Het toejuichen is heel wat anders dan er tegen zijn. Ik zou het niet toejuichen, omdat het moeilijk kan zijn voor mijn kind, maar ik zou er ook echt niet boos/teleurgesteld of verdrietig van worden. Ik hou van ze zoals ze zijn en als ze maar gelukkig zijn, maakt het mij echt niet uit met wie of hoe.
Voor mij is dat juist de kern van ouderschap, achter je kind staan (met uitzondering van moord of doodslag of iets dergelijks, maar ik neem aan dat je homoseksualiteit niet onder die categorie wil scharen). Je zegt dat ze daar gerust mee kunnen aankomen, maar opgegroeid in een Christelijk gezin weten zij allang dat dat eigenlijk een no go is. En die wetenschap is voor de meeste kinderen al genoeg reden om daar nooit voor uit te komen en er mee te blijven zitten met alle gevolgen van dien.
Nee, zou dat moeten dan? Is dat iets wat jij je kind mee moet geven door het expliciet te zeggen? Mijn kinderen weten dondersgoed dat ze met alles bij ons kunnen komen. Wat een verschrikkelijke onzin zeg!! Over vooroordelen gesproken...
Wat? Dat een kind niet naar zijn ouders durft te komen vanwege homoseksualiteit. Nee ik niet. Een vriendin van mij is Christelijk (en opgevoed) maar homoseksualiteit is 1 ding waarvan haar mening verschilt met die van de bijbel zal ik maar zeggen. Zij benoemt dat dus ook bewust aan haar kinderen dat dat voor haar geen enkel probleem is. Ze gaat naar een koffiegroepje van Christelijke ouders waar ze allerlei zaken rondom opvoeding en de rol van het geloof daarin bespreken, waar ze tegenaan lopen e.d. en zij komt met dit soort situaties. De mensen van haar groepje kennen ook weer veel andere gelovigen en zij delen dus dit soort kwesties. Om over te discussieren enz.
Jij zegt dat het voor de meeste kinderen een reden is om er niet voor uit te komen, omdat zij christelijk zijn opgevoed. Hoe weet jij dat? Je kent ze dus niet eens. Een aanname dus, jij denkt dat dat zo is. Ik ken er namelijk wel meerdere. En welke gevolgen van dien? Je zegt dat je ze niet kent, hoe ken je de gevolgen dan?
En dat weet je inmiddels uit ervaring? Of is dat tot nu toe je goede voornemen? Hier wordt dat niet "gemeld"...Vind dat echt nergens voor nodig. Ook mijn ouders hebben zoiets nooit gemeld terwijl ik als kind echt wel wist dat ik, mocht ik homosexuele gevoelens hebben gehad, ik daar heus wel met mijn ouders over kon praten. Als je kind zich veilig voelt en jij je kind een veilig thuis biedt en altijd geboden hebt is het niet nodig naar mijn mening.
Ik denk niet dat dat zo is, ik hoor van iemand die die situaties kent dat dat dus gebeurd in die kringen. Daar hoef ik de mensen echt niet persoonlijk voor te kennen. Als mijn man zegt dat er 2 collega's in de berm zijn geraakt door de sneeuw en ik vertel dat aan jou is dat geen aanname, hij weet dat en kent die mensen. Even zo goed als mijn vriendin die mensen kent. Dat mensen/jongeren in Christelijke kringen gevolgen ondervinden van hun seksuele gevoelens die niet geaccepteerd worden dat is echt geen aanname hoor, dan ben je echt naïef als je dat ontkent.
Mijn moeder deed dat ook. Sterker nog ze heeft met alledrie haar kinderen hetzelfde gesprek gevoerd over seksuele voorlichting. Dat dit niet alleen geldt voor man en vrouw maar ook voor 2 mannen of 2 vrouwen. Mijn moeder benoemde expliciet dat dat ook een mogelijkheid was. En dat wij uiteraard verliefd mochten worden op wie we wilden. Ik heb me daarom nooit hoeven afvragrn of dat een issue zou zijn bij ons thuis. 5 huizen verder in de straat woonde een gezin waarvan de zoon pas op zijn 25e durfde te vertellen dat hij homo was. En zijn ouders maar zeggen hoe moeilijk ze het ermee hebben. Weet je waar ik het moeilijk mee heb. Dat die jongen zich blijkbaar niet veilig genoeg voelde en daarom jaren lang met een enorm geheim rondliep. (Dat gezin was trouwens niet eens gelovig)
Uit ervaring? Ja ik heb het regelmatig met mijn kinderen over verliefd zijn enz en dat een jongen op een jongen verliefd kan zijn of 2 meisjes en dat ze kunnen trouwen en dat ik dat helemaal niet raar vindt. Dat vinden ze zelf ook niet, want bij dochter heeft een klasgenoot 2 vaders en bij zoon eentje 2 moeders.
Ik heb ook nergens benoemd dat ik er boos om zou zijn.....Ik zou er wel verdrietig om zijn denk ik, teleurgesteld....ook denk ik. Niet op mijn kind zelf trouwens, meer om de situatie. Iedere ouder wil het beste voor zijn/haar kind en het liefst op een makkelijke manier. Ik zou echt verdrietig zijn omdat mijn kind door al die moeilijjkheden heen moet.
Net zoveel gevolgen als niet gelovige jongeren. Jou vriendin kent die mensen via via, en jij beweert daardoor gelijk dat de MEESTE daar gevolgen van ondervinden. SOMMIGE dus. Dat is in mijn ogen toch heel wat anders.
oh zo ja. Ik bedoelde meer dat je met ze ging zitten en zou melden: Mocht je ooit verliefd worden op hetzelfde geslacht verliefd worden, vind mama dit helemaal niet erg...... Ik heb het er niet regelmatig over, maar goed, dochter ziet wel dat vriendin 2 mama's heeft. En om eerlijk te zijn stelt ze daar helemaal geen vragen over. Nooit gedaan ook. Ik ga er vanuit dat dat is omdat ze het zo doodnormaal vindt, ze daar niet eens wat over hoeft te vragen. En ook wij doen daar normaal over. Het enige wat lastiger is is als ze thuis komt met: de mama van J vroeg of je wilde bellen (om een voorbeeld te geven) Uhm ja, welke van de twee??
Nou als we zo'n gesprek hebben zeg ik dus wel expliciet dat dat bij hen ook kan gebeuren en dat het voor ons dus niks uitmaakt of ze verliefd op een jongen of op een meisje worden.
Ik ook. Mijn ouders deden dat ook en ik wist dat ik met alles thuis zou kunnen komen. Dat ga ik zeker benoemen als zoontje ouder is. Wat je ook doet, je kan alles thuis kwijt.