Nee? Ik heb geen idee? Dit is mijn ervaring en heb ik wel degelijk meegemaakt. Deels bij mezelf en deels bij een goede vriendin. Ben jij stiefmoeder? Pas dan kun je meepraten. Ik heb het hier over stiefkinderen die als ze volwassen zijn nog klagen over hun verleden met een verschrikkelijke stiefmoeder, waarvan de stiefmoeder het waarschijnlijk echt wel geprobeerd heeft, maar waarbij het nooit genoeg was voor de stiefkinderen. Hoe lief ze ook was, sommige stiefkinderen kunnen het nu eenmaal niet accepteren dat een situatie is zoals hij is en dat iedereen toch probeert het beste ervan te maken. Stiefkinderen die de situatie naar hun hand weten te zetten en manipuleren en de waarheid verdraaien zodat ze een wig drijven tussen vader en stiefmoeder. Net zolang totdat ze kunnen klagen wat een heks die stiefmoeder wel niet is. Stiefkinderen waarbij het misschien nog nét genoeg is als ze altijd worden voorgetrokken ten opzichte van eigen kinderen, alles mogen en van god los mogen gaan in een huis 'want bij mama mag het ook'. En zelfs dan zullen die kinderen nog klagen. Ik zeg niet dat ik die stiefkinderen heb, maar ze bestaan wel. Kom van de wolk af die je zelf creëert mbt samengestelde gezinnen. Het is niet altijd pais en vree. In zulke situaties gaan gevoelens spelen die heel veel anderen waarschijnlijk nog nooit hebben gevoeld en zie er dan maar eens mee om te gaan. Eerst in die schoenen lopen, want het kletst zo lekker vanuit een situatie die je niet kent of meegemaakt hebt.
Zo, heb je eindelijk weer wat kunnen vinden om over de vaccinaties te kunnen lullen? Je komt zo erg kinderachtig over, maar dat ben je volgens mij ook
Weet je wat het is.... Volgens mij heb jij geen idee hoe kinderen dingen ervaren.. N niet alleen stiefouders maar ook zoveel andere dingen... Kinderen zijn ‘beschadigd’ voor je het weet... Ik ben vroeger heel erg gepest... is dat dan ook mijn schuld? Omdat ik het anders of niet had aan moeten trekken, of omdat die andere mensen het toch nooit goed hadden kunnen doen...? Toen kreeg ik een stiefvader, die onbewust toch zn eigen kinderen voortrok, net als jij dus... altijd wel wat te zeiken had... Heb je enig idee hoe dat voelt...? Maar he... dat is vast Mn eigen schuld.. want het goed doen, gewoon aardig zijn... had hij vast nooit gekund, dat is teveel gevraagd... toch??
Mijn eigen stiefkinderen geven aan hoe ze dingen ervaren in onze situatie. Daaruit blijkt ook dat ze één mama hebben en dat ben ik niet. Net zoals ze weten dat het eigen kind van ons gewoon wel bij haar eigen moeder en vader woont. We zijn daar heel open in en dat snappen ze best geven ze aan. Stiefkinderen voelen zich in ieder geval niet teveel bij ons. Wat betreft het pesten en onderwerp stiefkinderen; ik vind dat een vreemde vergelijking. Wat jij hierboven zegt; dat slaat echt nergens op. Ik heb het over de situatie van stiefkinderen en wat er dan kan gebeuren. Dat betekent niet dat dit dan voor alle onderwerpen geldt. Ik vind dat je het erg zwart-wit ziet. Er bestaat ook nog een grijs gebied. Je kunt dingen niet met elkaar vergelijken. Straks zeg je nog dat je ook om een ziekte vraagt en het nog even verder gaat. Zie je nu hoe raar het is wat ik zeg? Zo kun je alles wel met elkaar meten en afwijken van bepaalde onderwerpen omdat het antwoord je niet zint! Ik weet niet wat je stiefvader deed. Zoals ik al eerder zei; in veel situaties ben je er niet bij en wordt het verhaal gekleurd door enkel en alleen de mening en opvatting van het kind. Misschien, als je stiefvader lief voor je was geweest (wat hij misschien ook heeft geprobeerd, maar was het ook weer niet goed genoeg) dan had je er anders naar gekeken. Voel je niet zo snel aangevallen joh. Ben je ooit wel eens met hem in gesprek gegaan met hem? Zijn kant van het verhaal gehoord? Of is het nu je eigen gevoel erbij en kon de man er niets aan doen en weet hij niet eens van je gevoelens? En dat ik dit nu zeg over stiefkinderen betekent niet dat ik niet weet hoe kinderen dingen ervaren of iets weet over andere onderwerpen. Probeer het eens los van elkaar te zien.
Nee, ik ben geen stiefkind. Maar voordat er hier geroeptoeterd wordt over dat ik dan niet mee kan praten; iets met een frisse blik? Levens- en werkervaring? Dat zou nog eens makkelijk scoren zijn om hierop in te gaan. Maar be my guest...
Dat zeg ik; daar is de eerste met makkelijk scoren. Ik ben in ieder geval nog diep betrokken met die stiefkinderen, een scheiding, eigen kinderen enz. Het merendeel zit gewoon lekker te reageren vanuit hun veilige gezinnetje met alleen eigen kinderen en grote mond rondom stiefkinderen en dat zij het helemaal anders zouden doen. En vanuit mijn werk zie ik ook genoeg van die stiefkinderen die bij me komen praten en als je ze dan samen met ouders rondom tafel zet blijkt het allemaal vaak nét even anders te liggen! Daarbij zeg ik wel meteen dat er ook uitzonderingen zijn hoor. Er bestaan echt wel heksen van stiefmoeder en sukkels van stiefvaders.
Ach ja, jouw mening is natuurlijk de waarheid, de blik van een ander - van wie je niet eens weet welke ervaring die heeft met stiefouderschap - is onzin ‘want je bent zelf geen stiefmoeder’. Dat discussieert altijd zo lekker he.
Maar als het kind niet bij jou thuis was toen het nig geen vlekjes had, is het kwaad niet al geschied he. En je wordt niet altijd ziek met een besmettelijk iemand in huis, maar met bijv waterpokken is de kans zo'n 90% van wel.
Is mijn ervaring ook. "Je wist toch waar je aan begon?" Nee hoor, dat weet je niet, totdat je er middenin zit. Voor mij NOOIT meer. PS Ik ben ook stiefkind. Maar ik ga niet zitten jammeren dat mijn stiefvader meer van zijn eigen kind houdt en die voortrekt e.d. Natuurlijk doet ie dat, het is zijn eigen kind!
Oh ja hoor, Mn stiefvader heb ik het meermaals verteld.. beetje jammer alleen dat er geen gesprek mee te voeren was en hij altijd begon te schreeuwen En begrijp je nu echt niet van het dikgedrukte dat dat het enige is wat telt... dat dat is hoe een kind word gevormd... Dat is toch het hele eieren eten... ik snap echt niet hoe je dan kan zeggen dat een kind het mis zou hebben omdat het gekleurd word door de ervaring van het kind... Je kan gewoon een heel kind ‘verneuken’ door het niet 100% het gevoel te geven dat het er altijd onvoorwaardelijk bij hoort... En als je dat niet snapt... Tsjaa misschien ben je dan niet al te slim
Juist dat onvoorwaardelijke ontbreekt in een stiefrelatie. De enige onvoorwaardelijke band is nml die tussen ouder en kind, voor de rest zijn alle relaties die we hebben voorwaardelijk. Een ouder houdt ook nog van zijn/haar kind als het een gigantisch rotjong is dat steelt, liegt, pest, wegloopt en geweld gebruikt. Een stiefouder is binnen de kortste keer klaar met zo'n figuur. Waarom zou een stiefouder moeten doen alsof het onvoorwaardelijk van het kind houdt? Omdat je anders beschadigd raakt? Wat een flauwekul.
Kijk maar hoe voorwaardelijk je zelf naar je stiefouder kijkt. Elke gedraging wordt breed uitgemeten, elk woord wordt op een goudschaaltje gelegd. Maar naar je eigen ouders kijk je ook niet door zo'n vergrootglas. Eerder door een roze bril.
Ik heb zelf 2 bonus kinderen, zo noem ik ze, want ze zijn echt een kado, en als ze morgen zouden bellen dat ze bij ons willen komen wonen doe ik dat achter elkaar, al moet ik ze aan de andere kant van de wereld gaan halen. Zo kan het dus ook. Ik hou van hun alsof het mijn eigen kinderen zijn. Klinkt voor sommige raar, maar wel waar. Maar kan me best indenken dat dat niet overal het geval is.
Ik volg dit hele gesprek al vanaf het begin en ik kan je zeggen. Dat jij pas bent beschadigd, jij hebt het echt te verduren. Ik zou zeggen ga je verleden maar eens verwerken en praat erover. Niet doen alsof je heel groot bent en heel anders naar dingen kijkt, want stiekem doe je dat niet!! Mensen zoals jij, hebben bepaalde dingen nog niet verwerkt en dat merk ik aan je.
Ik moet hier eigenlijk een beetje om lachen dat je zegt dat ik wellicht niet zo slim ben. Omdat ik voor mijn mening uitkom? Omdat ik niet van mijn stiefkinderen hou? Ze aardig vind en lief, maar het niet mijn eigen kinderen zijn? Dat is bij ons heel duidelijk naar alle kanten toe en het lijkt er niet op dat ze later als ze volwassen zijn gaan lopen klagen dat ze door mij geen leuke jeugd hebben gehad. Dat alles mijn schuld is. Je mag het vinden hoor dat ik niet slim ben. Mij heb je er niet mee. Ben blij dat jij je ei kwijt bent hierover. En ervaringen.... Die zijn toch meestal gekleurd? Het is het gevoel en vooral een aanname van de persoon an sich. Misschien was er wel een reden voor je stiefvader ging schreeuwen? Het is maar net hoe je iets brengt en hoe jij het ervaren hebt. Misschien deed hij wel zijn best maar kreeg hij te maken met beschuldigingen die kant nog wal sloegen. Ik zeg niet dat dit zo is hoor, maar er zijn meerdere kanten aan verhalen en die van je stiefvader lees ik hier nergens. En ik denk niet dat je een kind kunt 'verneuken' als dat kind zelf dondersgoed weet hoe de zaken liggen. Namelijk dat er twee gezinnen zijn, twee huizen, één vader, één moeder. En ik blijf erbij: bij sommige kinderen is het nooit genoeg. Hoe lief de stiefouder ook doet. Ze kunnen altijd gaan zeggen dat het niet zo is. En dat vinden zij zo en dat ervaren ze zo en dat is hun gevoel. Dus een gekleurde mening!
Ik heb zelf een zus, vanuit een ander huwelijk van mijn vader. Wij hadden dit in onze jongere jaren niet geweten. Mijn ouders hebben ons niet verteld, dat zij den ander moeder had. Wij dachten mijn moeder is ook haar moeder, want zij woonde namelijk wel bij ons. Ik kwam erachter via mijn tante en toen jk het aan mijn ouders vertelde dat mijn zus niet ons echte zus was. Toen zeiden mijn ouders dat het woordje “stief” niet bestaat en dat ze wel onze zus was en ze hoort bij ons. Dus boelshit over dat kerngezin en weet ik het veel allemaal!!! Maar goed het ligt ook allemaal aan de “stief” moeders, die zijn nou eenmaal heksen wat je ook echt hoort en wat ik hier allemaal heb gelezen. In een woord verschrikkelijk!!!
Logisch dat je ouders haar geen stiefzus hebben genoemd tov jou, want het is je stiefzus niet. Het is je halfzus.