Er was laatst onderzoek naar gedaan en de mannen griep was toch recht veel erger dan wanneer een vrouw griep krijgt. Door hun testosteron zijn ze vatbaarder ofzo. De uitkomst was dus dat mannen gewoon echt veel en veel zieker worden dan een vrouw. Het onderzoek was uiteraard door een man uitgevoerd.
Oh ja dat moet ik toevoegen dat heb ik normaal ook maar deze keer niet! Ik voelde me verder nornaal behalve wat moe en een rommelende buik. Maar m’n bed was ook sowieso geen optie dus misschien had ik gewoon m’n lijf op negeerstand
Nee als je echt goede griep hebt ben je gevloerd. Maar die echte griep hebben er niet veel en vaak hoor! Meestal ben je verkouden, buikgriepje etc. En voorhoofdholteontsteking als ik dat heb kan ik ook niks.
bij een echte echte griep ben je sowieso 2 weken uit de roulatie voordat je weer iets kan. bij een heftige verkoudheid voel je je beroerd inderdaad maar kan je nog zelf wat pakken of even 3 min iets doen. bij een echte griep lig je eigenlijk alleen maar apatisch te vegeteren.
Ik heb ook nog maar 1 keer in mijn leven de échte griep gehad. Woonde nog thuis maar lag twee weken lang op bed en zelfs een geraspt appeltje kwam er nog uit. Ik heb zo lang niet kunnen eten. Was echt een hel.
Heel herkenbaar. En ik moet eerlijk zeggen dat ik dan ook een slechte zuster ben. Als hij ECHT ziek is, dan doe ik mijn best. Maar bij een verkoudheid (ja, dat noemt hij ook al ziek zijn) of bij ziek zijn door teveel drank kan ik het echt niet opbrengen om als Florence nightingale door het huis rennen om hem te verzorgen.
Ik heb zelf 1x échte griep gehad, was ook vreselijk moet ik eerlijk zeggen. Maar dat was echt rillen van de koorts, overal ontstekingen enz. En duurde 2 weken. Als het dát is, snap ik dat je man er veel last van heeft, verzorg hem maar lief <3
Als het een mannengriep is dan herken ik het gelijk aan het gezucht en gekreun. Alles doet pijn bij hem, alles is zwaar, worden als ‘beroerd’ en ‘doodziek’ vallen. Als hij echt ziek is slaapt hij alleen maar en eet niks. De mannengriep negeer ik en hij moet (net zoals ik zou moeten bij een gewoon griepje) zijn bed uit om mee te helpen in huis. Dan heb ik het niet over de zware taken, maar wel even met onze zoon bezig zijn terwijl ik wat dingetjes doe.
Toen ik ziek was en echt niet op m’n benen kon staan, was mijn man zo lief me thee te brengen en pcm. Zelf thee gaan zetten was echt een hel, de trap af lopen was al amper te doen, zo slap was ik en álles deed pijn. Gelukkig beschuldigde hij me niet van aanstelleritis! Andersom net zo overigens. Wie ben ik om te bepalen dat iemand zich aanstelt?
Ik kan de aanstelleritus gelukkig goed onderscheiden van echt ziek . Ik geloof best dat hij zich niet lekker voelt, maar overdrijft het gewoon. Man klaagt en kreunt en als ik even weg loop gaat het klagen en kreunen steeds wat harder, zodat ik hem nog kan horen.
Ik herken het fenomeen mannengriep absoluut niet. Hij klaagt echt nooit als hem iets mankeert en staat zo met 40 graden op om naar zijn werk te gaan. Misschien moet hij jullie mannen maar eens een cursus geven " hoe om te gaan met een mannengriep."
Geen paracetamol = niet zeuren. Dan is het niet heftig genoeg. Als ik mn "hoofdpijndriedaagse" heb (hormonaal) helpt pcm niet maar moet ik ook door, hoe duizelig ik ben en hoe mn hoofd ook bonkt.
Haha ja als ze dat hebben ga ik echt zustertje spelen! Alleen dat heeft mijn man nog nooit gehad haha
Nou nee hoor, gewoon 39 graden koorts. Maar sommigen kunnen het zich niet permitteren om zich ziek te melden, als je uitzendkracht bent bijvoorbeeld. Niet werken=niet betaald krijgen.
Geen paracetamol? Dan ook niet zeuren. En ja, de wasmachine gaat gewoon aan, doet hij maar oordoppen in. Het leven gaat gewoon door! Wil mijn man met liefde verzorgen (en hij mij indien nodig), maar dat aanstellerige gedrag vind ik hopeloos. Gelukkig moet hij er achteraf zelf ook altijd om lachen