Ik ben al lange tijd niet helemaal happy in mijn werk. Ik vind mijn werk zelf erg leuk, maar ik kan steeds minder goed omgaan met de narigheid in mijn werk. Ik werk al 12 jaar als psycholoog, momenteel in de specialistische GGZ. Het probleem is dat ik de gemoedstoestand van mijn cliënten overneem en ik hierdoor zwaarmoedig raak. Ik heb hiervoor via mijn werk al een uitgebreid supervisietraject en een cursus mindfulness gevolgd en dat helpt onvoldoende. Ik heb daarom besloten dat ik iets anders wil gaan doen, maar wel iets waarin ik mijn ervaring en opleidingen kan benutten. Ik wil graag voor mezelf beginnen in een baan waarin er voldoende ruimte is voor plezier en humor tijdens het werk. Met name dat laatste mis ik momenteel heel erg. Ik heb de volgende opleidingen gevolgd en ik ben als het nodig is bereid om eventueel weer te gaan studeren in de vorm van een thuisstudie: - orthopedagogiek - neuropsychologie - cognitief gedragstherapeut - gz-psycholoog - gewichtsconsulent - verschillende vakinhoudelijke cursussen, zoals cursussen emdr en cursus ACT Wie wil er met mij brainstormen om te kijken wat ik hiermee zou kunnen? Alle gekke en creatieve ideeën zijn welkom. Ik heb wat moeite om buiten mijn veilige en bekende wereldje te denken .
Ik kan het me voorstellen.. maar ik denk dat je opleiding en ervaring echt wel van pas komt in andere banen. Je kunt aan coaching denken (bijv in HR) of recruiter (veeeel vraag naar). Zal nog eens verder denken
Kijk dit vind ik zo leuk! Je denkt aan dingen waar ik zelf nooit opgekomen was. Recruiter had ik nooit kunnen bedenken. Coaching heb ik wel aan gedacht, maar ik zit dan alweer te snel binnen mijn eigen werkveld te denken en denk dan weer helemaal niet aan de HR of andere werkvelden.
Diëtist heb ik toevallig overwogen, maar een 4-jarige hbo-opleiding vind ik weer teveel van het goede. Docent of weerbaarheidstrainer ga ik eens over nadenken. Dank je wel
Lijkt het je leuk om zelf supervisie/intervisie te geven? Binnen de Rijksoverheid lopen er veel trajecten en onze supervisoren hebben een workload waar je U tegen zegt. Hiervoor kun je een 2-jarige master doen. Wij huren regelmatig supervisoren en intervisoren in voor onze behandelaars. Kennis over neuropsychiatrie is ook erg geliefd op het moment.
In een praktijk waar ze kinderen ondersteunen, testen en begeleiden? In de praktijk waar mijn dochter komt werken ook gz psychologen. Lijkt mij heel leuk en dankbaar werk.
1e lijns werk is zo anders dan specialistische ggz, misschien een optie? Veel minder zwaarmoedig en snel resultaat (kort door de bocht gezegt) Op bij de gemeente iemand die de gidsen adviseerd? Gedragswetenschapper dacht ik?
Dit is geen thuisstudie. Het is een fikse studie met aardig wat studiebelastingsuren per week. En heel prijzig. Aan de HAN kost die 25.000€
Wat is dit precies binnen de Rijksoverheid? Ik heb zitten googlen, maar kan geen informatie vinden. Aan wat voor soort trajecten moet ik denken? Weet jij welke master dit is?
Ik dacht ook direct aan coach, maar dan op een ander vlak. Zo ken ik een bewegingscoach die lekker met mensen naar buiten gaat en ze helpt met structuur aanbrengen. Ze voert de gesprekken tijdens een lekkere wandeling. Dit zijn niet de zware psychiatrische gevallen en ook gewoon mensen met een 'normaal' leven die even vast lopen. Daarnaast heb jij ook bijv coaches die zich speciaal richten op hoogbegaafden ofso. Recruiten is leuk, maar daar moet je wel echt het karakter voor hebben.
Ik werk nu nog voor een klein deel binnen de jeugd-ggz naast de volwassenpsychiatrie. Vroeger volledig. Ik vind dit echt helemaal niks. Ik kom zoveel ellende tegen binnen de jeugd-ggz zoals mishandeling, verwaarlozing etc. Ik ben regelmatig bedreigt door ouders. Het werk is minder dankbaar dan het lijkt .
Inderdaad deze master. Je kunt hem volgen naast je werk. Kost inderdaad wel wat ja... Binnen DJI zijn hier het afgelopen jaar sowieso 3 vacatures voor langsgekomen en ik verwacht er voor dit jaar nog minstens 1. Voor het geven van intervisie volstaat overigens een cursus, daarvoor hoef je geen master te halen.
In deze richting kun je ook verder brainstormen. Wil je evt ook praktische zaken meenemen zoals hoarders helpen met opruimen en ze hier mentaal bij begeleiden? Misschien zit het verschil hem juist in het feit dat mensen niet perse hulp MOETEN krijgen, maar graag willen en er zelf ook actief aan meewerken en het oppakken. Ik denk dat het in het geval van coaching meer het geval is, dan wat je nu doet. (maar dat is een gokje)
Het is de afgelopen altijd mijn plan geweest om een praktijk in de basis GGZ te starten, maar ook daar twijfel ik nu over. Ik ben de laatste maanden alleen maar aan het twijfelen over alles. Ik word een beetje moe van mezelf
Ik denk dat je altijd het risico loopt dat je dit soort gevallen tegenkomt ide. Maar ik denk dat het in zo'n praktijk waar ik het over heb wel mee valt. Gaat om kinderen met dyslexie, dyscalculie, AD(H)D, autisme enz die getest worden en begeleid na de diagnose.