Maar wat ik dan oprecht niet begrijp is dat je niet kiest voor het geluk van jouw kind. Is dat niet wat God wilt? Dat als zijn '' mensen '' gelukkig zijn in het leven?
Mijn zoon (4) is gek van biljarten met zijn papa spelen met auto's en voetballen, maar ook om met zijn zussen zich op te maken en verkleden en ja ook jurken of spiderman oid. Hij is gelukkig en wij daarom ook. Ik leer mijn kids om iedereen te zien zoals ze zich gedragen of ze nu pimpelpaars met stippen zijn of wat dan ook, kleur maakt niks uit. Geslacht niet, kleding of uitdossing niet. Hoe zijn ze, lief! Super kom erin en breng nog wat kleur en vrolijkheid binnen Daarbij vaders verzorgen vandaag de dag ook hun kinderen, die taak is niet alleen meer voor een mama.
Hoezo maakt dat verschil dan? Je wil toch ten aller tijden dat je zoon gelukkig is? En als hij gelukkig is mét vriend of mét nagellak.... dan is dat toch helemaal prima?
Ik vind het fijn dat je zo respectvol bent! Ik wil je ook best meer uitleg geven, maar dan liever in PB. Ik merk wat irritatie in het topic en dat is niet wat ik wil. Is dat oké?
Het hele 'blauw is voor jongens, jongens zijn stoer en houden van voetballen' vs 'roze is voor meisjes, meisjes houden van prinsessen en glitters' is toch allang achterhaald. Ik verbaas me er echt over dat er nog steeds ouders zijn die zo denken. Alledrie mijn kinderen mogen nagellak op, maar dan wel spul dat geschikt is voor kinderen. Mijn chemische troep doen ze maar op als ze hun vingers niet meer continu in hun mond stoppen.
Mijn zoon word regelmatig gepest door een paar jongens. Hij zit naast zijn lange haar en soms gelakte nagels ook nog eens op kunstschaatsen. Ik heb hem verteld dat dat kan gebeuren, maar hem altijd geleerd dat hij zichzelf mag zijn. Dat als hij de keuze maakt het zo te willen, dat hij trots moet zijn op zijn haar, nagels, sport. En het met trots moet dragen. En als anderen het stom vinden, dat dat hun probleem is en niet dat van hem. We praten over het pesten, melden het pesten, maar hij zal zeker het niet anders gaan doen. Hij hoeft zich echt niet anders te gedragen omdat andere mensen minder open minded zijn.
Ik geloof dat de labels 'mannelijk' en 'vrouwelijk' en alle hokjes en vooroordelen eromheen voortkomen uit een bep. visie die decennialang opgedrongen is. Dat we daar nu langzaam komaf mee maken kan ik alleen maar heel hard toejuichen!
Zeg dan ook niet dat je niets zegt, maar post gewoon niets dan en sla het topic of over of lees het gewoon. Vind zulke reacties altijd een beetje aandachttrekkerij, en ze zijn ook nergens voor nodig, toch?
Ik leer mijn kinderen dat ze mogen zijn wie ze willen zijn en dat ze vertrouwen mogen hebben in zichzelf. Dat ze van zich af mogen bijten indien nodig en dat ze vervelende opmerkingen niet hoeven te accepteren. Ik heb van mijn 12e tot mijn 17e een fase gehad waarin ik ook experimenteerde met kleding, make-up, muziek etc. Ik zag er werkelijk waar niet uit en heb ook echt wel eens nare opmerkingen gehad, maar ik bleef wel mezelf en heb daar heel veel van geleerd. Mijn dochter heeft een vriend (7 jaar) die soms ook opmerkingen krijgt over zijn kleding. Maar hij draagt wat hij mooi vindt en waar hij zich fijn in voelt, ongeacht het feit dat het in de ogen van sommigen helaas nog steeds als meisjeskleding wordt gezien. Ik denk dat je je kind meer in bescherming neemt door juist te accepteren dat je kind zichzelf is, ook als dat buiten de normen valt van bepaalde mensen in de maatschappij. Die zul je altijd tegenkomen en je kunt je kind daar beter weerbaar tegen maken. DAT noem ik je kind in bescherming nemen. Ik vond de opmerking van de zoon met het lange haar in een staartje ook zo mooi. Ik weet niet meer wie het is. Maar voor die moeder: wat fijn dat jij je zoon zichzelf laat zijn!
Ik vind het lastig. Ik kan mij idd niet verplaatsen in je berichten, ondanks dat ik ook christelijk ben. Mijn zoontje loopt graag in een verkleedjurkje van zijn zus en dan denk ik alleen maar, jij zou hem dus niet accepteren zoals hij graag is, jouw kinderen zullen waarschijnlijk de kinderen zijn die hem daarop aanspreken, want die krijgen dat zo mee. Geef je ze dat wel mee, dat iedereen het op zijn eigen manier doet?
Grappig dat je dat vraag, want toevallig vroeg mijn zoontje pas toen hij een man met lang haar zag: "Mama, die meneer heeft lang haar hoe kan dat?" Ik heb toen inderdaad uitgelegd dat wij dat niet gewend zijn, maar dat andere mensen daar anders over denken. Ik probeer ze mee te geven dat je je nooit beter moet voelen dan andere mensen en dat je nooit met een opgeheven vingertje aan moet komen zetten. Maar dat houdt niet in dat je vervolgens alles moet goedkeuren.
@hollandsenieuwe Ik wil heel graag respect hebben voor je mening, want je brengt alles heel netjes en ik denk dat je ieder ander zijn of haar waarde moet laten. Ook mensen die een andere mening hebben. Maar als je het dan hebt over goedkeuren, denk ik wel: waarom zou jij of een ander moeten goedkeuren wat anderen doen? Je hebt toch alleen iets over jezelf te zeggen en niets over een ander. Ik vind een heleboel dingen ook niet leuk of fijn of mooi of prettig. Maar een ander mag toch dragen wat hij of zij mooi of fijn vindt, ongeacht wat jij, ik of een ander daar van vindt? Ik ben christelijk opgevoed (nu overtuigd atheïst overigens) en mijn pastoor heeft me altijd geleerd om verdraagzaam te zijn en dat ik mijn medemens lief moet hebben. Niet dat homoseksuelen, mannen met lang haar, vrouwen met kort haar (en ga zo maar door) slecht zouden zijn. Waarom vind jij dat dat niet oke is?
Ik lees met verbazing deze post. Met alle respect, ik heb het gevoel of ik 50 jaar terug in de tijd ben....Hier ook praktiserend gelovig, maar echt....een kind die anno 2017 verbaasd is om een man met lang haar te zien vind ik op zijn zachts gezegd best schokkend... Is het ooit bij je opgekomen dat de Here Jezus wellicht zelf lang haar had?
Ik vraag mij ook af waar iemand woont als een kind verbaasd is om een man met lang haar te zien. Hier zien ze dat echt dagelijks. En nee hun vader heeft dat niet (mocht tie willen). Maar ook: "dat wij dat niet gewend zijn", waar is dat dan?
Ik bedoelde het goedkeuren meer voor mijn kinderen, dat ik dan thuis van alles zou moeten toe laten Ik probeer inderdaad voor mijzelf en mijn gezin te leven naar het woord van God en ga dat andere mensen ook niet opdringen, omdat ik niet geloof dat dat werkt. Wel probeer ik er altijd open over te zijn. Ik vind mensen die anders denken ook zeker niet slecht / slechter dan mij. Lastig om dat via internet uit te leggen, zonder mensen te kwetsen Voor mijzelf geloof ik dat God bijv. van mij vraagt om mijn haar lang te hebben omdat dit een sieraad voor de vrouw is. Ik keur de mensen niet af, maar ben het niet eens met hun levensstijl. Ik wil verder ook niet een hele discussie op gang brengen, maar voor vragen mag je altijd een pb sturen!