Gossiemikkie, waar ben jij nu in terecht gekomen. Wat ontzettend jammer dat het nu zo loopt. Ik snap dat je niet weet at je hiermee moet. Sterkte meid!
Jeetje @mamabri wat een naar begin van het nieuwe jaar zeg! Is het voor jou nu ook helemaal klaar? Of moet je het nog allemaal even laten bezinken? Vind het naar voor je maar ook heel zielig voor je kindjes dat hun oma ze op zo'n manier afdankt. Heftig hoor.
Dank je....Ik had het eigenlijk ook wel verwacht hoor, zo is het 20 jaar geleden ook gegaan. Zij vinden dat zij alles mogen zeggen en mij voor de voeten mogen gooien, maar wanneer ik dat bij hun doe kappen ze het per direct af. Ik heb voor nu mijn best gedaan vind ik, ik reageer er ook niet op, dan kan ik ook niks lelijks zeggen en heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel misschien draaien ze nog wel bij wanneer ze van de schrik bekomen zijn (van mijn recht voor de raap mail) Maar ik geef het weinig hoop.
Leuk begin van het nieuwe jaar voor jullie zo zeg. Je man word er vast ook niet vergevingsgezinder van op deze manier.
Jemig zeg, je word echt als een klein kind behandeld! En over het feit dat de kinderen zich gekwetst voelen worst finaal overheen gelopen. Ik zou er eerlijk gezegd echt klaar mee zijn. Hele mail sturen en vervolgens mag je niet in discussie. Misschien contact opnemen met je broer? Of ze ook zo raar doet tegen hem?
Nee, voor nu ben ik er even helemaal klaar mee. Het mag van hun kant afkomen, van de mijne komt het niet meer in elk geval. Ik heb overigens ook in de mail gezet dat ik in gesprek wilde blijven voor zowel mijn kinderen, als voor mijn moeder, omdat wanneer het iemand anders zou zijn geweest ik per direct het contact zou hebben verbroken. Puur omdat ik het echt not done vind iemand zó op straat te zetten. Ik ben dus ook wel flink pittig geweest in mijn eigen mail hoor. Het is niet zo dat ik poeslief ja en amen zei....dat ook weer niet. Dus ik snap hun heftige reactie op zich best. Maar wie de bal kaatst kan hem terug verwachten, toch?
Nee, ik heb eigenlijk nauwelijks een band met mijn 2 broers. Bovendien zijn ze ook verwikkeld in wat toestanden omtrent mijn broer en schoonzus en ik wil dus niet ook daar nog tussen gaan zitten. Mijn broer is van het type: je ruimt je rommel zelf maar op (en gelijk heeft ie ) Maar goed, met hem heb ik geen ruzie, alleen niet echt een klik, zeg maar. Mijn andere broer is weer een ander verhaal, die trok destijds zonder met mij gesproken te hebben per direct partij voor mijn moeder en heeft met mij toen het contact verbroken. Toen ik weer contact met mijn moeder had, kreeg ik hem er automatisch weer bij, zeg maar. Dussssss dat was het geloof ik: Ajuus en toedeledokie.....
Jullie zijn toch allemaal volwassen? Als mijn ouders zou zouden doen zou ik ze uitlachen denk ik, kom op nou, hoe oud ben je. Ik was er echt klaar mee geweest.
Tja, ik heb geprobeerd om het op een volwassen manier op te lossen, maar goed, dat kan ik NIET in mijn uppie natuurlijk. Ik lach ze niet uit, heb hun gevoelens serieus genomen, maar heb daarbij ook geprobeerd uit te leggen dat wij dingen anders zien en doen. En als zij daar niet over willen praten en bij hun standpunt willen blijven houdt het dus inderdaad op.
Dat gaat dus ook niet werken. Jemig zeg wat een rotsituatie. Maar vind het wel goed van je dat he een mail hebt terug gestuurd waarin je dingen hebt weerlegt. Anders blijf je daar over nadenken. Alleen heel kinderachtig dat je dan niet verder in discussie mag met ze
Wat bizar joh. Dat vond ik al van je eerste bericht maar nu ik dit lees van de mail... ik vind het onbegrijpelijk. Zo te lezen heb jij je zegje in ieder geval gedaan, ik zou proberen ze nu in hun sop gaar te laten koken. Al lijkt me dat wel heel moeilijk omdat het je moeder is. Maar er zijn grenzen en daar is zij al ver overheen gegaan toen ze jullie zo uit huis zette. Ik vind het zo sneu voor je kinderen. Hoe zijn zij er nu onder?
Zo hé, wat een rot situatie. Het valt je ook niet mee he, @mamabri. Had je andere topics gevolgd en het blijft maar allemaal op je afkomen. Hoe moeilijk het ook is, probeer er afstand van te nemen en zorg voor jezelf, je hebt echt wat rust verdient na al die zware tegenslagen en hebt deze gedoe er niet bij nodig.
Heb het er net met de oudste over gehad. Voor zover ik weet blijven we welkom (schreef ze in het berichtje van vanmorgen) In mijn mail heb ik haar gezegd dat dat wel zo kan zijn, maar dat dat voor mij niet als zodanig VOELT. Lijkt me logisch als je er uit bent gezet toch? Maar ik ga er vanuit dat de kinderen sowieso welkom blijven, mijn oudste kan prima zelf naar oma als hij dat zou willen, hij heeft zijn rijbewijs en auto. Mijn andere kinderen heb ik nog niets gezegd, alleen van de week dan dat ik het niet wist of ze opa en oma nog wel zal zien. Voorlopig laat ik het maar zo, totdat ze er zelf naar vragen.
Nee, ik weet het, maar goed: ik kom er wel overheen hoor, vind het rotter voor mijn kinderen dan voor mezelf om heel eerlijk te zijn.
Kies voor je eigen gezin en jouw normen en waarden, snap dat ouders je zwaar kunnen raken maar laat het niet toe hoe moeilijk ook! Het onderscheid in kinderen maken is niet okee. Iedereen mag op zijn manier behandeld worden maar niet 1 bovenaan zetten. Sterkte met deze situatie en twijfel niet aan jezelf
Dit soort dingen moeten face to face besproken worden en niet via de sms of mail. Jij bedoelt het zus, maar het komt misschien anders over. Je moeder bedoelt het zo maar het komt ook anders over. Je moeder komt heel hard en koud over, ik kan me voorstellen dat je er klaar mee bent. Maar als je dat nog niet bent; ga dan langs of bel, maar stuur geen email of sms. Sterkte!