Uitgerekend 1 t/m 15 augustus 2018

Ja jullie hebben wat dat betreft ook al wel een heel verleden... Wil je daar over vertellen? En begrijp ik dat je dochtertje Anne overleed na een volledige zwangerschap? Kan me ergens wel voorstellen dat hij het nog te vroeg vindt om erin te vertrouwen... Heel rot...

 

Bizar!!

 

Abel of Elizabeth (roepnaam echter wel Lilly )

Via de Zwitsal Babynamen app hadden we allebei de naam Abel en nog een paar anderen hetzelfde. Het was blijkbaar de tweede zoon van Adam en Eva, niet dat dat ons interesseert, maar wel onze tweede zoon. Een super handige app!

 

Babynamen... daar durf ik echt nog niet actief of hardop over na te denken! Veel te bang dat ik alles jynx! Ik zit nog echt in de stapjevoorstapjemodus. Ben ook nog lang niet toe aan die babydozen...

Mijn lief is er best wel mee bezig en dat had ik misschien niet zo verwacht. Hij is een echte binnenvetter en liet het gedurende ons hele traject eigenlijk telkens aan mij of we nog een stapje verder gingen. En nog een stapje verder.

Maar ik merk nu echt dat hij er wel echt heel erg blij mee is! Zo geweldig! Foto's maken van mijn buik, meedenken over wat ik wel of niet mag eten, iets te eten inpakken voor als ik flauw word onderweg ergens heen... hij is geweldig lief. Maar zijn betrokkenheid is ook zo eng en zo kwetsbaar... sinds onze 8-wekenecho heb ik er een heel goed gevoel bij, maar juich ik te vroeg?? Ik vind onze 12-wekenecho volgende week ook erg spannend. Het is zo beladen!!

 

pff dat is een heel verhaal.
Anne is het meisje wat geboren is na de hematoom ( dat is die zwangerschap)
Met 11 weken en 5 dagen was de hematoom volledig verdwenen ( na veel bloedingen/stolsels en ziekenhuis bezoeken) van 7 weken tot die tijd in onzekerheid geleefd.
Met 12 weken kreeg ik weeen die 12 uur duurde, het duurde zoalang omdat ze mijn schede met moeite doorkwam doordat ze volledig in vlies werd geboren( vruchtzak compleet met vruchtwater ) in het ziekenhuis met behulp van gyn het laatste zetje gehad.
Ze kon duidelijk zien dat het een meisje was/zou worden dus we hebben haar de naam anne gegeven.
Door het vele bloedverlies heb ik een virus gekregen en mijn lichaam wou dat oplossen, maar doordat ik zo verzwakt was dacht mijn lichaam dat anne de boosdoener was .
hebben haar hartje zien afzwakken op echo totdat hij daadwerkelijk stopte( dit was bij de verloskundige voordat ze me doorstuurde naar gyn)
ben hierna opgenomen met koud koorts en had 3 zakken antibiotica aan het infuus.
We hebben haar de naam Anna gegeven omdat we samen keihard gevochten hadden en we haar ook hebben kunnen zien ( alle zat erop en eraan alleen moest ze nog groeien) als je foto wilt zien mag altijd het ziet er niet eng uit ofzo.

De zwangerschap voor djenna was een mono-amonetiche 1 eiige tweeling: je hebt 3 stadiums van 1 eiige tweeling , een normale 1 eeige tweeling en een late splitsing wat ik dus had en daarna komt de siameze tweeling.
Wat ik had was een 1 eiige tweeling zonder tussenschot dus ze deelde hun leef ruimte.
Met 10 weken bleek dat hun hartjes niet meer klopte.hiervoor een curretage waarna ze daarna nog handmatig stolsels hebben moeten verwijderen

Daarna een vroege miskraam en toen kreeg ik Djenna

in 2015 weer zwanger van een tweeling nu een 2 eiige en alles zag er prima uit tot 10/11 weken toen bleek dat de hartjes niet meer klopte.
Daarna zwanger van een 1 ling wat misging met 7 weken ( spontane miskraam)

In 2015 op het laatst was anne.
in 2016 een mk met 8 weken cyotec, en met 10 weken spontaan.
en een Ma met 12 weken

dus je begrijpt wel dat ik me niet veilig voel tot ik de 13/14weken heb bereikt.

 

Oh Thea wat een lange en zware weg hebben jullie af moeten leggen. Wat een verdriet om zoveel kindjes en zwangerschappen te moeten verliezen. Ik snap heel goed dat je er daarom nu nog niet op durft te vertrouwen. Ik duim heel hard voor jullie dat je over 7 maanden een gezond kindje in de armen mag sluiten.

 

Hebben jullie trouwens een idee of er een jongetje of meisje in je buik groeit?

 

Ik heb altijd al gedacht dat ik een jongetje zou krijgen. En nu ik zwanger ben denk ik dat nog steeds

 

Hier geen idee wat het zou worden ( ga op den duur keertje pendelen voor mezelf vind ik altijd wel leuk)
Ik hoop stiekum een jongetje maar een meisje is uiteraard ook meer dan welkom

 

Nee geen idee volgens de Chinese geachtskalenser wordt t een jongen(geloof er niet in maar tot nu toe klopte het bij de andere twee zwangerschappen wel en van Mn zusjes ook) nog 7 weken en dan weet ik t

 

Kalender zegt hier meisje ...

Ga zo me kindjes weer eens even ophalen na hun eerste dag school na de vakantie.
Ben benieuwd hoe ze het gehad hebben en zou wel weer eindigen met vriendjes en vrendinnetjes thuis

 

Op basis van de familie zou ik zeggen een jongen.

Mijn man heeft 5 broers en 5 neefjes, zelf een zoon. Geen enkel zusje of neefje te bespeuren in de familie en zelf heb ik ook een broertje en geen zus

Vorige zwangerschap was mijn man er zo zeker van dat hij een dochter zou krijgen. Je had z'n gezicht moeten zien toen hij hoorde dat het een jongen was. Teleurgesteld joh haha, was zo sneu.

Ik hoop stiekem op een meisje, maar anderzijds heb ik zoveel leuke kleertjes die ik aan een jongen door kan geven. Maar haartjes doen, later nageltjes lakken... Ik wil het allebei

@Viviennee Tsja, Abel de kat. Ik snap het gevoel erbij wel ja! En grappig dat de meisjesnamen ook op jouw lijstje hebben gestaan. Ik vind Vivienne ook echt een hele mooie naam!

@MLady begrijpelijk dat je jezelf er nog niet geheel aan durft over te geven. Gelukkig kan de tijd ineens vliegen en ben je straks zomaar ineens 12 weken zwanger en heb je er meer gevoel bij dat het allemaal echt goed komt! Wel heel tof dat manlief er zo in mee gaat, dat ik zeker voor mannen in het algemeen niet vanzelfsprekend . Heb je het toch mee getroffen!

Hopelijk kunnen jullie binnenkort losgaan met winkelen, babynamen en de Babyboxen (of ze nou leuk zijn of niet )

 

@Thea wat een vreselijke drama's met zoveel verlies... Zal duimen dat we allemaal in augustus kerngezonde kindjes in onze armen mogen hebben!!!

 

Hier net even in tranen, bij het schrijven in mijn dagboek. Even vertellen hoe anderen op de zwangerschap in mijn omgeving reageren. Dat ik niet de beste schoonfamilie heb, was misschien al een beetje bekend... Maar dit had ik niet helemaal verwacht. Nu ik elke reactie afzonderlijk doorneem, merk ik pas dat het mij enorm raakt en ik zo graag zou willen dat ik een andere schoonfamilie had

Allereerst had ik met een zwager en schoonzus tijdelijk wat minder contact, maar toen zij hoorden dat ik zwanger ben, werd ik meteen uitgenodigd voor tweede kerstdag en kreeg ik meteen lieve berichtjes. Met kerst en oud & nieuw waren zij nog steeds blij voor ons. Zij wel.

Verder wisten mijn andere zwagers, 2, het ook al. Zij en hun vrouwen hebben mij niet gefeliciteerd en met oudjaarsavond ook geen enkele keer gevraagd hoe het met mij gaat. Dat terwijl mijn man de ene broer hielp met de zorgverzekeraar vanwege kinderwens en de ander zelf twee kinderen hebben en weten dat een zwangerschap niet alleen maar over rozen gaat. In plaats van vragen of feliciteren, was de tv of hun telefoon interessanter . Niet dat ze het verplicht zijn, maar dit steekt wel

De overige twee zwagers: eentje is überhaupt nooit enthousiast, maakt niet uit waarover het gaat. Toen ik het hem vertelde, rolde hij alleen met zijn ogen en zuchtte hij: "pfff, nog een". En de laatste zwager wil alleen een meisje zien. Een jongen wordt weggekeken. Ook vanuit hen geen felicitaties.

Ik vind het toch wel moeilijk dat ik zo'n grote schoonfamilie heb en alleen mijn schoonmoeder en één zwager + zijn vriendin enthousiast zijn. Al belt of appen mijn schoonouders ook nooit met de vraag hoe het gaat.

Hebben jullie tips om hier wat beter mee te kunnen dealen?

Mijn man heeft onderweg naar huis niks gezegd en ik begon hier twee dagen geleden over. Hij vroeg zich al af wanneer ik mijn frustraties zou uiten, omdat het hem ook al was opgevallen dat er totaal geen interesse is vanuit zijn familie. Hij hoopt dat het nog komt, ik denk van niet.

 

geen woorden, kippenvel virtuele knuf vanuit de grond van mijn hart

 

Jammer dat ze zo reageren en ik zou ook boos/ verdrietig zijn.
Mijn schoonfamilie zou denk ik helemaal niet reageren ( ook geen tot weinig contact mee )
Mijn familie weet ik niet hoe hun reageren hahah kan 2 kanten op

 

Pff Thea wat heftig, snap dat je pas na 13 wk gerust bent!

Milou wat ontzettend naar zulke schoonfamilie.. Hopelijk draaien ze bij!

Ohh Kimberley heel veel sterkte!!

Hier sinds gisteren ineens spugen etc. Lijkt me toch gek als het van de zwangerschap is en het pas na week 10 komt?