Tja. Mijn moeder was zoals jij bent. Nou die druk doet wel wat met je kan ik je vertellen. Ben zelf de domste niet en mijn zusje is hoogbegaafd. Beiden begonnen op VWO en uitendelijk zijn we ook beiden niet verder gekomen dan een propedeuse. Heb zelf de havo gedaan uiteindelijk (in laatste jaar overgestapt) en mijn moeder was erg teleurgesteld. Mijn advies is om je kinderen zelf hun pad te laten kiezen. Uiteindelijk moet het van binnenuit komen en daarbij helpt van buiten af opgelegde druk helemaal niet.
Herkenbaar ik ben bijna klaar met de vz IG bbl was al een versnelde opleiding die ik zelf ook nog ben gaan versnellen Ik zit er sterk over te denken om hierna verpleegkundige te gaan doen (ben al gevraagd door de manager) en zeker nu ik net voor het eerst een katheter gezet heb bij een man denk ik oke die verpleegtechnische handelingen vind ik toch veel leuker dan verwacht Wij hebben bijna allemaal een vast rooster ideaal! Ik werk de ene week woensdag/donderdag en de andere week het weekend.
Het is ook moeilijk om direct vanuit de middelbare school dé opleiding te kiezen voor de rest van je werkende leven. Ik denk dat heel veel mensen een verkeerde keus maken en pas later weten waar hun interesse ligt.
Hier gepromoveerd: best hoog dus. Maar ik heb gedaan wat op mijn niveau was en dat vind ik het belangrijkste. Ik heb een zoon die echt een slimmerd is. Grote kans dat hij straks ook WO niveau aankan. Mijn jongste heeft echter andere kwaliteiten. Hij komt er ook op zijn eigen manier en dat vind ik het belangrijkste. Ben op beide jongens even trots en motiveer ze op er uit halen wat op hun eigen niveau mogelijk is.
Het verbaast me dat er hier meerdere vrouwen zeggen dat ze ooit gestopt zijn met een opleiding/studie of de verkeerde hebben gekozen en daar nu spijt van hebben. Je kunt altijd toch nog een andere studie gaan volgen? Het is nooit te laat om wat anders te gaan doen. Je moet nog zo lang werken. Dan liever iets waar je plezier uit haalt, toch? Ik ben op mijn 27e verder gaan studeren. En ik verwacht dat ik binnen nu en 10 jaar nog een studie op ga pakken. Waar een wil is, is een weg!
Nou hartchirurg lijkt mij een eenzaam vak. En ook niet makkelijk om te worden, er zijn beperkte opleidingsplaatsen. Een kapster daarentegen kan een eigen zaak beginnen, en je bent altijd vrij op maandag En je kan ernaast (iemand zei het al) altijd nog een andere opleiding volgen. Dl mag van mij alles doen, als ze het maar met inzet doet. Ze heeft genoeg kwaliteiten denk ik om overal iets van te kunnen maken.
Ik denk dat ik wel snap wat @Youtan wil zeggen (verbeter me als ik er naast zit). Je wil dat je kinderen later een passende baan kunnen vinden, een leven hebben zonder geldzorgen. Daarmee wil ik niet zeggen dat ze alles zouden moeten kopen wat ze willen, maar wel dat ze niet elk dubbeltje om hoeven te draaien. Maar: ik denk dat je dan beter kunt kijken naar een studie met baangarantie dan per se een hoge studie. Voldoende mbo-opleidingen waar je een prima salaris mee kunt verdienen. In tegenstelling tot een studie geschiedenis of filosofie (beide heel interessant en als mijn kinderen dat willen studeren, PRIMA!) waarbij de kans klein is dat ze een passende baan vinden waarmee ze rond kunnen komen. Je wil gewoon graag dat je kinderen goed terecht komen. En dat goed terechtkomen kan uiteraard op meerdere manieren. Daarmee wil ik niet zeggen dat ze jurist of arts moeten worden. En in the end: als mijn kind een passie blijkt te hebben voor muziek, zal ik hem/haar niet tegenhouden om muzikant te worden. Maar ergens zal ik als ouder toch zorgen houden of dat wel goed komt. Gewoon omdat je je kind een zorgeloos bestaan gunt, zonder financiële stress. En dat kan ook als muzikant. Of als kapster. Al is de kans daarbij kleiner dan bij andere banen. Maar als mijn kind daarmee heel gelukkig is, ben ik dat ook.
Tuurlijk wil je dat. Maar rondkomen zonder zorgen kun je ook zonder dat je hartchirurg bent, zoals je zelf ook al zegt, voldoende mbo waar je wat mee kunt. Mijn man had met zijn mbo laboratoriumtechniek gelijk al een prima baan. Heeft toen nog hbo en wo gedaan, maar mbo- niveau was ook een prima baan. Je kinderen moeten het doen uiteindelijk en jij niet. Iedereen wil het beste voor hun kinderen en natuurlijk dat ze lekker kunnen leven, maar uiteindelijk zit geluk niet alleen in geld. En een papiertje alleen zegt ook niet alles.
ja, ik weet niet of ik het leuk vind dat ik er niets mee doe. Het leven loopt soms anders dan gewenst.
MBO Secretaresse MBO Horeca ondernemer MBO Eerste verkoper, alleen deze afgemaakt, moest toch ooit iets afmaken. Dit is nu 6 jaar geleden en ik weet nog steeds niet wat ik precies wil. Zodra ik eruit ben ga ik weer opnieuw een opleiding volgen
Ik heb geen spijt, maar had wel meer gekund. Probleem is alleen dat ik het toen niet wist en nu eigenlijk nog niet. Wel wat ik niet wil haha. Heb wel een paar dingen die mij interessant lijken (geschiedenis, Nederlandse taal-en letterkunde), maar daar is dan weer geen droog brood mee te verdienen denk ik en dat vind ik ook zonde.
Heb je wel eens een cursus/workshop gedaan om te ontdekken wat je zou willen? Die zijn er heel veel. Wat mij geholpen heeft is gewoon veel uitproberen. Ik heb op verschillende plekken gewerkt, verschillende functies gehad, op veel plekken stage gelopen en meerdere studies geprobeerd (minor hier, jaartje daar, oke dat kon toen makkelijker dan nu). En daardoor voor mezelf helder kunnen krijgen wat ik leuk vind en wat ik belangrijk vind in mijn werk. Ik heb een doel gesteld en daar naartoe gewerkt. En over een paar jaar stel ik die waarschijnlijk weer bij. Dat vind ik ook het leuke van deze tijd: mijn ooms en tantes hebben hun hele leven hetzelfde werk gedaan. In deze tijd heb je de kans om overal te kijken en te proeven. Na een bepaalde leeftijd is jobhoppen wel lastiger, maar als je jong bent is het zo goed om gewoon veel uit te proberen en zo te ervaren waar je goed in bent en wat bevalt. Juist daarom raad ik mijn studenten ook altijd aan om te gaan werken naast hun studie.
WO geneeskunde, maar uiteindelijk specialisatie niet afgemaakt. Nu universitair onderwijs. (Hartchirurg? Ik zal de eerste zijn om dit uit het hoofd van mijn gevoelige dochter te proberen te praten... echt zwaar beroep hoor...)
MBO, werk inmiddels 7 jaar bij hetzelfde bedrijf waar ik het prima naar mijn zin heb. Ik heb geen carrière ambities en vind parttime werken (met werk wat ik niet mee naar huis neem) en moeder zijn echt heerlijk.
Ik heb een universitaire BA degree in Fashion Design hier in Engeland gehaald. Als ik een jaar ergens doe, ben ik een MA, maar tot nu toe nog geen behoefte aan gehad. Daarvoor MBO gedaan. Gezien ik geen Engelse scholen heb gevolgd, keken ze naar m'n portfolio, interview en oordeelde zo of ik een plaats kreeg. Kreeg uiteindelijk meerdere plaatsen aangeboden bij verschillende universiteiten. Merkte zeker het verschil in NL qua gedrag naar me toe. Alsof ik met MBO nooit helemaal meetelde voor velen. Ik kom zelf uit een wo gezin (mijn moeder werd drs in een tijd waar het vreemd was voor een vrouw en is nu bezig met promoveren, gewoon voor de leuk), dus het was echt niet iets speciaals of aparts van het gezinsleven uit. Ook nooit druk gehad om dit te doen, ik wilde dit zelf. Al zijn we allemaal trots op mekaar, zelfs toen ik "maar" MBO haalde stonden ze allemaal net zo hard feest te vieren als toen m'n broers hun universiteit haalden etc. We doen allemaal wat anders. Ik moet er niet aan denken te doen wat hun doen, dat ben ik niet en zou totaal niet gelukkig worden in die wereldjes. Hun vinden het heerlijk en dat zie je ook. Ik vind mijn wereldje heerlijk al moeten anderen daar weer niet aan denken. Zou maar saai zijn als we allemaal hetzelfde deden.
Helaas, ik heb de zorg voor een gehandicapt kind en mijn man en ik staan het grooste deel van de tijd op de overlevingsstand. Misschien later, mocht onze zoon dan betere hulp en ondersteuning krijgen. Maar nu is een studie doen echt een enorme luxe die ik me niet kan permitteren, al zou ik mezelf heeeeeel graag laten bijscholen. Nee, het kan niet altijd. Soms hebben andere zaken prioriteit. Ik kan me ook voorstellen dat het voor veel mensen financieel niet mogelijk is (collegegeld betalen, inleveren op het gebied van inkomen).