Ja, is ook een keuze he. Hier is mijn man trouwens wel 1 of 2 middagen per week thuis met de kinderen. Die uren haalt hij wel in als de kinderen slapen bijvoorbeeld.
Ik werk minder dan mijn man maar ik verdien meer. Verder ben ik het grotendeels met je eens. Ik heb met mijn parttime (28 uur) baan een salaris dat veel mensen met een fulltime baan niet verdienen (of wel verdienen maar niet krijgen), ik zie dus niet in waarom ik meer zou moeten gaan werken. Ik vind wel dat het streven zou moeten zijn dat elke volwassene economisch onafhankelijk is, zowel de mannen als de vrouwen.
Ja, ik denk het eigelijk wel. Vooral omdat vrouwen de afgelopen decennia alleen maar meer zijn gaan werken, concludeer ik dat het een kwestie van tijd is. Toen vrouwen niet mochten werken, werkten zij niet. Toen vrouwen niet mochten studeren, deden ze ongeschool werk. Toen vrouwen gingen studeren, gingen ze geschoold werk doen. Toen er kinderopvang kwam, gingen ze ook steeds vaker werken wanneer er kinderen kwamen. De gelijkheid tussen mannen en vrouwen wordt steeds groter, maar vrouwen worden nog steeds opgevoed als verzorgers en mannen veel minder. Als mannen nu ook gaan zorgen, kunnen opvoeding en mantelzorg veel evenrediger vedeeld worden en ik ben heel benieuwd of vrouwen dan nog steeds en masse thuis blijven zitten. Het zou in de lijn der ontwikkelingen liggen als de gelijkwaardigheid op den duur nog groter werd en de financiële onafhankelijkheid minder (en evenredig verdeeld over de seksen). Hoe dan ook, pas als scholing en arbeidskansen écht gelijk zijn, zullen we zien of het verschil tussen mannen en vrouwen even groot is als nu, of dat deze enigszins opgeheven wordt. Vergeet niet dat gelijkwaardigheid niet hetzelfde is als identiek aan elkaar.
Is ook prima, zag dat mijn reactie een beetje verkeerd over kon komen. Maar bedoel dat ik dus meer mannen ken die liever werken dan elke week een dag doordeweeks thuis met de kinderen zijn. Is ook prima. En zo zit ik liever niet alle dagen thuis, houd heel veel van mijn kinderen maar elke dag thuis zou ik echt niet fijn vinden (al gaan ze nu wel elke dag naar school).
Ik denk eerder dat er aan alle ontwikkelingen die je hierboven noemt op een gegeven moment een einde komt. Want inderdaad, mannen en vrouwen zijn niet gelijk aan elkaar en juist vanuit dat oogpunt denk ik dat er ook een deel van de vrouwen is die niet fulltime wil werken en denk ik dat er een deel van de mannen is die niet wil zorgen (bot gezegd, want volgens mij kan het prima naast elkaar, doen vrouwen nu ook). Ik denk juist dat dit in iemand zit of niet en niet dat het aan de opvoeding ligt.
Tuurlijk, die zul je er altijd bij hebben. Maar werkelijk stoppen met ontwikkelen? We zullen het zien. De kinderopvang is pas net een gegeven voor werkende moeders...
Maar is de ongelijkwaardigheid echt zo erg als het lijkt? Het wordt ook veel bepaald door de beroepskeuze. En beroepskeuze wordt mijn inziens bepaald door persoonlijke interesses en die zijn voor mannen en vrouwen nou eenmaal anders. Maar als je het puur per branche gaat bekijken? Is het dan nog steeds zo vreselijk ongelijkwaardig? In mijn branche iedergeval niet. Daar heeft iedereen gelijke kansen en gelijk salarissen. Sterker nog daar is het zelfs een beetje doorgeslagen. Als vrouw maak je meer kans op een functie, puur en alleen omdat je een vrouw bent (kijk ons als bedrijf eens goed bezig).
Niet stoppen met ontwikkelen. Maar ontwikkelen kun je ook op een andere manier dan werken. Maar inderdaad we zullen het gaan zien. Denk ook alleen niet dat je niet moet vergeten dat je vroeger vaak op 1 inkomen kon leven en dat dat ook steeds minder goed mogelijk is en dat beperkt ook weer je keuzevrijheid. En ik denk juist eerder dat het algemener goed wordt dat iedereen parttime gaat werken. Er zijn ook steeds meer onderzoeken waarin aangetoond wordt dat parttime werken (bijv 6 uur per dag) effectiever is.
Hier hetzelfde. En ons managementteam bestaat ook voor de helft uit vrouwen (waarvan dan wel maar 2 met kinderen).
Dát vraag ik me sterk af. De vacatures met M/V zijn nog vrij recent in oze geschiedenis. 120 jaar geleden (en dat zijn maar 4 generaties!!) gingen de eerste vrouwen studeren. En die vrouwen studeerden toen echt geen werktuigbouwkunde. In onze huidge generatie zien we al weer meisjes die voor technische beroepen kiezen. Seksegebonden interesse is toch grotendeels aangeleerd. Wilden vrouwen een eeuw terug geen broeken dragen omdat ze dat niet deden? Bemoeiden zij zich niet met politiek omdat ze dat niet interessant vonden? Begin 20e eeuw kregen vrouwen in Nederland pas kiesrecht. Het is exact 100 jaar geleden dat de eerste vrouw deel mocht nemen aan de politiek. Het is in die ene eeuw echt nog niet ingesleten dat vrouwen en mannen gelijkwaardig zijn aan elkaar. Ik ben benieuwd of het op jonge leeftijd stimuleren van meisjes om ook naar techniek te kijken en het stimuleren van jongens om zich te oriënteren op zorgberoepen bijvoorbeeld al een verschil maakt. En of gezinnen waarin vader en moeder beide werken, kinderen zal voortbrengen die op hun beurt de taken thuis evenredig verdelen.
Misschien wel. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal lopen. Je ziet nu al het tendens dat mensen de jongens poppen geven en de meiden auto's. Wat ik echter dan ook bijna altijd zie gebeuren (ook bij m'n eigen dochter) is dat ze dat speelgoed gewoon links laten liggen en toch automatisch kiezen voor het speelgoed wat bij hun sekse "past". En dat is dus niet aangeleerd maar puur op "instinct".
Instinct? Ik denk dat auto's niet echt binnen ons natuurlijk instinct passen. Zouden die dan symbool staan voor roofdieren of iets dergelijks? Ik geloof best dat jouw dochter graag met poppen speelt. Mijn zoon ook. Ik had zelf overigens een hekel aan poppen. Heb er ooit 1 gekregen en meteen in de schoenkast gemikt. Zo zie je maar dat persoonlijke anekdotes weinig zeggen.
Instinct is inderdaad niet het goede woord maar kon er even niet op komen hoe ik 't anders moest omschrijven. Maar bevestigd wat jij zegt niet alleen maar dat het aan de karakters van mensen ligt wat ze kiezen? Jij kreeg als kind een pop (want je hoort een meisje een pop te geven) en deed daar vervolgens niets mee omdat het niet in jou interesse gebied lag. Jouw keuze hierin was dus niet aangeleerd. En ik denk dus dat dat over het grote geheel gezien hetzelfde werkt. En zie je dus een verschil in wat mannen en vrouwen kiezen. Wat je dus ook op jonge leeftijd al ziet gebeuren. En uiteraard zijn er hierin uitzonderingen, daar ben ik er zelf ook een van, net als jij en je zoon.
Ik zat pas bij een groepje stewardessen-in-opleiding in de trein en die zaten allemaal te kletsen dat ze een "piloot gingen scoren en dan lekker weinig uren werken". Dat vind ik wel echt schokkend voor een stel jonge meiden voor wie de wereld nog open ligt! Ik zie om me heen ook wel vrouwen die een soort heilig ontzag hebben voor het werk van hun man... die zelf altijd vrij nemen als hun kind ziek is en altijd brengen en halen van de opvang, want met de baan van hun man kan dat echt niet (en die is dan gewoon accountant of zo). En die zichzelf dus echt opofferen voor de carriere van hun man. Dat kan ik me ook echt niet voorstellen, zo hou je die achterstand ook echt in stand! Mijn man en ik hebben allebei gestudeerd, we werken allebei parttime, we verdienen ongeveer evenveel, mijn baan is net zo belangrijk als die van mijn man. Ik heb net zoveel recht om mezelf te ontwikkelen als mijn man. En hij moet ook echt brengen en halen naar de opvang, ook als dat betekent dat hij een keer om half 4 al weg moet bij een klant om op tijd te zijn. Laat hem maar het goede voorbeeld geven aan al die andere mannen! Overigens denk ik dat het beter zou gaan met de werkende vrouwen als het schoolsysteem anders zou zijn; kinderen hele dagen naar school en warm eten op school, school en opvang en buitenschoolse activiteiten meer gecombineerd. Zolang je kinderen op woensdag om 12u uit zijn en op maandag om 16u naar de voetbal moeten en op vrijdag om 15:30 naar de zwemles, blijf je toch gewoon een probleem creeeren voor werkende moeders?
Deels ben ik het met je eens, ik heb een baan en daarmee ook verantwoordelijkheden, dus dat betekent ook dat man af en toe eens eerder weg moet. Aan de andere zie ik het niet als opofferen als je als vrouw je wel aanpast aan de baan van je man. Ieder gezin maakt daarin een keuze wat voor hun werkt. Dat zie ik niet als achterstand. Als een man thuis is en de vrouw fulltime werkt zou dat vooruitstrevend zijn, maar als een vrouw thuis en zich "opoffert' is dat achterstand. Ik vind beide opties prima. Als je het als gezin op jouw manier maar goed afspreekt.
Ik zou niet weten waarom en door wie een man die de hele dag thuis zit en financieel afhankelijk is van zijn partner, gezien zou worden als voortuitgang?
Maar dat eerste geval (man thuis/kleine baan) komt zelden voor en het tweede geval (vrouw thuis/kleine baan) wordt bijna als de standaard gezien. Als jij potenties hebt die je niet gebruikt, kansen die je laat liggen, omdat je het werk van je partner belangrijker vindt dan offer je iets op voor je partner. En dat is prima, maar je moet je wel de gevolgen realiseren, dat je niet financieel onafhankelijk bent en bijv. een achterstand oploopt in je vakgebied. En ik vind het oneerlijk dat het vooral de vrouwen zijn die die opoffering doen.
Ik zie het nog niet als opoffering. Ik zou het als een luxe/kans zien dat je als moeder bij je kinderen kunt zijn. Als ik zou stoppen met werken zou dat ook niet zijn, omdat ik het werk van mijn partner belangrijker zou vinden, maar omdat ik mijn kinderen belangrijker vind dan mijn werk (wat ik nu ook vind uiteraard, maar om aan te geven dat de man niet de reden is, maar de kinderen). Als je het zo bekijkt vind ik er weinig oneerlijke aan. Ik zou het eerder oneerlijk vinden dat de vader daardoor minder tijd met de kinderen zou kunnen doorbrengen. Vind het zeker niet oneerlijk voor een moeder, niemand wordt hier gedwongen lijkt mij.