Dat stiefkind is dan wel het halfbroertje of -zusje van de baby die je hebt met hun vader. Stuur jij een eigen ouder kind ook naar de vader als hij/zij ziek is en jij bent zwanger of hebt een baby?
jij hebt dus liever een kind met een afwijking dan dat je je andere kind uitlegt wat er aan de hand is en zegt dat hij/zij even moet wachten met langskomen totdat hij/zij weer beter is? vrij opmerkelijke keuze, of je ziet de gevolgen gewoon niet in.
Ik zie zeker wel de gevolgen, ben bekend met kinderen met meerdere aangeboren afwijkingen. Mijn dochtertje is ook wel ziek geweest tijdens mijn tweede zwangerschap en toen haar broertje nog baby was(die daardoor in het ziekenhuis belandde) waar had ik haar moeten brengen? Het kwaad was al geschied voordat zij ziek werd. Er wordt zo kil gedaan t.o.v. stiefkinderen, al dan niet met ziekte, ik vraag me af wat stiefmoeders met al oudere kinderen uit een eerdere relaties doen, als deze kinderen ziek zijn. Sturen ze die dan ook weg?
als je geen keus hebt of het kwaad is al geschied is het een ander verhaal. maar ik zou er echt alles aan doen om te zorgen dat mijn kind gezond ter wereld komt. dus als dat betekent dat mijn kind, omdat zij een besmettelijke kinderiekte heeft even bij opa en oma moet logeren dan is dat maar zo. daar wordt ze niet slechter van. mijn ongeboren kind wordt er wel slechter van, dus dan is de keus zo gemaakt.
Dan vind jij dat maar. Ik zit er niet op te wachten dat iemand mijn baby besmet, of het nu mijn neefje, mijn stiefkind of de buurjongen betreft. Ik heb mijn eigen opa ook pas na anderhalve maand op kraamvisite laten komen omdat ie een nare hardnekkige hoest had en ik bang was dat het kinkhoest was. Gelukkig had ie daar alle begrip voor en wilde bij niet eens eerder komen uit angst mijn baby te besmetten. Dan nog wat: voor mij is mijn neefje niet "maar" een neefje. Toen ik nog geen eigen kind had in mijn vorige relatie had ik in mijn testament vastgelegd dat mijn neefje mijn erfenis zou krijgen, wel met vruchtgebruik door mijn toenmalige partner uiteraard. Omdat mijn neefje belangrijk voor me is, en omdat ik liever heb dat mijn erfenis binnen mijn familie blijft in plaats van aan de stiefjes. En toch zou ik datzelfde neefje weren als hij ziek is en ik zwanger ben/baby heb. Mijn kind is van mijn huidige man, dus naar zijn vader sturen heeft geen zin. Zou ik een kind hebben uit een eerdere relatie dan gaat hij/zij zeker naar de vader als hij/zij iets heeft dat gevaarlijk is voor de baby. Zielig? Nee later als je ouder bent ontdekken dat kleine broer/zus blind/doof/dood is omdat jij toentertijd de waterpokken had, dát is fijn.
Dit is binnenkort voorbij! Dan komt er ook een alimentatie regeling voor je stiefkinderen. Alsof het volslagen normaal is om familietje te spelen en dan ineens weer ieders weg te vervolgen. Zeer beschadigend voor kinderen. Ik ben zelf niet gescheiden, mijn ouders niet maar ik vind stiefgezinnen 9 van de 10x vreselijk om aan te zien. Katten op een ex, meteen samen weer een kind op de wereld zetten om zonodig te ' verbinden' en daarna weer hop uit elkaar. 60% faalt ook de tweede keer. En wie zijn daar de dupe van denk je?
Nee hoor. Dat is geen wetsvoorstel, dat is de mening van de heer Cees van Leuven. Het wetsvoorstel dat er ligt gaat juist over GEEN onderhoudsplicht door de stiefouder, ook niet gedurende het huwelijk: https://www.echtscheiding-wijzer.nl/nieuws/stiefouder-hoe-zit-het-nou-precies-en-wat-zijn-de-ontwikkelingen.html
Het dochtertje van een vriendin kreeg een broertje bij haar vader en zijn nieuwe vriendin. Ze mocht niet komen omdat ze verkouden was. Heb haar nog nooit zo verdrietig gezien. Jammer dat stiefkinderen vaak op de tweede plaats worden gezet. Het doet ze vaak meer pijn dan ze laten zien.
Even nog een vraagje voor de in theorie ideale stiefmoeders hier (want het oordeelt altijd zo lekker als je geen enkele praktijkervaring hebt): Hoe zit het andersom bij ziekte? Stel je voor, de ex is zwanger of pas bevallen en jouw eigen bloedje heeft griep/waterpokken/norovirus. Laren jullie het stiefje komen dat weekend, in de volle wetenschap dat stiefje waarschijnlijk besmet raakt en dit ook weer gevolgen kan hebben voor het andere kind van de ex, of bel je op om te zeggen dat stief beter het volgende weekend kan komen omdat jullie huis veranderd is in een ziekenboeg? Met andere woorden: laat je je stiefje willens en wetens ziek worden, of niet? Met alle gevolgen voor het andere kind van de ex van dien? Ik niet. En dus andersom ook niet. Dát is pas alle kinderen gelijk behandelen.
Goh wat lullig. Dan had beter de baby aan de beademing kunnen komen te liggen met RSV. Dat is tenslotte helemaal niet zielig.
1. Ik zou mijn kind geen stiefje noemen. Wat een woord zegt, hoe kun je het bedenken. 2. Ik zou in overleg gaan met het gezin van mijn ex. De situatie beoordelen Hoe die op dat moment is.
Nee natuurlijk noem je jouw kind geen stiefje. Maar goed, jij zou dus in overleg gaan met de ex? Dat is wel een goed begin inderdaad. Dat deed de ex uit dit topic niet. Maar okee, als dan de ex zegt: "Nou, liever niet, dat vind ik toch wat eng met mijn zwangerschap/baby," wat doe je dan??? Respecteren en de afspraak verzetten, of ga je roepen dat stief toch gewoon moet komen want anders lijkt het net alsof jij je stiefkind buitensluit?
dan moeten ze het haar beter uitleggen waarom dat is. en een pasgeboren baby op de ic met rs is toch wel wat zieliger dan een zusje wat ff een paar dagen langer moet wachten.
Tweede kinderen die in een gezin geboren worden, worden sowieso eerder blootgesteld aan virussen en ziekten die de oudsten opdoen bij psz, kdv of school, kijk maar naar mijn zoontje. Tuurlijk had ik mijn dochter een maand in quarantaine kunnen plaatsen (toen zij waterpokken kreeg) bij opa en oma ofzo. Maar hé, zij had toen ook mijn zorg nodig.
Maar dat nu juist het voordeel bij een stiefkind, die heeft al een ouder klaarstaan om zorg te verlenen. Je bent wel bekend met de sterftekansen voor een newborn met waterpokken? Ligt zo rond de 30%.
Mijn zoontje heeft 5 dagen in het ziekenhuis gelegen met waterpokken toen hij 6 maand oud was, dus ja dat weet ik als geen ander. Waterpokken kun je niet voor zijn; helaas. Dat is al besmettelijk voor het überhaupt zichtbaar is.
uiteraard loop je met een 2de meer risico, maar als er dan ook maar een kleine mogelijkheid is om dat te kunnen voorkomen moet je dat toch direct met beide handen aanpakken. een maand is ook wat overdreven, meestal duurt het maar een dag of 10.
Ik zeg nergens dat de ex in dit geval goed heeft gehandeld; verre van zelfs en zo zou ik het ook zéker niet aanpakken. Door haar aanpak en de reactie van vader is het kind er tussenin komen te staan, dat is enorm kwetsend. Maar de kilheid waarmee over stiefkinderen wordt gesproken vind ik schokkend.
En hier heb je dus het verschil te pakken met eigen kind vs stiefkind. Dat eigen kind zit thuis al twee dagen besmettelijk te zijn zonder dat je het doorhebt. Maar het stiefkind was die twee pokloze maar wel besmettelijke dagen gewoon thuis. En komt pas naar jou als je WEET dat hij/zij besmettelijk is. Had jij je zoontje die 5 dagen ziekenhuis bespaard als je dat gekund had?