Wat een vervelende situatie. Ik denk dat je inderdaad beter eerst een echo kunt laten maken want wie weer beïnvloed dat ook je keuze als je weet hoe ver je bent. Deze zwangerschap was voor ons ook een verrassing en we wisten in het begin ook niet zo goed wat we ermee wilde. We hadden al 3 kinderen en vonden dat ook al druk genoeg. Ik heb toen gewoon zelf een ‘pretecho’ geboekt. Ik wilde geen vk of HA bellen maar eerst zelf weten hoe ver ik was zonder oordelen/meningen van andere. Uiteindelijk hebben wij wel besloten dat dit vierde kindje welkom is, maar daar is ook een hoop twijfel aan vooraf gegaan. Ik zou dus anders ook gewoon een echo zelf boeken, misschien vind je dat ook fijner. Sterkte in deze situatie en ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen.
Dat is inderdaad misschien ook een idee om eerst zelf een echo te laten maken. Ik heb gemenstrueerd in november. En op basis daarvan denk ik toch echt ongeveer 6 weken nu te zijn.
Wat een moeilijke situatie! Ik kan me er weinig voorstelling bij maken. Maar denk/weet zeker dat een onverwachts kindje altijd welkom zou zijn. Natuurlijk is er eerst enorme paniek en zie je meer valkuilen dan positieve punten. Maar als de liefde van jullie zo sterk is, dan geloof ik zeker dat het goed komt. Je heb 3 kids die het waarschijnlijk geweldig vinden om te helpen bij hun jongere broertje of zusje. Wat ik altijd zo “gevaarlijk” vind aan abortus is dat je het kindje nooit meer terug krijgt, het is zo definitief. En ja, dat is het kindje houden ook. Maar ik weet zeker dat de liefde er gaat komen en dat jullie daar uit gaan komen. Ik hoop dat je voor jezelf een beslissing kan maken waar je altijd achter kan staan. Sterkte komende tijd!!
Bij de zwangerschap van mijn zoontje schrok ik ook. Mijn dochter was nog geen jaar toen ik weer zwanger werd ik heb toen ook gedacht dit wil ik nog niet. Over 2 jaar pas ofzo. Veel met mijn man gepraat hierover. Heb ook gedacht van ik laat het weg halen totdat ik met 7 weken de eerste echo kreeg en het hartje zag knipperen toen kon ik het niet meer weg denken ik was gelijk verliefd, maar heb wel 3 weken anders gedacht en veel moeite ermee gehad. Nu is hij bijna 5 maanden en ik kan niet meer zonder hem. Heel veel succes met het maken van je keuze maar wacht tot de eerste echo als je dan nog het gevoel niet hebt kan je alsnog de keuze maken.
@Kletskoek meid wat heb ik een bewondering voor jou. Het is zo’n moeilijke keuze.. ik wil je verder helemaal niet beinvloeden wat betreft je keuze. Het is jouw lijf, jouw leven en jouw relatie. En gezien de situatie snap ik je helemaal. Enige wat ik je als tip wil geven is dat je beter van dit hele forum weg kan blijven. Ik vind sommige van bovenstaande reacties namelijk nogal kwetsend en veel vanuit eigen perspectief bekeken. Ik wens je ontzettend veel sterke, wat de uiteindelijke uitkomst ook is. Dikke digitale knuffel van mij.
Succes met welke keuze je ook maakt, volg zowel je hart als je verstand. Als je die twee bij elkaar kunt plaatsen en er mee in overeenkomst kunt komen, komt het vast goed in welke zin dan ook. Ben wel benieuwd hoe ver je bent, heb je gebeld voor een echo?
Ik heb het allemaal gelezen, eerlijk, ik ben zo blij dat ik dit niet hoef te doen. Wat iedereen ook zegt tegen je je moet het zelf beslissen. Kon iemand anders dat maar doen voor je... ik wil je sterkte wensen. Misschien heb ik er overheen gelezen maar wanneer heb je de echo?
Bedankt voor alle reacties. Ik heb alles gelezen. Ook een aantal privéberichten mogen ontvangen, dank je wel daarvoor. Ik heb vanmiddag contact gehad met een kliniek over eventuele afbreken zwangerschap. Dat was allesbehalve een prettig gesprek, heel onvriendelijk, akelige manier van communiceren en bijna een schuldgevoel werd mij aangepraat. Ik heb daarop contact opgenomen met mijn huisarts en heb via haar bij mijn oude verloskundigepraktijk vanmiddag meteen een echo gehad. Ik ben minder ver dan ik dacht, ik dacht nu ongeveer 8 weken te zijn maar dat is ongeveer 6 weken. Ik dacht er heel emotioneel onder te zijn of juist dan te beseffen wat er daadwerkelijk allemaal gebeurt in mijn lichaam maar ik voel mij heel vlak. Ik kan geen blijdschap voelen maar ook geen verdriet. Oftewel het heeft mij nog geen stap verder gebracht. Ik ben wel opgelucht dat ik nu meer weet. Ik heb morgen een begeleidend gesprek bij de huisarts.
Fijn dat je zo snel terecht kon en dat je nu weet hoe ver je bent. Denk dat het niet zo vreemd is dat je nu niet weet wat te voelen. Het is een heftige situatie voor je. Wie weet voel je je morgen heel anders na het gesprek met je huisarts.
Jeetje wat reageren sommige mensen belerend. Je bent geen puber die ondoordacht zwanger is geworden, je bent volwassen en weet dondersgoed waar je over praat. Soms vind ik t storend dat sommige mensen hier zoveel vinden over iemand anders. Maargoed..! Zes weken is indd nog pril. Dat geeft je gelukkig nog even tijd om na te denken over hoe verder. Ik hoop dat jullie een beslissing kunnen maken waardoor jullie allebei het gevoel hebben de juiste keus te maken. Gun jezelf de tijd en je gevoelens zijn zo als ze zijn, daar moet je je niet rot over voelen. Kan je nu eenmaal niet uitzetten! Wat naar dat de kliniek zo een rotgevoel geeft. Juist zij moeten jou toch goed begeleiden in deze keuze... Kan je nergens anders terecht? Veel wijsheid en sterkte voor de komende tijd!
Ik heb het hele verhaal gelezen. En ik ken je ook nog van een lange tijd geleden. (Trouw lid!) Wat zit je in een vervelende situatie meid! Heel veel sterkte met je keuze,wat deze ook mag zijn.
Als je geen meningen wilt, moet je je verhaal hier niet posten en als ik @Kletskoek haar post hier zo lees, is ze juist volwassen genoeg om hier heel netjes op te reageren en mee om te gaan. Ben zelf echt anti-abortus maar juist door haar manier van overwegen en de reacties die ze geeft, heb ik respect voor haar keuze. Daar zou jij dan weer wat van kunnen leren.
En ik weet niet wat je leest, maar ik zeg toch niks, en zeker niet respectloos, over haar keuzes oid? Ik vind alleen reacties als: ik weet zeker dat je dit kind heus wel wilt en er van zal houden, kom op nou meid je weet t pas net, je zal er heus wel anders over gaan denken vreemd. Hoe jij of ik of wie dan ook in zoiets staat, is allemaal goed. Je/iedereen mag zeggen hoe hij of zij er in staat, maar TS vertellen hoe ze zich voelt of gaat voelen, ja dat vind ik raar
Ik voel mij hier nergens aangevallen en respecteer alle meningen. Die kunnen mij misschien beter relativeren of op andere gedachtes brengen. Echter het cliché is waar, ik moet het echt zelf doen. Soms wilde je dat andere het voor je konden doen. Gelukkig is mijn vriend heel lief en blijven we praten met elkaar. Hij was vanmiddag wel onder de indruk van de echo. Dan besef ik mij wel dat dit allemaal zo nieuw is voor hem en ik dit al heb meegemaakt. Waarom pak ik hem dit af, daar voel ik mij zo schuldig over. Daar heb ik nog het meeste verdriet over, dat ik hem tekort doe. Nogmaals dank voor alle reacties en berichtjes die ik heb gehad, ik ga proberen als het wat rustiger in mijn hoofd is te reageren. Maar ik heb ze gelezen.
Dan denk ik van mijn laatste zwangerschap? Ik heb hier jaren geleden trouw geschreven en gelezen maar daarna ben ik langzaam verdwenen om soms nog weleens terug te komen en nu dus weer wat actiever. Dank je wel voor je bericht.
@Kletskoek Gewoon een vraag he, niks geen steek onder water oid. Maar je bent nu rond de 6 weken... het termijn dat het hartje gaat kloppen en het een echte levende baby word. Over 2/3 weken zul je armpjes en beentjes kunnen zien... Heb je daar geen gevoel bij? Of heb je daar nog niet over nagedacht?
Natuurlijk heb ik die gedachtes en weet ik als geen ander wat het kan worden, ik bedoel er liggen er hier 3 boven te slapen. Ik heb de afgelopen dagen heel veel gelezen over het verloop van week tot week in de zwangerschap en ik weet hoe de ontwikkeling van een embryo van deze duur nu is. En ik zou het gevoel moeten hebben, dit is van mij en daar hou ik nu al zielsveel van. Maar dat heb ik nu eenmaal niet en dat is juist de essentie van dit topic. En daar voel ik mij echt heel rot over!