Nieuwe dames, welkom! @LillyLou lijkt me wel erg vroeg voor klachten. Eitje kan bijna nog niet ingenesteld zijn... Maar misschien is het bij jou wel zo snel! Blijft afwachten helaas.
Dag dames, hoe gaat ie? Hier al sinds de avond van donderdag op vrijdag ochtend misselijk, braken, hoofdpijn, duizelig en kan zo doorgaan. Ben waarschijnlijk door dochterlief aangestoken, maar zij is inmiddels al helemaal opgeknapt en had maar 2 dagen geduurd (enkel braken). Mijn nod is 14dec en zit vandaag als het goed is op 10 dpo tenzij mijn ei later/eerder gesprongen is. Zou het kunnen dat ik zwanger kan zijn? Ik durf geen test te wagen, heb ze overigens ook niet thuis.
Hey meiden, Mag ik hier mee komen kletsen? Momenteel ben ik nog herstellende van een bbz. Lichaam lijkt het nu zelf op te lossen. Dus nog geen ingreep gehad, maar ik blijf aankomende weken onder controle. Ik probeer het allemaal een plekje te geven, maar het heeft wat tijd nodig. 1e x zwanger (ronde 3) en dan zo'n einde. Volgens de gyn kunnen we na 2 cyclussen weer beginnen met proberen. Ik twijfel of ik niet eerst een hsg zal laten uitvoeren, omdat ik bang ben voor verklevingen in de eileider. Of wellicht toch direct door met proberen. Wat denken jullie? Hoe dan ook, ik hou hoop dat ik in 2018 dus wel succesvol zwanger kan worden en zou daarom graag meeschrijven. Liefs, Minnie
Herken je de klachten uit je vorige zwangerschap? 10 dpo is nog wel vroeg om te testen. Het kan, maar als het negatief is, denk je alsnog dat het aan het vroege testen ligt. Ik begrijp je spanning. Ik testte 11 dpo licht positief maar had zelf 0 klachten/symptomen.
Dat klinkt niet fijn... wat is dpo? Sorry, nog nieuw met het hele zwangerschapsgebeuren Je zou ook zo’n early test kunnen doen? Wie weet is het raak
Hoi Minnie, Wat ontzettend naar wat je hebt meegemaakt! Ik heb niet genoeg verstand ervan om te zeggen of je beter een hsg kunt laten uitvoeren... heb je dit ook aan de gynaecoloog gevraagd? Sterkte met het verwerken van deze ervaring. En welkom hier natuurlijk
Thanks simba! Fijn dat ik me aan mag sluiten. Qua hsg: gyn gaf aan dat het een optie is. Het moet niet, want 1 bbz kan gewoon pech zijn. Maar omdat ik ook eens chlamydia heb gehad (kl*te ex) is er een grotere kans op verklevingen.
Meiden, toch zou ik graag wat met jullie willen delen. Het klinkt misschien stom... Maar ondanks dat ik een sterke kinderwens heb, heb ik soms ook last van koudwatervrees. hoe zou ons leven veranderen met een kindje? En hoe zal mijn lichaam veranderen? Krijg ik mijn “oude” lichaam ooit nog terug? Kan ik de opvoeding wel aan? Stel dat ik spijt krijg of mijn vriend, wat dan? Dat zijn de vragen die door mijn hoofd gaan als ik niet op gevoel, maar op rationele gedachten af ga. Heeft misschien ook met mijn eigen moeder te maken. Zij heeft altijd gezegd: ik ben heel blij met jou en je broertje, maar als ik het overnieuw kon doen, was ik nooit aan kinderen begonnen. Ze waarschuwt me altijd om het niet te doen. Herkennen jullie iets van deze gedachten voordat je je 1e kindje had? (Ik ben me ervan bewust dat ik soms een rare moeder heb)
Oke vervelend zeg! Als het een optie is zou ik het wel overwegen inderdaad. Baadt het niet dan schaadt het niet toch? Of gaat dat niet op in deze situatie?
Ik herken je gedachtes helemaal. Ik ben dan helaas nog geen Mama, maar toen ik erachter kwam dat het "raak" was sloeg bij mij soms ook de angst toe. Bij mijn vriend ook. Is het wellicht niet te vroeg? Kan ik het ouderschap wel aan? Wordt ik een goede ouder? Daar gaat mijn vrijheid. Mijn arme lijf... etc. Nu we het vruchtje verloren zijn, is de wens er niet minder op geworden. Wellicht alleen maar sterker bij mij. Momenteel zou ik alle kwalen voor lief nemen, alle slapeloze nachten, alle vet en alle zorgen om maar een gezond kindje te mogen krijgen. Ik denk dat alle twijfels en gevoelens erbij horen. En als het eenmaal zo ver is, zijn wij vast hele toffe ouders!
Tja, ze zeggen dat je vaak extra vruchtbaar bent na zo'n hsg omdat de boel goed doorgespoten is (mits de eileiders doorgankelijk zijn). Het is echter wel een procedure met contrastvloeistof en röntgenfoto's. Dus ik heb het liever niet, maar de angst dat de boel daar dicht zit met het risico om nogmaals een bbz te hebben vind ik ook niet prettig...
Ik ik ik! Ik ben denk ik ook de enige vrouw op de planeet geweest die met 41 weken en 6 dagen er nog niet klaar voor was! Gehuild gehuild gehuild! Denk dat iedereen het wel een beetje heeft hoor en is ook niks gek aan! Ik voelde me heel schuldig en schaamde maar uiteindelijk toch over gaan praten en bijna iedereen herkende het wel! Wij zijn ook heel ondernemend en bij ons zou er ook heel veel veranderen. En dat is ook gebeurd maar ik zou het niet anders meer willen. Vind het heerlijk pp zaterdagavond samen thuis met filmpje of alleen als mijn man een keer weg is. Onze dochter is nu 7 maanden geweest en sinds ik ongesteld ben geweest ben ik weer mezelf en geniet echt met volle teugen!
Welkom meid! Jeetje wat een verhaal. Ik heb er geen ervaring mee maar hoor wel vaker goede verhalen over doorspoelen. Weet alleen niet hoe het medisch zit etc. Idd misschien even met de gyn overleggen!
@MinnieM @Hinti oh ik ben dus niet de enige gelukkig! Dat stelt me gerust! Mijn vriend en ik zijn beide niet meer zulke uitgaanstypes. Een avondje op de bank netflixen maak je ons net zo gelukkig mee Dus wat dat betreft zal het wel meevallen met verandering. Wat we wel graag zouden willen is verre reizen maken. Maarja de kinderwens is toch groter haha! Ach, dat reizen komt vanzelf wel weer later.
Welkom Minnie! Toen ik zwanger was moest ik ook wel even slikken. Toen ons zoontje geboren was, had ik zoiets van wat hebben we gedaan? Maar daarna ben ik echt alleen maar aan het genieten! Zou nooit meer anders willen en zou hem nooit meer kunnen missen! Ik vind dat ons leven alleen maar ten positieve is veranderd. @MinnieM ik zou denk eerst kijken hoe het nu gaat. En pas als het niet lukt dan hsg laten doen. Maar als jij je er fijner bij voelt om het nu te laten doen, moet je dat doen!
Je bent zeker niet de enige! Ik herken je verhaal helemaal namelijk. De wens om samen met mijn vriend een kindje te krijgen is heel sterk. Toch vind ik het idee dat we niet meer zo spontaan weg kunnen en onze reisplannen even on hold moeten zetten niet zo leuk! Maar goed, we gaan er wel voor en hebben net nog aan elkaar uitgesproken dat 2018 een heel bijzonder jaar gaat worden.
Ik ben heel nieuwsgierig waarom je het eerst nog zou proberen? Je bent namelijk de eerste die dat zegt. Ik weet dat ik de keuze moet maken, maar ben heel benieuwd naar je achterliggende gedachtes.
Ik hoop dat 2018 voor ons allemaal een bijzonder jaar mag worden Wat gebruiken jullie trouwens voor anticonceptie tot die tijd? Ik ben ruim een jaar geleden al gestopt met de pil omdat ik me er ongelukkig door voelde. Dus vanaf dat moment met condooms begonnen maar dat is zo lastig af en toe. Laatste tijd vaker zonder en dan voor het zingen de kerk uit