Zorg voor.. maar vooral veel zorgen OM het kindje. Oke, hoe ga ik dit duidelijk omschrijven zonder herkenning. Vanwege medische problemen kunnen vrienden van ons niet (goed genoeg) voor hun kindje zorgen. Ik wil heel graag hulp bieden en indien nodig het kindje hier in huis nemen (tijdelijk/incidenteel/..) voordat het evt uit huis geplaatst wordt. Ik heb dit meerdere malen aangegeven, tot nog toe komt er geen reactie omdat het lastig ligt. Sorry voor de onduidelijkheid. Heeft toch iemand ervaring / tips. Ik heb het er best moeilijk mee. Heb zelf trouwens een zoon die naar de basisschool gaat en een baby van een paar maanden.
Geen ervaring er mee. En ik vind het heel nobel van je. Maar ik zou kijken wat voor een inpact het heeft op je gezin. Jij kan het misschien aan, maar is het ook goed voor je kinderen of voor het kindje waar het om gaat? En als het kind uit huis zou moeten worden geplaatst, is het dan voor de ouders dan wel prettig dat je als vrienden die zorgen overnemen of zou dat tussen jullie komen staan? Denk goed na over hoe veel extra zorg het is. En kijk vooral goed naar de problemen die het met zich mee brengt. En of dat het waard is/het beste is voor jullie en het kindje. Verder weet ik niet wat de medische problemen zijn en hoe oud het kindje is dus je kan alleen zelf kijken of het mogelijk is voor jullie maar als de jongste dochter uit een gezin met 2 zorgenkinderen wil ik wel aan geven dat je de inpact op je kinderen niet moet onderschatten.want ook voor hun zal er veel veranderen als de ouders en je partner instemmen met jou plan. ( en ik heb geen idee of jeugdzorg ook er mee moet instemmen)
Misschien kun je klein beginnen en het kindje om het weekend laten logeren. En het dan ook brengen van dat ze even op adem kunnen komen, even samen iets kunnen doen, kunnrn bij slapen, etc. En dat je dat voor bijvoorbeeld 3 maanden doet en dan samen evalueren. Zijn ze misschien bang voor jeugdzorg? Dan kan je benadrukken dat je juist wil voorkomen dat jeugdzorg gaat ingrijpen.
Jij vind dat je vrienden niet goed genoeg kunnen zorgen voor hun kind, maar hoe denken zij hier zelf over? Ook al valt zorgen voor je kind je zwaar.....voordat je dit als ouder kan erkennen en inzien ben je tweehonderd stappen verder. En dan nog accepteren dat je eigen kind misschien beter verzorgd kan worden door anderen, poeh dan vraag je nog al iets van deze ouders. Zou ondersteuning en hulp bieden in dit gezin, bij hun thuis niet een betere en kleinere stap zijn?
Mijnverhaal houd ik express wat vaag. Maar zij kunnen inderdaad niet voor het kindje zorgen ivm ziekenhuis opname. Het kindje is jong, heel jong. En zij weten dat ze de zorg niet aankunnen op dit moment. Ik wil gewoon dat ze weten dat ik er voor ze ben en ze altijd wil helpen op alle mogelijke manieren.
Dus ze beseffen dat ze hun kind uit handen moeten geven, jij hebt meermaals aangegeven dat je wil helpen, en zij zijn daar niet op ingegaan? Tja, dan denk ik dat ze zich gewoon niet comfortabel voelen bij jouw aanbod, maar hopelijk wel dat van iemand anders? Lastig voor jou om mee geconfronteerd te worden, maar ze zijn ook niet verplicht om per se voor jou te kiezen, toch?
Maar hoe de situatie thuis ook is, allereerste insteek zal altijd zijn om het kind bij de eigen ouders te laten zijn. Er is ook veel thuis begeleiding mogelijk. De eerste insteek zal echt niet zijn om het kind uit huis te plaatsen. En inderdaad..... Zien ouders jou wel zitten? Fijn dat ze open staan voor hulp en beseffen dat ze het niet zelf kunnen maar dan hebben ze nog wel steeds zeggenschap over hoe en wat wel.
Wij hebben destijds om het weekend het zoontje van mijn vriendin in huis gehad. Hij stond op de wachtlijst voor een medisch kinderdagverblijf en mijn vriendin en haar man waren radeloos en oververmoeid. Ze heeft toen aangeklopt bij de huisarts dat er iets moest gebeuren, omdat er anders weleens ongelukken konden gebeuren. Om de druk daar wat van de ketel te halen, kwam hij dus om het weekend van vrijdagmiddag tot zondagavond bij ons. Hierdoor zijn wij er ook achter gekomen dat permanente pleegzorg niks voor ons is. Wat was het zwaar! Het was natuurlijk ook niet voor niks dat zijn ouders er doorheen zaten. Mijn vriendin vond het een fijn idee dat haar zoontje in vertrouwde handen was. Ik ken hem vanaf zijn geboorte. Als ze hier niet voor open had gestaan, had ik haar zeker niet gepushed. Dan had ik haar vast op een andere manier kunnen steunen.
Thnx. hulp heb ik meerdere malen aangeboden. Hier wordt dankbaar gebruik van gemaakt, gelukkig. Voor het kindje is het nog niet nodig. Bedankt voor het meedenken. Pushen doe ik zeker niet. En ik laat ook alle keuze uiteraard aan hun! Wilde gewoon even mijn gevoel kwijt. Ze zitten in zo een rotsituatie. Bedankt.
In je OP zeg je dat ze niet reageren op je aanbod, en nu maken ze er al meerdere malen gebruik van? Ik volg het niet helemaal meer. Wel lief dat je het aanbied , misschien reageren ze niet omdat ze het lastig vinden om nee te zeggen. En om de tafel gaat zitten met de familie een idee? Wellicht doet de familie al veel voor ze en kan je zo indirect helpen?