Mijn zoontje huilde net, dus ik pakte hem uit zijn ledikant zodat hij even bij mij kon liggen op mijn borst. (Wat hij natuurlijk fijn vind) Na 45 minuten wil ik hem in zijn ledikantje neerleggen, want hij was diep in slaap. Op het moment dat ik hem in zijn ledikant leg glipt mijn hand op een of andere manier onder zijn hoofdje/nekje weg en net op dat moment doet hij zijn hoofdje naar achteren!!! God ik schrok me kapot, zijn hoofdje knikte iets naar achteren. (Hij lag al bijna in zijn bedje, dus het was een paar cm maar zijn hoofdje knikte wel even naar achteren!!!) Hoeveel cm het was weet ik niet, het ging zo snel. Maar ik ben me kapot geschrokken en voel me een super slechte moeder. Ik kon mijn tranen ook niet bedwingen en ben nu heel bang dat hij door mijn toedoen iets heeft ofzo. Hij doet gewoon normaal trouwens. Hij huilde niet toen het gebeurde. Heb hem maar weer uit zijn ledikant gehaald zodat ik hem in de gaten kan houden. Hij strekte zichzelf nog lekker uit, en had een lachstuipje. Hij ademt gewoon zoals normaal. Hij kan zijn hoofdje nog optillen Hij slaapt nu lekker op mijn borst. Hij ziet er heel tevreden uit en reageert goed op aanraking. En hij draait zijn hoofdje ook gewoon goed. Hij is nog maar 18 dagen oud. Hij schijnt wel heel sterk te zijn voor een baby, toen hij nog maar een paar uur oud was tilde hij zijn hoofdje zelf al een tijdje op. Maar ik maak me echt verrekte zorgen! Zonder dat hij oogt alsof hij er wat door heeft of aan over heeft gehouden maar ik weet hoe kwetsbaar baby hoofdjes en nekjes zijn. We zijn vrijdag bij de osteopaat geweest, dus zijn nekje was wat losser dan normaal. Wat moet ik nu doen? Niks? Naar de dokter? Naar het ziekenhuis? Ik ben serieus misselijk van de schrik. Ik maak mezelf waarschijnlijk gek om niks en zijn vast de hormonen. Maar ik ben zo geschrokken!!!
Ik kan me voorstellen dat je bent geschrokken, maar ik lees zo geen bijzonderheden. Het nekje is wel kwetsbaar maar kan aan de andere kant ook wel wát hebben. Hij is op een zachte ondergrond terecht gekomen. En aangezien je zoontje geen afwijkend gedrag vertoont zou ik me geen zorgen maken! Geef hem een extra knuffel en leg 'm in zijn bedje. Dan maak je voor jezelf een lekker kop thee en probeer het los te laten.
Dit Zet een lekkere kop thee en pak er een koekje bij. Je schrikt maar paniek is helemaal nergens voor nodig en de dokter of het ziekenhuis lijkt me nogal onnodig. Zo te lezen is er helemaal niets aan de had. Gelukkig zijn baby’s niet van porselein.
Bedankt voor jullie reacties!! Het stelt mij wel gerust. Heel erg bedankt! Hij is trouwens altijd bewegelijk in zijn slaap (we willen hem vandaag inbakeren om te kijken of dat helpt) maar hij heeft zijn hoofdje nu al een paar keer naar achteren geduwd toen hij zich uitrekte. Hij vertoont dan ook geen ongemakklijke grimas op zijn gezichtje ofzo. Maar jeetje ik ben echt zo geschrokken. En ik ondersteun zijn hoofdje juist altijd heel erg goed, omdat het z'n beweeglijk mannetje is en dan juist knikte hij nu naar achteren!!! Ik ga nu nog even verliefd naar hem liggen kijken, zodat ik mezelf nog extra kan overtuigen dat er niks met hem aan de hand is. Bedankt iedereen ♡♡♡
Als je ziet hoe ze uit de onderkant komen en wat een druk er dan op het nekje staat.. komt vast goed Dikke knuffel voor jou in elk geval
Och mama toch, die schrik is begrijpelijk maar je bent een super mama en gewoon bezorgd en dat is een goed teken. Dikke knuffel, ze kunnen wel wat hebben wacht maar tot t staan begint, t vallen komt er gratis bij.
Ja daar heb je wel een goed punt. Ik was echt doodsbang dat er wat mis was in zijn hoofdje ofzo, maar hij is nog steeds zichzelf en beweegt zijn hoofdje gewoon perfect. (Hij is zo sterk, hij duwt zijn hoofdje vaak naar achteren en je komt standaard een hand te kort) Heel wat huilbuien verder en na 100x vragen aan mijn vriend van je merkt toch niks geks aan hem? Voel ik me wat beter dan vanmorgen! Maar ik houd hem nog steeds extra in de gaten.
Heel lief! Ja ik voel me echt een slechte moeder, dat het me überhaupt kon gebeuren. Ik ondersteun hem echt altijd heel erg goed. (Soms houd ik zelfs mijn hoofd bij de zijne zodat ik nog een "extra iets" heb voor het geval zijn hoofdje voorover valt ofzo) Maar je berichtje vind ik erg lief! Als er wat met hem was geweest hadden we dat denk ik al wel gemerkt. De onzekerheid komt vast omdat ik voor het eerst mama ben! ♡
Hahahaha jaaaa dat gevoel herken ik, inmiddels is die van ons een jaar verder dus wij zijn iets rustiger geworden totdat er ineens vlekjes of andere gekke dingen voorbij komen en dan zijn we ook als een razende weer aan t zoeken. Wij hebben hier kinder ehbo gevolgd, haalt wel de ergste zorgen weg omdat je dingen wat beter kan plaatsen en de meeste zorgverzekeraars vergoeden daar ook een flink deel van, of volledig misschien is t wat voor jullie. Weet je t niet zeker bel je alsnog de hap hoor.
Ik snap dat je geschrokken bent. Ik heb (bijna) hetzelfde meegemaakt bij onze 2e. Zij was 9 dagen oud toen mijn schoonvader haar pakte en haar hoofdje niet ondersteunde. Ik lag op de bank (nog niet hersteld) en had mijn man aan de telefoon. En ik zag dat hoofdje achterover klappen. Zelfs mijn man schrok (Van mijn reactie). Verschrikkelijk. Maar ze is nu 19 maand en heeft er niks aan over gehouden.