Onze oudste is ruim 3 en is een lief zorgzaam vrolijk mannetje. Dat vrolijke vooral bij anderen! (Opvang, opa en oma) thyus heeft hij er tegenwoordig een handje van om om ALLES te gaan huilen: als hij even moet wachten omdat ik met zijn broertje bezig ben, omdat hij naar boven moet om te douchen, omdat hij hagelslag ipv kipfilet wil, omdat hij moet opruimen, omdat ik zeg dat hij zelf even moet lopen, omdat hij iets niet mag..pruillippen huilen en soms nog een driftbui ook. Vandaag wederom: ik heb een vrolijk gesprekje met hem, vertel wat we gaan doen. Hij reageert enthousiast en vervolgens zeg ik kom dan doen we je schoenen aan, welke wil je? En hop hij gaat huilen. Als ik vraag wat er is (kan of wil) hij geen antwoord geven of hij zegt ik ben verdrietig/moe/heb buikpijn. Hij zei nu moe maar het was 9 uur en hij had net 14 uur geslapen. Ik heb meer het idee dat hij het ook niet weet. Soms weet ik wel waarom (bijv als ik een grens aangeef) maar zoals nu heb ik geen idee. Pasgeleden was het omdat hij niet wilde lopen maar hij dat toch moest. Toen heeft hij 20 minuten krijsend naast me gelopen want toen koos ik de optie (na een vruchteloos gesprekje) van negeren. Want tja, ik kon m ook niet tillen. Is dit een typisch peuter iets?!
Pfieuww toch al 1 lotgenoot Ik vind het erg om te zeggen maar ik word er zelf soms ook zo gefrustreerd van! Is het een leuke dag, heb ik de hele tijd een om alles huilende peuter bij me en krijg ik het gevoel dat ik op eieren moet lopen om het leuk te houden
Die van mij heeft dagen dat die overal om kan zeuren en miepen. En dagen dat er niks aan dr hand is. Vaak heeft het wel te maken met drukte,verveleling etc en soms gewoon niks. Ik negeer het vaak maat boos worden wérkt hier averechts en soms lach ik erom dan lacht hij ook vaak maar. Hij zegt hier ook heel de dag door, ik voel me niet lekker ik ben moe als die iets moet.
Haha het is echt allemaal heel herkenbaar! Mijn oudste is bijna 3,5 en vertoont dit gedrag ook sinds enkele weken. Ik word er soms knettergek en inderdaad gefrustreerd van. Ik probeer rustig te blijven, het met een grapje afwenden, positieve draai te geven, maar niks lijkt te werken. Soms hoef je idd maar verkeerd te kijken en dan barst de bom En zijn zusje van bijna 21 maandjes doet ook vrolijk mee.. - tuuttuut - Ik sta voor de klas (kleuters) en ik hoor bij kennismakingsgesprekjes met ouders heel vaak dat ze zo blij zijn dat hun zoon/dochter naar school kan, omdat hij/zij daar echt aan toe was. Sommige ouders vertellen mij zelfs dat hun kind strontvervelend is thuis Dus ik dénk dat dat bij onze zoon, en wellicht jouw zoon, ook het geval is.
Heel herkenbaar zoontje is ruim 2,5 en precies dat dus. Niks is goed, wil altijd iets anders dan dat ik zeg of wil en gaat dan idd ook huilen. Het zal idd een fase zijn, verder is ie gelukkig ook heeeel erg lief, haha
Heel herkenbaar!! Het hoort echt bij de leeftijd denk ik.. die van mij is bijna 3 en heeft hier ook last van. Hij wordt vooral heel snel boos en gaat dan met dingen gooien, alles wat binnen hand bereik is gooit hij dan op de grond dus ook borden met eten bekers drinken etc. Het is soms inderdaad verschrikkelijk vermoeiend en frusterend. Vooral omdat je op dat moment bijna niet kunt doordringen tot je kind. Waar ik vaak vooral verbaasd om ben is hoe een peuter binnen 2 seconden ineens kan omslaan Het ene moment ben je gezellig samen aan het eten of iets aan t doen en er hoeft maar iets heel kleins te gebeuren en hop weer een driftbui.. Ik zit er dus midden in en heb dus niet echt adviezen voor je. Ik probeer tegen mezelf regelmatig te zeggen het is een fase en het hoort erbij. Ook ben ik wat losser geworden met bepaalde 'regeltjes' omdat ik anders gewoon echt de hele dag politie agent aan het spelen ben en daar simpelweg geen zin in heb. Daardoor wordt ik zelf meer gefrustreerd en mijn kind ook denk ik zo. De regels die ik wel heb probeer ik ook heel consequent mee te zijn. Veel succes ermee ik weet wat voor rot periode het is
Jup ..dat is een peuter iets... En een kleuter iets ook en dan in de overtreffende trap. Althans hier wel. Hoop drama en toneel. Hoort erbij, laat je niet inpakken gewoon doorzetten
Ik probeer zo min mogelijk mee te doen aan 'nep'-drama. Dus ik negeer het of ik zeg even op harde toon dat ze niet moet huilen. Het wordt al iets beter nu...
Bedankt allenaal! Voel ik me al wat meer gerust dat het erbij hoort! Lopen er dan meer zoals ik soms 20 minuten met een huilend kind rond? Ik had toevallig pas ook bij het cb. Huilen huilen en wat ik ook zeg hij stopt dan niet. Hij zegt dan bijv ook ik kan niet stoppen met huilen (wat onzin is want als ik vraag wil je een snoepje is ie gelijk stil en vrolijk) Kijk ik vind echt dat hij mag huilen bij verdriet/emotie maar bijv als hij moet wachten of iets niet mag ben ik geneigd het uit te leggen en dab te zeggen dat hij niet hoeft te huilen om het vervolgens te negeren. Ik vind dat hij dat moet leren en dan niet direct moet gaan huilen. Maar geen idee of ik dat goed aanpak want hij stopt meestal pas als de situatie voorbij gaat (en dat kan langggggg duren)
Onze uk heeft in een kleine mate dit ook gehad. Ik zei ook je mag ook huilen als je verdrietig bent of niet fijn voelt we gaan niet huilen om niks. Krokodillentranen kan ook in de gang en kom maar terug als je klaar bent. Dan duurt het minder dan 2 min. De fase van ik kan niet stoppen met huilen en ik weet het niet hebben we ook gehad. We hebben het veel meer gehad over hoe hij zich dan voelt, benoemen wat er is, moe, honger , verveeld etc Hij is nu 3.5 en kan zich veel beter uitte, nu komt regelmatig voorbij ik ben boos! Ik merk nu wel (al een tijd) dat hij klaar is met de peuterspeelzaal. Thuis moet hij uitdaging krijgen anders gaat hij zich vervelen. Gisteren heeft hij geholpen met de kerstboom en dat ging super goed! Eerst de nepboom op kleur verzamelen en de takjes goed doen, helpen met de slingers en zelf de versiering en ballen. Niet alles is netjes verdeeld maar ik ben super trots. Hij vond het ook fantastisch, vol enthousiasme was hij begonnen en bijna niet te stoppen hahaha
Nou, dat is ook aan jou om hem dat te leren. Ik maak zelf altijd onderscheid tussen voelen en gedrag. Ja, je mag je ergens teleurgesteld/verdrietig om voelen. Nee, 20 minuten lang huilen is niet nodig. Dus toon begrip: Je had liever hagelslag op je brood gehad? En duidelijk: volgende boterham is met hagelslag. Huilen: eerst proberen af te leiden. Dus niet meer inhoudelijk erop in gaan. En daarna mag je hem best waarschuwen of er een consequentie aan verbinden als hij door blijft gaan.
Dit is ook wel hoe ik het aanpak. Meestal praat ik er eerst over (ik begrijp dat je liever hagelslag op je brood had gehad of ik begrijp dat je het lastig vindt om te wachten maar na deze boterham krijg je met hagelslag of als ik zo klaar ben met je broertje ga ik met je mee) Als hij huilt probeer ik het positief te beïnvloeden door hem eruit te halen. Het loopt eerder vast bij de consequentie die ik er aan verbind als hij doorgaat met huilen. Want wat is de consequentie als wij door de straat lopen en hij naast mij blijft huilen. Ik ben niet van ''dan mag je zometeen geen televisie kijken"" want dat heeft niets met de situatie te maken. Op zo'n moment weet ik niet welke consequentie ik eraan kan hangen waardoor hij stopt met huilen. Ik heb er dan over gepraat (in dit geval: ik begrijp dat je niet wilt lopen maar ik kan je nu ook niet tillen. We lopen een klein stukje naar huis en dan kun je zitten. Daarna probeerde ik hem af te leiden maar dat lukte niet en dus had ik een huilende sirene 15 minuten naast me
Haha... nee dat is inderdaad lastig! Meestal is het dan toch 5 minuten op de trap. Dan geef ik de keuze: als je nu niet stopt (tot 3 tellen) dan ga je thuis 5 minuten op de trap om af te koelen. Want ik wil graag rustig en gezellig naar huis lopen/fietsen. En dat gaat niet als jij de hele weg gaat huilen. Kies maar: of gezellig naar huis lopen of blijven huilen en thuis 5 minuten op de trap. Mijn ervaring is dit twee of drie keer doen. En dan kiezen ze toch voor de gezellige route .
Zooo herkenbaar.. Vandaag is het een huildag bij madam, niks is goed, alles moet zoals zij dat wilt en niet anders want doen we het anders nou dan komt er toch een jankpartij... We worden er vandaag echt helemaal tureluurs van...
Bij huilen zo maar zonder een reden, zeg ik ook wel eens ga maar naar de gang en kom maar terug wanneer je klaar bent. Is hij in ieder geval eerder klaar.
Hier herken ik mijn zoontje van 3 jaar en 2 maanden soms ook bijna niet terug. Twijfel dan ook wel eens, moet ik meer actief met hem bezig zijn? Doe genoeg hoor, maar soms wel tussen de dagelijkse werkzaamheden door. Maar ik vind dat soms zelf vermaken ook een belangrijk ontwikkelpunt is. Het is hij hem niet veel huilen, maar alles is een discussie, schoenen aan: Nee. Jas aan: nee. Tanden poetsen: Nee. Vandaag weer begonnen met een stickerkaart bij uitvoering van bovenstaand zonder zeuren krijgt hij een sticker. Hopelijk gaat het werken, want hier worden we allemaal niet vrolijk van.
Sinds dit topic heb ik de laatste 3 dagen een super vrolijke peuter. Hij zegt zelfs zelf: ik huil niet he mama ik ben groot Uitgelegd dat hij wel mag huilen als hij verdrietig is. Maar hij huilt de afgelopen dagen even niet om “niets” Eens kijken of dit zo blijft en anders neem ik zeker wat tips van hier ter harte!
Hier is de truc (en daarbij wordt mijn creativiteit soms ernstig op de proef gesteld) om een alternatief te bieden wat ze nóg minder leuk vinden. Gisteren wilde mijn zoontje naar buiten in de sneeuw, maar zonder skibroek en wanten. Nou had ik hem dat ook gewoon kunnen laten ervaren maar ik zei gewoon, oke dan ga je niet naar buiten en dan loop ik bij hem weg. Dan zit hij 1 minuut te mokken en vervolgens wil hij het toch wel aan. Gisteravond op bed had mijn vriend hem al voorgelezen en ik kwam nog even een knuffel brengen en een liedje zingen. Toen wild hij dat ik ook nog ging voorlezen. Nee dus, nou drama. Oke prima, dan ga ik nu naar beneden. Nee!! Oke dan ga ik een liedje zingen en dan ga je slapen? Ja....