Feestdagen Ik vind ze verschrikkelijk.... Maar dit jaar helemaal ik ben al maanden aan het herstellen van een miskraam. En wat voel ik mij verdrietig. Iedereen doet maar vrolijk, Manlief wil overal heen en ik heb zo iets laat me maar in bed liggen. Voel me totaal onbegrepen iedereen om me heen gaat gewoon maar door. En ik, ik voel me down, verdrietig, boos, want ons kindje is er gewoon niet bij. Wat ik hier mee wil? Geen idee even van mij afschrijven denk ik
snap je hoor meid in jou situatie. sterkte. ik heb ook zo mn reden dat ik er weinig aan vind. maar toch maar het beste van maken.
Wat verdrietig dat je eerder dit jaar een miskraam hebt gehad. Ik begrijp dat het verdriet hierom juist met deze dagen zo voelbaar is. Herkenbaar ook, de decembermaand vind ik altijd een confronterende maand. Hoewel ik er over het algemeen goed mee kan dealen, is voor mij het gemis van kinderen met deze feestdagen meer aanwezig dan ooit. We maken er het beste van, maar ook ik ben altijd weer blij als het januari is. Heel veel sterkte!
ik heb ook dit jaar een miskraam gehad met daarna allemaal complicaties en alhoewel ik het een plekje heb kunnen geven denk ik er de laatste tijd erg veel aan nu is de oudste ook nog eens ziek met hoge koorts maar probeer het toch gezellig te maken knuffel voor jou!
Dankjewle Ik heb idd ook complicaties ben nog niet van het ziekenhuis af helaas. Ik heb het daarom ook nog niet goed kunnen afsluiten want ik word er elke dag aan herinnerd(al maanden bloed verlies) Hoe heb jij het verwerkt?
O meis, ik weet wat je doormaakt. Nu voor het eerst sinds 2013 dat ik er met Kerst een beetje hoopvol insta, al dat verdriet te wijten aan mislukte zwangerschappen en verlies van kinderen. Ik heb niet echt woorden van troost, het is gewoon in en in verdrietig. Wat mij er doorheen trok was de gedachte 'ook dít gaat voorbij'. Niet teveel forceren, doe wat je kan, meer zit er toch niet in. De mensen die van je houden zullen dit begrijpen en accepteren. Je bent ook maar een mens. Sterkte!
ik heb ook maandenlang bloedverlies gehad en op 1 dag toen werd het zo heftig dat we naar het ziekenhuis zijn gehaast waar bleek dat ik uiteindelijk nog een curretage nodig had met spoed terwijl ik al heel lang aan het bloeden was ik praat er weleens over met een vriendin die ook een miskraam heeft gehad mijn man staat er anders in die vind het ook heel erg maar toch met hem praten is anders over zulke dingen dan iemand die het ook heeft meegemaakt. en ik heb gelukkig 2 prachtige kindjes dus ik denk altijd count your blessings maar het komt deze dagen steeds weer terug ik denk dan vaak oo nu had ik al een dikke buik gehad etc
Ik heb ook een curretage gehad en er zat daarna nog een placentarest en ze zijn er niet over uit of ik nu helemaal schoon ben Vandaar dat ik er even door heen
ook ik begrijp je gevoel helemaal. Ik ben in 2013 tijdens de zwangerschap ons kindje kwijtgeraakt met bijna 14 weken. Moest gewoon bevallen, wat niet helemaal goed is gegaan en was best een hele nasleep. Die kerst vond ik verschrikkelijk: de geboorte van een kindje vieren terwijl mijn eigen kindje net dood was. Ik was heel boos op God en heb dus niet veel aan kerst gedaan dat jaar, wel wat voor de kinderen, maar ik vond het écht vreselijk. Veel sterkte van mij! En ik hoop dat 2018 voor jullie een fijner jaar wordt.
Geloof me: het wordt beter, echt waar! Maar het heeft wel tijd nodig. Je moet het een plekje gaan geven, maar dat duurt gewoon een tijdje. En dan nog....De scherpe randjes gaan er af in de loop van de jaren, maar het verdriet gaat nooit 100% weg. Je leert er mee leven. Hoever was je?
Hier een beetje hetzelfde. Geen miskraam, maar zowel mijn opa en oma (waarmee ik een zeer goede band heb) liggen in het ziekenhuis. Bij mijn oma gaat het ook écht niet goed. We proberen allemaal maar te lachen, maar ondertussen... Ik heb het gevoel dat ik kan janken als iemand ook maar 'boe' zegt.