Ja, maar sinds ik een kind heb thuis gewoonlijk niet meer. Te moe voor En sowieso relativeert het alles nogal. Dus ik stress als een waanzinnige als ik aan het werk ben maar eenmaal thuis boeit het me niet meer. Als ik geen stress heb op mijn werk vind ik het trouwens meteen ondraaglijk saai.
Ik heb wel werkstress , maar laat deze wel op mijn werk, waardoor ik hem niet erg vind en zelfs leuk, maakt mijn werk ook gewoon interessant. Denk dat je moet nadenken, kan je bij een andere baan de stress/ waan van de dag wel op je werk laten, of kan je niet beter werken aan het werk op werk laten en thuis met thuis bezig zijn. Ik heb het wel moeten leren! En uiteindelijk toen ik het kon, merkte ik dat de baan waar ik zat me echt helemaal niks kon schelen en heb ik een nieuwe baan gezocht. Nu heb ik een super leuke baan, waar ik met heel mijn hart voor ga, maar als ik thuis ben, dan ben ik er voor mijn gezin en mezelf en dat laat ik de boel de boel. Geen werkmail op mijn telefoon, mijn dienstnummer gaat uit en in geval van echte nood, weet mijn baas me wel te bereiken!
Werkmail, werktelefoon etc heb ik ook allemaal uit, maar het is meer dat ik aan het nadenken/piekeren ben of ik wel goed bezig ben. Oja, ik besef dat het op mijn werkplek zelf behoorlijk chaotisch en druk is. Weinig kantoorruimte, veel mensen, alles door elkaar.
Ik had vorig jaar best veel stress op werk en daar had ik veel last van. Nu heb ik een sabbatical van twee maanden gehad en ga volgende week beginnen op een nieuwe plek. Ik ben in het najaar al een paar keer geweest en de werksfeer lijkt veel beter. Toch merk ik wel wanneer ik vrij ben dat ik echt veel relaxter ben en ik denk dat dat wel weer minder gaat worden als ik aan het werk ga. Ik ben heel benieuwd ...
Sinds ik Part time werk heb ik er een stuk minder last van. Maar voorheen kon ik uren in mijn hoofd oplossingen zoeken.
Ik ervaar best veel stress door mn werk. Ik werk thuis als gastouder en ben dus altijd "op mn werk " Ook als ik vrij ben Veel bezig voor mn werk. Dingen schoonmaken, zorgen dat alles weer klaar staat voor de volgende dag. Daarnaast werk ik sinds kort 2 avonden in de week met dementerende ouderen. Het werk in de avonden geeft me veel voldoening, maar ik ben wel aan het kijken of ik alles anders kan indelen zodat ik ook wat meer echt vrij ben. Mijn oudste 2 kinderen hebben op dit moment ook wat meer Hulp nodig en alles bij elkaar maakt dat het soms teveel is. Doordat ik zelfstandig als gastouder werk kan ik wel redelijk makkelijk wat meer vrij nemen, maar natuurlijk ook weer niet te vaak omdat de ouders afhankelijk van mij zijn. Donderdag lekker extra dagje vrij (vader van de oppaskids is vrij) en gelukkig ook iedere schoolvakantie.
Ik ervaar de laatste jaren heel veel werkstress. Ik heb een eigen bedrijf, samen met twee mede-eigenaren. Probleem is dat ik het werk niet meer zo erg leuk vind. Het is de laatste jaren steeds ingewikkelder geworden, we krijgen te maken met regelgeving waar wij nauwelijks iets mee kunnen, omdat we een relatief klein bedrijf zijn. Klanten vragen ook meer van ons, waar ik erg onzeker van word, omdat ik het zelf soms ook niet weet en ik heb vaak het gevoel dat ik maar wat doe. Meestal gaat het wel goed, maar ik vraag me elke dag af wanneer ze erachter komen dat ik mijn werk helemaal niet goed kan. Ik volg zoveel mogelijk bijscholingen, lees me suf aan vakliteratuur, maar ik ben als de dood om fouten te maken omdat het allemaal zo snel gaat dat ik misschien wel zaken mis. We zijn ook vrij hard gegroeid de laatste jaren, maar we kunnen niet de juiste mensen vinden om uit te breiden, zodat we al het extra werk nog steeds zelf moeten doen. Afgelopen jaar hebben we een grote stap in automatisering gemaakt, die ontzettend veel tijd en energie heeft gekost en die er voor mij persoonlijk voor zorgt dat ik het enige deel van het werk dat ik nog wel leuk vond, nu ook niet prettig meer vind om te doen. Het nieuwe systeem is erg ingewikkeld en tijdrovend en ik krijg het maar niet goed onder de knie. Dat ligt aan mij, mijn collega's kunnen er beter mee overweg. Ik snap het gewoon niet en voel me soms zo dom. Bovendien kan ik met een van mijn collega's steeds minder goed overweg. Hij is een enorme controlfreak, wil niks loslaten en geeft mij dan de schuld dat hij teveel werk heeft. Terwijl als ik iets van hem over wil nemen, laat hij me dat niet doen. Hij is ook vaak chagerijnig omdat hij net zo goed overwekt is en dat heeft flinke invloed op de sfeer op kantoor. Ik heb de laatste tijd het gevoel dat ik gewoon achter begin te raken, ik kan al die ontwikkelingen niet meer bijbenen. En prive wordt het me ook een beetje veel soms. Ik draai op voor het grootste deel van het 'gezinsmanagement', er wordt vanwege mijn achtergrond/werk op diverse vlakken ook een beroep op mij gedaan en daar wil ik dan ook graag aan meewerken, maar ik heb er gewoon geen tijd en energie voor. Bovendien baal ik soms gewoon omdat ik verreweg het meeste geld inbreng, het meeste werk en vervolgens mijn man en kinderen allerlei leuke dingen doen en ik nooit ergens tijd voor heb. Zij zitten op allerlei sporten en hobbies, gaan veel vaker en langer met vakantie dan ik en ik ben goed om alles te regelen en te betalen, zo voelt het soms. Dat is helemaal niet zo, mijn man baalt er net zo hard van als ik als ik weer eens niet mee kan op vakantie, en ik gun hen natuurlijk hun sporten en die extra uitjes best, maar ik wou dat ook allemaal wel hebben. Ik heb geen hobbies, doe niet aan sport en vriendinnen heb ik ook niet meer, omdat ik nooit tijd of aandacht voor ze had. Als ik al eens een avond vrij heb, heb ik niemand om hem mee door te brengen, zeg maar... Ik denk al een paar jaar na over andere opties, maar probleem is gewoon dat ik dan nog net zo veel moet werken voor een kwart van wat ik nu verdien. En dan is het nog maar de vraag of ik dat werk wel leuker vind. Kortom, ik ben hard weg om overspannen te raken en ik heb geen idee waar ik een afslag kan vinden om van die weg af te komen. Coaching heb ik al geprobeerd, heeft me wel op wat nieuwe inzichten gebracht, maar wat ik nu echt moet doen om de situatie te verbeteren weet ik niet. Zo lekker lang stukje zitten klagen..... onder werktijd, haha. Ik ga maar gauw weer aan de slag!
Hier net zo. Er zijn stressmomenten en het hangt er ook vanaf hoe ik mezelf voel, hoe ik daar mee kan omgaan. Maar over het algemeen ervaar ik veel flexibiliteit waardoor ik mijn werk prima met mijn gezin kan combineren. Dat is een enorme luxe, dat besef ik heel goed. Als de kinderen iets groter zijn zou ik best meer verantwoordelijkheid willen. Ik vind mijn werk leuk, doe het graag, maar weet dat ik meer capaciteiten heb en meer verantwoordelijkheid kan dragen. Maar dat is voor later. Ik vind een beetje stress best ok, ik functioneer daar goed op. Kan goed omgaan met druk en verwachtingen. Maar het moet niet chronisch worden natuurlijk. Ik ben ook heel gevoelig voor sfeer en spanning tussen collega's. Ik kan daar echt niet goed tegen, ik spreek het zelf liefst alles uit voordat het kan gaan etteren. Dat is ook een beetje de sfeer in ons team, gelukkig.
Moet je ook verplicht terugkomen voor een overleg buiten jouw werkdagen? Weet niet of ze dat kunnen/mogen verplichten? Lijkt me vervelend en lastig te regelen ook nog!
Ja, blijkbaar moet dat en kunnen ze het me verplichten. Ik heb daar wel flink tegen geprotesteerd. Vooral omdat ik dan geen opvang heb voor mijn zoon. In mijn werk is het zo geregeld dat ik een aantal uren met een groep kinderen werk en een aantal indirecte uren heb. Op de teamvergadering na horen de overleggen bij die indirecte uren. Daarom worden ze niet extra betaald. Je moet dan tijd voor tijd nemen. Alleen wil dat vaak zeggen dat je je andere werkzaamheden die je normaal in je indirecte uren doet niet afkrijgt, wat dus die stress oplevert. Omdat we veel overleggen hebben met school, de kinderopvang en andere groepen kunnen die overleggen niet altijd gepland worden binnen mijn werktijden. De werktijden sluiten niet altijd aan namelijk. Dus wordt er van mij verwacht dat ik op mijn vrije dagen (en soms avonden, maar dat vind ik minder erg want dan is mijn man thuis) op kom draven voor die overleggen. Hoe ik de opvang voor mijn kind dan regel moet ik zelf maar uitzoeken. Ze zeggen rustig: breng hem dan even bij de buren. Of neem een extra dagdeel op het kdv af. Ja doei, ik krijg die uren niet betaald en het kdv moet ik dan wel extra betalen. Dan kost het me geld om te komen werken. Ik denk dat deze discussie nog niet ten einde is. O ja, en uit een ander topic over geldzaken blijkt dat ik voor een hbo-er belachelijk slecht betaald word dus dan heb je ook niet echt de neiging om meer moeite te doen. Het is dat ik mijn werk oprecht leuk vind want anders...
Ja, daarom ben ik vorig jaar gestopt met werken Moet zeggen dat het een combinatie is van het werk (werkdruk hoog), de privesituatie (zorg van de kinderen en huishouden komt voor 95% op mij neer)en mijn persoonlijkheid (perfectionist ) Dus als ik straks weer aan het werk ga moet er ook op andere gebieden wat veranderd zijn..
Ik ben eigenlijk een redelijk stressbestendig persoon. Vroeger met toch een stressvolle baan had ik nooit stress. Nu heb ik een andere baan waar ik enorm veel voldoening uit haal en heb ik (alleen op het werk) toch wel eens last van stressmomentjes. Ik heb soms echt nog een beetje pap in mijn hoofd van de zwangerschappen en daar kan ik moeilijk mee om gaan. Tot 2 jaar geleden had ik geen agenda nodig, kon ik 6 dingen tegelijk en had ik overzicht. Nu moet ik op het werk toch gestructureerd werken, zodat ik geen dibgen vergeet.
In m’n vorige functie had ik echt heel erg veel last van stress, tot aan hyperventileren toe. Ik had toen alleen niet het gevoel dat ik last had van stress. Na de geboorte van de oudste heb ik ervoor gekozen om een andere functie te nemen (een stapje lager) en minder uren te gaan werken. Beste beslissing ooit! Alle klachten waar ik last van had (die dus door stress veroorzaakt werden) verdwenen! Neem me werk nu nooit neer mee naar huis (zowel in letterlijke als figuurlijke zin). En soms nog wel een beetje stress (hoog verantwoordelijkheids gevoel), maar heel goed te handelen. Het zorgt in ieder geval niet meer voor lichamelijke of geestelijke klachten.
Nee eigenlijk niet. Ik heb ook geen baan met losse opdrachten en deadlines ofzo, dus dat scheelt. (En ach volgens sommigen hier op het forum stelt het geen moer voor) Maar ik werk wel thuis, middenin mijn priveleven. Dat betekend dat je goed grenzen moet stellen. En het probleem bij mij is ook dat ik mega perfectionistisch ben. En het maakt dus niet uit wat voor werk ik heb, dat is altijd. Dus daar moet ik zelf voor waken. Maar het betekend ook dat ik dan extra scherp ben.
Ach @Luppy Ik heb wel een beetje met je te doen hoor. Is echt niet leuk als je het gevoel hebt dat je het allemaal niet kunnen bijbenen en niet aan alle leuke dingen van je gezin mee kan doen! Is het niet tijd om het roer om te gooien? Misschien eens even een paar weken vrij nemen voor jezelf en alles op een rijtje zetten? Misschien is een baan met veel minder inkomen veel prettiger voor je, dan maar minder dure hobby’s en dure vakanties, toch?
Niet heel veel stress, maar ik vind het wel moeilijk mijn werk los te laten op mijn vrije dag. Ik denk die dag veel aan mijn werk en heb vaak de gedachte dat ik er wel even naartoe zou willen om gewoon wat kleine dingen te regelen, wat te overleggen voor de dag erna ed. En gewoon, even kijken hoe het met de leerlingen gaat.