Ik ben mijn pinpas kwijtgeraakt en daardoor ga ik bedenken of ik al mijn andere belangrijke dingen nog wel heb. Zo probeer ik me momenteel te herinneren waar ik mijn paspoort gelaten heb - in mijn tas en jas zit die niet - en of die 20 euro nog op m'n bureau thuis ligt. Ik word helemaal neurotisch dat ik nu op m'n werk zit en niet kan controleren of ze inderdaad weg zijn. Heb me er al bij neergelegd dat ik een nieuwe paspoort, pinpas en ovchipkaart moet gaan aanvragen (En waarschijnlijk kom ik vanavond thuis en ligt alles er gewoon nog)
Hoop ik ook. Hij is alweer in slaap gevallen. Alleen maar goed natuurlijk, maar tis een klein hoopje ellende
Dochter wil niet slapen. De kamer uitlopen betekent luid krijsen. Naast bed zitten en zingen betekent spelen. Nu in de draagzak betekent spartelen.
Pfff ik wil me het liefst even onder de grond stoppen. Schaam me echt even dood. Twee uur geleden voelde ik me ineens heel erg naar worden. Benauwd, pijn bij de maag/longen met door stralingen naar de rug. Wat gedronken/gegeten, pcm gehad hielp allemaal niks. Aangezien ik zwanger ben, voor het weekend zit heb ik toch maar even huisarts gebeld. Kon gelijk even komen. Ik dacht echt dat ik longontsteking had of iets in die richting. Ik moet vanavond werken dus gelijk even mijn team op de hoogte gebracht. en wat is het... Heftig brandend zuur door de druk die ineens op mijn maag komt. en dat moet je dan tegen je team zeggen daarna. Voel me zo dom, ben zelf verpleegkundige maar ik ken mijn lichaam echt niet meer nu ik zwanger ben en schrok zo erg van die heftige pijn en vooral omdat ik geen maagzuur in mijn keel of wat dan ook voel.
Dat ik al 3 weken mank loop door de open wonden, dat ik totaal geen energie meer heb door de narcoses. Dat mijn lichaam verminkt is door de vele littekens, ik allergisch ben voor verband en pleisters en daarmee moeten de wonden afgeplakt worden en last but not least dat ik in dat hele gebied pijn voel en alleen maar denk owjee geen operatie met kerst!
Dat ik mijn collega wel kan schieten. Tuthola heeft over mij proberen te praten (collega wees haar naar mij toe) en deze week heeft ze keihard lopen liegen voor een collega die ziek is maar niet ziek is. En vervolgens een mail sturen naar team en manager en mij zonder naam op de vingers tikken.
Ik ontdekte eergisteren een deuk in mijn borst, gisteren naar de huisarts geweest en die heeft me doorverwezen naar het ziekenhuis. Helaas zitten de kerstdagen ertussen en word ik pas volgende woe of do gebeld wanneer ik terecht kan. Ik vind het heel spannend, want (borst)kanker komt redelijk vaak voor in mijn familie...
Hier ook momenteel geen energie. Ik heb een enorme hielspoor in mijn beide voeten en kan 's morgens amper lopen want doet zo enorm veel pijn. Vandaag ook nog de verjaardag van de oudste kinderen vieren maar heb er weinig zin in. Mijn man is net terug van 4 weken buitenland en de afgelopen 4 weken heb ik werkelijk alles alleen moeten doen, ook nooit eens familie die enige vorm van hulp aanbiedt. Ik kan daar weleens verdrietig van worden. Maar goed, zo eerst even ontbijten met een bak sterke koffie en dan met de jongste even een taart halen en de laatste boodschappen. Zal wel weer goed komen..
Hier al zes weken op en af zieke met de kindjes, vanmorgen werd ik zelf weer wakker met hoofdpijn en nu heb ik het ondanks de 20 graden hierbinnen en de dikke trui ontzettend kou...
Dat ik na de de miskraam 4 maanden geleden nog Kwakel! Inmiddels medicijnen om het bloeden te stoppen en werkt weer niet
Gisteren gedweild voor Jan met de korte achternaam, vanmorgen een makkelijke ochtend eten in de voorkamer lekker gekookt eitje gegeten maar de kids en eigeel gr maar even een doekje over de vloer gehaald, en ja hoor een uurtje later van de bank afstuiteren en het bakje van de verwarming af water over de vloer. Lang leve de vakantie, maar uitslapen voor mama is er niet bij.