever dood gaat dan dat ik hem moet wassen. Dat zou hij echt verschrikkelijk vinden.
Dat snap ik ook wel, maar wat ik (blijkbaar heel onhandig, sorry) probeer te zeggen dat de verzorging vaak wel op te vangen is bij een evt staking, maar de verpleging niet. Natuurlijk, voor zowel degenen die verzorgd worden als voor degenen die hen verzorgen zal het misschien soms awkward zijn, maar het zou kunnen. Dat bedoel ik.
Ja, ik heb wel uitleg gekregen. Er is een verpleegkundige aan huis geweest die mij alles uit heeft gelegd. Daarnaast kon ik dag en nacht de huisarts bellen of appen prive over hoeveel bij te spuiten. En ik begrijp wel dat noodzakelijke medische handelingen niet over te nemen zijn, maar wat is er mis wanneer we iets meer verwachten van families? En ik weet het heus wel, we zijn allemaal druk, druk , druk. óók ik had er eigenlijk geen tijd voor, maar ik vind wel dat we in Nederland een behoorlijke "afschuifcultuur" hebben. In andere landen wordt óók veel meer van familieleden verwacht. als je die niet hebt, of serieuze andere zaken hebt waardoor iemand niet voor zijn ouders kan zorgen, prima. Maar ik ben wel van mening dat menig familielid gewoon niet wil. Wij willen niet voor onze ouders zorgen, wanneer je al zegt dat je je oude moeder in huis neemt, trekken mensen al hun wenkbrauwen op. Wij eten alle dagen van de week bij mijn schoonvader, of hij bij ons. Gaan wij op visite, nemen we hem mee, op vakantie, gaat hij mee....En ja, soms vind ik dat niet altijd even leuk, ik geef het eerlijk toe, maar aan de andere kant geeft het me wel voldoening om te zien dat hij blij is wanneer we komen, blij is dat hij niet alleen is, het fijn vind dat hij ook gewaardeerd wordt als mens en meetelt. En daar neem ik dan andere ongemakken maar voor lief.