Het wordt betaald door gemeenschapsgeld, dus daar mag je mijns inziens wel wat van vinden. Daarnaast denk ik dat er veel meer factoren zijn die meewegen aan de hoge zorgkosten en waar wel wat aan veranderd zou kunnen (moeten) worden.
Voor mezelf en man afgelopen jaar helemaal niet, oudste zoon ook niet. Voor mini 1x. Ze had eerst een paar dagen koorts, toen paar dagen prima en toen weer koorts en een paar stipjes op haar benen. In de tijd dat ik wachtte tot ze weer open waren hadden de stipjes zich uitgebreid over haar hele lijfje. Ik bel eigenlijk altijd met de vraag, moet hiernaar gekeken worden, niet ik wil een afspraak, maar na de situatie uitgelegd te hebben moesten we meteen komen. Verder niks aan de hand, maar koorts die terugkomt is blijkbaar reden om altijd een kindje te checken. Verder ook een keer tijdens zo'n langdurige snotterperiode omdat ze altijd aan haar oren zit. Ik wilde niet zo zeer een kuur, maar gewoon weten of het daadwerkelijk ontstoken was of dat het gevoel vol voelt. Bij een ontsteking moet je het toch net wat meer in de gaten houden. Mijn middelste heeft echter erg zijn best gedaan in hele korte tijd. Eerst gevallen op school. Daarvoor 1x huisarts, 1x hap en 1x SEH. Bleek uiteindelijk in beide botjes in linkeronderarm een twijgbreuk te hebben. Daarna is hij overreden door een scootmobiel, maar toen is meteen de ambulance gebeld, dus weet niet of dat telt (niks aan overgehouden trouwens). En als laatste nog eindelijk gelukt om hem mee te krijgen om zijn wratje te laten behandelen. Ik bel trouwens nog best regelmatig om te overleggen. In geval van twijfel vraag ik het gewoon aan de assistente. Als zij aangeeft het aan te kijken, bepaalde zalf te proberen, etc etc, vind ik dat prima, maar dat check ik (zeker in geval van de kinderen) gewoon graag. Dan bel ik niet direct om 8uur, maar gewoon op een rustiger moment.
Vorig jaar 2 keer voor mezelf. 1 keer echt nodig. Had een bacteriële keelontsteking en dat was niet te doen. 2e keer buikgriep dus niet echt nodig maar voor m'n werk heb ik verplicht een bewijs van de huisarts nodig. Ik werk in België. Daarvoor voor mezelf toen ik zwanger was dus in 2013 In België gaat iedereen dus voor elke scheet naar de huisarts omdat het gewoon verplicht is voor werk en school. Toch denk ik dat de ziektekosten in het algemeen goedkoper zijn want er zijn veel minder 'zieken'. Een weekje thuisblijven omdat het woordje griep op Facebook gaat moeilijker tenzij je een huisarts hebt die gewoon briefjes schrijft omdat zijn papier op moet ofzo
De zorgkosten zijn sowieso door meerdere oorzaken hoog: vergrijzing, slechte samenwerking tussen artsen/ziekenhuizen....
Ik ga niet bij elk klein rot dingetje naar de huisarts. Maar voor een verwijzing heb je eerst een afspraak nodig. Bijv. Ik moet een verwijzing hebben voor logopedie en fysiotherapie voor de middelste. Moet ik eerst een afspraak maken omdat ze hem moeten zien terwijl ik die verwijzing sowieso gewoon nodig heb, heb zelfs al een diagnose van de fysio en logopedie had hij al. Slaat nergens op.
In de afgelopen 4 jaar ben ik 2 x voor "niks" geweest. Dochter 1 had een bult op haar ooglid(wegescheet enorm) en dochter 2 eentje op aan hand (ganglioom) Ik houd niet van bulten. Mocht beide keren dezelfde dag komen. Ik vind dat onze huisarts goed schift. Want je komt echt niet zomaar langs. Denk ook wel dat er een soort aantekening bij je naam staat.
Zowel de fysiotherapeut als de logopedist zijn direct toegankelijk en daar heb je dus geen verwijzing voor nodig.
Voor mezelf niet zoveel! Buiten mijn standaard ziekenhuis bezoeken. Sinds ik mijn dochter heb wel vaker en helaas ook vaker op de hap beland dan ik wilde. Deze keren waren terecht 1 keer opgenomen en 2 keer tegen het randje. Toevallig las ik vandaag op Facebook bij iemand dat die naar de huisarts ging vanwege een snotneus!! Uhhhh..... ja... Ik en mijn man zijn beide chronisch ziek en trekken sowieso wel veel ziektekosten. Aan het begin van het jaar altijd al ons eigen risico kwijt helaas.
Afgelopen jaar 1x voor mezelf i.v.m oogontsteking aan beide ogen. Voor de jongste 2x. 1x ivm langdurig hevige verkoudheid + hoesten tot braken aan toe. 2e x voor hormoonzalf ivm eczeem. De jongste is afgelopen jaar niet geweest, net als mijn man. Wij komen er niet zo vaak. Vooral mijn man is met geen mogelijkheid naar de dokter te krijgen. Heeft bijv. 3 maanden met een gebroken scheenbeen rondgehobbeld Voor de oudste ben ik een paar keer bij de huisarts geweest ivm eczeem. 1x naar de hap geweest met een maand of 8 omdat ze 41,8 graden koorts had. Ikzelf kom er ook niet vaak. Gelukkig niet zeg!
1x toen onze zoon geboren was, omdat ze hem wilden zien. Hij was toen 5 weken. Daarvoor had ik onze huisarts nog nooit ontmoet... Wel geregeld in het ziekenhuis gelegen aan het eind van de zwangerschap ivm geen leven en een te hoge bloeddruk. 4x in een week en de 6e dag gelukkig spontaan bevallen. Dit ging alleen via de verloskundige en niet via de huisarts of HAP.
Voor mezelf ben ik afgelopen jaar 2x geweest: keelontsteking, dus antibiotica nodig en controle van een aantal bulten op mijn been + bijbehorend bloed afnemen. Voor mijn dochters 2x geweest: flinke oorontsteking allebei. Daarna nog oudste dochter krentenbaard en jongste dochter kon niet goed poepen. Dus so far so good. Maar dan mijn man en zoon. Niet normaal wat die allemaal voor elkaar krijgen. Man maar liefst 3x auto ongeluk, 2x eerste hulp en 1x huisarts. Verder gebroken arm door een val op straat, gebarsten wenkbrauw bij het voetballen, dartpijl in zijn voet, glas in zijn hand. Zoon gat in zijn hoofd (2x), gebroken pols, gat in zijn knie, tand eruit, ontsteking van een wond, val op de peuterspeelzaal, hersenschudding.
Tja verplichte controles, attesten die nodig zijn dat soort dingen reken ik niet onder huisarts bezoek. Ze staan er zelf op dat dat gebeurd. En de afgelopen 12 jaar heb ik 2 keer een afspraak gemaakt omdat ik ziek was. Buiten controles om is de oudste 4 keer naar de dokter geweest in 6 jaar tijd en de jongste 2 keer in 4 jaar tijd. Man 5 keer in de afelopen 12 jaar. We zitten dus niet voor elke snottebel bij de dokter.
Ik ging vroeger zelden tot nooit en ga ook nu nog liever niet als het niet persé moet. Helaas zit ik er tegenwoordig vaker dan me lief is i.v.m. een schildklierafwijking. Bloedprikken komen ze hier gelukkig thuis doen (oh, de luxe), en de resultaten krijg ik thuisgestuurd, maar dan nog moet ik er toch eens in de zoveel maanden aan geloven. Ik 'spaar' dan meestal wat andere kwalen op, en soms gaan vriend en/of zoon mee, dan kunnen we in één keer afhandelen. En ja: we hebben de dokter bij een chronische verkoudheid ook wel eens gevraagd de boel te checken bij mijn zoon, al was het alleen al voor de geruststelling. Ik zie eerlijk gezegd echt het probleem er niet van in, zéker niet bij hele jonge kinderen. In het als voorbeeld gegeven topic lees ik ook niets raars eerlijk gezegd, meer wat reakties in de trant van 'bel even voor advies als je het niet vertrouwt'. Wat is daar mis mee? Het gaat om een baby van 10 maanden! Liever 10 keer voorbarig bellen, dan één keer te laat.
Dit jaar voor mezelf twee keer, één keer om een moedervlek te laten checken en één keer vanwege een vervelende zwangerschapskwaal. De huisarts had me al een tijd niet gezien want ik was al 26 weken zwanger toen en hij wist nog van niks (en ik maar denken dat het ziekenhuis in Maastricht waar we pgd hebben gedaan dit soort dingen zou doorsturen naar de huisarts). Verder zijn mijn man en en ik ieder een keer geweest voor onze zoon i.v.m. Een mogelijke urineweginfectie en de daarbij behorende controle. In 2016 ben ik er twee keer voor onze zoon geweest (dubbele oorontsteking en lactoseintolerantie) en voor mezelf één keer omdat ik tegen overspannenheid aan zat. Voordat ik kinderen had kwam ik er ooit een jaar helemaal niet. O ja, zowel in 2016 en 2017 één keer bij de huisartsenpost (‘s avonds) vanwege een pseudokroepaanval bij onze zoon waar hij niet uit kwam en omdat hij er koorts bij had. Voor mezelf loop ik niet zo snel naar de dokter maar bij kleine kinderen neem ik liever geen risico. Mijn huisarts zegt altijd: luister naar je moedergevoel. Dus als er voor mijn gevoel iets niet goed is dan maak ik een afspraak. Ik werk veel met mensen van buitenlandse komaf (niet in Nederland geboren en/of opgegroeid) en ik merk dat zij heel snel naar de huisarts gaan. Voor een verkoudheid of een hoestje maken zij al een afspraak. Zij zijn dat volgens mij echt niet gewend en bellen dus echt voor een snotneus de huisarts. Ze noemen hun kind dan ook echt ziek. De kinderen zijn vaak wel hier geboren maar wij krijgen ze echt niet aan hun verstand gebracht dat een verkoudheid hier eigenlijk heel normaal is en dat je dan niet persé ziek bent.
Voor mezelf regelmatig, gemiddeld eens per twee maanden schat ik. Ben helaas niet gezond. Voor dochters de eerste paar jaar vaak, dat wordt nu gelukkig minder. Man komt er eens per jaar, of minder.
Uhh...juist wel? Antibiotica werkt wel bij een bacterie en niet bij een virus, maar misschien bedoel je dat ook wel, gezien het eerste gedeelte van je zin? Maar ook tegen een virus bestaan er, als het echt nodig is, medicijnen. En wat is 'geduld hebben'? Hoe lang moet je afwachten? Wie bepaalt die grens? Als een ziekte mij langdurig belemmerd, dan vind ik dat op een gegeven moment genoeg reden om een arts te bezoeken. Wekenlang niet werken ed kost ook een hoop geld.
Ja maar die geven ze niet zomaar en zijn ook niet zonder bijwerkingen. Valaciclovir is bijvoorbeeld zo'n middel, maar daarvoor moet een indicatie worden aangegeven.
Ik hoef niet langs te komen voor een verwijzing. Lijkt me jij zeker niet. Ligt dan echt aan de ha lijkt me? Ik heb van de week gebeld voor verwijzing logo. Duidelijk verteld waarom en werd teruggebeld dat hij klaarlag Scheelt de dok weer tijd he..
Nee, dat lijkt me vrij logisch, maar als het nodig is, bestaat het wel en dan krijg je het dus ook. Als het niet nodig is niet, maar dan is het ook niet nodig, dus ook dat lijkt me vrij logisch.