Ben ik weer hoor over mijn schoonmoeder Ik zit met het volgende in de knoop en vraag mij af of de manier waarop ik dit wil gaan aanpakken wel oké is. Probeer het zo kort mogelijk te houden. Sinds mijn vriend uit huis is (9 jaar) is er vanaf zijn moeder totaal geen interesse in haar eigen zoon. Geen belletje niks alleen een appje of sms over en weer als er iemand jarig was. En sporadisch een keer of alles goed gaat en wanneer we weer langs komen. Wij waren altijd degene die naar haar toe gingen en als we haar bij ons thuis uitnodigde dan kwam ze zelden. En anders had ze een excuus om niet te komen. Toen kwamen de kinderen en het werd steeds minder dat we naar haar toe gingen want voor ons werd dat een gedoe, steeds alles meeslepen ook speelgoed want ze had niks. Afgelopen oktober werd onze dochter 2 jaar, we hadden haar een maand van te voren natuurlijk uitgenodigd en 2 dagen voor de verjaardag kregen we een berichtje dat ze zich niet welkom voelt, niemand met haar praat op verjaardagen en dat ze vind dat wij de kinderen bij haar weg houden. Mijn man heeft daar op geantwoord dat hij het jammer vind dat ze dat zo voelt en dat dat niet de bedoeling is. Maar dat we zeker niet de kinderen bij haar weg houden maar ze ook moeite moet doen om bij ons langs te komen en contact met ons en de kinderen moet houden. Daar hebben we verder niks meer op gehoord... Ze heeft zelfs niet een aparte afspraak gemaakt om voor onze dochter langs te komen. Maar nu! Ik ga binnenkort bevallen en we sturen haar uiteraard een berichtje en een kaartje maar ik wil haar eigenlijk niet op kraamvisite zolang dit niet is uitgesproken (is dat heel hard?) Ik mag mij er niet mee bemoeien van mijn man maar ik zit er wel heel erg mee. Ik vind dat ze dit of samen uit moeten praten of wij met zijn drieën. Man heeft daar geen behoefte aan. Ik kan alleen niet straks met haar naast mijn bed zitten en dat ze leuk loopt te doen met de baby maar vervolgens niet naar de verjaardag van onze dochter komt. Hoe zouden jullie dit aanpakken en ben ik er heel hard in dat ik haar niet op kraamvisite wil zodra de baby geboren is?
Lastig verhaal!! Weet je vriend al dat je het zo belangrijk vindt dat het eerst wordt uitgepraat? Dan zou ik dat zeker zsm proberen te doen, liefst voor de bevalling want als jullie kleintje er straks is dan staat je hoofd daar helemaal niet naar. En wie weet... krijg je later wel spijt dat je haar niet langs hebt laten komen/barst de bom helemaal/weet ik wat en daar wordt t ook niet beter van. Vooral zorgen dat t niet tussen jou en je vriend in komt te staan. Ook al wil je je er niet mee bemoeien, laat hem wel weten wat het met je doet!
Volgens mij mag je zelf bepalen wie je uitnodigt op kraambezoek. Sommigen willen de eerste tijd niemand zien, ook dat mag. Voor de rest kan ik je niet echt advies geven, behalve probeer objectief voor jezelf vast te stellen wat jouw grenzen zijn, wat jij belangrijk vind en hoe je met anderen om wilt gaan. (Of iemand kinderspeelgoed in huis gaat neerleggen voor het geval jullie op bezoek komen, dat zou ik zelf nooit van een ander verwachten bijvoorbeeld).
Ik snap je gevoel heel goed en zou ook de neiging hebben haar niet te laten komen. Aan de andere kant denk ik, laat haar lekker komen (als ze al wil) en waarschijnlijk hoor je daarna niets meer van haar en dan zou ik het lekker laten doodbloeden als zij verder ook niet meer op je man reageert.
Hij weet dat ik er heel erg mee zit, heb al heel wat slapeloze nachten gehad. Maar hij zegt dat ik er alsjeblieft niet mee moet zitten omdat hij er ook niet mee kan zitten. Maar ik ken dit niet vanaf mijn kant van de familie wij zijn een hele hechte familie en heb hier best wel moeite mee.
Dat kan ik me voorstellen!! Herken het een beetje, al is de situatie anders. Maar komt er op neer dat ik zelf uit een hechte familie kom en m’n vriend wat minder, en ik zou zo graag willen dat het ‘anders’ gaat. Heb me er na al die jaren ook maar bij neergelegd dat dit is hoe het is. Daarmee heb ik geleerd soms m’n tong af te bijten en het maar voor lief te nemen dat het gast zoals het gaat. En waar mogelijk geef ik er wen draai aan zodat we elkaar toch af en toe met z’n allen zien. Je kan hier misschien niet zoveel mee, maar merk dat ik ook eigenlijk niet zo goed weet wat ik je wil adviseren. Ik zou het op z’n beloop laten geloof ik, en haar laten komen als ze daarom vraagt...
Ik herken dit wel heel erg. Mijn neiging is ook om haar in alles af te stoten, maar voor de kinderen houd ik wel contact. We hebben een kleine familie en wil hun in elk geval wel de kans geven om hun opa en oma te leren kennen. Dus ja ik zou haar wel uitnodigingen voor de kraamvisite, maar dan niet gelijk. Gewoon als je zelf ook wat fitter bent.
Ik begrijp dat je hier mee zit, ik zou haar niet weghouden, maar voor de zekerheid het geboortekaartje een weekje later versturen. Dan komt ze iig niet aan je bed zitten maar ben je alweer te been als het goed is. En meestal als je je ergens van te voren druk om maakt is het later zonde van je energie geweest.
Ik ben heel makkelijk, als zij nooit interesse toont hoeft ze ook niet langs te komen. Ik zou dr wel een kaartje sturen maar ik zou het ook eerst uit willen hebben gepraat voordat we verder zouden kunnen gaan. Ik heb er zo'n hekel aan om gewoon maar verder te gaan en doen alsof er iets niet is gebeurd. Ik zou dr nadat je een kaartje hebt gestuurd een bericht sturen dat je geen behoefte hebt aan contact tot dit euvel eens is uitgepraat. Maar goed, ik ben daar heel makkelijk in.
Dat is ook waar ik geen behoefte aan heb, doen alsof onze neus bloed en alles goed is terwijl ze op visite is. Ik hou daar echt niet van de, schijn ophouden. Ik mag haar van mijn man ook niet zelf benaderen hij is bang dat het dan nog erger wordt en dat ze het totaal niet waardeert als ik mij er mee bemoei.
Zo ben ik ook. Ik kan daar heel slecht tegen. Kijk, ik ben wat dit soort dingen betreft een keiharde, heb zoveel mee gemaakt in de familie dat ik gewoon wat familie issues betreft aan mijzelf denk. Ik zou dus tegen mijn man in dit geval zeggen dat hij het dan maar met zijn moeder moet bespreken en dat jij er voor die tijd niet op zit te wachten dat ze langs komt. Ze zou van mij langs mogen komen maar wel voor het ene probleem is opgelost. Niet nu ineens je gezicht willen laten zien en doen alsof je neus bloed, blegh.
Ik zou gewoon een kaartje sturen en het verder helemaal bij haar laten. Veranderen zal ze niet meer en als je haar verbied te komen dan ze je dat misschien wel voor altijd blijven verwijten. En als ze langskomt gewoon trotse mama en papa zijn. Probeer je verwachtingen bij te stellen.. Ik heb de laatste jaren met mijn schoonmoeder kunnen dealen en kan mijn schoonfamilie me niet verwijtrn dat ik de kinderen weghield. Hun verlies dat ze zo weinig kwamen.
Iedereen heeft nu eenmaal een andere achtergrond / opvoeding dus wat jij normaal vindt, is voor je partner misschien vreemd en andersom. Dat de familie van jouw vriend weinig en geen warm contact heeft kun je maar het beste accepteren. Dat ga je toch niet meer veranderen en je vriend vindt het blijkbaar ok of niet de moeite waard om er ruzie over te maken. Ik zou haar dus gewoon laten komen en doen alsof mijn neus bloedt. Het is ws maar voor even en eenmalig. Haal de schade gewoon lekker in met je eigen familie!
Wat is de reden dat jij je er niet mee mag bemoeien? Het gaat toch ook om jouw kinderen? Wij hebben een soort vergelijkbare situatie, al heeft er heel veel aan vooraf gespeeld. Enfin, na 9 maanden kwam ze ineens weer langs om zoon mee te nemen naar de kermis. Ik heb hier een stokje voor gestoken. Verwacht niet van mij dat ik mijn kind aan jou mee geef, terwijl je bijna één jaar niet naar hem hebt omgekeken.
Vind je man het wel belangrijk dat jij je ook ok voelt in deze situatie? Het kan hem wel allemaal niet boeien maar dit kan hij niet van jou verwachten. Jij bent een ander mens en gaat anders met zulke dingen om. Zo te horen heeft hij het niet praten over dingen van zijn moeder. En het gaat om de oma van jullie kinderen. Niet alleen om zijn moeder, dan was het makkelijker geweest.
Zou ik ook doen. Waarschijnlijk komt ze toch niet en je man zit er niet mee en het is zijn moeder. Je kunt wel moeite blijven doen voor haar om het contact te verbeteren, maar het moet van twee kanten komen.
Sturen jullie (allemaal) een aparte uitnodiging voor de kraamvisite dan? Als je haar een geboortekaart stuurt staat daar meestal op dat mensen contact kunnen opnemen als ze op bezoek willen komen incl telefoonnummer. Als je haar de geboortekaart stuurt is dat dan een indirecte uitnodiging, dan is het aan haar om de eerste stap te zetten.
Heey TS, wat naar dat je het lastig hebt met je schoonmoeder. Ik denk dat als je haar weigert op kraambezoek dat ze dan helemaal buitengesloten voelt. Ik zou haar gewoon laten komen (als ze überhaupt zal komen) en dan zelf met haar ter sprake brengen dat ze altijd welkom is en gewild, dus dat ze zich niet buitengesloten hoeft te voelen oid. Ik denk dat ze op dat moment wel iets zal terug zeggen omdat ze niet makkelijk kan negeren. Denk je dat het je gaat lukken? Ik wens je heel veel sterkte en succes bij de bevalling!
Wij hebben ook wel eens kraamvisite gehad waar ik niets mee heb, maar mijn man min of meer wel. Die visite regelt hij, zelfde dat hij niet met mijn vriendinnen (lang) gaat zitten.