Elke avond een strijd om te gaan slapen

Heel herkenbaar. Onze jongste dochter doet dit al zeker 1,5 jaar. We hebben alles al geprobeerd maar ze blijft alles uit de kast trekken om maar niet te hoeven slapen. Er heeft zelfs iemand met ons meegekeken maar ook dat werkte niet.
Accepteren is heel moeilijk maar wel belangrijk. Het is erg slopend en op sommige momenten (als ik moe of niet lekker in mijn vel zit) is het erg frustrerend. Mijn man en ik wisselen elkaar dan ook af anders worden we te boos en dat willen we niet.

Probeer het inderdaad los te laten maar probeer ook 1 aanpak te gebruiken. Als je 1x iets toelaat dan weten ze dat meteen. Hier is naar bed ook boven blijven. We hebben haar bijvoorbeeld 1x in ons bed gelegd omdat we het helemaal bij waren maar de volgende dagen was het nog erger.

 

Ik ben benieuwd of het werkt voor jullie.
Je hoeft er natuurlijk geen feestje van te maken als hij eruit komt he. Wij hebben dit ook gehad met ons dochtertje. Ik ging er na een hele lange strijd van avond aan avond terugleggen op een gegeven moment dus ook maar in mee. Ze kwam eruit, mocht bij me zitten of naast me op de bank, spelen niet, drinken of eten niet, gewoon even bij me zitten, knuffelen en even later weer naar bed. Ik sprak ook niet teveel met haar, gewoon even lekker bij me en knuffelen en weer terug. Vaak ging ze zelf dan alweer terug na een minuut of tien. Want ja ze was er wel uit maar gespeeld werd er niet, alleen maar gezeten en even geknuffeld, dus de lol was er snel af maar de knuffels had ze blijkbaar even nodig. Vanaf dat moment is het hier steeds beter gegaan en nu komt ze eigenlijk niet meer uit bed, gaat erin, ik blijf erbij tot ze slaapt en ze wordt de volgende ochtend pas weer wakker, prima zo.
Laat het los, accepteren en even in meegaan, geeft vooral ook voor jezelf een heel stuk rust.

 

Ik heb geen idee wat precies wel of niet gaat werken, maar wilde in ieder geval zeggen dat ik het herken...
Mijn temperamentvolle jongste was ook zo'n energievreter in de avond (en nacht overigens...). Kostte aardig wat moeite om die slapend in bed te krijgen.

We hebben een heel duidelijk ritueel, van vaste stappen die we doorlopen, en als ze eenmaal in bed ligt, mag ze 1x 'nog een slokje drinken' en 1x 'plassen', maar daarna moet ze echt in bed blijven. Er zijn tijden geweest dat we haar eindeloos hebben moeten terugleggen, ik (of mijn man) gingen dan op onze slaapkamer zitten en hebben haar telkens woordeloos teruggelegd, zo min mogelijk aandacht aan besteed. En ja, 20-30 keer als het moest... Het is een pittige dame die zich niet zomaar gewonnen geeft en het was echt kwestie wie van ons de langste adem had. Superconsequent blijven. Er waren fasen dat we hier zeker 1-1,5 uur mee bezig waren.

Maar de aanhouder wint... geleidelijk kwam ze minder en minder uit bed, werd het uur een half uur, een kwartier... Tegen de tijd dat ze ruim 3,5 jaar was kwam ze max 2-3 keer haar bed uit (in tijdsbestek van 10 min) en dan was het klaar. Toen ze 4 jaar was kwamen de avonden dat ze er NIET uit kwam. En die zijn nu overduidelijk in de meerderheid. Ze is nu 4,5 jaar en gaat de meeste avonden meteen slapen zonder gedoe ! De meeste nachten gelukkig ook .

 

Hier deed onze dochter het ook, s avond bij het naar bed gaan of snachts. Ze zei dat ze niet meer kon slapen. Van alles geprobeerd, het enige wat hielp dat ze weer haar bed in wilde en rustig ging slapen: in de hoek op de overloop zetten en zelf weer naar mijn eigen kamer gaan. Ze had dan de keuze tussen de hoek of haar bed, en koos dan eieren voor haar geld en ging weer naar bed.

 

Mijn zoon doet het sinds een paar dagen ook. Is zijn bed alweer uit (gillend en krijsend) voor ik uit zijn kamer ben. Gisterenavond ging ik hem steeds zonder iets te zeggen weer in bed leggen maar het krijsen werd alleen maar erger. In eerste instantie bleef ik boven zodat ik hem gelijk terug kon leggen. Daarna ging ik naar beneden om even thee en een boekje te halen. Ik hoorde hem weer uit bed komen maar voor ik er op kon reageren was het al stil en had ik het idee dat hij in zn bed was gaan liggen en toch was gaan slapen.
Kwam ik even later boven en bleek hij in ons bed te liggen...de schurk.
Heb hem toen overgelegd in zijn eigen bed waar hij tot 1 uur heeft geslapen. Toen hij weer krijsend wakker werd ben ik er naartoe gegaan. Niks gezegd maar ernaast gaan zitten en mijn hand op zijn rug gelegd tot hij sliep. Heb zo 10 minuten gezeten. Helaas sliep hij nog niet vast genoeg want ik lag zelf net weer op bed toen hij alweer krijsend naast me stond. Heb hem toen maar in bed genomen en sliep meteen en ook de hele nacht door.
Als ik nu vraag waarom hij niet in bed blijft geeft hij aan dat hij bij mama wil zijn en niet alleen...